Nie radzę sobie ze sobą. - Netkobiety.pl

Jeśli sama sobie nie dajesz rady,ja widzę tylko jedno wyjście...psycholog. Tylko on może pomóc ci poradzić sobie z nerwami.

Robaczku - nie myśl tyle o byłym chłopaku, bo sama widzisz, że to Cię wykańcza. Spróbuj skupić się na tym, co jest tu i teraz. Nie radzisz sobie z emocjami - więc może faktycznie wizyta u psychologa by Ci pomogła.

Na prawdę myślicie ze tylko psycholog mi pomoże? Chciałabym tego uniknąć.. Aczkolwiek i tak od kilku dni lecę na środkach uspokajających.

my nie bylismy razem nigdy pewnie bedzie

Ale co psycholog może pomóc???

"idź do psychologa" - 90% porad na tym forum. Po pierwsze to daj sobie czas na żal po rozstaniu, to bardzo ważne. Przez pierwsze miesiące będziesz chciała poruszyć niebo i ziemię byleby go tylko odzyskać. Najważniejsze to przetrwać ten okres.  Zająć się czymś, starać się nie myśleć. To będzie wracać, będą lepsze i gorsze dni. Ale to trzeba po prostu przeżyć. Weź kartkę, zapisz wszystkie przykre sytuacje ze związku. Za każdym razem jak wrócą myśli typu "chcę wracać do niego" wyciągnij karteczkę i ją przeczytaj. Po rozstaniu idealizujemy naszego niedoszłego życiowego partnera, zastanawiamy czy dobrze zrobiłyśmy rozstając się, zapominamy o przykrościach które tak nas dołowały. Skoro będąc w związku z nim byłaś chodzącym kłębkiem nerwów to dobrze że uciekłaś ! Szkoda nerwów i własnego poczucia wartości. Wbrew pozorom zrobiłaś pierwszy krok ku  "lepszej przyszłości" Pozbyłaś się osoby która zamiast być Ci ostoją w życiu sprawiała że byłaś nerwowa. Po co Ci to ? A smutek po rozstaniu to rzecz normalna. Dziwne żebyś chodziła przez to cała w skowronkach. Ile będzie trwał ten stan ? Zależy od tego jak długo będziesz to rozpamiętywać im szybciej będziesz starała się zapomnieć tym lepiej. U mnie ten stan trwa już 1,5 roku i ciągle mam momenty w których po prostu wpadam w płacz. Ale nic na to nie poradzę, muszę jakoś z tym żyć i iść dalej. Wypatrywać mężczyzny który będzie mi ramieniem w życiu a nie tak jak podobnie w Twoim przypadku - źródłem nieustających problemów. To jest też dobry moment do refleksji, pomyśl co byś chciała zmienić w następnym związku. Do jakich sytuacji nie chcesz dopuszczać, co możesz zmienić w sobie żeby następny związek wyglądał lepiej. Zaakceptuj to że związku już nie ma, nie wyobrażaj sobie scenek wielkiego powrotu (po co wracać do bagna?), zaakceptuj też swoje błędy, przemyśl je, to bardzo ważne. A co do nauki - masz dużo wolnego, możesz spokojnie przygotowywać się do matury. Rozpatruj to pod takim względem. Ćwicz, rób zadania. Nadrabiaj to co ominęło Cię na zajęciach. Głowa do góry i idź przez życie dalej. Każdy następny dzień będzie lepszy aż przyjdzie w końcu ten dzień w którym będziesz śmiała się sama z siebie że chciałaś wracać do takiego faceta.

Byłam kłębkiem nerwów. Od rozstania jestem spokojna. Dużo osób mówi mi, że się bardzo zmieniłam na lepsze oczywiście. Mimo, że staram się być uśmiechnięta cieszyć się z najprostszych rzeczy to nadal nie umiem sobie poradzić z tęsknotą do niego chciałabym przestać tęsknić za nim bo wiem, ze to już nie zwróci i zwalczyć na zawsze chęć napisania do niego i wykrzyczenia mu w twarz, że tak bardzo go kocham i chciałabym się do niego przytulić, że by to wszystko wróciło Patrząc na moich znajomych co każdy ma swoją drugą połówką a ja jestem sama pośród nich. Ciężko mi strasznie kiedy nie mam do kogo się przytulić w te smutne dni. Staram się jak mogę o tym zapomnieć. Dużo dało to, ze nie widziałam mojego byłego od rozstania, czyli od ponad 2 miesięcy. Jako, że matura w tym roku dużo czasu zajmuję mi nauka. Planuje też wyjechać na studia w inne miasto. Inne nowe życie zacząć. Moze być ciężko, bo nigdy sama nie wyjeżdżałam daleko na tyle czasu, ale chciałabym coś zmienić. Czy to dobry pomysł? Czy to nie będzie jak ucieczka?

Myślisz, że  tak  łatwo  zapomnieć  o kimś  kogo  codziennie  widzisz?  Czasem  przez  przypadek lub nie przypadek   spojrzymy  sobie  w oczy. To nie  jest  takie  proste, gdy  kogoś  się  kocha  i nie wyobraża  sobie  życia  bez  tej  osoby. Bez  swojego  szczęścia. NIE DA  SIĘ  ZAPOMNIEĆ O SOBIE, KTÓRĄ SIĘ  KOCHA. Co byś  nie  robiła  i tak  w myślach  będzie  numer  1.

Nie  radzę  sobie  już!!!!!!!
A nie  mogę  mu  się  przyznać  że  cierpię  przez  niego .

Nie  mogę  brać  go na litość. Też  płaczę  codziennie  od roku . Widzę  go  parę  razy  w tygodniu przed  szkołą  a potem  wes  idź  do szkoly  i normalnie  funkcjonować. Gdy  wychodzę  z autobus  zaczynam  płakać  po drodze  po szkole. Bo  było  sobie  spojrzenie  sobie  w oczy.  Dlaczego  mu powiedziałaś  że  płaczesz,  cierpisz  gdy  go  nie ma?

Trochę dziwnie piszesz, bo jeżeli jest uczucie to nie krzywdzimy drugiej osoby przez wyżywanie się na niej krzykiem. Macie tworzyć zespół który współpracuje i spokojnie rozważa wszystkie możliwości.
Spędzanie czasu na ciekawych rozmowach to podstawa.

Ale ja nie powiedziałam, że się wyżywam na niej. I my już nie jesteśmy razem wiec jak mamy cokolwiek budować?

Co miałeś/aś na myśli???

Nie krzywdzisz. Też o tym myślałam, ale to jego problem, że jest tchórzem bo nie umiał mi się do tego przyznać. Wolał zranić mnie mimo, że to ja byłam w jego zyciu gdy mu się wszystko waliło. Owszem moja pomoc była bezinteresowna bo o to chodzi w miłości, ale nie sądziłam, że aż tak zasłużyłam na takie traktowanie. Najlepsze, ze ona jest byłą dziewczyną jego najlepszego przyjaciela. Znali sie już wcześniej bo mieszkają niedaleko siebie.

Chłopaki to  tchórzem  cholernie  przyjaźń  jest  z nimi  lepiej

To dlaczego  mu się  odmienilo?  Ponoć  cie  kochał  i chciał  z tobą  być

Też  tak miałam  tylko, że  przyjaciółką  dwa dni  wcześniej  że  na zawsze  razem  potem  odeszła  od mnie. Nie tęsknię  za nią  ona  mnie zabiła  prawie  nie psychicznie. Tylko  my mieliśmy  problem  znaczy  ona miała. Ja jej  próbowałam  pomóc. A ona się  zmienić  i spotkała  lub  jeszcze   spotyka? Co teraz  o nim  pisze  tylko  on chyba  nie  wie  że  to była  moja  najlepsza  przyjaciółka. To jest  bolesne  ja tyle  razy  próbowałam  złapać  z nim  kontakt i nic  a ona tak  prostu  do niego  napisla  i  spotkania. Ja płaczę  po nim w dzień  w dzień  widzę  go  prawie  codziennie dzisjszy  poranek  ledwo  przeżyłam żeby  nie pokazać  emocji. Wiadomo  że  spojrzałam on starał  się  mnie  unikać.

Nie my nie byliśmy  razem  bawiliśmy  znaczy  on się  bawił Chodzi o chłopaka wyznalam mu miłość że go kocham najpierw mi napisał ze nie jest gotowy na związek, a potem że nic do mnie nie czuje u ze nie mamy ostanie wyznienia były w lipcu sobie więc nic do powiedzenia. Ogólnie mało ze sobą rozmawialiśmy są spojrzenia na siebie często w oczy usmieszki tak trawa od września 2014 i są do teraz. Często gada kolegą o mnie nawet ze jestem pojebana ale wtedy to głupia zrobiłam. Ostatnia pół roku się do niego odzewal tak znów przez Neta.Trochę przykre ale mówił kolegą ze z nim pisał. a codziennie się prawie widzimy na przystanku. Bylismy razem w klasie a teraz chodzimy do technikum. Tak kocham go chce z nim i mam głupią nadzieje ze on mnie też co o tym myślisz?
Ostatnio  ze sobą  parę  razy  pisaliśmy  więc  jest   pojebane