zostałam porzucona po 6 latach związku - Netkobiety.pl

Ale cios! Ale dziewczyno, opanuj się też! Samobójstwo bo palant i oszust odchodzi? Nie można aż tak bardzo lokować swojego życia i być zależnym od drugiej osoby. Powinnaś się teraz znaleźć pod opieką specjalisty, przyjaciół i rodziny. Nie bój się prosić o pomoc. Najprawdopodobniej strasznie mocno przeżyjesz to rozstanie, ale ono wyjdzie ci na dobre. Za jakiś czas zrozumiesz, że to nie było tyle warte, że można żyć samemu, cieszyć się i decydować o sobie, a facet to jeden z elementów życia. Tak widzę twoją historię. Zachowaj resztki godności i szacunku do siebie i otocz się życzliwymi ludźmi. Pamiętaj też jedno - to kiedyś minie, ten ból. Bądź silą, a wykujesz swój charakter.

nie można chcieć odbierać sobię życia, teraz wydaje Ci się to koniec ale ból minie, potem spojrzysz z boku na to. Sprobuj się oderwac zajac czyms, poznaj kogos wyjdz gdzies, przebywaj wsrod ludzi, moze masz jakies stare kontakty ktore zatracilas? Odezwij się do starych znajomych lub jesli masz rodzenstwo, wez urlop wyjedz.

Przeciez na sile jego nie zatrzymasz.
Zgadzajac sie na przyjazn i wspolne mieszkanie sama sie zabijasz jeszcze bardziej,Przedluzasz agonie.Jestes masohistka. To tak, jakbys nie pozwalala ranie sie zagoic, tylko posypywala ja sola.
Poczytaj to forum.Pomoze Ci to zrozumiec wiele rzeczy.Do milosci nie zmusisz nikogo.Tak jak on Ci powiedziel - zacznie Cie nienawidzic.Pozwol mu odejsc.
Koniecznie porozmawiaj z profesjonalista.Musisz zrozumiec sama siebie.
Masz na miejscu kogos madrego, z kim mozesz pogadac ?
Tylko zadne okaleczanie sie.Ani nic innego.
A jak bedzie Ci b.smutno, to pisz tutaj.Poradzimy, pocieszymy.

hmmm.... maskara!! dziewczyno weź się w garść... zmień mieszkanie, poznaj ludzi, zacznij żyć! i zobaczysz, że bez niego jest Ci lepiej! A on najlepsze co może dla Ciebie zrobić to zniknąć z Twojego życia i więcej się w nim nie pojawiać!!
Wiem jak to jest! "Mój cały świat" zostawił mnie po 9 latach- a sytuacja łudząco podobna- zero znajomych, a wszystko co "było" miało związek z nim, wydawało mi się, że bez niego nie istnieje! On po roku był mężem mojej koleżanki... Postanowiłam żyć, znajomi się znaleźli, rodzina wsparła, okazało się, że umiem żyć bez niego, i jestem silniejsza niż sama uważała, że mogę wszystko!
Czasami było strasznie, on nie zrobił dla mnie tego co Twój EX chce zrobić dla Ciebie- nie zniknął, wracał jak bumerang jak tylko coś mu nie szło i pocieszenia chciał! Raz w życiu, przez niego, pomyślałam o tym, że życie nie ma sensu i czy jak wyskocze z 4 piętra to na pewno umrę ... raz!!! i to był koniec rano wstałam i już wiedziałam, że nie dam się więcej dręczyć, i że nawet ambitny plan zemsty, który sobie  opracowałam nie ma sensu, bo już mi się nie chce angażować emocji w człowieka, który mnie tak skrzywdził! UWOLNIŁAM SIĘ OD NIEGO- i Tobie też tego życzę, tylko musisz uwierzyć w siebie!! 24 lata (ja byłam starsza) piękny wiek! to jest Twój czas na poznawanie ludzi, na rozwijanie pasji, idź na kurs gotowania, fotografii, malarstwa lub cinny.. cokolwiek, wyjdź z domu!!!!!!!!! Mi się udało przejęłam kontrolę nad swoim życiem- TOBIE TEŻ SIĘ UDA i uwierz mi nie ma nic fajniejszego niż poczucie, że to TY KIERUJESZ SWOIM ŻYCIEM A NIE ONO TOBĄ- bo teraz chyba tak trochę jest.... KOCHASZ GO?? już bardziej uwierzę w to że "życia sobie bez niego nie wyobrażasz"- nie wyobrażasz sobie bo innego życia nie znasz! ale JEST - JEST FANTASTYCZNE!
I NIE BÓJ SIĘ... DASZ SOBIE RADĘ

i

Gdzies czytalam, ze osobie w takim  stanie psychicznym w jakim jest autorka, nie powinno sie tak mowic.To tak samo, jakbys kazala czlowiekowi bez nogi zaczac chodzic...

Bez terapii nie obejdzie sie.

Zauroczenie mija. Po kilku latach. Czasem przeradza się w taką spokojną miłość, w której chcemy trwać do końca - a często po prostu znika i nie zostawia niczego po sobie. Twój eks najwyraźniej po prostu tak ma. Nie ma sensu z tym walczyć - bo nie da się zauroczyć drugi raz. Najlepszą dla Ciebie opcją jest zerwać z nim kontakt - szybciej zapomnisz i się pozbierasz.

Co do poznawania - powiem tak, odkąd mamy internet, to świat intrawertyków jest prostszy. Z pewnością poznasz kogoś ciekawego - być może nie będzie z okolicy, ale i tak warto spróbować. Sam jestem intrawertykiem, nie imprezuje, nie piję alkoholu - dzięki internetowi poznałem sporo ludzi z zainteresowaniami takimi jak moje. Włócząc się po imprezach poznałbym tylko towarzystwo imprezowe, no i czułbym się jak idiota. Głowa do góry.

Pisanie, że zniszczysz życie jakieś dziewczynie jest bardzo niepokojące. Co Ci to da? Masz ogromną obsesję. Ochłoń trochę, bo twoje podejście nie jest zdrowe. Porzucenie jest tragedią dla nas kobiet i to jest normalne, ale takim narzuceniem sprawisz , że on Cię znienawidzi i się po prostu ośmieszysz. Przeżyj tą żałobę , będzie Ci bardzo ciężko, ale gwarantuję , że za jakiś czas ( pół roku, rok) znowu zaczniesz się uśmiechać. Masz bardzo niskie poczucie własnej wartości-i dlatego jest to aż taka rozpacz. JESTEŚ MŁODA, ZDROWA - Może to banał co napiszę , ale chcesz to wszystko niszczyć dla jakiegoś palanta? Wcale nie był taki cudowny, skoro potrafił Cię zostawić. Żaden mężczyzna nie lubi kobiet , które ciągle na nim wiszą:/ facet lubi kobiety niezależne, taka smutna prawda. Bluszcze są dla mężczyzn mało intrygujące.

1. O miłość się nie żebrze, to jest pierwsza zasada. To poniżające. Jeśli uważasz, że byłaś za bardzo zaborcza i masz jeszcze inne wady, to zmień to DLA SIEBIE. Nie ma sensu starać się dla kogoś, kto - jak sam przyznał - umawiał się z innymi dziewczynami, aż w końcu w jednej się zakochał. Nie twierdzę, że Twoje oplatanie się wokół niego było OK, ale to on ostatecznie poszedł do innej.
Ale nawet czysto teoretycznie zakładając: starasz się nie być obsesyjnie o niego zazdrosna, nawet Ci to jakoś zaczyna wychodzić i nie suszysz mu głowy, on postanawia do Ciebie wrócić. I CO DALEJ? Już nigdy nie będzie Ci serce stawać, gdy zauważysz, że pisze z jakąś koleżanką czy poznaje nowe dziewczyny np. na imprezie (w końcu jest ekstrawertykiem i lubi przebywać wśród ludzi)? Czy jesteś pewna, że machnęłabyś na to ręką w 100% zaufaniu, a nie w przypływie emocji zrobiła mu w końcu awantury wypominając tę jego miłostkę? Przecież to więcej niż pewne, że któraś się do niego w końcu "nie tak uśmiechnie", a on się do niej "nie tak oduśmiechnie", Tobie wrócą wspomnienia i kłótnia gotowa.
2. NIE! Jeśli jedna osoba nadal coś czuje do drugiej, to jest to jedynie katorga. Przyjaźń jest możliwa, owszem - gdy partnerzy rozstają się w zgodzie na zasadzie "nie wyszło nam, no trudno, już siebie nie kochamy" lub gdy minie X lat i emocje totalnie opadną. Dlaczego sądzisz, że u Was miałoby być inaczej? Pomyśl, przecież bycie przyjaciółmi nie oznacza jedynie spotykania się i gadkach o d... maryni. Czy jesteś gotowa, aby wysłuchiwać, jak to jest szczęśliwy, bo wreszcie jest z tamtą (lub ogólnie kolejną) dziewczyną, jak cierpi, bo się im coś nie układa, jak to miło spędzili weekend itd.? Chcesz tego? Bo mi się wydaje, że jeszcze przez dłuuugi czas nie będziesz gotowa na to. O ile kiedykolwiek będziesz. A moim zdaniem jeśli jest ustalone, że to Ty zostajesz w tym mieszkaniu, to on się powinien wyprowadzić jak najszybciej (chociażby do kolegi, jakiegoś pokoju, gdziekolwiek), a nie dopiero za 1,5 miesiąca...
3. Starać się żyć normalnie zapełniając sobie czas wolny. Chociaż to już zależy, ja przez dłuższy czas nie potrafiłam robić nic innego jak tylko siedzieć bezmyślnie przed komputerem żłopiąc piwsko do nieprzytomności. Każdy ma swój sposób. Przede wszystkim jednak wbić sobie do głowy, że NIKT nie jest wart tego, by robić robić sobie coś złego przez niego. Czy to samookaleczanie, czy samobójstwo. Nie jesteś w tym wszystkim jedna, też w chwilach największych słabości siedziałam i się smyrałam nożem po nadgarstku, wyszukiwałam w Internecie informacje, czy śmierć w wyniku podcięcia sobie żył boli itp. Z dzisiejszej perspektywy wydaje mi się to tak niesamowicie debilne, że sama nie wiem, jak mogło mi to wpaść w ogóle do głowy. W końcu, gdy już zaczęłam się wyłaniać ze swojej depresyjnej pieczary samotnego alkoholizmu, zaczęłam od drobnych rzeczy, które zawsze sprawiały mi przyjemność. A to zagrałam w ulubioną grę, a to coś namalowałam, zamówiłam sobie ulubione jedzenie... Potem zmieniłam pracę na lepszą, poznałam nowych ludzi i jakoś się zaczęło kręcić. Dobrze jest pamiętać w tych gorszych chwilach, że "hej, Ziemia nadal się kręci, czas mija, za jakieś 2 lata będę już zupełnie na innym etapie życiowym, może niekoniecznie lepszym, ale dzisiejszy smutek odejdzie w eter".

Na koniec: nie rób już więcej cyrków z tym cięciem się i histeriami. Zakładam, że chcesz, aby on jednak żałował odejścia od Ciebie. Co mu chcesz pokazać? Że odchodzi od powalonej histeryczki bez honoru, całkowicie od niego zależnej emocjonalnie, która jest dodatkowo na tyle nudna, że nie ma własnego życia, zainteresowań? Czy może chcesz mu pokazać, że traci dojrzałą, niezależną kobietę, która potrafi się mimo wszystko uśmiechać i da sobie radę bez niego? Nie musisz przed nim na siłę grać, ale też nie bądź rozmemłaną kluchą (mimo że tak się zapewne teraz czujesz), to i sama poczujesz się o wiele lepiej!
A tamtą dziewczynę zostaw w spokoju, nie rób nic głupiego. To nie ona Cię zapewniała o swojej miłości i lojalności (poza tym nie doczytałam, czy między nimi coś w ogóle było). Fantazjuj sobie o jej "upadku", jeśli jest Ci przez to lepiej (sama uśmiercałam i oszpecałam kochanki mojego byłego setki razy w różny sposób ) - masz do tego prawo, tylko nie przeradzaj tego w kolejną manię. Naprawdę nie ma żadnego sensu mścić się na nim ani na niej, bo po pierwsze to marnowanie energii, którą mogłabyś wykorzystać o wiele lepiej, po drugie jeszcze wśród innych wyjdziesz na byłą-wariatkę, a chyba nie jest Ci to potrzebne dodatkowo.

Dobrze, że czujesz się lepiej.

Psychoterapia wymaga czasu. Miesiąc to wciąż mało.

Tak, można znaleźć nową miłość, ale musisz (żeby przeżyć ją właściwie) naprawdę wyleczyć się z tego faceta: przestać go idealizować, otworzyć się na nowe. Najgorsze, co możesz zrobić to wskoczyć w ramiona (albo do łóżka) innemu, by zagłuszyć emocje. Nie tylko nic to nie da (jeszcze wyrzuty sumienia Ci się włączą, a i tęsknota się nasili), ale możesz przy okazji kogoś w sobie rozkochać bez wzajemności. i skrzywdzić, oczywiście.

Jesteś młoda. Masz czas. Nie jesteś w wieku, gdzie połowa menażerii to zaślubieni. A Twój eks nie jest warty żadnej obsesji, a już na pewno nie idealizowania tego, co robił.

Moja rada, jako też introwertyka: przemyśl sobie to, co napisałem Ci wcześniej. Najpierw daj sobie po prostu czas, a potem zapoznaj ludzi z netu i gadaj z nimi. Wyżal się, poznaj różnych. Jeśli podobnie jak ja nie imprezujesz i nie są Ci potrzebni znajomi, to w ten sposób będzie Ci łatwiej. Teraz mnóstwo ludzi tak się poznaje. Gdy wyluzujesz z eksem, to najpewniej poznasz kogoś bez problemu. Rada numer dwa: jak już weźmiesz się za internet, to pamiętaj, że jest tam mnóstwo desperatów. Nieszkodliwych, ale zawsze. Internet jest zdominowany przez wyposzczonych facetów i desperatów szukających partnerki. Okazji będziesz miała mnóstwo, ale trzeba do nich zawsze podchodzić krytycznie.

Życzę szybkiego powrotu do równowagi.

Przede wszystkim skup się wreszcie na sobie - teraz masz idealną ku temu okazję. Popracuj nad sobą i małymi kroczkami pokochaj siebie przed kolejnym związkiem, bo w przeciwnym razie będziesz łatwym kąskiem dla różnego rodzaju debili, którzy będą chcieli wykorzystać Twoje parcie na choć odrobinę bliskości (albo przeżyjesz rozczarowanie, gdy normalny facet nie będzie w stanie utrzymać ciężaru odpowiedzialności za Twoje samopoczucie). Wiadomo, że nie jest łatwo się nagle przestawić, skoro przez 6 lat ciągle kogoś miałaś w swoim życiu, ale jak napisał WaltonSimons - minął dopiero miesiąc. Jeśli najdzie Cię chwila słabości, że jesteś singlem (nie lubię określenia "samotna", jest bez sensu), spróbuj skierować swoje myśli na inny tor - doceń to, że teraz po tych 6 latach możesz zrobić, co Ci się żywnie podoba. Możesz wyjść na ile chcesz nie meldując się u nikogo, nie musisz się martwić o ewentualne pretensje, jeśli postanowisz cały dzień przeleżeć przed telewizorem, a przede wszystkim już nie musisz przejmować się partnera flirtami i zabawami z innymi dziewczynami. Odpocznij w końcu, ciężki rok za Tobą. Wiem, że pewnie zaraz będą myśli "...ale jednak wolałabym być nawet kontrolowana, by tylko mnie kochał i bym się miała obok kogo zasnąć w nocy". To też normalne, przejdzie.