Związek a tajemnica korespondencji - Netkobiety.pl

Nigdy nikomu nie mamy prawa czytać maili czy smsów z grzeczności. Nawet podejrzewając o zdradę. Może ja zrobiłam błąd podając chłopakowi haslo do portali społecznościowych i poczty no i ja znam jego ale sądzę, ze gdyby miał mnie zdradzić to nie byłby taki głupi żeby pisać maile z tej poczty, którą ja znam czy wiadomości na facebooku do jakiejś dziewczyny.
Ja z resztą nie mam nic do ukrycia i nie musze ustawiać nowego hasła. Wiem jednak, ze on nie lubi czegos takiego jak szpiegowanie kogos kogo się kocha, wiec raczej nie wchodzi na moją pocztę itp.

No ja też uważam, że bez pozwolenia to nie ma nikt prawa naruszać naszej prywatności.

MAM NIESTETY Z TYM PROBLEM I MOŻE KTOŚ Z WAS POMOŻE MI TO ROZSTRZYGNĄĆ?

Mój chłopak na początku naszej znajomości podał mi swoje hasła do kompa, fejsa, poczty, telefonu. Nie prosiłam go o to. To wyszło tak przy okazji.
On nie zna żadnych moich haseł, nie daję mu grzebać mi w telefonie, komputerze. On bardzo chce przeczytać mój pamiętnik, mieć taki sam dostęp do wszystkich moich prywatnych rzeczy, jaki mam ja.  Nie podoba mu się, że nie ufam mu na tyle, by mógł wiedzieć o mnie wszystko. Uważa, że coś przed nim ukrywam.
Faktycznie mam przed nim tajemnice, które go nie dotyczą i nie czuję potrzeby, by go o tym informować, bo go one nie zainteresują  pewnie, a poza tym są przedawnione w większości. Nie pozwalam mu oglądać moich zdjęć, bo to niekomfortowe. Wgl to jest niekomfortowe, gdy ktoś grzebie Ci w prywatnych rzeczach, nawet jeśli nie ma się nic do ukrycia.
Boje się, że on zacznie mnie podejrzewać o romans albo inne złe rzeczy, widzę, ze nasza relacja się na tym trochę podkopała.
Jak to rozstrzygnąć?

Szczerze? Ja bym się nie wahała zdobyć  w ten sposób dowodów  zdrady. Zasady zasadami ale skoro ktoś mnie ZDRADZA, to sorry, zasady zaufania naruszył jako pierwszy - ja się tylko bronię    a nie mam w zwyczaju dbania o zasady dla samych zasad. Dla mnie przestrzega się zasady w jakimś celu, a nie tylko dlatego, że one istnieją 

Więc  jeżeli chodzi o "profilaktyczną" kontrolę -jestem na nie, ale jeżeli  chodzi o zdobycie DOWODÓW  - droga wolna.

(Bo czym jest przetrzepanie telefonu w celu zdobycia dowodów w porównaniu do na przykład wynajęcia detektywa? )

Kareninka, udostępnianie pamiętnika facetowi, to dla mnie przesada. Każdy człowiek ma prawo do prywatności. To, że twój facet jest radykalnie otwarty i dał ci hasła do swoich rzeczy nie znaczy, że ty masz obowiązek mu się odwzajemnić - każdy ma prawo wyznaczyć własne granice. Lepiej pewnie by było, jabyś tych haseł od niego nie przyjęła, ale stało się - teraz mu nie oddasz . Jedyne, co możesz teraz zrobić, to być na tyle otwarta, by on nie miał powodów podejrzewać, że ukrywasz coś dotyczącego obecnej sytuacji.

Inna sprawa, dlaczego coś przed nim ukrywasz? Czy to są jakieś nic nie znaczące drobiazgi, czy jednak sprawy, które są dla ciebie jakoś istotne? Obawiasz się, że on "coś sobie pomyśli" jak się dowie? A może po prostu to jeszcze nie ten etap znajomości by mu zaufać absolutnie? Jakbyś była faktycznie przekonana, że te twoje sekrety nie wpłyną na twój związek, to byś ich nie ukrywała. Ale nie namawiam cię absolutnie na ich wyjawianie - po prostu zastanów się, czy faktycznie są powody, by te kwestie przed facetem ukrywać.

Co do tajemnicy korespondencji i prawa do prywatności w ogóle - ja nienawidzę jak mi ktoś grzebie w rzeczach, w związku z tym nie robię tego mojemu facetowi. Jakbym kiedyś nabrała ochoty, to byłby dla mnie sygnał, że dzieje się coś bardzo niedobrego. Dla mnie zaufanie to podstawa, a jak go nie ma, to trzeba rozwiązać ten problem. Ale nie przeglądaniem cudzych maili i smsów. Z drugiej strony rozumiem, że bywa tak, że wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że partner/partnerka kręci, kłamie i być może zdradza, a bezwzględnych dowodów brak i wtedy człowiek ulega pokusie i niepewności. Także nie potępiam całkowicie. Ale jak ktoś uważa grzebanie w telefonie czy komputerze za normę i zwykłe trzymanie ręki na pulsie, to dla mnie to patologia.

uwazam podobnie. Zasady maja czemus sluzyc, ale nie za wszelka cene.  W zyciu czasem bywaja sytuacje, ze sa sprawy wazniejsze niz zasady, np. nasze bezpieczenstwo, nasze dobro, szczescie itp.
Nie ufam ludziom, ktorzy glosno i z przekonaniem deklaruja, ze to nie lezy w ich naturze i ze jak tak mozna, i tym podobne bla bla bla... Czlowiek jest tylko czlowiekiem i bardziej wiarygodny jest dla mnie, gdy ma tego swiadomosc, niz gdy kipi swietym oburzeniem na wszelkie przejawy amoralnosci i nieprawomyslnosci, zarzekajac sie, ze on nigdy w zyciu... Poza tym zycie mnie nauczylo, ze, jak to mowi przyslowie ludowe, krowa, ktora duzo ryczy, malo mleka daje

U nas telefony leza na wierzchu, kazdy moze sprawdzic i przewiskac od a do zet, gdy drugie np. sie kąpie. Komputery bez hasel, wiec tez nie ma problemu. Nie wiem, czy maz mnie podglada, nie sądze a nawet gdyby, nie mam nic przeciwko. Gdybym miala cos do ukrycia czy  nie chcialabym, zeby czytal, to bym zahaslowala, zaszyfrowala czy po prostu ukryla w inny sposob i po problemie.
Mnie tez nie interesuje co on ma tam w telefonie i co robi przy kompie. Raz przez pomylke spieszac sie do pracy, wzielam jego telefon zamiast swojego i jakos nie korcilo mnie, zeby tam zajrzec, nawet nie pomyslalam o tym.   Po prostu nie mam powodu ani zadnych przeslanek ku temu, aby tak robic i nie jestem ciekawa. Gdy jednak uznam, ze cos jest na rzeczy, ze mnie oklamuje, cos kreci, zmienil sie, kiedy po prostu przestane mu ufac, to oczywiscie, ze przeswietle go lepiej niz rentgen i nawet nie zauwazy I on doskonale o tym wie. Chyba byloby dla niego dziwne, gdybym zachowala sie inaczej.

Z obecnym partnerem nie sprawdzamy sobie ani telefonu, ani maila, ani fb czy konta. Znamy hasła do telefonów, nie raz zostawiamy u siebie odpalonego fb i nikt nikomu nic nie przegląda. Mam do niego pełne zaufanie, ale dlatego, że nie daje mi powodów abym się zamartwiała. Inaczej było w moim poprzednim związku. Narzeczony okłamywał mnie, wiele razy wychodziły jego kłamstwa, sporo osób trzecich mówiło mi że ma coś na sumieniu. Długo nie chciałam w  to wierzyć, aż w końcu klapki mi opadły i sprawdziłam telefon. Co prawda smsy pokasowane, ale raporty zostały, a w nich treść wysłanych i odebranych wiadomości. Nijaki Tomek okazał się Olą i wcale razem nie pracowali:D Gdyby nie to, że sprawdziłam ten telefon to teraz byłabym żoną faceta, który mnie zdradzał, a tak zakończyłam tą chorą relację. Dla mnie tajemnica korespondencji obowiązuje do momentu póki druga strona jest wobec nas w porządku.

Jestem tego samego zdania, a już zupełnie rozwalają mnie historie, gdzie zdradzany partner, po wykryciu zdrady w w/w sposób, jest atakowany przez zdradzającego, że złamał jego prawo do prywatności
Gorzej, gdy intuicja zawiedzie i pozorne symptomy zdrady mają zupełnie inna przyczynę.
Upsss

Ja nie znam haseł mojego partnera ani on nie zna moich. Nie mam potrzeby czytania jego korespondencji.
Ale...
Gdybym podejrzewała go o zdradę - miała uzasadnione podejrzenia - to bym się nie wahała przetrzepać telefonu, czy maila. Po to by zdobyć tzw. forensic evidence - dowód rzeczowy

Pamiętnik chce czytać?? Przegięcie, moim zdaniem. Ja w swoim pamiętniku piszę takie rzeczy, o których nikomu nie mówię, są moje, głęboko prywatne, moje myśli, moje odczucia. Byłabym wściekła, gdyby ktoś to przeczytał.

To, że się jest z kimś w związku, nie znaczy, ze trzeba wiedzieć o sobie wszystko.

----------------
Nie pisz, proszę, postów jeden pod drugim - jest to sprzeczne z Regulaminem Forum. Jeśli chcesz coś dopisać, użyj funkcji "edytuj".
Z góry dziękuję i pozdrawiam, Olinka

Poszukiwanie dowodów potwierdzenia podejrzeń różnego rodzaju poprzez przeglądanie korespondencji prywatnej jest złe. Stąd też i penalizacja takiego postępowania w polskim prawie karnym.
Nie dziwię się jednak, że w wielu wypadkach świadomość narażenia się na karę jest mniej dokuczliwa (a wręcz zagrożenie karą nie jest przyjmowane do świadomości),  niż pragnienie poznania prawdy. Zwłaszcza w przypadku, gdy sprawcy nie stać na inne narzędzia inwigilacji. Bo prawo i życie często rozmijają się, jak tory rozjazdów na węzłach kolejowych.

Mylisz, Liliano, szpiegostwo przeciwko bezpieczeństwu państwa lub tzw. szpiegostwo przemysłowe ze "zwykłym" naruszeniem korespondencji.
Na te dwa wspomniane wyżej są odrębne przepisy, zaś pierwsze z nich stanowi zbrodnię.
Zgadzam się jednak, że w tych "małych", bo prywatnych rozrachunkach wewnątrzrodzinnych, przepis karny jest w zasadzie martwy.