Alkoholizm w rodzinie - Netkobiety.pl

Witam cie.... na poczatku napisze, ze bardzo mi przykro. Znam klimaty akoholowe (nie bede sie rozpisywac, bo nie o mnie tu mowa), wiec wiem, jak ci ciezko. Sama nic nie poradzisz. Szkoda mi twojej mamy, ale ty nie mozesz brac na swoje barki calej tej patologii. Ja napisze wiecej: uciekaj stamtad. Skoncz, studia w spokoju, znajdz prace, wez mame do siebie. Inne opcji nie widze. Polski obraz alkoholizmu jest z powodu warunkow, biedy itp. bardzo tragiczny.Nie naprawisz calego swiata. A  mimo to jeszcze zapytam: nie mozecie z mama wynajac jakiegos malego mieszkanka, ktore nie jest drogie? naprawde nie ma szans? jakos nie wierze....Nie znam polskich warunkow mieszkaniowych, ale kiedys mi tu ktos odpyskowal, ze owszem, mieszkania sa i mam sie zamknac. Bo napisalam, ze mi szkoda polskich kobiet, ktore mieszkaja "na kupie" z  wrednymi tesciowymi.  Pisalam ze np. w Niemczech nie ma takich sytuacji, bo mlodzi moga isc na swoje, na wynajem, na czynsz. Wiec jesli  w Polsce tez tak jest: UCIEKAJCIE, BO BEDZIE GORZEJ.Uwierz mi: znam to z mojego dziecinstwa.

moim synkiem opiekuje sie nasza ciocia obecnie jako niania. przychodzi codziennie. za miesiac wychodzi z wiezienia jej syn. podejrzewam ze od razu bedzie pil alkohol i lobuzowal.
skonczy sie sielanka. rozumiem cie. nasza ciocia tez siadzie psychicznie- a opieka nad malym byla dla niej odskocznią,bo ona lubi dzieci. lubi. szkoda.
wszystko co piekne sie skonczy-wroci pieklo. ciocia tez przestanie opiekowac sie naszym dzieckiem, bo bedzie niewyspana bo "januszek" jak z ballady o januszku bedzie tancowal cala noc i nie da jej spac. a co za tym idzie pracowac.
ciocia zostala wdowa po alkoholowej smierci wujka, szkoda tego zycia. po smierci wujka byl spokoj dwa lata, bo synalka zamkneli.

Najlepszym rozwiązaniem będzie go wysłanie drugi raz. Jeśli się nie zgodzi pójdzie na przymusowy odwyk. Choć to podobno bardzo długo się ciągnie... Muszę się dowiedzieć na ten temat. A może ktoś ma informacje jak to wygląda, cała procedura etc?   A w tym czasie zastanowimy się co robić dalej... Podział majątku. Tak nie da się żyć. Boje się o mame , czasem wpada w furie , płacze. Co jest dla mnie zupełnie zrozumiałe. Tak miałam trudne dzieciństwo. Teraz kiedy studiuję , trochę odżyłam.. Ale jednak ta myśl "mama" - ona jest sama. W kontaktach z innymi ludźmi nie mam żadnego problemu , jestem lubiana w swoim otoczeniu. Nie czuje się gorsza. Ale wstyd mi za niego. Terapii nie przechodziłam. Nikomu z moich znajomych na studiach nie mówiłam o problemie domowym. Dlaczego ? Wstyd mi za niego. Nie chcę litości od kolegów czy koleżanek.

Tak oczywiście , pomogę jej w znalezieniu takiego miejsca. Jednak wciąż mam nadzieję , że ojciec się opamięta. Zobaczy ile krzywdy wyrządza całej rodzinie. Jeśli odwyki nic nie pomogą , będzie musiała się rozwieść z nim... Podział majątku itp. Tylko najgorsze jest to , że procedura przymusowego leczenia w naszym chorym polskim państwie trwa tak długo... Mimo , że było wiele skarg, interwencji na policję , ojciec zagraża nie tylko sobie jak i innym nie można go w trybie natychmiastowym wysłać na odwyk.  Tylko czekanie... A z tego co wiem ciągnie się to miesiącami , a rodzina w tym czasie przeżywa dramat. Czy sąd skaże go na przymusowy odwyk a nie tylko na spotkania AA? Czy będzie miejsce w ośrodku odwykowym ? czy.... Jest wiele pytań.
Dziękuje za Twoje odpowiedzi !

Dlaczego nie da się eksmitować ojca? Naprawdę? Nawet jeśli dochodzi do przemocy????

Wydaje mi się , że Twoja mama agatko wykazuję  jakąś tam formę wyuczonej bezsilności. Niby jest jej źle, ale zmian też nie chce. Woli wierzyć (zupełnie niepotrzebnie...), że być może zmieni alkoholika. Nie rozumie, że ma wpływ na swoje życie. I, co najgorsze, zrzuca na ciebie sporą dozę odpowiedzialności za swoje nieudane życie... Dla mnie (a również jestem DDA)  jasnym jest, że nie da się dzieciństwa  z takimi traumami zwyczajnie zapomnieć i obejść. Ty też dojdziesz do momentu, w którym poczujesz potrzebę przepracowania tego.
Na dzień dzisiejszy doradzałabym mamie konkretną pomoc psychologiczną i podjęcie próby rozstania się z ojcem, zostawienia go samemu sobie. Ty natomiast zajmij się sobą. Tak naprawdę nie musisz nieść na plecach ani ojca alkoholika ani współuzależnionej matki. Jeśli jednak czujesz potrzebę pomagania jej, to przekonaj ją do terapii i wizyty w ośrodku leczenia uzależnień (tam pomagają także osobom współuzależnionym).