byłam już tu jakiśczas temu - Netkobiety.pl

Szybko się skończyło

https://www.youtube.com/watch?v=3yh2InVsFag

Karma

Jeszcze będzie chciała do męża wrócić...być może.

Alvaro wytrybił na kogo trafił i włącza wsteczny
Może też zawita do pierwotnego portu?

No...rachu ciachu,żyli długo i szczęśliwie

No ale Bursztynku,co Ty teraz zrobisz,jak Cię kochanek od cyca odstawi?

Oj bursztyn, kłamiesz aż się czytać odechciewa ...
Zupełnie co innego pisałaś w swoich poprzednich wątkach.

Burtsztyn, a ja mam inne pytanie.. Wszyscy wiemy, że jesteś emocjonalnym jełopem i nie zawracałaś sobie głowy takimi sprawami jak mąż czy dzieci w trakcie romansu..
No ale teraz, jak już nikt cię nie chce..i tam pierdzisz coś, że kochanek nie szuka sobie nowej odrazu, toś wydedukowała, że to oznaka, że mu na tobie zależy - gówno tam, ale nie o to.
Chciałam zapytać czy ty masz jakiś kontakt z własnymi dziećmi czy tylko z kroczem od dawna?

Dzieci.. takie coś, co z ciebie wyszło ileś tam lat temu, kojarzysz? O kochanku zaraz, oddychaj.
To jak?

Majka, myślisz, że jest aż tak źle, że busztyn potrzebuje czasu żeby skojarzyć, że ma dzieci?
Możliwe możliwe, ale pewnie jeszcze nas tu trochę pomęczy swoją obecnością.

No mam takie obawy,szczerze mówiąc

Bo,czy w stanie takiej separacji i odłączenia od "centralnej magistrali", można logicznie myśleć?

Nie,to nie jest nienawiść.
Ani zazdrość.
Głębsze rozważania miałyby jakikolwiek sens Elle,jakby do Autorki cokolwiek docierało.
Może wtedy spełniłyby funkcję edukacyjną, w jakimś sensie....choćby drobnym wycinku.A tak,to możemy jedynie uskuteczniać "wariacje na temat"...bo na podłoże intelektu, tego się nie zasieje.

hahahah...uff...zaniepokoiłam się,że coś z Tobą nie teges

Myślałam,że wiesz...odwaliło Ci, albo co?

Wszystkie na mnie najeżdzacie. Zrozumcie jedno, przed romansem miałam poukładane życie z mężem dziećmi , bez emocji, alebezpiecznie.
Potem rozwód, dzieci sązemną, poświęcam się im w 100 % czują to i jest między nami dużo miłości, bliskości.
Sprawa rozstrzyga się między moim facetem obecnym( kochankiem) a mną.
jesteśmy ze sobą ponad 2 lata,on tezrozwiedziony, ale cały czas nie jest w stanie zdecydować się na dalszy krok, najlepiej mu mieszkać samemu a, eaz na 2 tyg. spotkac się i pobzykać. Dobry układ, ale mi potrzeba czegoś więcej, jego na co dzień,w dzień i w nocy.
Wydawało mi się ,że nad ty pracujemy, żeby byc razem w przyszłości, ale kiedy zupełnie nie z nienawiści, tylko tak poprostu napisałam do jego ex żony zeby sie nie wtrąz=cała do nas bo już nie są razem, on zmienił do mnie stosunek, odsunął się stwierdzi że będzie się bał na przyszłośc co ja jeszcze mogę zrobić , co napisać.Jednak rodzina ,jego mama i ex żona sa na pierwszym miejscu i to co one mówią rozwala mu psychikę, il ja znaczę nie wiem.

Kocham go ,chcę z nim być aon się odsuwa,najpierw rozwalił mi małżeństwo, rozkochał w sobie , a teraz nabiera dystansu, bo chyba nie warto.... zniszczyłam sobie życie własną głupotą.Powinnam wiedzieć ,że z tego nic nie będzie. Nic powaznego, chyba muszę się odciąć i zacząć nowy rozdział życia ja 38 i dwoje dzieci.? marne szanse...

Nie,no ja wiem na co Ciebie stać,więc z tą skromnością nie przesadzaj

Ale wiem też,że potrafisz dowalić...i ten level jest okej.
Gorzej jak Cię jakiś taki bursztynek popsuje już całkiem

Nie doceniałam Ciebie...rozwód w dwa,czy tam trzy miechy?
Szybkie sprawy łóżkowo-prawne.Może Ty trzeciego potrzebujesz?Na nocki niech przychodzi..od 22-6.A co Ci wisi?

Inaczej byś gadała,jakbyś kilka jobów ode mnie przejęła,co mnie nimi częstują
Mogię się podzielić,będziemy działać w konspirze

Związek dwojga zdradzaczy nigdy nie rokuje
to chyba rzadko się udaje
czy naparwde po to ucieka się od małżeństwa, żeby pakować się w kolejne?
z całym szacunkiem, ale uważam, że on zachowuje sie logicznie, kochanka jest na przychodne, po co to zmieniać?
nie bądź naiwna dla meżczyzny, który miał zone a z nia dzieci kolejna kobieta rzadko bywa najwazniejsza to wie nawet taki głupol jak ja

to nie podłość, to strach, czuła się gorsza, zagrozona

Toorank, poczytaj co bursztynek napisała. Oceniasz opisywane przez nią zachowania przez pryzmat siebie, niesłusznie. Bursztynek ma rzadko spotykaną umiejętność "odnajdywania się w okolicznościach", niespotykany wręcz luz. Niczego sobie nie ma do zarzucenia, nie bierze odpowiedzialności za nic, niczego nie żałuje, nie analizuje, nie boi się, nie dręczy ją poczucie wstydu, wyrzuty sumienia. Zauważ - mąż, dzieci, rodzina kochanka - żaden problem. Rozwód - nic takiego. W razie czego to kochanek winny, bo ją rozkochał. Sms - do żony - po prostu napisała prawdę. Nie rozbiła tym związku kochanka, tylko - uwaga - prawdopodobnie zabiła jego miłość do siebie. Ale i z tym da sobie radę, jakby co. Próbowała przecież....

Romans pokazał mi ,że może być inaczej , dogadujemy się na każdej płaszczyżnie. Dla mnie i dla niego to nie był przelotny romans. My byliśmy/ jesteśmy zakochani.
Po moim sms, do jego już eks żony, stosunek do mnie się ochłodził, powiedział ,że nie przestrał mnie jeszcze kochać, ale wkopałam go tym sms, przed całą jego rodziną postawiłam go jako zdradzacza, a on cały czas mówił , że nie miał romansu i że się poprostu nie układało z żoną. Stwierdził teraz ze się mnie boi, bo nie wie co mi jeszcze przyjdzie do głowy, a można było na spokojnie sobie życie ułożyć.
Mam wrażenie , że teraz to już nigdy nie będzie jak dawniej, on mi nie zaufa, zresztą jest zdystansowany do mnie bardzo, ale szkoda mu zakończyć wszystko, bo fajny seks i jednak jeszcze coś się tli.
Seks co dwa tygodnie zostaje , a gdzie uczucie i wszystko co było między nami.? Chciałabym sama to zakończyć, bo jesli nie ma przyszłości to nie chcę być tylko materacem. A może dąć mu czas i coś się zmieni??

Masz rację Secondo 1, myslałam do tej pory, że możemy zbudować coś trwałego , tym bardziej , że jesteśmy już wolni, wszystko na to wskazywało.
Ale informacja do eks żony zmieniła go bardzo, wszystko się posypało, wstydzi się tego , co zrobił swojej rodzinie, że się wydało. Jest mu wstyd?, przecież dwa lata zdradzał żonę było dobrze, cicho, oszukiwał ją, ze mną. Kiedy już możemy być legalnie razem to się teraz mnie wstydzi , przed całą swoją rodziną.

Facet, który jest już sam, powinien sam decydować o własnym życiu. Słabo to wygląda. Najgorsze jest to, że ja nie mogę, nie chcę pierwsza powiedzieć dość, zakończyć te resztki niby miłości, jakieś ochłapy z jego strony.

Co prawda mam już koło 40 tki i dwoje dzieci, ale czy nie stać mnie na związek z facetem z jajami, odważnym, dlaczego mam tak słabą wolę walki o siebie....bo tylko służyć Panu jako materac to nie chcę.
Myślę , że nie mogę i nie powinnam, ale tak mi ciężko to przetrwać
Nie będę miała nikogo, kto mnie przytuli itp... Znowu wszystko od nowa, dajcie siły dziewczyny....

Z mojego podwórka to wygląda tak, że kochanek zderzył się z rzeczywistością i za swoje rozczarowanie obwinia Ciebie..
Po tym jak rzuciła go żona, ze względu na wasz romans, to skończyło smakować to co zakazane a wręcz przeciwnie wyszło na jaw gówno jakie po sobie zostawił..
Teraz wasz romans mu ciąży, on nie chce go kontynuować, a swoja postawą wobec żony pokazuje Ci jednoznacznie, że gdyby tamta uchyliła drzwi to on w sekundę wróciłby do domu..
Jesteś dla niego wygódką, bo po co ma szukać wmieście jak ma na miejscu i bez problemu..
Pamiętaj po rozwodzie, kiedy żona pokazała jaką jest godną kobietą i ze nie będzie trzymać zdradzacza - on przejrzał na oczy, zobaczył co stracił i będzie próbował to odzyskać..
Ty jesteś teraz na przegranej nieistotnej a wręcz przeszkadzającej pozycji..
Rzuć to w cholerę i daj żyć spokojnie jego rodzinie, bo przez Ciebie bardzo dużo już przeszli..
Zresztą sobie też niezłą jazdę zafundowałaś..

Tak, to też - brak akceptacji we mnie, że zawsze będę natykała się na ludzi o niższym lub bardzo niskim rozwoju emocjonalnym i będę świadkiem jak ranią innych przez swój egoizm.
Chociaż, to nawet nie egoizm do końca, bo w nim - o ile nikogo nie krzywdzi nie ma nic złego, to bardziej działania oparte o totalny brak wiedzy o tym kim sie jest i czego się chce.
Bez tego ma się chaos w sobie i takie same związki tworzy.

I jak tak sobie myślę, to jednak jest we mnie ta nutka zazdrości - wiem, irracjonalna zupełnie, polegająca na tym, że taki "ślimak" emocjonalny, żyje z dnia na dzień, z minuty na minutę. Idzie przed siebie, nie rozkminia, nie dba o nic innego jak tylko się najeść. Tu jest podobnie: autorka (i jej podobne) jak ich cipka zaswędzi, to chlast na plecy (jak robaczek) , nóżki szeroko i już kopuluje. Zero refleksji, zero wyrzutów sumienia. Najwyżej płacz za samcem, że rzadko zapyla.

Tak samo jak obserwuję te "związki" co trwają chwilę, ale dostarczają ludziom maksymalnych emocji. Wiadomo, że te emocje są wynikiem totalnego braku doświadczenia u tych ludzi i głupoty często, a ja nie potrafię podniecić się jak zwierzątko byle czym.. ale czasem zazdroszczę, bo wysokie wymagania w pewien sposób mnie ograniczają.
Taką mam strukturę, że byle czym się nie zadowolę , a potem wchodzę na Forum i czytam i tak se myślę..wtf ?

To w 100% i dlatego u mnie dysonans jest na 100%. Naprawdę gmerałam i szukałam, ale zazdrości nie znalazłam za grosz. Odrzucenie all the way (a zwłaszcza jeżeli używamy metafory ślimaka).

Biorąc pod uwagę chociażby te przykłady nachodzi mnie taka depresyjna myśl, że chociaż jestem całkiem kumata, to pewnych spraw i ludzi nie zrozumiem nigdy. Tzn. rozumiem dlaczego to robią i co nimi kieruje, ale mimo wszystko nie mogę ZROZUMIEĆ.
Dlatego pozostanie nam zadowolenie się odwiecznym pytaniem wtf?

Czterdziestka na karku,dzieci odchowane,delirium emocjonalne....o ile ta sfera w ogóle egzystuje.

Sorrki,ale komuś o intelekcie rozwielitki, nic nie można doradzić.
No może jedynie to,że nie powinnaś nigdy z nikim się wiązać.

Haha, nakładki na haluksy zwłaszcza <piątka>
Ale tak Izuś, tak to jest, na szczęście są wyjątki i tym się pocieszam.

Ale z drugiej strony byłabym hipokrytką, gdybym nie przyznała, że sama jako osoba dość sensualna traktuję czasem mężczyzn w podobny sposób, czyli nie zadowoli mnie cudowny charakter czy osobowość jak nie ma fizycznego pociągu. JA nie z tych, co jestem w stanie "przymknąć oko" na to
Co nie zmienia faktu że tak łatwo jak to przychodzi niektórym, w tango bym nie poszła gdybym miała partnera, który zawierzył mi swoje zaufanie i nie tylko. I tego nie pojmę, że to dla niektórych jak pierdnięcie - nic nie znaczy.
Zauważcie, że bursztyn kompletnie nie ustosunkowuje się do sedna naszych wypowiedzi, tak jakby spływa to po niej.
Szkoda tych dzieci, które widzą jak mamusia "rozwiązuje" problemy.

Ja jednak staram się zrozumieć ich perspektywę - nie mylić z 'usprawiedliwianiem', bo to pozwala mi nie mieć już ochoty ich włożyć do gara z ciekła lawą czy zniszczyć.
Wiem, że PO COŚ są, z tego wnioskuję, że SĄ na świecie POTRZEBNI. Tylko czasem nie rozumiem do czego
A tak bardziej poważnie.. chyba uczą nas/mnie większej wyrozumiałości, akceptacji tego, czego nie można zmienić i nie oceniania.
I widzę, że sporo pracy jeszcze przede mną, bo ci ludzie zawsze będą istnieć, ale moja w tym głowa i interes żeby się nie denerwować.
"jeśli nie możesz czegoś zmienić, zmień swój stosunek do tego." - stale sobie to powtarzam i tego się trzymam