ciaza a kryzys w malzenstwie - Netkobiety.pl

czyli nie potrzebne mu Twoje pieniądze ? chciałby żebyś pracowała fizycznie i za mniejszą kasę - wtedy będziesz tyle warta co on ?
Najprawdopodobniej facet ma problem jednak z ego w związku z niższą pensją.
Co do obowiązków - podzielcie je jakoś - my mamy np. tydzień na tydzień - M sprząta wspólne części i gotuje jeden tydzień, ja kolejny. I w ten sposób każdy ma w jakimś stopniu wolny tydzień
Postaraj się spokojnie porozmawiać - Ty tak samo pracujesz jak on, więc powinniście podzielić się obowiązkami domowymi i nad dziećmi.
Jeśli nie pomoże - nie pierz , nie gotuj, i nie sprzątaj po nim. Rób to tylko dla dzieci... podziel opłaty na pół - składajcie się na nie po połowie.. skoro mu Twoja kasa nie pasuje...reszta każdy sobie .. wydatki na dzieci po połowie .. jak nie pasuje to  złóż wniosek o alimenty na dzieci.
Facet ma wyje...ne i myśli że co mi zrobi ??? pojęczy kilka dni i poda obiad, wypierze...
Takie Twoje zachowanie może być konsekwencją jego obecnego .. niech ma świadomość... nie uprzedzaj o wszystkich kolejnych krokach..bo może np. wyprowadzić wasze oszczędności... żeby nie było... mój ex tak zrobił.
Mam nadzieję że zmiana w jego zachowaniu nie jest efektem .. kochanki..

Przyjrzyj się również sobie , możliwe że Twoje zachowanie uległo zmianie ? Zapytaj się go dlaczego tak się ostatnio zachowuje .. spróbuj porozmawiać delikatnie i spokojnie.

Dlatemu nie wyobrażam sobie mieć "wspólnego konta".

Twój mąż jest od przysłowiowej "łopaty"? Nie chcę obrażać i nie to jest moim zamiarem - często bywa tak, że wg faceta który ora w polu ciężko fizycznie wydaje się że siedzenie w biurze i praca umysłowa to pikuś bo on przecież ora tyle że aż w krzyżu boli. A jak jeszcze więcej od niego zarabiasz za siedzenie w ciepłym biurze to w ogóle masakra jakaś.

Dzielenie po 8 latach obowiązków domowych wywoła wojnę - przestaniesz prac = będzie brudne, nie będziesz gotować = będziesz głodna bo mąż pójdzie na miasto (tak jak z resztą piszesz).

Przyzwyczaił się do tego, że to ty załatwiasz sprawy, opiekujesz się dzieckiem, dbasz o dom - ciężko będzie to zmienić.

Skoro rozmowy nie pomagają, dyplomacja partnerska nie pomaga, to ja bym się skłonił do podstępu (tak wiem, że w związku nie powinno się tego stosować ale zdrowy egoizm jest na prawdę zdrowy) - wygoń go z łóżka małżeńskiego na kanapę. Powiedz że jesteś w ciąży bo sam tego chciałeś i potrzebujesz jego pomocy w obowiązkach bo jest ci ciężko. Będzie złość, będzie foch, będzie uniesienie się, że jesteś ta zła - nie daj się! Jesteście partnerami o równych prawach i nie masz być służącą. Skoro on ma swoje wymagania to ty też ma swoje. Postaw sprawę jasno - albo mi pomożesz albo wypad na kanapę bo sama i tak sobie muszę radzić.

No to się zaczyna stary jak świat schemat... . Coś się w rodzinie zmienia, u was to rodzina się powiększa, ty też nie stoisz w miejscu, tylko widzisz jak się niektóre sprawy mają, chcesz poczynić nowe ustalenia, bo stare schematy nie wystarczają. I tu zaczynają się kłopoty . Szanowny małżonek NIE CHCE tych zmian. On chce starego porządku, z mniejszą ilością obowiązków, mniejszym obciążeniem. To się nazywa fachowo: inercja przyzwyczajeń . No cóż, życie i rodzina wymaga elastyczności i dopasowywania się do ról, które przychodzi nam odgrywać. Małżonek staje okoniem i tego nie chce.

Powiem ci jedno, (bo rozmowy na pewno nic nie dają) krzykiem, fochem, żądaniami nic nie zmienisz. Jedyne na co masz wpływ, to na twoją postawę wobec męża i wszystkiego tego, co się dzieje. Musisz myć sprytniejsza niż mąż . Męża trzeba tak przyzwyczaić do obowiązków, że jak czegoś nie zrobi, to będzie to miało wpływ na niego i na waszą wieź. Jak wychodzi sam na obiad, to ty szykujesz obiad dla teściowej, mamy, koleżki, dziecka i razem z nimi jesz. Jak nie chce ci zrobić masażu, to jedziesz do masażysty i to on dba o ciebie. Jak nie zajmuje się dzieckiem, to stawiasz go w sytuacjach podbramkowych, tak że dzieckiem będzie musiał się sam zająć i nie ma wtedy wyjścia. Jak ma wywalone na przygotowanie wyprawki, to sama ją sobie kompletujesz. Jak nie chce spać z tobą, to śpisz z kotem, psem i dzieckiem. Poza tym, wychodzisz z domu, z dzieckiem, z rodziną itp. Organizujesz sobie czas poza relacją z tym bucem. I lepiej, żebyś zaczęła odkładać pieniądze na własny rachunek, bo widzisz jak cię nie szanuje w kwestii pracy i wkładu pieniężnego. Aha, jasno też spisujesz na kartce podział obowiązków (tylko pamiętaj o zasadzie, że jak czegoś nie zrobi, to poczuje to na swojej skórze, musisz przewidzieć wszystkie jego wyjścia bezpieczeństwa i furtki) i mu to przedstawiasz. Mówisz, że stary porządek już nie istnieje i niech lepiej przyzwyczai się do nowych wyzwań związanych z powiększeniem rodziny. I konsekwentnie ten plan realizujesz.

Kochanie, tak mi się śmiać chce, ale wiem, że tobie nie do śmiechu, ale jesteś na małżeńskiej wojnie i najważniejsze, żeby mieć dobry plan i umieć przewidzieć ruchy przeciwnika . Niestety, ale trafiła ci się (wybrałaś) konserwę i ciężko jest się z takim typem dogadać.

Autorko - pierz dla siebie i dziecka, sprzataj swoje i dziecka, gotuj dla siebie i dziecka.
I zaloz osobne konto. I niech tam ida przelewy z Twojego wynagrodzenia za prace.
Ciekawe jak zacznie spiewac
Nie wyobrazam sobie zeby mezczyzna mial sie tak zachowywac bo tak to sie zachowuje rozkapryszony gowniarz a nie mezczyzna.

Male uaktualnienie sytuacji...

Maz nie odzywa sie juz dzien trzeci i wiekszosc czasu przebywa gdzies poza domem.
Ja nie dzwonie i nie pytam gdzie jest.
Zreszta mieszka teraz w salonie a przynajmniej spi tam... Kanapy do spania sie nie nadaja i napewno bola go plecy ale powiem zlosliwie dobrze mu tak....

Dzis rano slyszalam jego rozmowe z kolega ze szuka pokoju do wynajecia.
Chyba nawet cos znalazl ale na razie nie widze zeby sie pakowal wiec sama nie wiem czy nie jest to troche na wyrost na zasadzie na zlosc mamie odmroze sobie uszy...

Z tym wynajmem pokoju, to naprawdę dziwne i jak pisze Gagatka, nic nie dzieje się bez przyczyny. Powinnaś upewnić się też czy za zmianą zachowania nie idzie zaangażowanie w romans. Upewnij się. A jeśli nie, to niech na spokojnie trawi nową dynamikę relacji między wami. Musisz być silna i cierpliwa. W życiu czasem słońce, czasem deszcz.

Nie sadze by kogos poznal ale tez nie bede spradzac mu billingow czy fb. Jesli kogos poznal to wyjdzie to z czasem. Zdziwilabym sie bardzo bo raczej nie jest typem czlowieka co szuka flirtow na boku. Nie mysle ze jest zlym czlowiekiem tylko chce zeby jemu bylo najwygodniej niestety kosztem mnie bo nic nie robi sie samo.
Na razie sie nie wyprowadzil jeszcze... Wzial dziecko do swojego klubu  bo dzis maja jakies rozgrywki.
Nie klocimy sie i raczej schodzimy sobie z drogi. Nikt raczej nie chce zeby sytuacja wplynela na dziecko.
Oczywiscie ze chce z nim byc tylko sytuacja musi sie zmienic na lepsze. Nie wyobrazam sobie ze ja mam zrobic wszystko zwlaszcza teraz z dzieckiem numer dwa w drodze. Po prostu nie zgodze sie na taki uklad.
Kazdy moze miec ciezszy okres w zyciu czy po prostu czuc sie gorzej. Sek w tym zeby nie odgrywac sie na drugiej osobie.
Malzenstwo powinno byc po to zeby ciagnac sie w gore a nie spychac kogos w dol i to dziala w obie strony.
Jesli podjal jakams decyzje to mnie o niej nie poinformowal. Nie wiem na ile chcial zebym uslyszala jego rozmowe telefoniczna ale tez specjalnie sie z nia nie kryl.
Mysle ze jest zaskoczony obrotem sytuacji i ze chyba sam nie wie co z tym zrobic. Oczywiscie moge sie mylic...

Rozmawialismy juz tysiac razy i nie przynosilo to resultatow.
Jak na mnie nakrzyczal pod wplywem zlego humoru to przeprosil potem jak juz ochlonal ale nie zmienilo to jego podejscia czy " humorow".
My sobie nie dokuczamy wlasnie czy robimy na zlosc . Po prostu od trzech dni po klotni ze soba nie rozmawiamy. Dla mnie miarka sie przebrala i mu troche wygarnelam a on strzelil focha. Nie powiedzialam jednak mu nic nowego czego bym wczesniej w czasie spokojnych rozmow nie poruszyla.
Jestem zadziwiajaca spokojna teraz i nawe specjalnie sie nie martwie co bedzie dalej. Czas pokaze ...
Chyba pisanie na forum dziala troche terapeutycznie i pozwala poukladac mysli ale tez pozwala dostrzec opinie osob z zewnatrz a to pomaga.
Powiem szczerze nie wiem czy wytrzymalabym bez tego tak dlugo bo jestem typem czlowieka ktory darzy do zgody i umie wyciagnac reke. Pewnie dlatego nawet jak cos mi sie nie podobalo i wprawdzie otwarcie o tym mowilam ale jednak dazenie do zgody doprowadzaly do tego ze ustepowalam i dlatego jestem w momencie w ktorym jestem.
Wolalam sama zrobic niz sie poklocic w momencie kiedy moj maz zaczal narzekac jaki to on zmeczony jest po pracy a ja przeciez w pracy nie robie nic ...

Chyba się nie mylisz. Być może jest zaskoczony. Pewnie on  wie, że masz rację,  ale wybrałaś kiepską metodę. Zamiast małych kroczków wywołałaś rewolucję - usiłowałaś zmusić go do wykonywania obowiązków domowych, do tej pory raczej Twojej domeny. Jak świat światem przymus w takich sytuacjach nie działa. To musi być jego dobra wola i chęci. A ponieważ oboje jesteście dumni i uparci,  prędzej się rozstaniecie niż poszukacie kompromisu.
Mam wrażenie, że tak jak on neguje Twoje prawo do zmęczenia, tak  Ty i jemu tego prawa nie przyznajesz. A praca fizyczna to też nie zabawa. Dajcie sobie luz oboje. Po pracy trzeba odpocząć. Posiłkujcie się półproduktami lub gotowcami,  odpuśćcie dokładne porządki, w ostateczności weźcie jakąś pomoc do ogarnięcia chaty raz na jakiś czas. Tylko dziecka nie zaniedbujcie. Może po takim "urlopie" nabierzecie nowych sił. Spinanie się niedalekim powiększeniem rodziny plus Twój stan i hormony chyba wywołało w Was obojgu stan, przy którym drobiazg urasta do mega kryzysu. Zamiast się cieszyć dzieciaczkiem zabrnęliście w spory. A jak mówi przysłowie: zgoda buduje, niezgoda rujnuje.
Chyba że rzeczywiście nie jesteście dopasowani i w tej  sytuacji wyszło to, co i tak było nieuniknione. Może po jego ewentualnej wyprowadzce nabierzecie dystansu, a on mimo wszystko pomoże Ci w opiece nad dzieckiem/ niedługo dziećmi.

Chyba się nie mylisz. Być może jest zaskoczony. Pewnie on  wie, że masz rację,  ale wybrałaś kiepską metodę. Zamiast małych kroczków wywołałaś rewolucję - usiłowałaś zmusić go do wykonywania obowiązków domowych, do tej pory raczej Twojej domeny.

Rzecz w tym ze male kroczki byly i nie dzialaly.
Szalenstwem jest robienie ciagle tego samego i oczekiwanie innych resultatow.

Mam wrażenie, że tak jak on neguje Twoje prawo do zmęczenia, tak  Ty i jemu tego prawa nie przyznajesz.

Przyznaje i przyznawalam kosztem siebie i tak pan lezal czy ogadal film a ja odwalalam cala prace od jakiegos czasu a raczej od momentu kiedy dowiedzielismy sie o dziecku.

Spinanie się niedalekim powiększeniem rodziny plus Twój stan i hormony chyba wywołało w Was obojgu stan, przy którym drobiazg urasta do mega kryzysu. Zamiast się cieszyć dzieciaczkiem zabrnęliście w spory.

Dzidzius jest oczekiwany i bardzo sie ciesze na jego przyjscie na swiat. Nie kazda kobieta w ciazy musi miec rozchwiane hormony. Sytuacja nie jest rozowa teraz ale tez nie placze czy nie zloszcze sie i wydaje mi sie ze raczej radze sobie w miare dobrze.
Jesli juz to bardziej o ciazowe hormony i ich wplyw podejrzewalabym mojego meza .

Chyba że rzeczywiście nie jesteście dopasowani i w tej  sytuacji wyszło to, co i tak było nieuniknione.

Jestesmy razem jedenascie lat . Dla jednych to krotko a dla mnie to dlugi czas. Razem dorastalismy ze soba . W zwiazku z tak dlugim stazem zdarzaja sie kryzysy ktory to ma miejsce teraz wlasnie. Co z tego wyniknie trudno powiedziec.
Gdyby moj maz rzeczywiscie chcial sie wyprowadzic to weekend jest do tego najlepszym czasem bo ma wolne od pracy. Widocznie cos go trzyma skoro tego nie zrobil.

Jest dorosly i sam wie co dla niego dobre. Jesli on woli odejsc niz byc partnerem w zwiazku i wziasc odpowiedzialnosc za czesc obowiazkow to jego wybor.
Sam zdecydowal sie 8 lat temu na zalozenie rodziny. Do tanga trzeba dwojga i do malzenstwa rowniez.
Nie znam zadnej pary ktora bylaby na 100 procent dopasowana ale chodzi o to zeby chciec wypracowac kompromis a tutaj zabraklo dobrej woli.
Skoro wczesniej jakos dzielilismy sie obowiazkami i mozna bylo to dlaczego teraz nie mozna?

Zgodzilabys sie w takiej sytuacji ustapic i wziasc na siebie wszystkie obowiazki?

Hej,

To ja mam takie kilka pytań

1. Piszesz "rozmawiamy wiele razy i do niczego nie prowadzi." Nasuwa mi się powiedzenie "Szaleństwem jest robić wciąż to samo i oczekiwać różnych rezultatów". Zmień sposób, w jaki rozmawiacie, skoro obecny prowadzi wyłącznie do kłótni. (Wybacz, że zwalam to na ciebie, ale do niego nie przemówię przecież). Popatrz na to jak rozmawiacie i to zmień. Czyli co? Nie gadajcie jak jesteś tak zmęczona i wkurzona, że do szewskiej pasji doprowadza cię brzęcząca pszczoła. Usiądź, odpocznij moment, olej niepozmywane naczynia, powiedz sobie "teraz czas na mnie i moje potrzeby". Pooddychaj. Planuj rozmowę - czyli konkretnie co cię złości, jakie emocje są w tobie, "ja jestem zmęczona" "czuję się opuszczona" "czuję się smutna" "nie mam siły" "jestem na skraju wyczerpania" "czuję się pozostawiona sama sobie".  Powiedz, czego potrzebujesz - w końcu jesteście w małżeństwie po to, by się nawzajem wspierać. Mąż nie może ignorować twoich potrzeb, kiedy mu je jasno wypowiesz. "Potrzebuję codziennie mieć 15 minut dla siebie, ty w tym czasie zajmij się domem" "potrzebuję mieć poczucie, że jestem tu doceniana" "potrzebuję wiedzieć, że planujesz zostawić mnie z wszystkimi obowiązkami samej" "potrzebuje jasnego podziału obowiązków". Mów o sobie, nie o jego przewinieniach.
Mów o tym, co jest TU I TERAZ. Za nic w świecie nie wracaj do zeszłego tygodnia czy zeszłego roku.

2. pytaj go o jego oczekiwania względem ciebie. zapytaj go, jak wyobraża sobie pierwszy tydzień po narodzinach waszego dziecka. Jak wygląda plan dnia? Rozpisz wszystkie obowiązki domowe i zapytaj, którymi chce się zająć. Pokaż mu na kartce tyle, ile ich jest i powiedz, że ty nie jesteś w stanie ich wszystkich zrobić.

Wchodzicie w okres zmian - nowe dziecko oznacza nowe życie. Musicie się do niego przestawić. Potraktuj to jako kryzys. Stare zasady nie działają, ponieważ nie ma już starego - zamiast 3 osób są 4, więc muszą do tego pojawić się nowe zasady. Musicie razem wypracować te nowe zasady.

Nie wydaje mi się, żebyście potrafili normalnie rozmawiać.

I tak dziecko musi być szczęśliwe jak rodzice udają, że się nie znają. -.-

Wszystkie?  Nie. Ale u mnie nigdy nie było podziału stricte 50/50. Zawsze sprzątalam ja, bo jestem pedantką, on bałaganiarzem. Żeby on uznał, że jest brudno i ruszył do boju,  trzeba by dom zapuścić dużo ponad moją wytrzymałość.
Pranie też z reguły należało do mnie. Wiadomo, faceci mają problem z kolorami
Spaceru z dziećmi sam na sam też nigdy nie wykonał.

Rzecz w tym ze to co pasuje Wam nie koniecznie sprawdzi sie u nas. Lubie miec porzadek w domu ale tez nie jestem pedantka.
Uwazam ze moj maz swietnie radzi sobie ze sprzataniem i praniem i wczesniej te zajecia go specjalnie nie parzyly.
Nie wyobrazam sobie natomiast tego zebym miala robic wszystko. W rodzinie jest mama i tata i oboje maja obowiazki.
To ze maz bierze psa i dziecko na spacer jest dla mnie oczywiste tak samo jak i ja to robie.

Fundowanie dzieciom  i sobie rozwodu z powodu niemożności dogadania się co do prac domowych jest dla mnie bzdurą.

Ja wcale nie chce sie rozwodzic..

Mówisz, że hormony nie zawsze rządzą?  A czym jest żądanie masażu plecków jak nie kaprysem ciężarnej?

Nigdy w ciazy nie bolaly cie plecy? Prosba o masaz raz na 6mcy nie jest jakims kaprysem spowodowanym hormonami.
Ja nie mam nic przeciwko masowaniu mezowi reki czy nogi jesli nadciagnie sobie sciegno na treningu.

Ja znam mojego meza nawet dobrze tylko ze juz powiedzialam co mialam do powiedzenia i daje mu czas zeby zastanowil sie czego On chce.

Rodzice niestety nie sa idealni i mierza sie ze swoimi problemami tak jak umieja.
Tak jak wspomnialam jest to pierwsza tego typu sytuacja bo ja zawsze darzylam do zgody miedzy innymi ze wzgledu na dziecko.
Oczywiscie nie jest to najlepsze wyjscie aczkolwiek nie chce znow robic tego samego bo nie osiagne w ten sposob nic i nie jest dobre zeby dziecko uczylo sie ze jedno z rodzicow moze robic wszystko a drugie nic .
Pozniej przeniesie taki wzor na swoja rodzine.

Jakos specjalnie dziecko nic nie zauwazylo na razie. Jako ze jest bardzo wygadane i bezposrednie spytaloby gdyby cos zauwazylo co je zmartwi.

Dzien spedzilo z tata w jego klubie tak jak bylo wczesniej zaplanowane i wrocilo szczesliwe i bardzo zmeczone.
Dziecko wie ze oboje rodzice bardzo je kochaja.

Kto nigdy w zyciu nie mial kryzysu w zwiazku malzenskim czy sie nie poklocil niech pierwszy rzuci kamieniem.

tak. To cięzkie sporzeć prawdzie w oczy. A trzymanie się razem "dla dziecka które nic nie widzi" też ciężkie.

Ale mowie calkiem powaznie. Jesli masz racje a nadzieje mam ze nie masz to z dwojka dzieci i psem nie dam rady konkurowac z kims kto moze zaproponowac tylko ze tak powiem przyjemnosci przy braku obowiazkow.

grubo po północy a ty zamiast z twoim mężem cieszyć się przyszłym życiem i "owocem miłości" siedzisz na forum dla frustratów z bolącymi plecami dzięki temu owocowi o które nie możesz się doprosić... czas spojrzeć prawdzie w oczy. a nojgorsze jest t, że jestem zawodowym obserwatorem. wlewaj sobie co chcesz, ale czas dorosnąć. Powodzenia. Życie jest okrutne. Wiecej niż pewne że w tym klubie była "Pani" i też się dobrze bawiła, zadowolona że z nią czas spędzał, bo inaczej musiałaby kolejną sobotę w samotności spędzać. Lepszy rydz, niż nic.

"pan" " operuje łopatą" wiec łopatologiczne argumenty do niego przemawiają, nie jakiejś paniusi co przy biurku "się poci". zwykła sklepoiwa z dobrym zarciem i ciupcianiem tu masę zdziała. seks i zarcie rozrywka dla mas. przyrządzi mu schabszczaka w kazdym momencie, " kiedy idzie zjeść na miasto" taki steropotyp męski haha da tyłka, czego chceć wiecej z perspektywy takiego prymitywa??? sorka. chroń dzieci przed nim.

sorka, ale mam zdolnośc do rozpieralani... konwersacji. Sojrz prawdzie w oczy, odzyskaj wolnośc i a przede wszystkim godność i spieprzaj od dziada. Albo bądz matką polką i wychowuj kolejne pokolenie w kłamstwie, a siebie niszcz. Powodzenia

Wszystko co napisalas powyzej wydaje mi sie trafione w sedno. Kochamy ludzi nie idealnych i stad tez te kryzysy jaki przechodzimy obecnie. Ja tez wierze ze bedzie dobrze i moj maz potrzebuje czasu na poukladanie sobie pewnych spraw.
Nie jest zlym czlowiekiem bo gdyby byl nie bylibysmy jedenascie lat razem. .. Nie spakowal sie wiec raczej sie nie wyprowadza. Dzieckiem sie zajmuje wiec nie jest tak zle. ..
Nie rozmawiamy dalej ale np zakupy zrobil co bylo jednym z moich obowiazkow wiec cos go tam jednak ruszylo.
Tak jak mowisz dam mu czas i przestrzen bo tego teraz potrzebuje.

Dziekuje ci za to co napisalas ze zalezy mu na mnie i rodzinie. Wbrew opinii innych tez tak mysle ;-)

O kurcze i co teraz? Ty jesteś w ciąży,a on zabawia się z kochanką? Co za człowiek:/

To co zaszło jest bardzo przykre.Czytając twøj wątek, też podejrzewałam romans, zwlaszacza gdy napisałaś,  że mąż przeniósł się na kanapę. Kochana faceci mogą byc obrażeni na swoja kobietę,  ale nie na sex z nią czy inne pieszczoty nie. Bardzo ci współczuję. Myśl o maluszku i staraj się powstrzymać nerwy. Jutro szybciutko do banku wypłacaj wszystkie oszczędności bo upadły mąż nie będzie miał skrupułów cię ograbić.

Jeszcze nie jestem na etapie nerwow raczej szoku i niedowierzania... Oszczednosci sa na moje nazwisko wiec sie nie martwie. Gorzej z bierzacym kontem bo to jest wspolne. .. Musze otworzyc nowe tylko na mnie.

anita 32, przede wszystkim współczuję Ci sytuacji w jakiej się znalazłaś. Czy Twój mąż już wie, że Ty wiesz?
Jesteś teraz w szoku, ale postaraj się działać racjonalnie, zabezpiecz dowody w postaci ich korespondencji, mogą Ci się przydać, bez względu na to co zdecydujesz.

Myślę, że będziesz mogła to wykorzystać. Tymczasem dbaj o siebie, wiem że to trudne zwłaszcza w Twoim stanie, ale podziwiam Cię za charakter, krótka piłka to chyba najlepsze rozwiązanie w tej sytuacji. Nie śpiesz się z rozwodem, poczekaj do rozwiązania, w ostateczności zaproponuj mu, żeby on złożył pozew, skoro taki zakochany.

Niestety nie masz za co mnie podziwiac... Poprosilam zeby sie wyprowadzil bo jego obecnosc ciagle przypominala mi o tym co zrobil i tylko mnie stresowala. Nie moge przestac myslec o tym co zrobil o tym co pisala ta dziewczyna. .. A jednoczesnie ciagle nie moge w to uwierzyc tak jakby mial przyjsc ktos i powiedziec ze to tylko taki kiepski zart i wszystko bedzie jeszcze ok.
Napewno chce zeby to sad podzielil nasz wspolnie wypracowany majatek i zeby dzieci mieszkaly ze mna.
Nie wiem gdzie maz mieszka (moge sie tylko donyslac) ale kilka lat temu kupilismy mieszkanie ktore wynajmujemy i mysle ze kiedy umowa najmu sie skonczy moglby tam sie przeprowadzic.  Oczywiscie nie moge do niczego go zmusic ani oczekiwac ze bedzie mial na tyle przyzwoitosci ze dom zostawi mnie i dziecia.

To bylo tak ze przed tym gdy wpadlam na te wiadomosc na facebook pogodzilismy sie i maz mowil ze mial stresy w pracy i tak reagowal i byl zmeczony i dlatego nie pomagal. Wtedy uwierzylam bo nie mialam powodow nie uwierzyc. Nie wiele ta rozmowa dala bo dalej nie pomagal za wiele ale atmosfera w domu sie poprawila przynajmniej.
Kilka dni po tym pogodzeniu zupelnie przypadkiem odkrylam jego romans. Nie specjalnie go ukrywal bo wiedzial ze ja nie sprawdzam go wogole.
Akurat wrocil z treningu kiedy mu powiedzialam ze wiem wszystko bo nie zamknal facebook a jego dziewczyna akurat wyslala mu fotki erotyczne czy pornigraficzne i ze czytalam ich korespondencje. Przepraszal i mowil ze to nic nie znaczy i ze sam nie wie czemu to zrobil itd.
Powiedzialam zeby sie nie kompromitowal i ze nie moge na niego patrzec i zeby sie zabieral z domu i nie wracal. I tak wlasnie zrobil...

Nie twierdzę, żebyś powiadomiła wszystkich krewnych i znajomych królika, ale powiedz najbliższym. Przyda Ci się wsparcie i pomoc.

Musisz się przygotować na to , że wiele w Twoim życiu się zmieni. Ja bym mu nie wybaczyła czegoś takiego:/ Ciekawe czy ta jego kochanka wie , że jesteś w ciąży, bo jeżeli wie to wraz z twoim mężem nie ma żadnego sumienia:/

anita 32, wyrzuciłaś go z domu, bo nie mogłaś na niego patrzeć, rozumiem, ale intensywna korespondencja z nim też nie działa na Ciebie pozytywnie. "Odłącz się" tymczasem, zażądaj kontaktów tylko w sprawie dziecka i ewentualnie spraw formalnych. Sama nie inicjuj kontaktu, chyba, że potrzebujesz nagłej pomocy.
Odizoluj się, dając sobie czas na przemyślenia. Myślę jednak, że powinnaś powiedzieć chociażby rodzicom, rodzeństwu, po to, żebyś nie była z tym wszystkim sama.
Nie daj się też wpędzić w poczucie winy, wybacz, ale prymitywny ten Twój mąż.

Widisz Josz ja wcale mu nie odpisywalam na te smsy i nie odbieralam od niego telefonow, bo sama nie wiem co mialabym mu powiedziec teraz. Moj maz stwierdzil ze skoro w ten sposob za duzo nie ugra to sprobuje z innej strony.
Dzis rano mialam telefon od moich rodzicow co ja wogole odwalam, wyrzucilam meza z domu, rozwalam rodzine itd.. Moj maz zadzwonil do nich i przedstawil sprawy wlasnie z tej perspektywy ze odbieram dzieciom ojca i on wprawdzie popelnil blad ale przeciez kazdy popelnia bledy a on nas kocha bardzo i wszystko naprawi a ja rozbijam rodzine itd.
Szczerze rece mi opadly ze moja mama probuje mnie przekonac na danie mu drugiej szansy ale jakos nie jestem specjalnie zaskoczona i wrecz sie spodziewalam ze stana po jego stronie i dlatego tez ich o niczym nie informowalam.

Tak, moja droga rodzino  rozwlam rodzine Ja, poniewaz to ja przez 4 miesiace za pleacami ciezarnej zony obracalam kelnerke z pobliskiej restauracji!!! Teraz to jestem naprawde wsciekla.

Domyślam się, że Twoi rodzice mieszkają w innym mieście. Pewnie są tak samo zszokowani jak Ty i pierwsze co przyszło im na myśl to perspektywa Twojego samotnego macierzyństwa. Sądzą zapewne, że to najgorsze co może spotkać kobietę, samotne macierzyństwo właśnie i tak objawia się ich troska o Ciebie.
Nie dyskutuj z nimi tymczasem, bardzo prawdopodobne jest, że wkrótce Cię odwiedzą i będą namawiać na przyjęcie męża z powrotem. Swoją drogą Twój mąż ma tupet.
Ty rozwalasz rodzinę?
Przede wszystkim nie daj wpędzić się w poczucie winy, ani jemu, ani rodzicom. Może rodzice w końcu spojrzą na problem z Twojego punktu widzenia i zamiast wyrzutów zrozumieją sytuację w jakiej się znalazłaś.
Uświadom im, jak żałośnie brzmią jego zapewnienia o miłości do Ciebie, w obliczu tego co zrobił. Czy faktycznie chcą szczęścia dla Ciebie, czy nędznego życia z oszustem, który za jakiś czas (być może) zrobi to samo.
Uważam jednak, że jest Ci potrzebna jakaś osoba w realu, która wysłucha, przytuli, pocieszy, a przede wszystkim zrozumie (może rodzeństwo, przyjaciółka, gdy wróci?), w ostateczności psycholog.
Jesteś ciągle w szoku, daj sobie czas na dojście do względnej równowagi, poukładanie pewnych spraw i podjęcie decyzji, a jego trzymaj na dystans, podobnie jak rodziców, jeśli będą na Ciebie naciskać i nękać Cię.