Nowe partnerki i dzieci z poprzedniego związku - Netkobiety.pl

Witaj Margerito ! zapraszam na wątek "być drugą i macochą" ... tam znajdziesz odpowiedzi na swoje pytania i rozterki .. a tak w telegraficznym skrócie ...UCIEKAJ.
Jeśli facet w fazie wzajemnej adoracji i fascynacji już nie dba o czas tylko dla Was ..o Twoje potrzeby choćby w minimalnym wymiarze..to będzie tylko gorzej!
Popatrz z boku na swój związek - czy tego byś życzyła przyjaciółce ??? takiego związku dla swojej kiedyś dorosłej córki ??
Można zrozumieć , że facet jest głównym opiekunem, że dzieci są w wymagającym opieki wieku .. ale jeśli czujesz często że ON Ciebie nie widzi ( w sensie Twoich potrzeb), to jak pisałam- będzie tylko gorzej.
Zostaw pana by skupił się na tym, na czym mu tylko zależy - na dzieciach. To on powinien wchodząc w związek z Tobą znaleźć czas i uwagę dla każdego...skoro zastawia się tylko swoimi potrzebami i swoich dzieci....cóż ... niech żyje z nimi i dla nich . Związek z takim facetem to dla kobiety rola praczki, sprzątaczki, niańki dla faceta i jego dzieci oraz sex na jego zawołanie- ale niczego nam nie wolno chcieć dla siebie i dla swoich dzieci !
Mądrych decyzji życzę.

A ja mysle ze rok czasu to nie jest jeszcze taki długi i zaawansowany staż znajomosci by rezygnować z dzieci na rzecz nowej partnerki. 10 letni chłopiec nie jest jeszcze nawet nastolatkiem, to dziecko, ma prawo spędzać czas z ojcem, jak najwiecej czasu. Pewnie Twoj partner nie chce by syn czuł sie odsunięty na boczny tor poprzez Twoja obecności, moze chce tez by dobrze sie z Wami czuł, dlatego pozwala mu wybierać miejsca w których spędzicie czas etc. Ja bym dała tej relacji jeszcze troche czasu.
Poza tym sadze, ze jego dzieciom jest trudniej odnaleźć sie w nowej sytuacji, niz Tobie i Twojej córce. Jest mała i na pewno mniej pamięta ze wspólnego zycia ze swoim tata, gdy byliście razem. A synowie? Sa starsi i maja wiecej wspomnień. Moze potrzebują wiecej czasu. Ja uwazam ze Autorko powinnaś byc cierpliwa jesli Ci zalezy. To są jego dzieci, kocha je i to dla mnie normalne ze spędza z nimi duzo czasu.

margerita888,
myslę że spotkałaś wartościowego faceta jakiego ze świecą szukać.
Który facet dostaje opiekę nad dziecki, a który facet rzeczywiscie się takim dzieciom poświęca ?

Jego dzieci, szczególnie młodszy są w wieku w którym bardzo traumatycznie przeżywa sie brak matki w domu.
Świadomość, że matka nie chce się nimi zajmować, bo ma nowego faceta (bo małe mieszkanie to nie jest przeszkoda),
dodatkowo pogłębia tą traumę, zagrożenie poczucia bezpieczeństwa.
Dlatego są zazdrośni.
Obawiają się, że tak jak matka wybrała faceta zamoiast nich, tak samo ojca zabierze im inna kobieta.

Widać facet jest tego świadomy i trudno mu wybrac swoje szczęście ponad dzieciństwo dzieci.

Ty masz sytacje o niebo lepszą.
Ojciec Twojego dziecka chce się nim opiekowac, zabiera do siebie, nie przeszkadza mu to w ułożeniu sobie życia z inna kobietą.

Możesz postawic sprawę na ostrzu noża - ja albo Twoje dzieci.
Raczej wybierze dzieci, jest świadom ze mają tak właściwie tylko jego.
A takie postawienie sprawy, moze mu nasunąć porównianie do zachowania jego byłej żony...

To facet którego mozna by ze swiecą szukać,
ale.... nie wszyscy muszą chcieć takiego właśnie znaleźć

Jeżeli Ci na nim zależy, to radzę zdobyć sobie zaufanie jego dzieci.
Dopiero potem mozesz mysleć o ściślejszym związku z nim.

Skoro tam będzie cała banda ludzi z dziećmi to w czym problem żebys też była? Dla mnie normalne że po roku znajomości jadę z facetem na wakacje (podobna konfiguracja ludzi)

A gdyby odjąc sex, Wasz związek też będzie super?

W dobrym związku nie musisz walczyć o uwagę.... Nie martwi Cię, że ktoś się mniej stara, bo się stara.

Nie jest, skad w ogóle ten problem?

WHAT? mam też syna +- w tym wieku i nie chodzi spać o 1 w nocy O.o. Max 22 ale to od święta... dla mnie dziwne i popatrzyłabym, czy on jest takim super ojcem a nie przypadkiem kolesiem, który dał sobie wejść na głowę dzieciom i robią co im się podoba...

Wspaniały dla dzieci, nie oznacza wspaniały dla kobiety.
Znałam gościa może i wspaniałego dla dzieci ale poza tym tak kopnięty, że ze świecą szukać
To że matka jego dzieci porzuciła ich, też powinno mieć dla Cb autorko duże znaczenie. Kobiety tak nie robią - a więc był jednak tych x lat z nienormalną babą... dlaczego? co go do niej ciągnęło? Czy on jej dalej nie kocha??
Wiem, że bardzo chcesz być kochana i w związku, ale tym facetem być może przeslaniasz sobie świat i odbierasz szansę na zdrowy związek. Bo jak dla mnie namalowałaś obraz pół związku - tzn bzykanko, weekendy takie jak sie jemu podoba, ale już wspólne wakacja, życie to nie.
Jesteś pewna jego miłości? Bo jemu jest pewnie dobrze i wygodnie, a Tobie?

A ja uważam że to ojciec zachowuje się nieodpowiedzialnie . Po co zaprosił kobietę na wieczór ?? by pobawiła się z jego synem ? Jeśli takie miał plany dlaczego nie zaprosił margo z jej dzieckiem ??

Oczywiście że tak, są takie incydenty - ale nie jest to codzienność .
I nie wtedy gdy się planuje spędzić wieczór z dorosłymi- dzieci spać !.

heh my kobiety ... łapiemy się każdego małego objawu lovu  ..nawet jak nam od początku cos śmierdzi.... a później już tylko trudniej się wyzwolić
To taki monolog sama do siebie

Ja nie uwazam ze wszystko stracone. Moze jeszcze cos bedzie jedyne co uwazam to ze Autorka powinna wyluzować i na pewno nie czepiać sie w ten sposob dzieciaków. Zła droga. Dzieci dla rodzica zawsze bedą najwazniejsze. Tzn uwazam ze tak powinno byc. A skoro tych chłopców matka sie nie zajmuje nimi zbytnio to całe szczescie ze ojciec sie opiekuje. Uwazam ze to bardzo dobrze o nim swiadczy
A z drugiej strony kobietki - przeciez każda z nas, wiązac sie z mężczyzna mającym dzieci powinna byc świadoma takich wlasnie możliwych trudności. Mówiąc szczerze nie rozumiem kobiet, ktore angażują sie w relacje z takimi mężczyznami a potem maja problemy takie jak powyżej. Jak dla mnie to nieodpowiedzialne. Przeciez ta Autorka wiedziała ze on ma dzieci. Nie ukrywał ich

Ja jeszcze na miejscu Autorki ucieszylabym sie ze ten facet jest taki odpowiedzialny. Nie Piotruś Pan któremu sie zachciało nowego zwiazku, wiec dzieci idą na dalszy plan, tylko nadal odpowiedzialny i kochający tata. Przejmowałabym sie gdyby miał dzieci i miał je, kolokwialnie mówiąc w nosie. Przeciez w perspektywie dalszego zycia, gdyby mieli byc razem to dobrze rokuje taki rozsądny partner.
No ale ja młoda jestem, pewnie młodsza od Autorki i niedoświadczona. Co ja tam wiem

Egoizm kobiet jest jednak niezmierzony...

to co on ma z tym dzieckiem zrobić - w piwnicy zamykać, żeby jaśnie pani miała komfort?

Jesteś po prostu wyjątkiem - większość kobiet nie trawi dzieci swoich partnerów z poprzednich związków, chociaż same dzieci mają i dla nich chcą akceptacji.

Małe sprostowanko:-) otóż z tym spaniem chłopca jest tak niestety często. W weekendy i gdy ma wolne chodzi bardzo późno spać. Szczerze to irytuje mnie to i po prostu to powiedziałam, nikt krzywdy dziecku nie robi gdy idzie ono spać wcześniej niż dorośli. Oczywiście są osoby które uważają że jakiekolwiek zasady i dyscyplina nie są wskazane dla dzieci, ale ja do takich osób nie należę, oczywiście wolność Tomku w swoim domku, poprosiłam jedynie mojego partnera żeby nie wprowadzal  sztucznego zamieszania i nie nalegał na chłopca żeby ten szedł wcześniej spać tylko wtedy gdy ja przychodzę. Jeśli ma zamiar wprowadzać"tresurę" to każdego wieczoru i w każdy weekend a nie od święta gdy ja przychodzę wieczorem.

Zadam więc pytanie : czy on nie wiedzial wchodząc w związek z kobietą, że w takiej sytuacji musi w swoim życiu zrobić miejsce i dla niej? Czy może powinien zamknąć ja w piwnicy?

A to posiadanie dzieci to jakas forma niepełnosprawności? Nie wiedziałam.

Nie. Dorosły facet powinien wiedzieć co to znaczy być w związku. Dzieci zawsze dla niego będą najważniejsze. To jasne. Jednak jeśli nie widzi technicznej możliwości wpuszczenia w swoje życie kobiety,  to nie powinien tego robić. Proste.

Strasznie agresywny jesteś a na dodatek posiadasz szklaną kulę, to drugie zawsze wydawało mi się być damskim atrybutem.
Ona chce od czasu do czasu spędzić chwilę tylko we dwoje. Może Cię zaskocze, ale nawet małżeństwa tak robią.

No właśnie - czym tu się różni od życia w małżeństwie? Tym tylko, że w niedzielę mają dodatkowych parę godzin dla siebie, kiedy dziecko jest u matki. Poza tym norma - mają noce, mają czas kiedy 12-latek zajmuje się swoimi sprawami.

Bo skąd niby wyciągasz wniosek, że tego czasu dla siebie wcale nie mają?

A może mieliby tego czasu jeszcze więcej dla siebie, gdyby nie jej córka? Może lepiej by było, gdyby oddała ją ojcu?

Poza tym mają czas sami dla siebie, bo od czasu do czasu dzieci na weekend odstawia się np do babci Tego brakuje autorce. Oczywiście moim skromnym zdaniem.
Ty się burzysz, bo to nie matka mówi "kochanie wyslijmy dzieci w kosmos na weekend" tylko mówi to inna kobieta. Tego nie rozumiem.

A z czego wnosisz o tym totalnym zepchnięciu?

On jej nie traktuje jak dodatek, to ona sama się tak traktuje. Jej niechęć do dzieci i próby ich wychowywania bez wątpienia mają wpływ na jego zaangażowanie.

Po 1. nie organizuje sama opieki dla dziecka, tylko ma exa odpowiedzialnego.
Po 2. A skąd wiesz dlaczego on do niej nie przyjeżdża? Skoro on dzieci pozbyć się nie może (bo nie ma odpowiedzialnej ex) - czy ona zaprasza go z dziećmi?

Ale to nie są randki, on ja wpuścił do swojego życia rodzinnego. Tylko ona nie potrafi zaakceptować zasad panujących w tym domu.

Dziecko nie dające chwili wytchnienia, to twoja projekcja, pisałem o tym w poprzednim poście.

Nota bene, sytuacja z dzieckiem nie będzie trwać długo - max 2-3 lata i chłopak sam nie będzie chciał z nimi tyle czasu spędzać.

I jeszcze raz pytanie, na które nie odpowiadasz- co on ma z tym dzieckiem zrobić, zamykać w piwnicy?

Nieprawda, to twoja projekcja. facet się z nią spotyka i nie ma słowa, żeby dziecko decydowało kiedy.

Wyjaśnij mi, dlaczego mężczyzna na etapie rocznego związku i mieszkania odrębnie nie ma potrzeby wychowywania cudzych dzieci, a kobieta ma.

Nie znajduję słowa o dziadkach w wypowiedzi autorki, więc nie mam się do czego odnosić. Może mogą się zając, może nie mogą, może nie chcą, może nie żyją, może dzieci nie chcą do nich chodzić. Nie wiem, więc nie będę o tym dyskutował.

Możliwe, że to nie on do tej pory zajmował się wychowaniem chłopców i niewielkie ma o tym pojęcie. Częste jest także, że mężczyźni są mniej wymagającymi, bardziej liberalnymi rodzicami. Co nie oznacza, że z czasem nie nauczą się trzymać większej dyscypliny. I może im faktycznie tak po ludzku z racji sytuacji tych dzieci żal. Spoko, ogarną.się, kiedy będzie im naprawdę zależało. Bo tu, przyznam szczerze, tego,  że mu zależy, nie widać.
To, że spotkania odbywają się w miejscach wybranych przez dziecko jest zrozumiałe. Nie pójdzie się z dzieckiem do mega  eleganckiej restauracji, opery,  filharmoni, ale raczej  tam, gdzie dostępne są rozrywki dla dzieci,  czyli np. Maca,  zoo, parku, czy nawet do  kina,  ale na film stosowny do wieku małolata.
Tak bywa i w małżeństwach, że przebywanie sam na sam ma się tylko nocą. A wszelkie wyjścia, wyjazdy, wakacje są wspólne i dostosowuje się je do ogółu. I wielu nie ma z tym  problemu. Nigdy nie miałam poczucia, że przez takie stałe przebywanie z dziećmi cierpi moja damsko-męska relacja, wręcz przeciwnie. 
Zgadzam się z Ee Tam, nie spotkałam się jeszcze z takimi pretensjami że strony mężczyzn, a byłam wychowywana przez ojczyma,  i moi bratankowie też są. O znajomych nie wspomnę. Każdy ze znanych mi ojczymow łatwo godził się z sytuacją.

Dziadkowie są, od strony bylej żony, ale chłopiec nie chce spać u nich, podobnie jak u innych członków rodziny. Dodam, że spanie dziecka u babci czy cioci nie uważam za rodzaj pozbywania się dziecka z życia, tylko budowanie jego więzi również z innymi członkami rodziny. Chłopiec nie chce powiedzieć dlaczego tak jest.
Powtarzam jeszcze raz, że nie mam zamiaru ograniczać niczyich kontaktów, ani odstawiać chłopaków na boczny tor, ponieważ wiem i próbuję zrozumieć co może dziać się w głowie 10 latka po rozwodzie rodziców a poza tym gdyby nawet coś takiego przyszło mi do głowy, to technicznie było by to praktycznie niemożliwe ponieważ jak wyżej wspomniałam dzieci mieszkają z nim.

Widzisz, masz racje bo poczułam się jakoś tak nie fajnie. Nie wiem jak mu to powiedzieć i czy w ogóle o tym wspominać.

Nie mam pojęcia jak by to miało nawet wyglądać. W obecnej sytuacji i organizacji życia u nich, nawet nie chciałabym razem mieszkać. Może tak jest czasem lepiej? Nie wiem.
Wiem tylko że cała trójka chce przeprowadzić się do większego mieszkania, w chwili obecnej młodszy syn śpi z ojcem (!) , starszy ma swój pokój. Więc myślę że gdy młody będzie miał swój pokój, partner powinien oduczyć go spania we dwójkę. Jak na razie jest ciężko, sam nie chce chodzić spać, czeka na tatę i już. Nie potępiam dziecka bo to nie jego wina że ojciec tak go przystosował, w końcu to rodzice wychowują dzieci, a przynajmniej tak powinno być....

"w chwili obecnej młodszy syn śpi z ojcem (!) , starszy ma swój pokój. Więc myślę że gdy młody będzie miał swój pokój, partner powinien oduczyć go spania we dwójkę. Jak na razie jest ciężko, sam nie chce chodzić spać, czeka na tatę i już. Nie potępiam dziecka bo to nie jego wina że ojciec tak go przystosował, w końcu to rodzice wychowują dzieci, a przynajmniej tak powinno być...."
Że co????
Uciekaj z tego układu dziewczyno.

Daj spokój dziewczyno, wkopałaś się w tak zwany "układzik". Nie jesteś ani partnerką, ani kimś ważnym. Jak można spotykać się rok czasu i bać się zapytać faceta, jak on sobie wyobraża wspólne plany mieszkaniowe, waszą rodzinę razem? Wiesz dlaczego tak jest? Bo podświadomie wiesz, że cię zbędzie, a odpowiedz będzie rozczarowująca dla ciebie. Facet nie do związku, nie wiem na co liczysz, jeśli chcesz nadal pełnić rolę "usługową', to proszę bardzo . To nie o to chodzi, że jego dzieci są najważniejsze, tylko o to, że on nie traktuje cię na poważnie.

Odniosę się margerita888 do Twojego pierwszego postu.

Nie piszesz ile Twój partner jest po rozwodzie. Sytuacja jego dzieci jest dość dziwna. Po pierwsze nietypowo mieszkają z ojcem a nie matką bo matka układa sobie życie z kim innym. To już pierwsza trauma. Dla chłopca wbrew pozorom najważniejsza jest więź z matką bo ona będzie stanowić podstawę wszelkich związków z kobietami w późniejszym okresie. A ta została przerwana - 5 h w niedzielę na obcym terenie, na którym jest już inny partner, któremu matka poświęca uwagę i czas - to zdecydowanie za mało żeby ją odbudować.

I tu masz pierwsze wytłumaczenie dlaczego na Ciebie tak młodszy reaguje. On postrzega Ciebie jako kolejnego wroga chcącego odebrać mu ojca.

Masz też wytłumaczenie dlaczego śpi z ojcem i czeka nie niego do późna w nocy, dlaczego ma focha i chce mieć wpływ na to co pójdziecie zjeść, dlaczego marudzi - on upewnia się, ze uwaga ojca nadal jest i ojciec go nie zdradzi.

Smutne to w sumie, chłopiec ma 10 lat a emocjonalnie z pewnością cofnął się i odgrywa rolę młodszego dziecka bo to mu zapewnia emocjonalne bezpieczeństwo.

Widać, ze jego ojciec to rozumie, świadomie czy podświadomie pomaga mu przez to przebrnąć.

Powrót do normalności albo do ustabilizowania sytuacji wymaga czasu. Jego ojciec intuicyjnie przenosi uwagę tam gdzie uważa, ze jest słabe ogniwo - czyli na dzieci.

Ciebie traktuje jako dorosłą, która to rozumie - bo sama jest rodzicem.

Jeśli więc jesteś dorosła, dojrzała i masz zrozumienie dla jego sytuacji to nastaw się na wysiłek, wyrozumiałość, niespożyte pokłady cierpliwości i miłość jaką będziesz musiała ofiarować.

Jeśli nie jesteś na tym etapie i sama wymagasz opieki, zainteresowania i w sensie "emocjonalnym" nie czujesz się wystarczająco dojrzała na taki związek to odpuść sobie i poszukaj kogoś z kim Ty i córka będziecie się czuły dobrze.

Obawiam się, że natłukliśmy się w klawiaturę niepotrzebnie, snując wizje związku partnerskiego...
Margerita, czy Ty masz jakiekolwiek podstawy, żeby sądzić, że on Cię bierze pod uwagę w swoich życiowych planach?
Dla mnie to niesamowicie dziwne, że facet w tym wieku i takiej sytuacji nigdzie nie wspomina o jakiejś wspólnej przyszłości. W sumie może i nie dziwne jeśli on takich planów w stosunku do Ciebie nie ma...

Araquelle, ja właśnie poruszam te tematy, ale odpowiedź jest zawsze taka sama że on nie wie co może w tej kwestii zrobić i jak rozwiązać ten problem. Między wierszami próbuję wyczytać że chciałby jeszcze trochę czasu, na opanowanie tego wszystkiego. Ja to rozumiem i nie chcę nic robić na chybcika.
On jest po rozwodzie około dwa lata. Z tego co mi mówił cały czas musiał się zajmować dziećmi po pracy i w weekendy, jego żona ponoć nigdy nie wiedziała co robić z dziećmi w wolnym czasie albo co robić do jedzenia, obowiązki ją przerastały. Ale nie mogę oceniać bo to jest wersja tylko jednej ze stron, ciężko powiedzieć jak było w 100%.

Nawet nie chce mi się komentować tego wylewu kobiecego egoizmu. W każdym razie witamy w świecie, w którym żyje większość mężczyzn w związkach nr x.

I jak w wielu wątkach mamy tu całkowicie sprzeczne interpretacje sytuacji. Jedni widzą tu dziecioterroryzm, inni godną pochwały troskliwość ojcowska. Ja wychodzę z założenia, że wolę być nadopiekuńcza niż zaniedbujaca. Co niekoniecznie oznacza pozwalanie na wszystko.
Olinko,  w dzisiejszych czasach popularne jest nie tylko bezstresowe wychowywanie dzieci, ale i notoryczny brak czasu rodziców dla swoich pociech i wynagradzanie tego komórkami, komputerem, nieograniczaniem korzystania z neta i telewizora. Tu mężczyzna poświęca synkowi cały swój wolny czas i uwagę. Robi to z własnej, nieprzymuszonej  woli. I najwidoczniej nie umie być surowy. Taki jest jego wybór i ma do niego prawo. On tu swojej krzywdy i straty nie czuje. Choć fakt, że i nie ma innego wyjścia, bo matka się chamsko wypieła. I być może tak mu to małżeństwo dopieklo,  że niespieszno mu do kolejnej, bliskiej relacji. Skoro młody nie chce spędzać czasu z dziadkami, a on go nie zmusza, to też ich sprawa. Mógłby też zostawać z bratem,  o nim jakoś wiele nie wiadomo.
I tak naprawdę Wasze prognozy o jego ewentualnie samotnej przyszłości mogą być nietrafione, tak samo jak o rozwydrzeniu malca. To jedna z możliwości. Może kiedyś pozna inną kobietę, dla  której rola "dodatku" do tego męskiego trio nie będzie problemem. A mały wyrośnie z tej ogromnej potrzeby opieki.
Gdybym,  tak jak autorka,  miała niedosyt czasu przyjaciela poświęcanego wyłącznie mnie, dałabym sobie spokój z tym związkiem. On daje, ile chce i może. Każde roszczenie w tej sprawie może być rzeczywiście przyjęte z niechęcią,  a trwanie w tym to cierpiętnictwo.

W którym miejscu znalazłeś pretensje autorki wobec dzieci jej (nawet nie wiem jak go nazwać)...znajomego?

Z dzieckiem ma zrobić najpierw jedną podstawową rzecz: posłać spać o normalnej godzinie! Dla jego własnego zdrowia i prawidłowego rozwoju! Najlepiej do własnego łóżka owego dziecka. Bez względu na to, jak tata zamierza spędzić wieczór.

Hmmm... No to daliście mi trochę do myślenia. Głównie nad sobą. Nad tym czego chcę od bycia razem w ogóle. Myślę sobie że każdy ma prawo czegoś tam oczekiwać od drugiej osoby w związku, oczywiście bez przesady. Na pewno relacja pan-sługa nie jest fajna czyli pan ma głos, sługa posłusznie idzie z panem przez życie, nie skarżąc się i nie użalając, bo przecież jest owym sługą.
Relacja 'co ma być to będzie ' też nie jest jakimś moim wymarzonym scenariuszem, podobnie jak "wszystko mi wisi' czyli gdzie pójdziemy to pójdziemy, co oni powiedzą żeby robić to będziemy robili, jestem z nimi dobrze, nie ma mnie jeszcze lepiej. Chciałabym po prostu chyba najbardziej partnerstwa, czyli jakiś wspólnie podejmowanych decyzji, nie zaniedbania żadnej ze stron. Może to zbyt wiele? A może wcale nie?
Jeśli chodzi o starszego syna to tak na prawdę nie wiem jaki on jest ponieważ prawie cały czas siedzi sam w pokoju i gra. A gdy jesteśmy gdzieś razem wszyscy to najczęściej nie jest zadowolony bo się nudzi. Oni chyba wszyscy strasznie cierpią i się zamotali w tym wszystkim okropnie.