porzucona przez męża katoliczka - musi być sama? - Netkobiety.pl

Witam..
Masz żyć tak , abyś byla szczęśliwa.. Pisząc tak , też powolam się na ''WOLNĄ WOLĘ''..
Jestem osobą wierzącą w Boga , nie w system i "paragrafy'' KK.(niekture bywają nie do przyjęcia)
Żyj swoim życiem, zgodnie z wlasnym sumieniem, potrzebami i godnością..

Brak mi wiary...

Czasem myślę, że jestem we właściwym miejscu i we właściwym czasie. Czasem tylko ufam Bogu. Czasem o nim myślę... Więc i Bóg myśli o mnie tylko czasem?
Nie sądzę, chcę wierzyć że mnie kocha jak ojciec i chce dla mnie jak najlepiej. Ale wątpliwości mam wciąż.
Wiem, że jestem pyszna a do tego i próżna, zazdroszczę. Żałuję
Chcę być lepsza - to też może być pycha...
Za mało z Nim rozmawiam

W sumie tak się bałam tego cierpienia hiobowego a przecież teraz cierpię, i żyję

Jestem po rozwodzie od 6 lat. Powoli dojrzewam do apostazji. Na moją decyzję główny wpływ mieli przedstawiciele KRK o to, jak traktowali mnie i mój problem. Zniechęcili mnie całkiem skutecznie do dalszej przynależności do tego Kościoła.

Nikogo nie obwiniam o to, jak potoczyło się moje życie, bo to były moje wybory. Moja całkowicie wolna wola.

Teraz jestem szczęśliwa, żyję w zgodzie ze sobą i ze swoim sumieniem. Nie jestem sama, żyję w związku partnerskim, opartym na zrozumieniu, głębokiej miłości, szacunku i pełnej akceptacji. Nie chciałabym cofnąć czasu. Dzięki temu, co przeżyłam potrafię docenić to, co mam.

W stosunku do KK czuję się pokrzywdzona. Między innymi przez to, jak ogólnie postrzega się tam osoby rozwiedzione, jak wmawia im się że są winne, jak się je krzywdzi i zastrasza. Przeżyłam też stalking ze strony pewnego księdza i gdyby nie moja  zdecydowana reakcja - nagranie rozmów telefonicznych na dyktafon i groźba złożenia skargi do kurii to nie wiem, jak by się to skończyło. Miałam wtedy depresję, leczyłam się. Mogłam się jeszcze bardziej załamać.

To jaki był mój były mąż, co mi zrobił nie ma nic wspólnego z moją wiarą lub jej brakiem. Po prostu Bóg nie ma tu nic do rzeczy. Natomiast moje mniej lub bardziej świadome wybory owszem. Nie uważam, że Bóg powinien mi cokolwiek wynagradzać. Jestem kowalem swojego losu. Jak będę chciała mieć w życiu fajnie, to sobie tak zrobię i tyle. Nie zdaję się na łaskę i niełaskę. Nie płynę z prądem. Przeżyłam już jedno załamanie, a teraz działam.

Bliska jest mi mistyka chrześcijańska i zen. Nie nazywam Boga osobą. On nie jest nią. To absolutna, wszechogarniająca rzeczywistość miłości, która nie stoi w opozycji do człowieka, nie wpływa więc na nasze losy. Wystarczy się w niej zanurzyć/całkowicie jej poddać, żeby życie i sposób postrzegania uległy zmianie. Tu nie ma miejsca na pośrednika, jak napisał PawełM. Pośrednik oddala. Czujesz, że On jest daleko, bo do tego doprowadziło cię myślenie schematami, którego uczą w KK.

Weroniko
Być może się mylę, ale czytając Twoje posty odczuwam w nich pustkę i smutek. Piszesz ,że brak Ci wiary. Wiara to coś o co trzeba zabiegać. Rozmawiaj z Bogiem i proś Go, aby umocnił Twoją wiarę. Sama napisałaś ,że za mało rozmawiacie. Ciągłe zamartwianie także może osłabić wiarę i utratę zaufania do Boga. Apostoł Paweł określił brak wiary jako "grzech, który nas łatwo omotuje".Ponieważ słowa te odniósł także do siebie, być może sam niekiedy dawał się "łatwo omotać" i chwilami jego wiara słabła. W Biblii możemy przeczytać jeszcze inne przykłady , gdy bogobojnym ludziom zabrakło wiary. Z drugiej strony Biblia opisuje też przykłady ludzi, którzy przestali ufać Bogu i ponieśli tego poważne konsekwencje. Jak widać ,w skrajnych wypadkach brak wiary wypływał z niegodziwości serca. Pismo Święte pomaga nam odróżnić zwykłe zatroskanie od grzechu jakim jest brak wiary. Brak wiary może być również związany z brakiem znajomości natchnionej duchem Bożym Biblii. Wyznawcy różnych kościołów mogą mieć co prawda Biblię, ale jeśli zamiast Słowa Bożego wpaja im się nauki ludzkie, to w rzeczywistości nie będą wierzyć w Boga ani w Jego zamierzenie. Przy rozwiązywaniu problemów życiowych będą się kierować własnym zdaniem lub zdaniem innych ludzi. Wszyscy mamy słabości z którymi   przychodzi nam walczyć i pozbywać się ich. Pycha jest trudna do wyeliminowania, ale jeśli modlisz się do Boga , to On Cię wspiera. Nie wiem na czym ma polegać Twoja chęć bycia lepszą, ale jeśli to niezdrowa ambicja, to rzeczywiście warto nad tym popracować. Jeśli natomiast chęć bycia lepszą ma wymiar bardziej wartościową duchowo, to nie ma w tym pychy. Pamiętaj ,że nie jesteś sama w tej walce. Hiob co prawda przeszedł wiele udręk , ale to nie znaczy ,że Ty także musisz tak mieć. Skup się na Bogu, na tym po co właściwie dał nam Biblię, a zobaczysz ,że On jest kochającym Ojcem.

Jako młoda dziewczyna modliłam się by w życiu  kochać i być kochaną. Tylko na tym mi zależało, położyłam przez to szansę na rozwój zawodowy /inni sie uczyli a ja szukałam uczuć/. Kiedy poznałam męża wydawało mi się, że to dar od Boga. No zresztą, w sumie, teraz jednak też tak uważam. Po coś Bóg postawił go na mojej drodze.

To, że eks mnie nie kocha  nie powinno mieć znaczenia dla tego, że ja jego tak - miłość to nie handel wymienny.
Chciałam prawdziwej miłości. Chciałam kochać naprawdę, jak u św. Pawła /Kor/ I wydawało mi się, że ja to mam. Ale teraz widzę, że chyba jednak nie. 

Teraz czytam, że "kochaj siebie samego, a potem tak samo bliźniego"
Teraz próbuję się odkochać, bo nie chcę być o niego zazdrosna, nie chcę już walczyć z negatywnymi myślami na jego temat, zaakceptować sytuację.

Czy ja naprawdę chcę żeby on był szczęśliwy?
To jaka jest/była tak naprawdę moja miłość?

Nie dam rady podzielić sie z nim opłatkiem w tym roku

Emilia ładnie napisałaś...tak ciepło i harmonijnie.
Piszesz o wybaczeniu jako kluczu...a ja uwazam, ze to klucz nr 2.Pierwszy klucz, do pierwszych dzwi to POKOCHANIE SIEBIE, ZATROSZCZENIE SIE o siebie...wybaczenie wczesniej nie jest mozliwe.
Tak ja to widzę.To ten element, którego Weronika zabrakło Ci w relacji z byłym.
Zapomniałaś o sobie...
Czy potrafimy kochac prawdziwie kogos drugiego gdy nie mamy milosci do siebie samej?
Twoje dylematy są moimi...dziękuję Ci za rozpoczęcie tego wątku.

Weroniko
Nie znam Twojej historii. Nie bardzo też rozumiem co masz na myśli pisząc o łasce Bożej. Czyżbyś myślała ,że uświadamiając sobie swoje wady doznałaś łaski od Boga? Wiesz kiedy małżeństwo jest najsilniejsze? Gdy jest połączone "potrójnym sznurem". Taki sznur nie jest łatwo przerwać i nie chodzi tu bynajmniej o dzieci, które jakoby cementują związek, ale o Boga. Jeśli oboje małżonkowie pamiętają o Nim i Jego zasadach, to łatwiej jest im pokonywać różnego rodzaju przeciwności. W Liście do Rzymian 3:23 pisze "Bo wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej", dlatego nie ma ludzi idealnych, a związek tworzą niedoskonali ludzie, którzy mimo wszystko potrafią znosić siebie nawzajem i wspaniałomyślnie sobie przebaczać.  Przecież odtąd są "jednym ciałem". Jeśli nie było zdrady fizycznej , a jesteście w separacji to rzeczywiście rozstając się powinniście zachować powściągliwość. Inaczej dopuścilibyście się cudzołóstwa. Nie wiem co masz na myśli pisząc ,że zepsułaś swój związek i przed czym tak naprawdę odczuwasz strach? Czy przed samotnością czy przed Bogiem? Czytanie Biblii jest jak przeglądanie się w lustrze i tak jak pisze Jakub- jedni się przeglądają i odchodząc zapominają jakimi są ludźmi, a inni analizują co mogą w swoim życiu i postępowaniu poprawić i to robią.

Weroniko
Przeczytałam Twój wątek. Napisałaś ,że Twoje małżeństwo trwało 22 lata. To całkiem niezły staż wspólnego pożycia. Ale nie jesteś sama i to właśnie jest Twoją ochroną. Wsparcia możesz także szukać u Boga, bo On rozumie jak trudna jest sytuacja zdradzonych i porzuconych małżonków. Szkoda ,że ludzie nie kierują się zasadami Bożymi, gdyby tak czynili, to liczba rozwodów byłaby z pewnością dużo mniejsza. Rozwód i zdrada to trauma dla wszystkich, czy nie ma szans na pojednanie z mężem?
Łaska Boża jest niezasłużoną życzliwością Bożą, która rozmaicie się przejawia. Nie ma takich trudności, nagłych wypadków albo pilnych potrzeb ,których życzliwość Boża nie mogłaby ogarnąć. Bóg rzeczywiście w swej łasce może dodać Ci wiary byś mogła bardziej Mu zaufać. Ale to Ty pierwsza zwróć się do Niego o pomoc. Jestem pewna ,że Cię nie zostawi. Czasem nie umiemy Go dostrzec, ale On jest naprawdę blisko udręczonych i szukających Go.

Weroniko Nie masz mi za co dziękować. Bardzo Ci współczuję. Przed Tobą wiele trudnych wyzwań. Zapewne wiesz,że Bóg nienawidzi rozwodów, ale w pewnych przypadkach dopuszcza do nich. Jako strona niewinna, posiadająca niezbite dowody cudzołóstwa męża ,masz biblijne prawo do ponownego zamążpójścia, jednak jeśli zdobyłabyś się na wybaczenie mężowi i chcielibyście dać sobie szansę na ratowanie związku , to też może to być dobrym rozwiązaniem. Wtedy jednak warto by było poszukać pomocy jakiegoś dobrego terapeuty, który pomógłby Wam zbudować poprawne relacje. Powodzenia Weroniko i w podejmowaniu ważnych decyzji pamiętaj o Stwórcy. Bo, gdy Ty jesteś blisko Niego, to On zawsze jest z Tobą.

Kicur
Teraz nie bardzo mam czas na argumenty, więc się bardzo streszczę. Założycielem pierwszej rodziny i małżeństwa jest Bóg. Wiara w Niego zobowiązuje do przestrzegania Jego mierników i  obietnic, a małżeństwo jest obietnicą dwojga ludzi ,że będą się kochali i żyli ze sobą w chwilach dobrych i złych i w wierności. Obietnicę składają przed Bogiem, obojętnie czy to jest ślub kościelny czy cywilny. Polityką nie interesuję się,  nie wiem nawet  co reprezentuje sobą  Jacek Kurski. A nawet jeśli bym wiedziała, to nie on jest dla mnie wyznacznikiem wartości, a zasady dane od Boga. Mój głos "wyborczy" oddałam na Królestwo Boże.
Pewnie znowu Cie rozwaliłam , więc gratuluję dobrego humoru i pozdrawiam

last jesteś zakonnicą, na to mi nie odpowiedziałaś ? Jakbyś zobaczyła współczynnik szczęścia takiego związku trzymanego na siłę gdzie charaktery gdy skończą się motylki okażą się zupełnie nie pasujące do siebie to co ? Bądź gdy maż bądź żona okażą się puszczalskimi bądź mąż po czasie okaże się katem to co ?
Weroniko teoria a praktyka to dwie różne sprawy. Poza tym konserwatysta to osoba jak nazwa wskazuje konserwująca poglądy, także wstecznik a to oznacza np role co wcale nie musi pasować drugiemu partnerowi a nawet jak pasuje to najczęściej do czasu stąd tyle rozwodów. Gdy kobieta jest tą bardziej konserwatywną to może dojść do tego że pomimo biedy będzie siedzieć w domua  mąż tyrał i będzie robił za portfel jak w Japonii. I na odwrót mąż konserwatysta zamknie żonę w domu do garów a żona może chcieć rozwoju. Będzie kryzys będzie tragedia. Dwóch konserwatystów też długo z sobą nie wytrzyma może wytrzyma ale nie będzie w tym związku zbyt dużo szczęścia.

Kicur
Dlaczego miałabym odpowiedzieć? Przecież Ty tylko wspomniałeś ,że jakaś zakonnica powiedziała tak jak ja" Bóg nienawidzi rozwodów". Czyżbyś zasugerował się tym ,że oddałam mój głos "wyborczy" na Królestwo Boże? Otóż nie, nie jestem zakonnicą. Każdy kto czyta Biblię zna słowa modlitwy wzorcowej "Ojcze nasz w niebiosach, niech będzie uświęcone Twoje imię. Niech przyjdzie Twoje Królestwo. Niech się dzieje Twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi." Uznając Biblię za autorytet, wierzę ,że tylko Boży rząd może zapewnić ludziom trwałe szczęście. A wspomniałam o tym , gdyż jako przykład człowieka konserwatywnego podałeś jakiegoś polityka ( jakiż to konserwatyzm?), a przecież polityka nie ma nic wspólnego z rządem Bożym. Żaden człowiek nie jest w stanie w pełni kierować swoim życiem , a co dopiero życiem innych. 
Zapytałeś  mnie o współczynnik szczęścia , gdy opadną motylki i nadejdą trudne chwile. A ja Ci odpowiem, że małżeństwo to coś więcej niż motylki, a kryzysy mogą się zdarzyć w najbardziej udanym związku.  Dlatego nie należy się śpieszyć przy wyborze partnera. Wszak ma to być związek na całe życie. Niestety, często nie słuchamy mądrych rad i robimy po swojemu. Miłość romantyczna nas uskrzydla, lecz małżeństwo to także kompromisy,serdeczność, osobiste przywiązanie, wzajemny szacunek. Rozbawiłam Cię pisząc ,że małżeństwo ma wiele wspólnego z wiara w Boga. Otóż rzeczywiście ma wiele wspólnego. Skoro Bóg jest założycielem małżeństwa, to dobrze wie co jest niezbędne, aby małżeństwo było trwałe. Wszystkie rady biblijne są dla naszego pożytku. Bo czego się z nich dowiadujemy jak nie tego,że bardzo ważna jest wierność ,wzajemna wyrozumiałość, łagodność. "Bóg jest miłością" -tak czytamy w 1 Liście Jana :8. W gruncie rzeczy "miłujemy, ponieważ On pierwszy nas umiłował". W swym Słowie Bóg uczy nas przejawiać nie tylko miłość romantyczną (motylki, zauroczenie itp.), ale także miłość przewyższającą wiarę i nadzieję. Miłość ta pomaga współmałżonkom stosować się do rady biblijnej "Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył tak czyńcie i wy." (Kolosan 3:13) Miłość zakrywa mnóstwo grzechów-błędów. Nie eliminuje ich jednak, popełnia je bowiem każdy niedoskonały człowiek.
Gdy małżonkowie stosują się do rad Bożych, wówczas wiedzą ,że mąż ma kochać żonę, a żona męża, Mają się darzyć szacunkiem, mając na oku nie tylko osobiste zainteresowanie własnymi sprawami, ale także osobiste zainteresowanie sprawami partnera. Tak więc  Kicur ,wiara odgrywa wielką rolę w małżeństwie. Nawet jeśli ktoś jest ateistą lub nie bardzo zna Boga, to i tak jest stworzony na Jego obraz i podobieństwo. Tak też potrafi przejawiać Jego przymioty.
Ale co wtedy , gdy pojawią się poważne problemy, jakimi mogą być rozwód i separacja? Co na to Bóg?
On zawsze dotrzymuje swoich obietnic i tak samo wymaga tego od swych czcicieli. Małżeństwo ma być trwałym związkiem , którego kres kładzie śmierć jednego z partnerów. Instytucja małżeńska jest święta, toteż nie można się rozwodzić z błahych przyczyn. Jehowa nienawidzi rozwodów pozbawionych podstawy biblijnej. (Malachiasza 2:15,16) 
A co stanowi biblijną podstawę do rozwodu? Cudzołóstwo i wszelkie inne formy rozpusty. Właśnie tym Bóg się brzydzi. Strona niewinna ma prawo podjąć decyzję, czy pozostanie z winnym partnerem czy też nie.Jeżeli wybierze to drugie, nie będzie to rozwiązanie , którego Jehowa nienawidzi, ale gdy strona winna szczerze żałuje swego czynu to istnieją przesłanki by niewinny współmałżonek nie rozchodził się z winowajcą. Tak czy inaczej , decyzję o rozstaniu lub nie podejmuje osoba niewinna, gotowa ponieść wszelkie skutki swego wyboru.
Co wtedy , gdy ktoś okazuje się katem, nie dba o rodzinę lub motylki miną? Jak już wspomniałam , małżeństwo to poważny krok i nie można go rozwiązać oprócz powyższej przyczyny. Można jednak w wyjątkowych sytuacjach zdecydować się na separację. Jednak w takim wypadku osobie , która postanawia odejść Biblia nakazuje "Niech pozostanie niezamężna, albo niech się pogodzi". (1 Koryntian 7:11) Osoba taka nie jest wolna i nie może oglądać się za innym partnerem w celu ponownego zamążpójścia.
Przed Bogiem nic nie jest zakryte, a On sam nie pozostawia swoich lojalnych czcicieli samych sobie, więc zanim podejmiemy jakąś decyzję ,zawsze zastanówmy się, jak ona się ma do tego czego uczy nas Bóg poprzez Biblię, bo to chodzi o nasze życie. Zatem nie tylko wiara w Boga ma tu znaczenie, ale także to jak stosujemy się do Jego pouczeń.

Emilio
Jestem Świadkiem Jehowy. Moje wypowiedzi oparte są na Biblii. Można się z nimi zgadzać lub nie, człowiek ma prawo wyboru. Jednak jeśli ktoś zaufa ,że mądrość Boża zawarta w Biblii może pomóc przetrwać najcięższe chwile (także po rozwodzie), to nie zawiedzie się. Jeśli osoba zdradzona zdecyduje się na rozwód, to warto, by zadbała o siebie, gdyż w takich chwilach wiele osób wyrzuca sobie, że jakoby przyczyniły się do niewierności współmałżonka. To nie jest jednak tak,że wady jednego z partnerów, są przyczyną zdrady. Zamiast żałować straconych lat, (nie można ciągle oglądać się wstecz) osoba taka będzie szczęśliwsza, gdy otworzy się na przyszłość.
W Biblii znajdujemy mądrą radę "Nie bierz sobie do serca wszystkich słów, które by ludzie wyrzekli"(Kaznodziei 7:21). Radę tą można odnieść do krzywdzących komentarzy, które się zdarza wysłuchać.

Emilio, też pomyślałam ,że pytasz z czystej ciekawości. Chciałam jednak krótko wyjaśnić, że moje wypowiedzi nie są wydumane, lecz oparte są na zasadach biblijnych.  Reszta tekstu skierowana jest bardziej do Weroniki.

Weroniko
Nie tylko Ty masz problem z regularnym czytaniem Biblii. Nie ważne, że "jak trwoga to do Boga", bo zawsze lepiej późno niż wcale.
Przypomnij sobie co napisał Mojżesz, a powtórzył Jezus- "Nie samym chlebem ma żyć człowiek, lecz każdą wypowiedzią, która przechodzi przez usta Jehowy". Jeśli traktujemy Biblię nie jak "słowo ludzi, lecz jako słowo Boga", będziemy go pragnąć tak, jak niemowlę pragnie mleka matki. Uważne czytanie Biblii pomoże rozwinąć władze poznawcze i rozbudzić apetyt na sprawy duchowe.
Najwięcej korzyści odniesiesz, gdy zaczniesz nie od czytania, lecz od modlitwy. To tak jakbyś przed rozpoczęcia czytania jakiejś specjalistycznej książki zadzwoniła do autora i poprosiła o pomoc w zrozumieniu jej treści. Bóg udostępnia nam ten przywilej.
Aby czytanie Biblii było przyjemnością, a nie przykrym obowiązkiem,  pamiętaj o wartości tego co jest dla Ciebie ważne, co pomaga być Ci szczęśliwą. Naprawdę warto się wysilać, by nabyć biblijnej mądrości. Mam nadzieję,że czytając Biblię osiągniesz zadowolenie.

Kiedysbyłam
Przemyśl proszę słowa Jezusa "[Jezus] rzekł im: Mojżesz z powodu zatwardziałości waszego serca zrobił dla was ustępstwo w sprawie rozwodzenia się z żonami, ale od początku tak nie było. Mówię wam ,że kto się rozwodzi ze swą żoną- jeśli nie z powodu rozpusty (stosunków pozamałżeńskich)- i poślubia inną, popełnia cudzołóstwo". (Mateusza 19:8,9) Czy nie wynika z nich , że Bóg w pewnych okolicznościach dopuszcza do rozwodu i ponownego poślubienia innej osoby? Kto w tym przypadku żyje w grzechu?

kiedysbyłam
Dlatego właśnie prosiłam o przemyślenie tego wersetu. Jest w nim mowa  o poślubieniu innej osoby po rozwodzie. Więc jednak można zawrzeć ponownie nowy związek, tylko kiedy? Po rozwodzie orzeczonym o zdradzie współmałżonka. W innym przypadku , osoba rozwodzącą się jak i jej współmałżonek, w oczach Boga nadal nie mają prawa do rozwodu, a jedynie do separacji. Masz prawo aby nie uznać tego tłumaczenia. Też kiedyś długo myślałam ,że werset ten daje tylko prawo do rozwodu, jednak po wnikliwszym przyjrzeniu się zrozumiałam ,że jest możliwe stworzenie nowego związku , który nie jest grzechem. Jako katoliczka uznajesz to co nakazuje kościół, ja jako chrześcijanka uznaję to co nakazuje Bóg.

Emilia - no wiec rozumiemy sie dosc dobrze.

Ty 'nie mialas ' dowodow, 'tylko' podjerzewalas - przeciez to oczywiste, po tym co napisals ze zradzal. Ja natomiast 'mam' dowody, gdyz poza tym ze sama do tego doszlam, to on sie przyznal w koncu ZE MNIE ZDRADZIL, ze z NIA SPAL. ale.... hmmm w tamtym momencie myslalam o ratowaniu malzenstwa a nie niestety o zbieraniu dowodow i akurat nie nagralam tego jak to mowil Jestem teraz troszke ironiczna - no bo w sumie tez jako tako takich mocny dowodow nei mam ) On po miesiacu juz zmienil zeznania i twierdzil ze cos mi sie pomylilo i on sie tylko z nia przyajzni.
Mam troche meili - ale przekopiowanyc hdo worda - slabe, mam troche bilingow, ale to tez nie do konca. niewazne. Chodzi mi o to ze tez w sumie i mam i nie mam dowodow.... ale walsnie - ja sama i Bog rowniez - wie dokladnie jak bylo - ze zdradzil, a mimo  to jak bardzo ja chcialam, bo malzenstwo bylo dla mnie ogromna wartoscia.

Emilia - moi rodzice, na szczescie, pomimo ze bardzo to przezyli, to poniewaz wiedza o wszystkim, jak bylo naprawde, akcpetuja to ze pojawil sie ktos inny... nosz kurcze, mam dopier o28 lat. Wiadomo - nie tak sobie to wyobrazali, nie tego by chcieli dla mnie, ale wlasnie... zycie jak widac pisze przerozne scenariusze i na pewne sprawy nie mamy po prostu wplywu... teraz nawet mama rozumie juz potrzebe rozwodu, gdyz widzi ze on naprawde mnie nie kocha, nie ma szans na powrot, a to az jest takie nieetyczne wlasnie, ze on od poltorej roku mieszka z ta kobieta, kiedy ja plakalam i umieralam kazdego dnia i kedy wciaz na papierze jestem jego zona.

Last - no nie zgodze sie z Toba tutaj, dla mnie, tak jak napisalam wyzej - jest to nadinterpretowanie Bibli tak jak mi apsuje. Dla mnie - albo jestem faktycznie tym katolikeim - jesl izalezy mi na przynalezeniu do KK no to wierze w to co oni mowia i czego ucza - no a oni ponownego wyjscia za maz nie dopuszczaja tak? Albo faktycznie wierze w cos innego - tak jak pisze Emila, ale wtedy no niestety -trzeba to powiedziec glosn o iwyraznie - odeszlam od KK. to tez wymaga odwagi.

ja jeszcze jestem po srodku. jeszcze nie wiem co bedzie ze mna. Wiem ,ze KK tez sie zmienia ,ewoluuje i jestem niemal pewna ze za jakies 50-100 lat - rozwody, przynajmniej jesli jest ewidentna udopowdniona wina 1 osoby, beda dopuszczone i bedzie mozna ponownie byc czescia KK. Tak samo jak kiedy nie mozna bylo jesc miesa w wigilie tak? Lata swietlne tak bylo. no to chyba takie bylo prawo koscielne. A jednak po ilus tam latach, ktorys papiez, mogl to prawo zmienic i teraz niby juz mozna... tak to wlasnie jest....

Emilia - czy jest gdzies Twoj temat dotyczacy bezporednio rozstania z eks mezem? Probowalam znalezc, ale takiego konkretnie nie widzialam.

Nie ma wątku. Pisałam w różnych. Nie zakładałam swojego, ponieważ się bałam - bałam się eksa i jego reakcji, bo jest dość nieobliczalny, poza tym wie, z jakiego loginu piszę.

Zgodnie z zasadami KK musi...
Czy się komuś podoba, czy nie, to mieniąc się Katolikiem nie może współżyć z osobą, z którą nie posiada ślubu kościelnego, a robiąc to nie ma prawa do rozgrzeszenia itp. atrakcji.To podpada pod ''świadome i dobrowolne'' cudzołóstwo bez chęci poprawy więc prosta droga do piekieł.
A że to bzdura to osobna sprawa.

Ja teoretycznie, bo na papierze, też jestem katoliczką, ale miałabym to gdzieś, bo nie wierzę w kościół, dlatego nie chciałabym mieć ślubu kościelnego. Nigdy nawet nie miałam parcia na białą kieckę i tę całą szopkę związaną z weselem.

Napisałam, że jeśli autorka wierzy, to ma problem... będzie musiała sobie chyba kupić wibrator i znaleźć jakiegoś przyjaciela do samego przytulenia.

Dodam, że zgodnie z zasadami KK księża powinni zachować celibat, a ile jest księży, którzy muszą płacić alimenty na swoje bękarty? Ano właśnie.

Spoko, akurat zawsze "robię swoje", dlatego m.in. mam w nosie zasady KK.
Autorka pewnie nie ma, więc co mam innego doradzić? Mogę jej tylko wirtualnie "współczuć".

Wiesz... nie używam wibratora, ale to właśnie dlatego, że widzę zasadniczą różnicę między zabawką, a żywym człowiekiem.
Dlatego nie uważam, żeby używanie go było takim samym, czy w ogóle "grzechem". Kobieta nikogo w końcu by tym nie krzywdziła.
No, ale dla KK to ogólnie najlepiej byłoby, gdyby kobieta urodziła kilkoro dzieci, a później niech założy sobie pas cnoty i zapomni o swojej seksualności.

Mozaika29 - tak, oczywiscie ze myslalam o tym, ale chyba raczej nie..

Po pierwsze to naprawde nie jest wcale takie proste, a po drugie trzeba byloby naprawde naklamac. Generalnie nie ma czegos takiego jak uniewaznienie malzenstwa - jesli malzenstwo bylo 'waznie' zawarte to jest wazne do konca zycia. Jest mozliwosc stweirdzenia NIEWAZNOSCI malzenstwa - co oznacza, ze malzenstwo nie bylo 'waznie' zawarte i tak naprawde w rezultacie go nie bylo. A dla mnie byla by to poniekad hipokryzja. Bo moje malzenstwo BYLO. TRwalo, bylo prawdziwe i przez krotki czas, ale bardzo dobre. OWszem, to ze on okazal sie nieodpowiedzialny i niedojrzaly to fakt, ale zawierajac malzenstwo - wiedzial co robi, robil to z wlasnej nieprzymuszonej owli - nie bylo ciazy, nie bylo 'wieku', nie bylo kompletnei zadnych naciskow ze strony mojej lub rodzicow. OSwiadczyl sie sam, nic nikomu nie mowiac wczesniej. Bo... no bo chyba naprawde mnie kochal. Albo tak mu sie wydawalo, przez co ja tez tak myslalam. Moze pomylil to uczucie z czyms innym...

W kazdym razie to tyle jesli chodzi o stwierdzanie niewaznosci malzenstwa.

Witam !!Wiem sporo czasu ! Wasze historie przeczytalam dzisiaj i sa takie jak moja . Ciekawe , czy jeszcze tutaj zagladacie , ciekawia mnie Wasze losy , jak u Was odezwijcie sie jak mozecie weronika44, Emilia, Jestemjakas, pozdrawiam!!!

Rotab - tak, ja nadal zagladam.

Wiele sie w sumie u mnie nie zmienilo. JEstem w trakcie rozwodu i jestem nadal w zwiazku z tym kims o kim pisalam rok temu. Zaraz beda 2 lata.

W sprawie religii/wiary - tez podobnie. Wedlug KK zyje w grzechu i zle mi z tym. Ale, coz poczac? Chodze do Kosciola niezbyt czesto bo za kazdym razem jak ide to robi m isie strasznie przykro, czuje sie gorzej niz zlodziej czy zabojca - bo oni zawsze moga sie #nawrocic', pojsc do spowiedzi  i byc 'ok', przyjac Komunie Sw.

Ja, chcac miec jeszcze rodzine, czyli zyjac w zwiazku, takiej mozlowsci nie mam i nigdy miec nie bede

ja jestem trochę bardziej liberalna chyba. co prawda u nas (luteran) malżenstwo nie jest sakramentem ale w ogóle nie rozumiem jak człowiek popełniający błąd i gdy jego małżeństwo się nim okazuje ma do końca zycia być potępiony z tego powodu, czy z powodu rozwodu. każdy ma prawo ułożyc sobie zycie, Bóg na pewno nie potepiałby osób, które chcą odnaleźć miłość i związaliby się z kims ponownie.