Potrzeba ciągłego kontrolowania i dyrygowania? - Netkobiety.pl

No cóż...

Widać Twój facet wdraża odpowiednia "tresurę" na Masterchef'a i Perfekcyjną Panią Domu.

Czy on się udziela w obowiązkach domowych?Pracujesz zawodowo?

Ja bym na twoim miejscu odszedł wtedy zobaczy co stracił.

On sprzątał nie będzie bo robi inne rzeczy i mi nie każe
wykonywać czynności typowo męskich.

Majka a co do kontroli to czy spowiadasz się facetowi
z każdego kroku?Mówię wychodzę z koleżanką
a on z którą i gdzie i o której wrócę,choć jeszcze nie wiem gdzie pójdziemy
i ile nam zejdzie.Też tak jakbym dziennie sobie wychodziła.

Świetne wytłumaczenie

Rozumiem,że to męskie bóstwo, jest stworzone do innych,wyższych celów

Postaw sprawy jasno...w domu mieszkacie razem,więc wspólnie się w nim udzielacie.Chyba,że odpowiada Ci rola kobiety pracującej,połączonej z dromaderem i innym ptactwem domowym.

Babeczki bez spiny...to żart dla zobrazowania sytuacji

EDIT: informuję do kogo idę,czy z kim idę i gdzie,mniej więcej określam godzinę powrotu.Sama też chcę to wiedzieć.Różnie w życiu bywa...to tak w razie "W".

Nie,no bez przesady....bez takich drobiazgowych szczegółów.

On skręcał szafki i malował...Ty po nim posprzątałaś.Można rzec,jesteście kwita
No przecież to szczeniackie tłumaczenia.

Pan chce po robocie przyjść na gotowe?
Niech zatrudni pomoc domową.

No widzisz takie ma podejście.Wszystko też rozbija się o to,że mam
co drugi dzień wolny.Wykorzystuje to choć przecież pracujemy oboje
tyle samo godzin w miesiącu.
Mi już nie chodzi o to całe sprzątanie ale jego podejście i rozkazujący
ton.Zawsze musi mu się do czegoś doczepić i pokazać,że on wie lepiej.

Aż taki to nie jest żeby jeździć po szafkach palcem i sprawdzać czy zakurzone
On jest taki,że jakbyście go posłuchały to stwierdziłybyście,że chyba
nie ma rzeczy na której się nie zna.

On mówi raczej, że TY masz się do niego dopasować, a nie że WY się musicie dotrzeć. Masakra. A on wgl cokolwiek w domu robi? Ustalcie grafiki sprzątania, zmywania, prania itd. Wgl swoje rzeczy on powinien prać sam. Ja ciuchów mojego chłopaka nie ruszam, no chyba, że mi brakuje, żeby swoje uprać (pół pralki nie będę wstawiać, bo szkoda wody). Nie bądź służką, to może zacznie Cię znowu szanować.

Nigdy nie rozumiałam i nigdy nie zrozumiem kobiet tkwiących w takich związkach. Bez urazy, tutaj nie piję do Ciebie personalnie, ale moim zdaniem to są słabe, zakompleksione osoby, które boją się, że jak zostawią tego faceta, to nikogo sobie nie znajdą. Druga opcja, to u nich w domu funkcjonował podobny schemat i myślą, że "tak ma być".

Z tymi "męskimi czynnościami" to śmieszna wymówka jest. Gdy mój facet remontował mieszkanie, to z nim malowałam, meble skręcałam a nawet płytki odkuwałam. On się cieszył z pomocy, ogólnie fajnie było i coś takiego razem porobić. Nie mieszkamy jeszcze razem, zdarza mi się u niego pomieszkiwać, to dzielimy się obowiązkami. Razem sprzątamy, gotujemy albo zasada typu "ja gotuję, Ty sprzątasz" i tak dalej. Można? Można.

Ta sytuacja tak strasznie przypomina mi rodziców mojej koleżanki. Przyjaźniłyśmy się od podstawówki przez wiele lat, więc często u niej bywałam. Jej ojciec był wiecznie niezadowolony, chodził do pracy, po powrocie do domu spał albo siedział przed kompem i opieprzał swoją żonę o wszystko tak naprawdę "bo ziemniaki za słone" i tak dalej. Uważał, że pracuje, to już nic więcej nie musi robić. Co z tego, że mam tej koleżanki także pracowała. Poza tym, wychowywała córkę, sprzątała, gotowała i wykonywała inne domowe czynności, w których jej mąż nigdy nie pomagał. Ogólnie to wzięli ślub w wieku 19 lat, z powodu ciąży. Dopiero po wielu latach koleżanka mi wyznała, że jej ojciec zdradza jej matkę tak naprawdę przez całe małżeństwo i wszyscy o tym wiedzą, matka też. Gdy koleżanka skończyła 18 lat, ojciec uznał, że "spełnił swój obowiązek" i odszedł do kochanki. Co śmieszniejsze, nawet wtedy matka mojej koleżanki błagała go, żeby do niej wrócił, bo przecież "co ludzie powiedzą?". To jest bardzo przykra historia, ale niestety myślę, że mimo wszystko dość powszechna. Takich kobiet nigdy nie zrozumiem. Jeśli już teraz sobie na takie akcje pozwala, to nie licz na to, że sytuacja kiedykolwiek ulegnie poprawie.

Ja także uważam, że należałoby uświadomić panu, że tzw. "docieranie się" to jest kompromis, a nie tresura.
Zgadzam się także z przedmówcami, że te  "męskie obowiązki" to bezczelna wymówka, zwłaszcza, że wykonywane są od czasu do czasu, w przeciwieństwie do "obowiązków kobiecych".
Może trzeba mu dokładnie wyliczyć czas jego pracy dla Was i porównać Twój czas pracy dla niego i domu.
Np. taka codzienna czynność, jak zakupy, gotowanie obiadu (śniadania i kolacje też podstawiasz mu po nos?) i posprzątanie po tym, to minimum 2 godz (same zakupy + obiad) - codziennie.
Zastanów się jak często on zajmuje się np. Twoim samochodem i ile czasu na to przeznacza. Zapewniam Cię, że całość jego "męskiej roboty" to będzie max 30% tego co Ty robisz codziennie, warto mu to uświadomić i zrobić grafik obowiązków. Brudno w łazience - bo nie posprzątałeś, chociaż korzystasz, jeśli wymusza na Tobie pewne działania, przypomnij mu, że nie prosiłaś o radę, a polecenia, niech zachowa dla podwładnych w pracy, Ty nią nie jesteś itd.
Obawiam się jednak, że to taki typ, który prędzej wybierze rozstanie, niż odpuści. Jest święcie przekonany o własnej prawilności i nikt nie będzie mu mówił, a zwłaszcza baba.
Jemu potrzebna cicha, zahukana babeczka, której będzie mógł ciosać kołki na głowie.

Ustal zasady i trzymaj się ich. Ty gotujesz, on sprząta i na odwrót, a już w czasie gdy masz 12-godzinne zmiany w pracy, on powinien przejąć obowiązki.
Trudno, choćby zapuścił całe mieszkanie, Ty posprzątasz, dopiero jak on ogarnie.
Jeżeli denerwują Cię jego tajemnice, zachowuj się analogicznie (potem wyłóż mu kawę na ławę), być może tylko w taki sposób on cokolwiek zrozumie.