zakochałam się w koledze... - Netkobiety.pl

A nie ma możliwości, żeby się z nim umówić?

No co Ty, chce:) Tylko jeszcze nie wie o tym. A pokazałas mu chociaż wieksze zainteresowanie? MOze wystarczy bardziej z nim pogadac a jeśli będzie trzeba to samemu zainicjować spotkanie?

On chciałby związku, tyle ze nie ze mną. Z pewnego zrodla wiem ze podoba mu się bardzo ladna dziewczyna, widziałam jej zdjecia... spotyka się z nią od czasu do czasu (na razie na stopie kolezenskiej) i ciągle jakies przysługi dla niej robi, normalnie do d... by jej wlazl. Czy istnieje szansa ze mi szybko przejdzie to głupie zauroczenie? (przeważnie jak sobie kogos upatrzę to męczę się z tym jakies 3 lata Wiem ze zadaję durne pytania bo nikt chyba nie jest w stanie mi odpowiedziec ale ja już naprawdę świruję widując go codziennie.

Uwierz na pewno lepiej uswiadomic sobie bolesna prawde niz karmic sie zludzeniami.
Wiesz, ja znam dobrze te dwie zakochane dziewczyny i jak patrze na nie to zal mi ich okropnie. Kazdy gest z jego strony odczytuja na swoja korzysc, ludza sie nadal, a sa to juz dziewczyny mocno po 30tce wiec traca czas na zludzenia.

Miałam nie karmić się złudzeniami, trzymać go na dystans i w ogole jak najmniej z nim rozmawiac...niestety nic z tego nie wyszlo i dziś znowu robiłam maślane oczka, śmiałam się z jego żartów, komplementowalam (wiem, wiem idiotka ze mnie)

Nie wiem czy jest jakikolwiek sens, nasza praca jest dość specyficzna i jakies bliższe relacje nie sa mile widziane. Czasami myslę ze to przez to z jego strony wystepuje blokada, on bardzo poważnie traktuje swoja pracę. Z drugiej strony gdyby cos do mnie czuł nic by dla niego nie było przeszkodą, no i nie umawial by się z tamtą dziewczyną.

Obiecuję ze zacznę go olewać i w końcu się odkocham, tylko potrzebuję czasu...oby nie za dużo

Dziękuję za wszystkie rady, od jakiegoś czasu próbuję je intensywnie wdrażać w sensie otwieram się na nowe znajomości. Mimo to miałabym znacznie bardziej ułatwione zadanie, gdybym nie była zmuszona codziennie go widywać Przebywanie z nim w jednym pomieszczeniu jest nie do zniesienia i gdy tylko mam taką możliwość przenoszę się z moimi obowiązkami w inne miejsce (nie jest to zbyt podejrzane bo często brakuje nam miejsca w biurze). Ostatnio chyba trochę przesadziłam z tym unikaniem go... gdy ktoś zapytał, czy nie mam nic przeciwko jeśli na chwile zajmie moje miejsce, ja odpowiedziałam "przynajmniej mam pretekst żeby na moment wynieść się z tego biura". Oczywiście mówiłam to z uśmiechem i żartobliwie - przynajmniej tak mi się wydawalo. Wyszłam, a mój kolega po pewnym czasie przyszedł i powiedział "mam nadzieję ze to nie przede mną uciekasz, i tak mam wystarczająco niską samoocenę". Cholera, czyzby się zorientował że mi się podoba? A ja tak staram się nie dac nic po sobie poznac
Rozumiem, ze chce mieć dobre relacje ze współpracownikami i pewnie wyczuł że się izoluję, ale jak mam z nim ograniczyć kontakt skoro on mi tego nie ułatwia

Hmmm, moze masz rację, a przynajmniej częściowo Pociągają mnie niedostępni faceci, tylko jak mam to zmienić żeby było inaczej? Kolejne platoniczne miłości mnie niszczą. Do tej pory tylko raz zakochałam się z wzajemnością, ale facet dosyć długo o mnie zabiegal, bo nie bylam nim na początku zainteresowana. Związek jednak nie przetrwal, gdyż pewne cechy mojego ex okazaly się nie do zaakceptowania i uczucie z mojej strony wygasło
To nie jest tak że łatwo się zakochuję, muszę najpierw z kims poprzebywać i go poznać. Gdyby spojrzeć na dotychczasowe "obiekty moich westchnień" okazaloby się, ze byli to naprawdę bardzo przeciętni faceci, niejedna by powiedziała ze brzydale. Ujmowali mnie swoim charakterem, niedostępnością, z drugiej strony wysylali pewne oznaki zainteresowania (najwidoczniej błednie przez mnie interpretowane). No i wpadałam po uszy, otwierałam się coraz bardziej (dyskretnie żeby nie wyjść na desperatke), lecz oni tego nie ciągnęli dalej. Tak jest do dziś