Dlaczego taki jestem? - Netkobiety.pl

Witam wszystkich, piszę na tym forum po to żeby zasięgnąć jakiejkolwiek porady lub po prostu chęć wyżalenia się. Przez mój problem prawdopodobnie mam depresję oraz nierzadko myśli samobójcze, mianowicie jestem strasznie nieśmiały wobec kobiet. Nieśmiałość ta nie polega na tym, że nie potrafię w ogóle rozmawiać z dziewczynami, to mi jeszcze w jakiś tam sposób wychodzi, tylko bardziej mi chodzi o to, że ani trochę nie umiem podrywać kobiet. Nie mam doświadczenia lub robię to źle i zawsze kończy się tak samo. Każda znajomość z jakąś dziewczyną zawsze, ale to zawsze kończyła się w ten sam sposób, parę spotkań, miła rozmowa, pisanie na fb, a później ciach, znajomość urwana. Doprowadziło to do takiego momentu w moim życiu, że mam 22 lata, nigdy nie miałem dziewczyny, nigdy nie uprawiałem seksu, nawet to, że nigdy się nie całowałem, a kobiece piersi to widziałem tylko w formie .jpg lub na filmach. Pomyślicie pewnie sobie: "oho, kolejny nieudacznik narzekający na swoje życie i nic z nim nie robiący", ale to nie jest prawda, prawdą jest to, że na temat podrywania, czy relacji z kobietami przeczytałem sporo artykułów na internecie, jakieś filmy instruktażowe, parę książek na temat mowy ciała i rozmów, ale kompletnie w niczym mi to nie pomogło. Nie wiem dlaczego tak mam, a pamiętam, że mam tak już od najmłodszych lat. Kiedyś czytałem, że nieśmiałość może się brać z tego, w jaki sposób wychowują nas rodzice i jaki mają stosunek do ludzi. Całe życie staram się to zmienić, ale kompletnie mi to nie wychodzi. Nie wiem co mnie blokuje, fakt, mam sporo kompleksów przez które mogę być nieśmiały, aczkolwiek nieśmiały byłem już zanim nabyłem tych kompleksów. Pamiętam, że w czasach gimnazjum to dziewczyny same do mnie podchodziły, pisały do mnie, trafiła się taka, że pierwsza podeszła i wzięła ode mnie numer telefonu, było też tak, że przychodziły po mnie do domu żebym wyszedł z nimi na spacer/ posiedzieć/ porozmawiać, a ja po prostu je olewałem bo się obawiałem wszystkiego.  Albo to, że na dyskotekach w podstawówce wszyscy ze sobą tańczyli, nawet ci wg mojej opinii brzydsi ode mnie z innymi dziewczynami, a ja siedziałem w kącie i płakałem bo dziewczyny zapraszały mnie do tańca wolnego a ja się bałem iść. Teraz żałuję tamtych straconych lat, ale cóż, czasu nie cofnę. Przedstawię tutaj jeszcze kilka historii, do których prawie codziennie wracam i wspominam, bo wiem, że przez tę nieśmiałość losy mogły potoczyć się inaczej. Mianowicie, na początku ubiegłych wakacji podczas małej imprezy poznałem pewną dziewczynę z mojego miasta, która podobała mi już od kilku lat. Alkohol zrobił swoje, widać było, że też jest zainteresowana, zaczęliśmy rozmawiać ze sobą, później jakieś tańce, aż w końcu staliśmy wtuleni w siebie. Idealny moment żeby ją pocałować, a mimo to nie umiałem tego zrobić(nawet po alkoholu, a czasami robiłem o wiele bardziej "zaskakujące" rzeczy, a pocałować nie potrafiłem xD ). Później to ona sama starała się żebyśmy to zrobili, np podczas spaceru, "chodź usiądziemy tutaj" albo "chodź w tamto miejsce, ciemniej tam jest", a ja po prostu szedłem tam i nic nie robiłem tylko mówiłem jakieś głupoty. W tamtym momencie nie zdawałem sobie z tego sprawy co zrobiłem, a właściwie czego nie  zrobiłem, dopiero analiza w następnym dniu uświadomiła mi jaką szansę zmarnowałem. Po kilku tygodniach ta dziewczyna zaprosiła mnie do siebie na imprezę, ale wyglądało to dokładnie tak samo, siedzimy już sami w mieszkaniu, ja kładę się spać a ona: "to co, może mogłabym usiąść koło ciebie i posiedzieć jeszcze chwilę" a ja na to, że "nie nie idę spać", no kurde, co za debil Już więcej z nią nie rozmawiałem, widocznie zauważyła jakim jestem człowiekiem. Albo historia, która wydarzyła się nie dawno i to ona skłoniła mnie do napisania na forum, otóż podczas spotkania w parku ze znajomymi, spotkałem starego znajomego, który przyszedł tam ze swoją koleżanką, podczas tego jak staliśmy w większej grupce, kumpel  w pewnej chwili powiedział "podejdź tu do nas"( w senie do niego i tej koleżanki)  i na wjazd mówi "mojej koleżance podobają się tacy faceci o twoim wyglądzie( tu powiedział cechy mojego wyglądu)" i widać, że to było szczere. Normalni mężczyźni widząc to, że podobam się dziewczynie, która jest ładna, ma super ciało i wspaniały uśmiech zaczęli by ją podrywać i bajerować na wszystkie możliwie sposoby, no ale na pewno nie ja, ja wchodzę z tekstem "aha, fajnie" a później rozmowa o pogodzie i innych duperelach. Po prostu żal mi już jest samego siebie, że cały czas mnie to spotyka, cały czas tak postępuję i nie wiem w jaki sposób to zmienić. Najgorsze jest to, że zmarnowałem sobie najlepszy czas na podrywanie/poznawanie dziewczyn i dopiero teraz sobie to uświadomiłem. Dodam to, że jestem miłym chłopakiem, zawsze gdy jestem w stanie w jakikolwiek sposób pomóc, to pomagam drugiej osobie, staram się być zabawny, mam duży dystans do siebie( śmieję się z moich widocznych kompleksów) a i tak zawsze spotyka mnie to samo. Jakie macie opinie na mnie i na moje życie?