Witajcie. Podejmowalam juz temat tego związku na innym forum, ale byłam przez większosc "hejtowana", jak to się mówi. Może tu dostanę jakieś rozsądniejsze odpowiedzi.
Jeśli bedzie trochę chaotycznie, to wybaczcie, ale postaram się napisać w miarę czytelnie. Mam 19 (w listopadzie 20) lat, a mój chlopak 32. Znamy się prawie rok. Ukrywalam tę znajomosć przed moimi rodzicami, gdyz bałam się ich reakcji na tę różnicę w wieku. Wczoraj okazało sie, ze oni juz od kilku miesięcy wiedzą, iż kogoś mam, chociaż nie wiedzą o nim niczego. Mama spytała, kiedy przedstawię im swojego chłopaka. Wiedzą o nas od ludzi, ktorzy widywali nas na mieście.. Od wczoraj się tym stresuję. Z jednej strony juz bym chciala, żeby go poznali, a z drugiej bardzo się boję. Gdyby nasze relacje wyglądaly lepiej, to byloby zapewne inaczej, ale my w zasadzie w ogole nie rozmawiamy i nie spędzamy ze sobą czasu, zyje taka oddalona od rodziców. Boję się, ze wyobrażają sobie, iz przyprowadzę do domu jakiegos chlopca w moim wieku, a jak zobaczą Jego, to sie zszokują. Proszę zapomniec o stereotypach, tzn. proszę nie pisac, ze mamy inne priorytety z racji wieku i jesteśmy z innych swiatów i że "on chce stabilizacji i dzieci, a ja muszę się wyszaleć", bo wcale tak nie jest. Od pierwszych dni znajomosci czułam, ze ten człowiek stanie mi się bliski. To bardzo dobry, kochany, wartościowy, inteligentny facet, pod wieloma względami również niedojrzaly i dziecinny, ale w wiekszosci aspektów uważam to za zaletę, gdyby taki nie był, nie dogadywalibysmy się tak. Jak mam się odważyć przedstawić im go? Nie wyobrażam sobie przyprowadzic go do domu i usiąść w pokoju, i gadać.. Wolałabym już, zebysmy spotkali się gdzies na mieście z zaskoczenia, chociaz ta wizja tez mnie przeraża. Czy ja sie slusznie tak boje? Poradźcie cos, proszę was, bo juz nie wiem co robic, momentami chce mi sie wymiotować ze stresu, jak o tym myślę 
- yellov
- Niewinne początki
- Nieaktywny
- Klio
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Na Twoim miejscu nie rzucałabym rodziców i chłopaka na głęboką wodę, a porozmawiała najpierw sama z rodzicami przedstawiając jak sprawa wygląda. Lepiej, żebyś była jedyną osobą, która zaobserwuje/usłyszy pierwszą reakcję na starszego partnera. Wytłumaczysz, a być może pokłócisz się, ale będzie to między wami. Relacja Twoich rodziców z partnerem na którym Ci zależy nie powinna zacząć się od „fajerwerków”. Niech będą odpowiednio przygotowani, aby móc odpowiednio do okazji się zachować. Trudno jest usunąć animozje wyciągnięte na podstawie pierwszego wrażenia.
Gdzie się spotkać? To już sprawa drugorzędna.
To bardzo dobry, kochany, wartościowy, inteligentny facet, pod wieloma względami również niedojrzaly i dziecinny, ale w wiekszosci aspektów uważam to za zaletę, gdyby taki nie był, nie dogadywalibysmy się tak.
Teraz jest to zaleta i płaszczyzna porozumienia, bo sama jesteś niedojrzała i dziecinna pod wieloma względami. Nie w Twoim niewyszaleniu się doszukiwałabym się przyszłych problemów, ale w tym, że 19-latka z czasem raczej przestanie być niedojrzała i dziecinna. O to samo trudniej będzie w przypadku 32-letniego mężczyzny. Ale to już nie moja brocha, jak to mówią...
Twój chłopak jest zdecydowanie za stary.
- Jaguar
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Twój chłopak jest zdecydowanie za stary.
Bo ty tak twierdzisz?
Jeśli się kochacie i dobrze Wam ze sobą, to nie widzę problemu. Dumnie i odważnie idźcie na spotkanie z rodzicami. Pewność siebie w takich sytuacjach to podstawa.
6 2016-07-15 21:07:04 Ostatnio edytowany przez zbyt.zaradny (2016-07-15 21:07:38)
my w zasadzie w ogole nie rozmawiamy i nie spędzamy ze sobą czasu, zyje taka oddalona od rodziców.
Jezeli tak, to przedstawianie im partnera bedzie raczej czyms sztucznym i niepasujacym do Twoich rzeczywistych relacji z rodzicami. Nie wroze powodzenia takiej akcji, to bedzie cos robione na sile.
Nie wiem dokladnie jak wygladaja Twoje kontakty z rodzicami jesli juz spedzacie czas ze soba, byc moze dobrze sie rozumiecie i potraficie dobrze komunikowac sie ze soba, ale jesli nie, to ja na Twoim miejscu odpuscilbym sobie takie spotkanie tylko w celu zapoznania ich. To juz nie te czasy ze facet musi prosic ich o reke corki.
Bedzie okazja moze sie spotkac na jakiejs rodzinnej imprezie to i samo wyjdzie, a obecnosc innych czlonkow rodziny moze stepic ewentualne ostre reakcje rodzicow 
To, że się obawiasz to normalne - nawet, jeśli byś miała bardzo dobry kontakt z rodzicami Ale pogadać z nimi powinnaś, powiedzieć, że tak, masz chłopaka. I powiedzieć, że jest trochę starszy (ale może nie wyskakuj od razu z liczbami), jednak spokojnie - to "tylko" chłopak, spotykacie się, ale nie zamierzasz brać z nim potajemnego ślubu, za miesiąc uciec z domu i zdać się na jego łaskę i zostawić rodziców, którzy by się bali, co z tobą się stanie i zastanawiali się, co zrobili nie tak, że od nich uciekasz 
Możesz zaproponować, żeby chłopak wpadł do ciebie do domu, zjadł z wami obiad, porozmawiał albo żeby spotkać się na neutralnym gruncie - może poszlibyście wszyscy razem do kina? Do teatru? Najlepiej znaleźć coś, co będzie pasowało rodzicom, ale i was nie zanudzi. Nie zgodzę się tylko z postem wyżej - przedstawienie chłopaka na rodzinnej uroczystości może skończyć się jeszcze gorzej, bo dla babć i cioć różnica wieku może być czymś hm... niepożądanym. A rodzice powinni poznać partnera córki raczej przed całą dalszą rodziną.
- yellov
- Niewinne początki
- Nieaktywny
Twój chłopak jest zdecydowanie za stary.
za stary na ...?
- truskaweczka19
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
Zgadzam się, że lepiej powiedzieć rodzicom przed spotkaniem. Tak jest uczciwie i nie będzie takiego szoku. Mogą nie być zadowoleni, ale i tak raczej zobaczą, że jest sporo starszy. Z drugiej strony może mimo 32 lat wygląda na 25 latka, ale jednak lepiej nie okłamywać rodziców.
- eadeax
- Powoli się zadomawiam
- Nieaktywny
A jak Twój chłopak zapatruje się na poznanie Twoich rodziców i czy Ty już poznałaś jego rodzinę? Mój mąż jest ponad dwadzieścia lat starszy ode mnie i kiedyś sama przechodziłam oznajmienie takiego faktu. Łatwo nie było. Dlatego też myślę, że na Twoim miejscu jeszcze bym trochę odwlekła tę chwilę. Sądzę, że w pewnym momencie poczujesz siłę do działania i pewność swoich racji i to będzie ten moment. Zwłaszcza, że on będzie Cię wspierał. Nie wiem czego spodziewasz się po rodzicach, jaka reakcja jest według Ciebie prawdopodobna? Akceptacja- super. A jeśli będzie krytyka i brak zrozumienia?
11 2016-07-16 00:29:03 Ostatnio edytowany przez yellov (2016-07-16 00:32:59)
- yellov
- Niewinne początki
- Nieaktywny
A jak Twój chłopak zapatruje się na poznanie Twoich rodziców i czy Ty już poznałaś jego rodzinę? Mój mąż jest ponad dwadzieścia lat starszy ode mnie i kiedyś sama przechodziłam oznajmienie takiego faktu. Łatwo nie było. Dlatego też myślę, że na Twoim miejscu jeszcze bym trochę odwlekła tę chwilę. Sądzę, że w pewnym momencie poczujesz siłę do działania i pewność swoich racji i to będzie ten moment. Zwłaszcza, że on będzie Cię wspierał. Nie wiem czego spodziewasz się po rodzicach, jaka reakcja jest według Ciebie prawdopodobna? Akceptacja- super. A jeśli będzie krytyka i brak zrozumienia?
tak, poznałam. tylko moja rodzina jest niewtajemniczona;) a on chce ich poznać już od dłuższego czasu, lecz akceptował to, ze ja wolę poczekać jeszcze X czasu. a jakiej reakcji się spodziewam... nie wiem. myślę, ze jednak ważniejsze bedzie dla nich to, iż jestem teraz szczęsliwa, ale mogą być niezadowoleni, a udawać co innego. jeśli jednak nie kryliby swojego niezadowolenia, to musiałabym ich przekonać do chłopaka. bo ich zdanie przecież nie wpłynie na nasz związek
- eadeax
- Powoli się zadomawiam
- Nieaktywny
Czyli zobacz... jego rodzina Ciebie zna, on też pragnie poznać Twoją, do pełni szczęścia brakuje tylko spotkania. W sumie, jakby ono nie wypadło, dałabyś radę to przejść bo masz wsparcie. To, kiedy go przedstawisz to tylko Twoja decyzja. Jeśli rodzice nie dopytują i nie chcą poznać chłopaka - poczekałabym jeszcze. Ale jeśli on nalega - wzięłabym to pod uwagę i zaaranżowała coś małego. Niechby np wpadł po Ciebie lub odprowadził do drzwi po spotkaniu
Zdecydowanie powiedziałabym wcześniej rodzicom jak sytuacja się ma.
Nie pozwól, aby padli na zawał/ żart
Masz 20 lat, przecież Ci nie zabronią sie z nim spotykać, ewentualnie nie będę aprobować tej sytuacji. Jeśli mimo wszystko to prawdziwa miłość to dacie radę.
Powodzenia !
- yellov
- Niewinne początki
- Nieaktywny
Masz 20 lat, przecież Ci nie zabronią sie z nim spotykać
no tak, to jest strach zupelnie przed czymś innym, ale sama do końca nie potrafię powiedziec przed czym:(
- truskaweczka19
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
Może sama pomyśl co najgorszego może się stać i na to się psychicznie przygotuj jak się da. To najgorsze pewnie się nie stanie, a będziesz wiedziała na co być gotowa.
- zabpth
- Net-facet
- Nieaktywny
Auotrotko.
olej wcześniejsze porady.
Szkoda czasu na latanie ze starymi po psychologach, żeby mogli poznać twojego nowego gacha.
Zrób tak. Bierzesz go-nazwijmy go Roman.
Bierzesz Romana na chatę jak rodzice będą w domu i normalnie przedstawiasz.
Mama Tata to jest Romuś, bardzo się kochamy jesteśmy razem np. pól roku. Wcześniej byłam z jego ojcem, ale jak nas przedstawił to od razu zaiskrzyło. Rozeszłam się z jego ojcem, a P-Romyk Cię pocieszał i tak się zakochaliście.
Starzy zadowoleni bo mogło być gorzej przecież.
Jak dalej średnio zadowoleni to dodaj że jak już Roman-tyk się rozwiedzie to chcecie zamieszkać razem. Twoim rodzicom powinno ulżyć, że macie poważnie plany i że Ro-men traktuje ciebie poważnie.
Przy skrajnym oporze rodziców, wypal że twój ojciec spotyka się z twoja koleżanka z klasy i jest jeszcze większa różnica wieku.
Starzy zajmą się sobą a ty masz na jakiś czas spokój.
Opcja ostateczna, poczekaj 10 lat, wtedy problem nie będzie już tak widoczny.
Mam nadzieję że pomogłem
Pozdrawiam
- yellov
- Niewinne początki
- Nieaktywny
Auotrotko.
olej wcześniejsze porady.
Szkoda czasu na latanie ze starymi po psychologach, żeby mogli poznać twojego nowego gacha.
Zrób tak. Bierzesz go-nazwijmy go Roman.
Bierzesz Romana na chatę jak rodzice będą w domu i normalnie przedstawiasz.
Mama Tata to jest Romuś, bardzo się kochamy jesteśmy razem np. pól roku. Wcześniej byłam z jego ojcem, ale jak nas przedstawił to od razu zaiskrzyło. Rozeszłam się z jego ojcem, a P-Romyk Cię pocieszał i tak się zakochaliście.
Starzy zadowoleni bo mogło być gorzej przecież.
Jak dalej średnio zadowoleni to dodaj że jak już Roman-tyk się rozwiedzie to chcecie zamieszkać razem. Twoim rodzicom powinno ulżyć, że macie poważnie plany i że Ro-men traktuje ciebie poważnie.
Przy skrajnym oporze rodziców, wypal że twój ojciec spotyka się z twoja koleżanka z klasy i jest jeszcze większa różnica wieku.
Starzy zajmą się sobą a ty masz na jakiś czas spokój.
Opcja ostateczna, poczekaj 10 lat, wtedy problem nie będzie już tak widoczny.
Mam nadzieję że pomogłem
Pozdrawiam
o, nawet na tym forum są zryci ludzie,dobrze wiedzieć
- zabpth
- Net-facet
- Nieaktywny
e tam nie jesteś zryta, nie bądź taka surowa dla siebie.
Btw. beka , no bo co inaczej
Twój facet ma 32 lata, i jedyne czym powinnaś się martwić to zaaranżowaniem spotkania, reszta powinno należeć do nie go.
Widocznie mu tam lata
pozdrawiam
