gdzie ktos taki jak ja moze kogos poznac - Netkobiety.pl

Jak sam widzisz niby krótki post a jednak już wyłapałem kilka cech przez które nie będziesz najbardziej pożądanym obiektem w okolicy
Najlepiej popracuj nad nieśmiałością, to ci radzę na początek a co potem?
Potem zaczepiaj dziewczyny np. w bibliotekach czy muzeach i się zobaczy co z tego wyjdzie.

Dzięki za zainteresowanie moja nieśmiałość objawia się tym że nie potrafię tak poprostu podejść do dziewczyny i zagadać pierwszy. Na portalach próbuje ostatnio ale bez rezultatu. U mnie w pracy raczej nie spotkam żadnej dziewczyny bo taki zawód bardziej dla mężczyzn wykonuje. Kiedyś lubiłem iść na imprezę itd. ale chyba za szybko dorosłem i takie życie przestało mi odpowiadać.

A ja ci mówie, jak się boisz podejść do dziewczyny to się zmień, tęp swoje słabości i pracuj nad zaletami, tylko w ten sposób coś osiągniesz, a poza tym dziewczyny nie gryzą, najwyżej:

1. Cię zleje
2. Dziwnie się popatrzy

to aż takie straszne, co ci może zrobić, napewno cię nie pobije, próbuj bo co możesz stracić!, znajomość której i tak nie zawarłeś.
Ja kiedy miałem parcie na jakąś dziewczynę sam podchodziłem i się zapoznawałem, teraz mi przeszło, bo mi się to opatrzyło, ale ty otwórz się na ludzi, tęp nieśmiałość, jest takie powiedzenie: szczęście sprzyja odważnym

Znam dobre motto : " Lepiej żeby mnie nienawidzili takim, jaki jestem, niż kochali kogoś, kim nigdy nie będę. " oraz drugie "Pragnienie bycia kimś innym to marnowanie osoby, którą się jest. "

wiecie co mnie najbardziej dziwi jak różne osoby mówią mi "był byś dobrym mężem ale na chłopaka się nie nadajesz" kurcze tak się czasami zastanawiam o co w tym wszystkim chodzi żeby mieć chłopaka tylko po to aby było się z kim pokazać na imprezie czy kogoś kto będzie nas kochał i chciał naszego dobra.

Jeżeli miarą nieśmiałości jest sam fakt łażenia po ulicy i zaczepiania / gadania do obcych ludzi to ja jestem mega nieśmiała..

A serio to wypróbu i oswój się z myślą podrywania może najpierw na jakimś portalu jak tu ktoś wcześniej nadmienił. Tam nie widać czy jesteś czerwony jak burak ze wstydu i nikt nie usłyszy małego zająknięcia i niepewności.  ( to może zauważyć tylko wprawione oko )

W dzisiejszej zdegenerowanej cywilizacji takie stwierdzenia sa na porzadku dziennym.
Najpierw trzeba sie wyszumiec, potem znalezc jelenia do ustatkowania.
Bo jelen bedzie nieswiadomy, albo w najgorszym razie bedzie tolerowal, w kazdym razie zapewni bezpieczny byt.
A ten z ktorym sie wyszumialo to juz niekoniecznie.

Mam wrażenie, że opisałeś męską wersję mnie. Również mam 23 lata. Nienawidzę chodzić do klubów, ze względu na to co się tam w obecnych latach dzieje. W pierwszych latach studiów owszem, chodziłam, ale też szybko z tego wyrosłam i klubowicze mnie po prostu irytują. Taką nieśmiałość jaką opisujesz ma wiele osób, również i ja. I też w kółko zadaję sobie pytanie gdzie ja mogę kogoś poznać... jestem domatorką, ciężko jest mi się odnaleźć w tłumie. Ogólnie nie uważam się za osobę  nieatrakcyjną. Po prostu mam swoje grono znajomych, z którymi regularnie się spotykam i nie mam takich sytuacji i okazji, by poznać nowych ludzi. Sama się zastanawiam gdzie mogę znaleźć osobę, która poważnie myśli o związku. Bo do tej pory miałam (wszystkie identyczne) przypadki, że chłopak zachwycał się moją osobą (och jaka spokojna, och jaka poukładana, ładna, inteligentna bla bla bla...) i po dwóch miesiącach "nie, to jednak nie to." i leci do innej. NIE WIEM, nie wiem gdzie i jak poznać uczciwych ludzi i dołuje mnie to strasznie. Nie chcę tego robić (szukać) na siłę, ale męczy już mnie ciągłe odrzucanie..

Bzdura, dla mnie nie jesteś nudny. Masz głowę na karku i wiesz czego chce od życia, a nie, że lecisz tylko na duże dekolty i ładną buzię. Nikt nie jest nudny. Każdy człowiek jest inny, nie ma dwóch identycznych osób i to sprawia, że każdy z nas jest ciekawy.

Ja tego też nie rozumiem. Związek to związek. Mąż, chłopak, narzeczony.... ważne są uczucia, wsparcie, przyjaźń, miłość, opieka, świadomość tego, że jest ktoś z kim mogę się śmiać, płakać, być po prostu sobą... i ktoś, kto się o mnie troszczy i chce dla mnie jak najlepiej. 

Nie mam dla Ciebie odpowiedzi, gdzie możesz kogoś znaleźć, bo sama szukam, czekam. Pocieszająca może być tylko świadomość, że nie tylko Ty masz swoją samotność i poczucie bezradności. Ja również borykam się z tym każdego dnia... Nie jest to łatwe, są dni kiedy po prostu chce mi się płakać, gdy widzę swoją siostrę w szczęśliwym związku, przyjaciółkę, która się właśnie zaręczyła, czy kolegów, którzy w te wakacje właśnie wzięli ślub...
Wiem, że nic na siłę, że na każdego przyjdzie czas. Jednak się czeka i czeka i czeka... a perspektyw na zmiany nie ma... nie chcę być starą panną, nie chcę być samotna, chcę kochać i być kochaną. Ale na siłę niestety tego nie osiągnę... pozostaje już tylko marzyć.

Jakbyś był rocznik 82 to zaraz bym do Ciebie "startowała'.:D
Prawie ideał, jak dla mnie

Krekzolka 82 rok urodzenia nie zawsze idzie w parze z zachowaniem i mentalnością danej osoby tak do 10-11 lat w tym wieku to nie jest jakaś wielka różnica bardziej ja widac wśród dzieci niż dorosluch

Ostatnio się bardzo zdziwiłem w tej kwestii

Buszuję po portalu randkowym, widzę fajną dziewczynę, miała chyba 28-29 lat, myślę sobie - zobaczę profil, może coś napiszę, bo ma fajne, wesołe oczy etc. A tu BACH - "użytkownik zablokował profil dla osób z twojego przedziału wiekowego"

Myślę sobie, what the fuck, to ja już muszę stary dziad być. Geriatria. Jak nic - chylę się nad grobem. I tak smutno mi się zrobiło trochę. LOL.