Czy wiersze relaksują? - Netkobiety.pl

relaksują bo można pisząc je wylać uczucia na papier i schować, a czytając można poczuć głębokie uczucia poety i zrozumieć ze w wielu kwestiach nie jesteśmy sami

Wiersz to taka forma, którą może uprawiać każdy, nawet ten, kto pisze proste słowa, które mają znaczenie tylko dla niego. Moje wiersze towarzyszyły mi w najtrudniejszych momentach życia, część została opublikowana, część leży w szufladzie. Ale świadomie je tam włożyłam, bo są tylko dla mnie. Uwielbiam pisać, kiedy słucham muzyki. To takie relaksujące, kiedy słyszysz ulubione dźwięki i piszesz to, co Ci leży na sercu. W pewnym sensie to sposób na wyrzucenie z siebie nadmiaru emocji. Tych pozytywnych i negatywnych...

Najważniejsza jest wiara w siebie samego, w sens tego, co się robi.. Nieważne są opinie obcych, ważne jest to, że stworzyło się WŁASNE dzieło.

Dla mie poezja jest bardzo uspokajająca...ale ja tylko czytam....
Jestem zbyt zamknięta w sobie żeby wylewać uczucia na papier....nie wyobrażam sobie żeby ktoś to mógł przeczytać...

Pedro ma rację, warto usiąść i napisać to, co się myśli i czuje. Pedro, a Ty jeszcze piszesz ?

Pytanie tylko co można nazwać "mądrą poezją" ? Wydaje mi się, że każdy wiersz niesie coś za sobą. Coś co dla jednej osoby jest całym światem, dla drugiej to mały kamyczek na drodze. I tak można podać przykład wiersza Elżuni, żydowskiej dziewczynki więzionej w obozie na Majdanku w Lublinie. Wiersz, znaleziony w buciku,  pisany był pod rytm piosenki " Z popielnika na Wojtusia, iskiereczka mruga, chodź opowiem Ci bajeczkę, bajka będzie długa..." i tu ciąg dalszy 9- letniego dziecka z obozu:
"Była sobie raz Elżunia,
umierała sama,
Bo jej tatuś na Majdanku
W Oświęcimiu mama.."
I teraz pytanie.. Czy ta poezja jest mądra? Dla mnie powalająca, poruszająca wszelkie uczucia, porażająca zmysły, sprawiająca, że pojawiają sie ciarki na ciele.. Dla mnie mądrość tego dziecka jest niesamowita.. i świadomość tego, co dzieje się dookoła...

Chyba mam podobnie, taki zastój.. Ale w sensie pozytywnym. I tak jak twierdzisz, coś się skończyło.. Też już nie piszę... A szkoda, bo zawsze to lubiłam. Wena omija mnie szerokim łukiem.

A ja ostatnio tez zaczęłam pisać pod wpływem silnych emocji ale wszytko podarłam i zaczynam od nowa ogólnie poezja to coś nadzwyczajnego jak dla mnie