Proszę, potwierdzcie, że nie zwariowałam... - Netkobiety.pl

Masz taki gust, że oczy bolą?

Miodzio

Podbijam :-)

Przecież to nie sukienka ze zdjęcia lecz modelka wzbudziła wasz zachwyt. A autorka może nie ma figury modelki i taki ciuch nie musi jej pasować.

Po takim tekście to bym z nim nie poszła na chrzciny. Nie wierze ze dziewczyna nie wie jak się ubrać stosownie do okoliczności. Raczej jest tutaj chęć kontroli i rządzenia przez chłopaka. Długo jesteście razem?

Dziękuję wam za odpowiedzi Uściślając, mam gust całkiem ok, nie poszłabym na pewno w jenasach i addidasach, jasne, że założyłabym sukienkę stosowną do okazji, z tym, że dla niego to nie może być byle jaka sukienka....

Jesteśmy razem dwa lata, rok mieszkamy razem. On jest osobą bardzo dominującą, która lubi mieć ostatnie zdanie. Ale teraz próbujemy "dotrzeć się" na nowo, on trochę spuścić z tonu, ja z resztą też. Już pewien czas było dobrze i tu taki tekst...

No i pytam Was, bo trochę mi szkoda psuć tego, że zaczęło się między nami układać ale wiem też, że nie chce być z kimś kto rzuca mi takie teksty... I co przymknąć oko jeszcze raz ? Ale dla mnie to będzie okazanie brak szacunku do samej siebie...

Na chrzest oczywiście po takim ultimatum się nie wybieram.

Zanim moje drogie Panie zlinczujecie chłopaka autorki to zwróćcie uwagę, ze odrzuciła prezent od swojego chłopaka co jest afrontem. W ten sposób sprawiła mu przykrość. On chciał jej kupić sukienkę a ona powiedziala nie. Z tego co pamietam to w Polsce niegrzecznie jest odmawiać przyjęcia prezentu. Chłopak oczywiście mógł zareagować inaczej ale autorka nie jest absolutnie bez winy. W takich sytuacjach zazwyczaj zostawiam strony skonfliktowane samym sobie. Skoro obie strony nawalily to niech obie strony teraz rozwiążą ten problem.

Racja, racja.... tylko ja już przyzwyczaiłam się do tych różowych okularów, wygodnie mi w nich było - bo to raczej tylko okulary z tego co widzę teraz, a nie nowa różowa rzeczywistość była....

Prezentem kiecka by była, gdyby nie był z nią zespawany podtekst "masz nosić to, co mi się podoba - a jak nie, to zostajesz w domu". To nie prezent, tylko bardzo nietaktowna zagrywka. Czyżby dziewczyna sama się ubrać nie umiała? Facet uważa, że brakuje jej gustu? A może ona ma być jego life-size barbie, którą będzie przebierał według własnego widzimisię?

Jasne, że to nie jest najgorsza zbrodnia, jaką facet może popełnić i na lincz nie zasługuje. Ale to nie tak, że "nic się nie stało". W najlepszym wypadku facet bladego pojęcia nie ma, czym jest takt i osobista kultura. Przecież to samo mógłby powiedzieć w sposób, który niczyjego oburzenia nie budzi. "Wybieramy się na chrzciny, pewnie potrzebujesz nowej sukienki - chodź, zabiorę cię na zakupy". Wtedy to byłby prezent.

Co do bardziej ogólnego tematu - wciąż piszesz bardzo skąpo, Autorko. Trudno coś na tej podstawie wywnioskować. Księciem z bajki twój luby nie jest, ale czarnym charakterem też nie. Pytanie, jakie są twoje granice? Czy tego typu nawracające sytuacje cię nie wzruszą, czy będziesz się z nimi czuła źle?

Ja bym wiała. Zwłaszcza, ze to nie pierwsza taka zagrywka.

Nie wyobrażam sobie czuć się jak intruz w mieszkaniu, w którym stale przebywam. I nie wyobrażam sobie, żeby mi facet dyktował, co mogę trzymać na biurku, a co w szafie. Że mam np. wywieźć do domu rodzinnego większość książek, bo ich codziennie nie czytam. To nie jest partnerstwo.

Pytanie, czy on jest burakiem, czy dyktatorem. Buraka można czasem nauczyć kultury osobistej, dyktatora nie przekonasz do demokracji i autonomii w związku.

Bo widzicie ja dobrze wiem, że tak nie może być.... stąd też podczas ostatniej poważnej rozmowy wszystko mu to wygarnęłam (wcześniej oczywiście też zwracałam mu na  to uwagę, ale on jakoś nic sobie z tego nie robił)... on się jakby trochę zreflekotwał.  Przyznał, że faktycznie może miałam za mało do powiedzenia w kwestii organizacji życia w mieszkaniu, tłumaczył, że to domena początków mieaszkania razem...

I ok, ja też mam swoje za uszami więc stwierdziłam spróbujmy na nowo... z tym, że jak widać stary on znów wychodzi, tylko, że tym razem na innej płaszczyźnie...

Przyznam sie ze tego nie doczytałem. Tego typu odzywki to już niestety patologia.

Zgadzam sie. Dyskusja o ubraniach, meblach, wakacjach, kolorach farb na ścianie jest dla mnie OK. Ale stwierdzenie "jak Ci nie pasuje, to sie wyprowadź" totalnie dyskwalifikuje tego gościa w moich oczach. Nigdy czegoś takiego nie powiedziałem kobiecie ani nigdy nie usłyszałem. (A mam już swoje lata 40+ ) To jest niestety 100% chamówa, której nie można akceptować. Ale zanim sie rozstaną powinni próbować to zmienić. Ja jestem zwolennikiem dialogu w związkach dopoki jeszcze jest szansa ze to coś przyniesie.

Niby takie nic a nie daje mi funkcjonować....Stresuję się tą całą sytuacją... unikam z nim kontaktu od tamtej rozmowy, bo gdzieś tam podświadomie wiem, że on nawet usłyszawszy jaką mi zrobił przykrość swoim tekstem, nie przeprosi.

Ale chyba trzeba stanąć oko w oko z prawdą, co?

Najgorzej, że ogónie jest kiepsko - z pracą kiepsko, stres nie poprawia sytuacji - pracuję coraz gorzej. Jak się wali to wszystko, eh

Ja bym powiedziała:" ok, pozwalam ci kupić coś dla mnie ale jak JA to zaakceptuję"..he, he.. sponsoring kontrolowany.. a tak na poważnie - trochę luzu w to wpuśćcie..to są bzdury jeśli okazjonalnie oczywiście , można rozwiązać np żartobliwie jak zaproponowałam , lecz jeśli tyczy się to każdej sfery życia to już nie jest zabawa tylko tyrania. Dajesz sobie z tym radę, jesteś asertywna i silna jak on- będzie dobrze; jesteś uległa i zawsze ustępujesz dla świętego spokoju- dupka z tego będzie, kiedyś twoje rozżalenie weźmie górę i rozpoczniesz temat w stylu" On rządzi moim światem- co teraz ?"

Droga Akceptacjo, autorko w rozterce...nie zwracaj uwagi na forumowych samcow sliniacych sie do fotki modelki w ladnym ciuchu, Ty pewnie tez potrafisz wygladac ekstra i ja w to wierze... Ale zaprawde powiadam Ci...wiej, wiej stamtad, poki jeszcze nie zniewolil do konca...to na 100% typ psychopaty, ktory na bank byl super czuly, kochany na poczatku, teraz rozpoczyna proces zamykania Cie w klatce i zakladania kajdanek, a Ty pomna tego jaki byl fajny, kochany i czuly, przymykasz na to oko, potem przymkniesz drugie, a na koniec bedziesz slepa i bezradna jak dziecko we mgle...zwiewaj bo zginiesz marnie!

Zaraz zaraz.... a czy autorka przypadkiem nie mieszka u swojego chłopaka.  Jeśli on wyłącznie opłaca to mieszkanie to także ma poczucie ze może nim rządzić.

Dzięki jeszcze raz za Wasze opinie.  W krytycznym momencie pomogły Co do sytuacji, to jakoś tam została zażegnana...Chłopak niby przeprosił...Niby, bo, jednocześnie przepraszając nie omieszkał zrobić mi awantury o to, że nie odbierałam od niego telefonów, czynm wyrządziłam mu okropną przykrość.

A gdy już doszło do wyjazdu na ślub, to rzecz jasna sukienka moje mu się nie spodobała, i na początku faktycznie prosił, żebym założyła inną ( co może i bym zrobiła, ale jemu chodziło o sukienkę, która jest w domu moich rodziców więc trzeba by specjalnie po nią jechać...) Ostatecznie poszłam w wybranej przez siebie sukience, on gdy zobaczył, że prośba nic nie daję zaczął na mnie krzyczeć, potem się obraził...

Ostatecznie na samych chrzcinach już bawiliśmy się razem, ale jak widać walka o swoje prawa to ciężka orka na ugorze.

A może by tak grzeczniej? Tobie nie zdarzyło się nigdy przejęzyczyć? Oczywiście cały czas chodzi o chrzciny.