Gdy nie wiadomo co wybrać i jak się dogadać - Netkobiety.pl

Moja mama mieszkała w bloku na 3 piętrze całą ciążę i po porodzie również - windy nie miała, radę dała, mimo że tata wózka za nią nie nosił. Na pewno wymagało to wysiłku i poświęcenia, ale nie nadludzkiego.

A narzeczonemu się nie dziwię, że woli być na swoim niż u rodziców - co z tego, że mielibyście własną górę, skoro do mieszkania samodzielnie ma to się nijak. Twoi rodzice zawsze zachowaliby prawo głosu, bo to oni dom postawili.

A jak życie w bloku ci się nie marzy, to przynajmniej uprzedź swojego faceta - bo jemu właśnie marzyć się może. Ja np. uważam blok za dużo wygodniejszą opcję, niż dom jednorodzinny i mój facet myśli podobnie. To nie tak, że każdy wolałby ogródek i dwa razy więcej podłogi do pucowania.

Ja bym nigdy się do teściów nie wprowadził... Ma chłopak rację.

Mieszkanie z teściami to dosyć ryzykowny pomysł, nawet jeśli są do rany przyłóż... Ja osobiście też bym wolała za wszelką cenę uniknąć takiego scenariusza więc rozumiem doskonale obawy Twojego chłopaka.

Rozumiem też twoje potrzeby, o ile nie będziesz potrafiła z nich rezygnować, chociaż na jakiś czas, to sytuacja wydaje się faktycznie trudna...

Ale jeśli chodzi o funkcjonowanie w ciąży, mieszkając na 4 piętrze to to jest niewygoda, ale na pewno do udźwignięcia. Być może macie piwnicę w bloku czy garaż gdzie będzie można zostawić wózek, a jeśli okolica bezpieczna to i na klatce pewnie można byc spróbować.

Ważne w  tym wszystkim, żeby partner był emaptyczny i Ciebie rozumiał, dostrzegał, że nie jest Ci łatwo i pomagał w miarę możliwości.

Z tego co zrozumiała to jeszcze nie jesteś w ciąży więc to takie trochę banie się na zapas...Być może do tego czasu uda Wam sie odłożyć więcej pieniędzy Tobie znaleźć  lepiej płatną pracę i już część problemów, o których piszesz odpadanie.

A tak z drugiej strony to jeżeli mogę sobie życie ułatwić to dlaczego tego nie zrobić życie daje nam szanse raz i więcej nie

być może masz racje tylko ja go uprzedzałam od samego początku naszego związku że nie chce mieszkać w blokach bo czuje się jak ptaszek zamknięty z złotej klatce a jeśli mam być szczera to budowa domu wynosi taniej niż kupienie bloków o zbliżonej powierzchni gdzie rozważałam na początku kupienie czegoś większego to niestety w mieście którym mieszkamy jest to ok 300 tys. a my taką gotówką nie operujemy

Proste rozwiązania w życiu nie istnieją i trzeba trochę wyjść ze sfery komfortu i spróbować czegoś nowego bo w tej sferze mało co się może zdarzyć

Pytanie, co jest bardziej pod górkę. Wnoszenie wózka, taszczenie się na 4 piętro z brzuchem, co potrwa max. 3-4 lata, czy dojeżdżanie na stałe do pracy/przedszkola/szkoły z przedmieść czy okolicznych wsi. Oczywiście to też ludzie robią - kwestia osobistego bilansu korzyści i strat. A argument, że ktoś inny dał radę nie jest oczywiście ostateczny i najważniejszy - za to pokazuje, że dane rozwiązanie jest wykonalne i może nie zawsze warto je od razu skreślać, tylko wziąć pod uwagę i ocenić na równi z innymi.

Z drugiej strony, obawy o metraż bezzasadne nie są, niecałe 40m z małym dzieckiem jest do ogarnięcia, ale im starsze, tym będzie ciaśniej.

Osobiście proponowałabym przynajmniej się rozejrzeć za ofertami zamiany mieszkań - wtedy koszty w żywej gotówce na pewno by spadły.

To jest opcja. Inne co przychodzi mi do głowy, to nie wiem jak wy z tymi rodzicami się byście mieli tam na górze ogarnąć. Na ile jest ten poziom osobności od rodziców i dlaczego oni zbudowali te dodatkowe piętro. Bo jeśli to było specjalnie dla autorki i rodzice jej je oddali, to może jest opcja to wynająć i może to wtedy poszerzy możliwości. Acz nie wiem jak dokladnie sprawa wygląda, bo tu też jest dużo zmiennych do wzięcia pod uwagę.

Ja się zgadzam, że cięzko o perfekcyjne rozwiązania, ale domy z reguly buduje nie w centrach, więc jesli ta opcja była brana pod uwagę, to dojazd nie powinien byc taki straszny, acz tutaj też zgaduję. Co jest niezbyt fajne w rozwiązaniu pt. zostaniu w tym mieszkaniu jest to, że jeśli matka będzie się wiecej opiekowała dzieckiem, co jest statystycznie bardziej prawdopodobne, to ona będzie głównie cierpiała. Jednoczesnie mężczyźni są statystycznie bardziej krzepcy, więc dla nich tachanie wózka w tą i z powrotem jest mniejszym problem. W związku z tym, to ona poniesie główne "koszta". A ona się na nie nie decyduje, tylko tak jakby byłaby w to rozwiązanie wtłoczona. Osobiście widze dużą różnicę.

Nie wiem jak wygląda sytuacja z narzeczonym. Czy mówi on: "nie chcę do domu nad Twoimi rodzicami" i na tym się kończy jego wkład w to? Bo jeśli owszem, to dobrym pomyslem byłoby uwrażliwienie go na Twoje potrzeby (i siebie na jego). Jeśli macie budowac razem przyszłość, to potrzeby obu stron powinny być wzięte pod uwagę. Czasem trzeba się trochę poświęcić dla drużyny, ale zawsze lepiej gdy to obie strony glówkują nad ich problemem (a nie by postawić na swoim), a kiedy długo nie ma rozwiązania, ktoś decyduje się pójść na kompromis.

Problem: Nie jesteście w pełni niezależni finansowo a chcecie wieść w miarę komfortowe życie.

Autorka ma racje. 3 osobowa rodzina na 40 m2 to nie są idealne warunki (no chyba ze mieszkają w Hong Kongu no bo wtedy te jest normalką )

Mając do wyboru 90 m2 z teściami albo blok to ja bym zaryzykował mieszkanie z teściami chyba zeby to mieszkanie w Zadupiu Dużym - 3 godziny dojazdu pekaesem z Gaclawki Dworskiej
Nic nie ryzykuje. Jak teście bedą podskakiwać to zawsze może huknąć i wyprowadzić sie z rodzina spowrotem do bloku.

Tekst typu że ,Ty nie wejdziesz na 4 piętro w ciąży rozwalił mnie .Ciąża to normalny stan.Ja jak byłam w ciąży chodź było ,to dawno ,to ćwiczyłam również .I nie robiłam z siebie sieroty.Mnóstwo ludzi mieszka w bloku i jakoś dzięki temu dzieci nie czują się gorzej .Przepraszam, ale Twoje podejście wobec sytuacji wywołuje u mnie  negatywne odczucia .Nie będę tu doradzać bo jakoś nie odczuwam ochoty jedynie wyrażam swoja postawę wobec Twojego podejścia sytuacji.