moja rodzina jest nienormalna - Netkobiety.pl

witaj malina.
nie wiem jak jest u ciebie, ale wiem jak jest u mnie. gdy moja siostra przyjedzie, to wszyscy się kłócą. kłótnie milkną dwa tygodnie po jej wyjeździe, ja akurat zazwyczaj milczę bo po co się użerać, skoro jest dwa dni co parę miesięcy...
moim zdaniem w Polsce nienawiść pochodzi z tego, że studia zbyt długo trwają i sa takie drogie. skoro najniższa krajowa idzie na jednego studenta, to wówczas rodzice sa zmęczeni i obciążeni wydatkami. on, czyli ojciec go myśli ze dom to praca, folwark, on jest zależny od szefa który nie szanuje to i z dziecmi jest podobnie. zresztą, dom to nie stancja. na stancji wszyscy są młodzi i wolni, mają czas na rozrywke i rozwijanie swoich talentów. rzekłabym spełnieni, niestety w domu sa kwasy, bo albo coś nie idzie w obowiązkach albo po prostu ludzie mają siebie dośc.
u mnie w domu wzajemnie się kąsają, a dwa pokoje na 3 osoby wydają sie zbyt ciasne.
szkoda co nie??z rodziną najlepiej na zdjeciu.

Malina rozumiem, że skoro rodzice się zgodzili na płatną medycynę no to uznali , że stać ich na poniesienie kosztów, podjęli świadomą decyzję więc nie rozumiem teraz ich pretensji. Z kolei jedynym sposobem ucieczki i zamknięcia im ust jest Twoja samodzielność. Teraz jesteś od nich zależna, więc mają "władzę" i robią co chcą. Świadomie też się na to zgodziłaś - masz spokój finansowy , ale psychicznego już nie. Jest szansa żebyś podjęła pracę na weekendy? albo przeniosła się na studia dzienne i pracowała w wolnym czasie?

Pomimo tego, że rodzice Cię nadal utrzymują, to nie daje im to prawa na poniżanie Cię a zrobili sobie z Ciebie kozła ofiarnego i wylewają wszelkie pomyje, wzbudzając Twoje poczucie winy masz toksyczne relacje  w domu, krzyki, awantury, wyzwiska.. wiem coś o tym wierz mi - oni się nie zmienią. Nadal będą tak żyć, poniżać się wzajemnie. Nie będzie ciepłych rozmów, rodzinnej atmosfery.. to możesz stworzyć jedynie własnym dzieciom w przyszłości. Jedyne co teraz możesz zrobić to się usamodzielnić. A jeśli będą Ci ubliżać to mów im "nie życzę sobie żebyście w ten sposób do mnie mówili" i wychodź. Nie angażuj się w awantury, unikaj po prostu jak tylko możesz..

przypomnę samą siebie, jak bylam na absolutorium i rok bujalam sie z praca magisterską jak ja sie czulam, dostawalam na bilety miesieczne to jezdzilam na stopa, a pieniązki wydawalam na kosmetyki, ale czulam sie zle, pracy nie moglam podjąć bo przesiadywalam w bibliotece.
do tej pory lubię to zajęcie:)
ile lat studiów ci zostało?
moze spraw zeby byli z ciebie dumni, jakis konkurs, praca, zajęcie, będa mogli pochwalic sie córką doktorem, co na prowincji jest powodem do dumy:))
pamietam jak moja siostra poszla na studia wieczorowe, nim wyjechala to wybuchla awantura. bo jej studia pochłonęły wyplate mamy...
to po co pozwolili i zachęcali by poszla na te studia? mogli powiedziec :nie. idz na zaoczne i do pracy. ale oni jej kazali isc na studia a potem dawali kase i chyba nie przypuszczali ile to kosztuje. zawsze jak dawali to byla awantura, a jak zlapali na popalaniu papierosków to zawieżli na stancję worek ziemniaków i wiktualy i nie dali nawet na autobus.
stare dzieje!

Jasne ze był plan żeby przenieść sie na bezpłatne - podchodziłam jeszcze raz do matury - i nie podniosłam wyniku. Dalej brakuje tych 3 pkt żeby sie dostać.
Nie da sie przenieść o tak - bo chce. Trzeba albo poprawić wysoko maturę, albo mieć same piątki z egzaminów ( a to graniczy z cudem)
Wiem, sama czuje ze potrzebuje psychologa, ale ... Jedna sesja kosztuje 100 zl ! Skąd ja na to wezmę ? Przez te moje sytuacje sypie ske wszystko, zrobilam sie totalnie obojetna, niestety również wobec mojego chłopaka, który bardzo sie stara. Poza tym nic mnie nie zachwyca jak kiedyś, nic mi ske nie chce. Smuteczki. A potem tata sie pyta: Co taka naburmuszona chodzisz ??? Źle ci ?? Mało masz ??? Ty nie masz powodu do fochow !!!!

Kiedy studiowałam dwa kierunki miałam jeszcze czas by dorabiać sobie.
Od rodziców dostawałam niewielką sumę pieniędzy-starczało mi na akademik tylko- więc grałam "do kotleta" w weekendy i udzielałam korków w tygodniu.
Nie możesz znaleźć jakiejś pracy w weekendy?Wtedy z pewnością sytuacja by się zmieniła.Na którym roku jesteś?
To duże obciążenie dla rodziców na pewno płacić za Twoje studia i za Twoje utrzymanie w innym mieście.
Może wymagają za to od Ciebie szacunku,którego jakoś tak specjalnie im nie okazujesz bo uważasz,że utrzymanie rodziców i płacenie za Twoje studia to ich obowiązek?

Straciłam juz rok, wiec kolejne odkładanie studiów to nie jest dobry pomysl. Ile będę miała lat jak skończę studia ? Im szybciej skończę tym szybciej będę samodzielna.
Z pracą, przynajmniej w tym roku nie bylo mowy. Moja dyspozycyjność była praktycznie zerowa. Ile miałam czasu? Godzina rano w poniedziałki, 3 godziny we wtorek, 2 w czwartek ? Nie da sie tak pracować. Moj plan był tak totalnie do dupy.... Zajęcia były rozwleczone całymi dniam. Jedne zajęcia rano, potem 2 godziny przerwy, zajęcia, 3 godziny przewy, zajęcia. I tak wracałam do domu o 19/20, chociaż gdyby były one ciagiem to byłabym znacznie wcześniej. Przez to tez- kompletnie nie uczyliśmy sie na tygodniu - jedynie po nocach można bylo bo w dzien totalna klapa. Co sie da zrobić w te 2-3 godziny ? Pójść gdies zjeść obiad... Na chwile otworzyć książkę - i iść na autobus. Ksiazka na kolanach. Ale to nie konkretna nauka. Do anatomii czy biochemii naprawdę trzeba przysiąść ostro, tego ske nie czyta jak bajki.
Wiec zdajecie sobie sprawę jaka ja byłam zmęczona gdy tydzień sie kończył ??? Ja kładłam sie spać o 19 ! A nauka gonila ! Trzeba bylo robić na następny tydzień jaknajwiecej bo wiadomo juz bylo ze w tygodniu nie ma czasu w dzien na naukę. I tak w kolko.
Wiec gdzie ja mam tu wcisnąć prace ? To jest niemożliwe. Musiałabym nie spać.
Poza tym - im nie chodzi o pieniądze. Pieniędzy nie brakuje. Ja oczywiście ze oszczędzam jak tylko sie da ale tata kupuje sobie zachcianki, hobby, rozrywki. Moja siostra chodzi to płatnego gimnazjum. Kasa jest.
Tylko chodzi o to ze oni są tacy jadowici !
Akurat sama o sobie myślę ze jestem na prawdę spokojna, każdy inny tak o mnie mowi. Ale niestety tez jestem mega wrażliwa. Jak w tych kłótniach cos ojciec powie co mnie zaboli to wewnętrznie popadam w rozpacz. Wtedy słowa brzmią inaczej. Nie da sie płakać i mówić normalnie.
A potem mówią ze pyskuje...

Malina, więc jeśli tak chcesz żeby Twoje życie wyglądało, to oczywiście Twoja decyzja. Znajdź psychologa na NFZ, otrzymasz wsparcie, nauczysz się wyznaczać granice i poznasz metody, które być może pozwolą Ci "przyhamować" Twoją rodzinę na tyle na ile to możliwe mieszkając z nimi.

W wieku 31 lat brałaś kasę od rodziców? nie dziwię się ,że ojciec to głupio komentował