Jestem mamą, więc więcej mi wolno? - Netkobiety.pl

Ja jestem mamą krótko bo od siedmiu miesięcy i przyznam, że nabrałam większej pewności siebie i teraz bardziej reaguje na chamstwo ze strony ludzi co dla innych może być odbierane jako zadzieranie nosa, ale zapewniam że tak nie jest.

Nim zaszłam w ciążę i zostałam matką nie zwracałam uwagi na to czy matce z dzieckiem ktoś ustępuje miejsca czy też nie (sama zawsze ustępowałam miejsca matkom z dziećmi lub osobom starszym- dla rozwiania wszelakich wątpliwości), ale teraz razi mnie gdy próbuje wsiąść z córeczką do autobusu, a ludzie patrzą na mnie jak na balast niepotrzebnie zajmujący miejsce i stoją jak kołki dopóki głośno nie krzyknę "przepraszam!".

Co do sklepów zwłaszcza tych większych typu Biedronka, Auchan itp też zauważyłam jakieś chore chamstwo w stosunku do matek z dziećmi.
Co prawda ja tego nie doświadczyłam, ale raz stojąc w kolejce w hipermarkecie byłam świadkiem, jak starsza kobieta stojąca w kolejce przede mną, a stojąca za matką z dzieckiem (dziecko było w swoim wózku) nie mogła przeboleć tego, że "tym rzęchem toruje całą kolejkę i jeszcze się guzdra jak ślimak".
No ironio! Jak kobieta jedną ręką trzymająca portfel, drugą pakująca zakupy i ze wzrokiem skierowanym na dziecko czy wszystko ok, ma się ogarnąć i w ciągu minuty odejść od kasy?
Jak któraś da radę, osobiście jej pogratuluję...

Są matki i matki. Nie można wszystkich "wrzucić do jednego wora".
Twojej znajomej najwidoczniej się nudziło o tak wczesnej porze, ale myślę, że ten sms o dzieciach i o tym, że nie śpią to nie było zadzieranie nosa z jej strony. Napisała tak bo to prawda, i tyle.
Fakt mogła się powstrzymać bo ja bym nie odważyła "wbić" się do kogoś o tej godzinie, ale każdy jest inny i czasami trzeba kulturalnie zwrócić uwagę na pewne rzeczy, a nie bulwersować się, że skoro matka, to uważa się za nie wiadomo kogo...

"To, że zostaję matką, nie oznacza, że świat ma się do mnie dostosowywać. Wiele kobiet kiedyś rodzi dziecko. Ważne jest to, by umieć współżyć z innymi." - A może to inni nie umieją współżyć z matkami?

"Przepraszam" ale wytłumacz mi dlaczego rano kilka osób ma nie jechać autobusem do pracy, bo matka z ogromnym wózkiem musi właśnie wtedy jechać i jest ważniejsza od innych, a jak już wciśnie się z ogromnym wózkiem, to jeszcze musi zajmować siedzące miejsce?

Ja też jestem matką i wiem jak wygląda podróżowanie z dzieckiem, ale nie uważam, że tylko dlatego wszyscy powinni ustępować matce z dzieckiem. To jest kwestia empatii, kultury osobistej, ale nie obowiązku. Bardzo nie lubię jak ktoś w taki chamski sposób wymuszą takie urojone prawa.
Inna rzecz, że ludziom brakuje empatii i nie zwracają uwagi na matki z dziećmi, na starsze osoby, itp.

Ntaluszek ale od tego słowo przepraszam jest, żeby go używać To, że ktoś - ktokolwiek - wsiada do komunikacji miejskiej nie znaczy, że wszyscy się rozstępują jak morze czerwone

Sama ustępuję miejsca kobietom w ciąży, ludziom starszym, niepełnosprawnych czy choćby "czasowo" niepełnosprawnym o kulach.
Ale nie zawsze zauważam bo jadąc komunikacją miejską czytam sobie książkę Ale jeśli ktoś użyje magicznego słowa znanego przedszkola to ustępuję

Zresztą jeśli dziecko jest w wózku to nie czuję obowiązku ustąpienia matce, ja też wbrew pozorom mogę być zmęczona

Ale zgadzam się, że są matki i matki - ten wątek jednak chyba ma na celu napisanie akurat o roszczeniowych mamuśkach, a nie obrażanie i nazywanie każdej matki taką osobą
Trochę jednak przykre jest to, że częściej zwracam uwagę na kulturalne matki bo ich zachowanie w tłumie tych nieradzących sobie z dziećmi, mających wszystkich gdzieś - bardziej rzuca się w oczy.

P.S. doczytałam to co napisałaś poniżej - i owszem miejsce dla kobiet z wózkiem jest i wtedy należałoby zwolnić. I ja tam staram się nie stawać. Ale kiedy są godziny szczytu czasem wszyscy Ci ludzie musieliby po prostu wysiąść bo już nie byłoby gdzie wstawić tego wózka... A mimo wszystko jak ktoś się spieszy do szkoły, na zajęcia, do pracy to nie będzie się zastanawiał nawet nad wysiadaniem.

Musisz być bardzo zestresowana i znerwicowana wybierając się gdzieś z dzieckiem, taki obraz mi się wytwarza czytając twoje wypowiedzi ,mając do każdego po kolei żal i pretensje że nie rozumie się mamć z dzieciątkami nie potrafiąc się dostosować pod mamci wymogi ,bo ona ma dziecko  ..nosz zgroza

Moja żona twierdzi, że gdziekolwiek się porusza z dziećmi, to jeśli głośno nie zażąda wyegzekwowania swoich praw, to pies z kulawą nogą się nie ruszy. Dotyczy to głównie sklepów, gdzie np. są specjalnie wydzielone kasy dla osób niepełnosprawnych i kobiet w ciąży i rodziców z małym dzieckiem. Zawsze okupowane przez wszystkich innych z poza tej listy. Dawno już przestała się przejmować i jak dochodzi do takiej kasy, to głośno i wyraźnie mówi żeby ją przepuścić do kasy. Mówi głośno i wyraźnie, bo przy tych kasach nagle wszyscy patrzą w innym kierunku i dziwnie przygłusi są... Na stoiskach typu mięsne, gdzie wyraźnie wisi tabliczka, że klienci jak wyżej są obsługiwani poza kolejnością nikt matki z dzieckiem nie przepuści, jeśli wyraźnie się o to nie upomni lub jak zauważyłem w moim osiedlowym sklepie sprzedawczynie nie wyłowią jej wzrokiem i poproszą o podejście poza kolejką. Przy niektórych marketach są miejsca oznaczone jako rodzinne, a potem widać jak ze sklepu wychodzi samotny pan czy pani i odjeżdża. Pewnie rozumieli to tak, że rodzinę przecież mają tylko zapomnieli jej zabrać do sklepu.

Snake- też wiele razy się z tym spotkałam.Jak nie miałam potrzeby to po prostu odpuszczałam.Pamiętam sytuację kiedy moje dziecko było niemowlakiem i mleko,które piło było do kupienia w aptece na receptę.Stałam jak debil w kolejce po ta receptę z małym dzieckiem wśród smarkających i kaszlących.Kiedy zapytałam kto jest ostatni to stare babki mnie zaraz zakrakały,że pewnie jak mam dziecko to chcę się wcisnąć bez kolejki.
Stałam tak dopóki rejestratorka nie kazała mi wejść bez kolejki po receptę.Wtedy babki zamknęly pyski...
Sama zawsze przepuszczam rodziców z maluchami,z gorączkującymi dziećmi czy naprawdę kiepsko wyglądających dorosłych...

A ja się w pewien sposób nie dziwię "wojujacym" matkom z własnego doświadczenia powiem, że np mieszkańcy Gdańska są (a przynajmniej byli 10 lat temu) o wiele bardziej uprzejmi niż mieszkańcy Krakowa - było mi dane przeprowadzać się Krakow - Gdańsk - Kraków na etapie ciąży i matki z małym dzieckiem i np podróż komunikacja miejską w Gdańsku w porównaniu do "uprzejmości" Krakusow to sielanka.
Poza tym np autobusy miejskie są dla wszystkich - skoro może jechać nim smierdzacy facet, który zapomniał jak wygląda mydło albo paniusia wyperfumowana tak, że czuć ja na drugim końcu, albo pppanienka rozmawiajaca przez tellefon gosem donosniejszym niż stukot tramwaju  to płaczące dziecko nie jest nikim gorszym.

Nie sądzę żeby macierzyństwo miało tu jakiś zasadniczy wpływ - sa ludzie kulturalni, sa chamscy - to kwestia natury i wychowania a nie posiadania dziecka.

Z drugiej strony trudno oczekiwać uprzejmosci dla np "kulturalnych" kierowców którzy maja gdzieś matkę z ddzieckiem stojąca przy przejssciu dla pieszych i czekajaca przez 30 samochodów aż się ktoś litościwy w końcu zatrzyma. (osobiście to chyba był mój największy "szok kulturowy po przyjeździe do UK - mając dziecko w wózku w zasadzie nie zdarzało się żebym musiaala stać przy przejściu pponiewaz niemall każdy samochód się natychmiast zatrzymywał.)

Rozumiem, że posiadanie dziecka nie daje przywilejów, ale nie tylko matki sa chamskie - ludziom bezdzietnym też to się zdarza

Ale i takich śmierdzieli się nie lubi i ryczącego dziecka też nie (a raczej rodzica). Twój wybór czy jesteś na tyle kulturalna by wysiąść i uspokoić dziecko bez tłumu wkurzonych ludzi, czy będziesz robić "no przecież to tylko dziecko". No ale jak porównujesz dziecko do menela to ja nie mam pytań
I nie rozumiem dlaczego cały świat ma zwalniać, stawać w miejscu bo pojawiła się matka z dzieckiem? A niby dlaczego kobita z wózkiem nie może postać na przejściu, wyjanisz mi to? W czym jest bardziej uprzywilejowana?

I żeby nie było - nie zajmuję kas z pierwszeństwem, nie stoję w miejscach przeznaczonych dla wózków w komunikacji miejskiej, kobietom w ciąży miejsca ustępuję, pomogę wnieść wózek itp.
W aptece to chyba logiczne, że lepiej żeby dziecko poszło pierwsze do kasy... ale z drugiej strony nie rozumiem matek zabierających dziecko do takich miejsc - wirusów pełno, to nawet jak wejdzie na "sekundkę" dziecko coś może złapać. Trochę bezmyślne, lepiej zostawić dziecko na chwilę z kimś - z babcią, przyjaciółką albo poprosić kogoś żeby wykupił receptę albo skorzystać z ofert aptek internetowych.

Ale jako, że ja jestem w miarę kulturalna dla wszystkich to mam w sobie jakieś takie wewnętrzne wymaganie żeby wszyscy inni też dostrzegali innych ludzi i starali się nie być uciążliwi. Rozumiem, że czasem się nie da i nie można już wysiąść z tramwaju ale to widać po postawie matki - próbuje dziecko uspokoić, a nie robi minę "to tylko dziecko" i ma wszystkich w nosie.

jestem mamą 2 dzieci ale nie traktuje tego jako przywileju,wystarczy trochę kultury
nie pcham się w kolejkę tylko dlatego że jestem akurat z dzieckiem,komunikacja cóz póki co wózkiem jechałam autobusem jeden raz i to ostatnio w Berlinie,z lotniska do Zoo,nikt na mnie krzywo nie patrzał że jadę z dzieckiem w wózku,kierowca który miał odjeżdzać zatrzymał się i zawołał do autobusu sam,chociaż mogłam poczekać 10 minut na nastepny to zadna tragedia przecież,w autobusie zmieściły się 4 wózki w miejscu do tego przeznaczonym i wszyscy byli zadowoleni że jadą
te miejsca przy sklepach dla rodzin z dziećmi są okupywane jak zauważył Snake przez rodziny bezdzietne
moje dziecko jest na etapie nauki sikania,ale nigdy nie wysadziłam go na siku na srodku miasta,chodnika czy tym podobne,zawsze można znaleźc jakis krzaczek i dyskretnie to dziecko wysadzić
wkurza mnie natomiast zachowanie starszych ludzi w przychodni,wiadomo po reformie jest tak że rodzinny lekarz to nawet pediatra,więc skoro idę na szczepienie to muszę iść najpierw do lekarza,zawsze staram się iśc kiedy jest najmniej ludzi,ale nie zawsze się da,a te stare baby siedza i patrzą no tak przyszła z dzieckiem to zaraz bez kolejki będzie chciała wejść,owszem chciałaby zwłaszcza że przyszłam ze zdrowym dzieckiem,ale wole usiąść i poczekać niż słuchać tego biadolenia,mimo że na drzwiach do gabinetu jest kartka że dzieci do 7 roku życia wchodzą bez kolejki

co do odwiedzin kogoś,zawsze dzwonię i sie pytam czy mogę wpaść,czy ten ktoś ma czas,że będę z dzieckiem
a już na pewno nie idę na kawę do koleżanki o 8 rano bo sama nie lubię tego jak ktoś mi się zwala na głowę o tak wczesnej porze,mimo że moje dziecko nie śpi od 6 rano

Szczerze mówiąc nigdy nie widziałam przejścia, przez które przez cały dzień nie da się przejść (do wieczora?) i nie miałoby sygnalizacji świetlnej więc chyba trochę demonizujesz. Więc jak taka kobieta poczeka kilka minut to nic jej się nie stanie. I to nie jest chamstwo, że kierowcy nie przepuszczają jednej (no dobra dwóch) osób na przejściu. Bardzo rzadko się jednak zdarza żeby przy przejściu, na którym czeka 3-4 pieszych nikt się nie zatrzymał. No chyba, że ja w tak kulturalnym mieście mieszkam.
I szczerze to nie zauważyłam żeby wózek jakoś strasznie spowalniał kobiety, bo tak są te wózki szykowane żeby stawiały dosyć niewielki opór. A małe dziecko można wziąć na ręce.
Nigdy za to (nawet będąc bez dziecka) nie wchodzę na jezdnię jeśli istnieje szansa, że będę musiała z niej zbiegać - to nie jest bezpieczne.

Tak - chamstwo rodzi chamstwo ale wymyślanie problemów i rzeczy, które się należą też jest sporym problemem.

Ja napisałam, że jak dziecka nie potrafi uspokoić to może wysiąść. Co przeszkadza? To przeszkadza, że to miejsce publiczne. Jak się gimbazie zwraca uwagę, żeby nie słuchali muzyki na cały regulator, tak jak się zwraca uwagę ludziom krzyczącym do telefony, tak samo zwraca się uwagę takiej matce. Bo po całym dniu pracy ludzie mogą być wystarczająco zmęczeni psychicznie, że niekoniecznie muszą chcieć słuchać krzyku. I dziwnym trafem zdarzało mi się jechać tramwajem gdzie połowa ludzi wysiadała (w tym ja) z tramwaju i czekała na następny - trochę śmieszne, nie? A matka nic z tym dzieckiem nie zrobiła. NIC, nawet nie próbowała uspokoić. No ale ona na pewno ma najważniejsze na świecie sprawy, a każdy ma znosić wszystko bo jej się nie udało nad własnym dzieckiem zapanować. PARANOJA.
I nie komentuję jeśli rodzic próbuje coś z fantem zrobić ale błagam... jak ma to w dupie? Ja rozumiem, że może już jest uodporniony ale nie każdy w okolicy musi być.
Poza tym nie jestem pewna czy tak nie stwarza zagrożenia - kierowca też człowiek, też go taki krzyk rozprasza ;]

Iceni, tu się z Tobą zgodzę. Zachowanie dzieci, zwłaszcza tych kilku bądź kilkunastu miesięcznych, nie zawsze jest uwarunkowane złym wychowaniem rodziców.

Mortisha, zły masz obraz.
Nie trzeba być znerwicowanym czy zestresowanym, aby jasno wyrażać swoje poglądy czy prawa.
Po to jest miejsce w autobusie dla matki z dzieckiem, żeby spokojnie mogła stanąć tam matka z dzieckiem. I jeśli matka ma ten "przywilej" ograniczony przez ograniczonych ludzi, to ma prawo jasno i wyraźnie to zasygnalizować, co wcale nie musi oznaczać, że ma się za Bóg wie kogo.

I nie rozumiem o jakich wymogach piszesz. Czy to, że chciałabym spokojnie przemieścić się z dzieckiem z miejsca na miejsce, we fragmencie autobusu, który jest nam do tego przeznaczony to wymóg lub kaprys?
Nie sądzę.

Poza tym z moich obserwacji jestem w stanie powiedzieć, że to ludzie mają większy problem z matkami i ich dziećmi niż na odwrót.
A jak pisałam wcześniej- są matki i matki.
Jedna chciałaby być po prostu akceptowana przez ludzi wkoło, a druga chciała by ich dostosować pod siebie- i na tym polega cały ten "problem".

Dziecko 7 letnie albo nawet 6 letnie moze stac. W autobusie jest miejsce dla osob majacych mniej mozliwosci stania, a nie dla matek z dzieckiem. Nie w autobusach ktorymi ja jezdze. Dziecko ma wieksze mozliwosci stania niz babcia z laska. Uwazam, ze pozwalanie w takiej sytuacji siedziec dziecku to brak umiejetnosci wychowania dziecka na osobe kulturalna.
Jesli w autobusie sa starsi ludzie, ktorzy zajeli wszystkie miejsca przeznaczone dla osob z malymi mozliwosciami do stania w trakcie podrozy, a dalsze miejsca dla zwyklych pasazerow sa zajete i wchodzi matka z dzieckiem , ktore ma 6 lat to nie ma szans, ze wstane zeby dziecko usiadlo i nie znam nikogo kto wstal.
Wstalabym dla starszej osoby, albo kobiety w zaawansowanej ciazy. Ale nie dla kilkulatka. Dziecko mlodsze jest i ma ustepowac starszym, a nie odwrotnie. Nic nie robi caly dzien tylko sie bawi i raczej nie ma problemow ze staniem przez chwile. Poza tym matka niech wezmie dziecko na kolana  jak juz, a nie zajmuje innym miejsca. Jak ja jezdzilam z corka kolezanki, to nikomu ona nie zawadzala. Bo byla zawsze u mnie na kolanach, albo stalysmy jak nie bylo miejsc.
Podoba mi sie porzadek w autobusach w Londynie. Wozki maja swoje miejsce do stania i wiekszosc ludzi , ktorzy maja jakas kulture ustepuja z tego miejsca. Ale jesli wsiada osoba na wozku inwalidzkim, to nie zostawia sie tej osoby na laske matek z wozkami, tylko kaze sie zlozyc wozek i usunac sie z miejsca.

Jesli ktoras ma takie predyspozycje, to jak zostanie matka bedzie sie wydawalo jej, ze wszystko sie nalezy jej. A jak nie ma  to nie bedzie.
Znam i taka u ktorej slowa 'mam chore dziecko' to jak mantra jakas juz w kazdej sytuacji, w ktorej jej wygodnie to uzyc.

Tu się z tobą absolutnie zgodzę, tyle ze ja miałam na myśli dziecko 3-4 letnie, któremu stać jest trudno w jadącym pojeździe. Oczywiście, ze na kolana można wziąć - z drugiej jednak strony naprawdę rzadko się spotyka taki wysyp staruszków w autobusie żeby 2 osoby miejsca znaleźć nie nogly

Wiesz co, nie byłabym taka szybka w ocenianiu ludzi. Moja babcia ma obecnie 80 lat, chodzi normalnie, ale wiadomo, że to już nie te lata i bardzo jest zawsze wdzięczna jak jej ktoś ustąpi miejsca w tramwaju, czy autobusie, bo jednak szybko się męczy, a poza tym boi się upaść. A chodzi tylko i wyłącznie w obcasach. Czemu? Bo całe życie w nich chodziła i twierdzi, że tak już się jej stopy i ścięgna uformowały, że na płaskim jest jej teraz po prostu niewygodnie. Nawet kapcie ma na 2-centymetrowym koturnie

A do tematu: wczoraj byłam w sklepie i chciałam przymierzyć kilka koszul, zaszyłam się więc w przebieralni. Usłyszałam jakieś 2 babki gadające ze sobą i małego chłopca (widać było spod zasłony, bo stali tuż obok mnie). I ten dzieciak, nie wiem, może 3-letni, chciał mi odsunąć zasłonę. Wiadomo, zdarza się, że dzieciak coś odstawi jak się go na chwilę spuści z oka, ale za kilka sekund znowu szarpnął za zasłonę! A mamusia do niego tylko "Lukas!" i nic więcej. Oczywiście dzieciak bawił się kotarą do mojej przebieralni przez dobre kilka minut, a ja miałam stres z każdą kolejną przymierzaną koszulą, że mnie zaraz pół sklepu w samej bieliźnie zobaczy. Nosz kurde, nie można dziecka po prostu z przymierzalni zabrać? Były przecież 2 te babki. I też mi świetna reakcja, zawołasz dziecko po imieniu to na pewno przestanie...

Mam chore dziecko, któe panicznie boi się jazdy w szarpiącym  i rzucającym autobusie.Nie ważne, że ma 12 lat i wygląda na zdrowe, wiem, że dla niego taka podróż to trauma.Ostatnio mój syn został zbesztany za nieustąpienie miejsca starszej pani.Dziwnym trafem , nikt nie zbeształ młodych 20 latków, którzy jechali sobie rozwaleni z torbami na siedzeniach.
Moim zdaniem, nawet dla 6-7 latka podróż autobusem stojąc, to niezbyt miłę dośiadczenie.Takie dziecko nie zawsze potrafi się dobrze złapać czegoś, a w tłumie łatwo je uderzyć czy popchnąć.Szybciej miałąbym pretensje, że siedzą młode, zdrowe bysie i nie kwapią się ustąpić miejsca komukolwiek.

Jak jest duzy scisk to co innego. Jednak nie sadze, ze np moja kolezanka ciezko pracujaca rowzniez fizycznie, ktora ma lat 41 i chore plecy, ze czasem placze z bolu ma wstac by ustapic dziecku 7 letniemu i zdrowemu. Bo to juz przesada.
Ja rozumiem jak dziecko jest chore, znam dzieci, ktore maja problemy roznej natury fizycznej i psychicznej. Jednak dzieci zdrowe, a ja sama takim bylam to inna sprawa.
Moja mama uwaza i uwazala za gruba przesade sytuacje w ktorej w zapelnionym autobusie ktos mial by mi ustapic miejsca. Tak w pociagu jak i w autobusach czasem w scisku stalam na wlasnych nogach , a nie bylam wyrosnietym dzieckiem. I fakt , ze ciezko sie bylo czegos trzymac, wiec trzymalam sie nogi mamy, albo taty. Jazda w scisku nie jest nikomu mila, nie uwazam, ze powinno sie od niej chronic dzieci jakim ja bylam. Niech sie ucza.

A co do tamtej sytuacji Asterko, moze Twoj syn wyglada na dziecko lagodnego i spokojnego usposobienia, wiec on zostal zbesztany jak jakis koziol ofiarny, a nie tamci 20 latkowie, ktorzy mogliby rownie bezczelnie odpyskowac jak rozlozyli sie na siedzeniach.  Czy osoba besztajaca przeprosila kiedy zrozumiala swoj blad?

W większości polskich miast, gdzie jest komunikacja publiczna w autobusach, tramwajach, trolejbusach są miejsca siedzące oznaczone piktogramem mama/tata z dzieckiem. Możesz sobie siadać wszędzie indziej i nie wstawać na widok matki z dzieckiem, bo wtedy to już tylko sprawa Twoich przekonań i kultury. Jednak jak siądziesz na miejscu przeznaczonym dla matki z dzieckiem, to ta ma pełne prawo Cię z tamtąd wyrzucić. Bardzo się cieszę, że Ty się trzymałaś nogi rodzica i fajnie Ci się jechało. Ja rzadko poruszam się komunikacją miejską ale co jakiś czas muszę i wtedy średnio na trzy kursy w dwóch jestem świadkiem ostrego hamowania kierowcy autobusu. Widziałem jak parę metrów przelatywała zdrowa, krzepka babina, a co dopiero mówić o dziecku. Małe dziecko w autobusie po prostu powinno siedzieć dla jego bezpieczeństwa, nie dla wygody.
Co do przejść dla pieszych. Widzę to nagminnie, że dzieci przy przejściu czy ludzie z wózkiem i małym dzieckiem stoją i stoją..., a kolumna przejeżdża nawet nie zwalniając (a jest taki obowiązek). Ciekawe co będą robić panowie i panie kierowcy jak wejdzie w życie zapowiadana nowelizacja kodeksu drogowego nakładająca obowiązek zatrzymania się kiedy przy przejściu stoi pieszy. Owszem, z przepuszczaniem pieszych trzeba uważać na jezdniach z dwoma, trzema pasami ruchu, bo łatwo o debila, który na sąsiednim pasie się nie zatrzyma. Bywało więc, że nie przepuszczałem pieszego tylko i wyłącznie dla jego bezpieczeństwa, bo widziałem, że na sąsiednim pasie jedzie ktoś kogo podejrzewam o to, że się nie zatrzyma. Natomiast kiedy widzę, że mogę bezpiecznie dla pieszych się zatrzymać, to przed osobami z wózkami zatrzymuję się zawsze. Jeszcze się ukłonię i wskażę dłonią, że może przechodzić (czasem trzeba takim gestem wręcz zachęcić, bo taka matka z wózkiem potrafi być zaskoczona, że ktoś się zatrzymał).
Jeśli chodzi o kolejki. Jest przepis, że matki z dzieckiem do lat 3 lub dzieckiem niepełnosprawnym mają prawo do obsługi poza kolejnością? Jest. To o co chodzi?

Na szczescie moim zdaniem w autobusach w Londynie jest mowa o osobach , ktore maja mniejsze mozliwosci stania, a nie o rodzicach, co w moich oczach i wszystkich innych ktorych znam daje pierwszenstwo ludziom starszym i niepelnosprawnym. Zreszta ja nigdy nie siadam na owych siedzeniach nawet jesli sa wolne.
Zreszta nie mowilam, ze fajnie mi sie jechalo autobusem jak bylam dzieckiem i musialam sie trzymac nogi mamy, ale to bylo sluszne i mama mi to wytlumaczyla.
Poza tym nie jestem pewna co do tego bezpieczenstwa. Ja z dzieckiem kolezanki na kolanach jechalam autobusem w scisku, i wolalam juz stac szczerze mowiac z dzieckiem na rekach bo ja i dziecko wiele razy dostalismy w leb roznymi rzeczami od stojacych ludzi, ktorzy z braku miejsca prawie na nas lezeli.
Uwazam, ze da sie wspolzyc z innymi ludzmi, jak jest jedno miejsce to dzieciaka na kolana i tyle. Ale niektorzy nie chca. Raz zwrocilam uwage kobiecie. Bo wstalam dla babulenki zgarbionej, ktora miala conajmniej 80 lat, a ona na to miejsce posadzila dzieciaka , chociaz wczesniej siedziala na innym miejscu z dzieckiem na kolanach.
Haha, Lena moze to niekoniecznie tak. Ale wolalabym zeby matka z dzieckiem w moim otoczeniu zachowywala sie tak zeby nie zwracac na siebie wielkiej uwagi, a nie tak zeby wszystko sie wokolo niej skupialo. Co dziwne, zwykle choc nie zawsze ojcowie z wozkiem zachowuja sie bardzo grzecznie.

Oczywiście, że mój syn nie tylko wygląda na łagodne i spokojne dziecko tylko taki jest.Jego mamusia , nauczona życiem już taka spokojna i miła nie jest.Spokojnym i rzeczowym tonem wyjaśniłam panu, że trafił na dziecko niepełnosprawne , a ja jako matka nie pozwolę na nie krzyczeć.Młody miał łzy w oczach i strach, więc poprosiłam by pan spojrzał na jego reakcję.
Oczywiście coś tam jeszcze pyskował, więc podkurzona na maxa zaproponowałam mu by zaczął może wychowywać tych rozłożonych 20 latków i im zwrócił uwagę.

Ludzie nie mają wstydu, a słowo przepraszam nie przechodzi im przez gardło.Większośći nie mieści się w głowie, że obok są ludzie "inni" od nich.
A tak wracając do meritum wątku.Rozumiem, że roszceniowe matki denerwują, głośne i niegrzeczne dzieci też.Tylko popatrzcie - najwięcej pretensji mają Ci  spośród Was, którzy nie mają dzieci.
To się zmieni, jak trzeba będzie z własnym wózkiem wsiąśc do autobusu.Kiedy osobiste dziecko będzie miało fazę, a uwagi innych tylko pogłębią złość i frustracje.
Pamiętajmy, że ci mali obywatele to przyszłość naszego państwa - dzięki nim są miejsca pracy, a kiedyś nasze emerytury.

Oj, chyba raczysz żartować z tym OFE. Od początku istnienia miały stanowić tylko małą dodatkową część emerytury, a podstawowa część świadczenia jest cały czas po staremu Czyli część Twojej składki emerytalnej idzie do OFE, a większość via ZUS na konto obecnych emerytur. I jeżeli coś się zmienia, to właśnie zmniejszono ilość pieniędzy przekazywanych do OFE, prawdopodobnie udział OFE będzie zmniejszany jeszcze bardziej, a obmyślają też czy aby OFE nie zlikwidować zupełnie. Bo okazało się, że pieniądze do OFE idą ale za to dla obecnych emerytów jest mniej i rząd musi więcej dopłacać ZUS-owi, co wyraźnie zwiększa deficyt państwa. Mam nadzieję, że nie jesteś jedną z ofiar propagandy o wesołym życiu staruszka po wprowadzeniu OFE? Te wakacje na ciepłych wyspach, podróże itp.? Jeśli tak, to czym prędzej zweryfikuj swoją wiedzę na ten temat, bo rozczarowanie może być potężne. Tak na początek poczytaj jaki był główny cel wprowadzenia OFE, a bynajmniej nie było to polepszenie życia staruszków. Chodziło o legalne wyprowadzenie części pieniędzy Polaków wpłacanych do ZUS i wprowadzenie ich na giełdę, bo OFE pieniądze, które dostają inwestują na giełdzie. No i to właśnie chodziło. Polski rynek kapitałowy w latach 90-tych był cieniutki jak d..a węża, a firmy cierpiały na chroniczny brak środków na rozwój. Miały więc emitować akcje na giełdzie, a OFE miały je kupować. Dzięki temu firmy mogły się rozwijać, a teoretycznie OFE lokował pieniądze tak aby pracowały. I akurat ta część reformy systemu emerytalnego nieźle wypaliła, to się sprawdziło. Oczywiście kosztem słonych prowizji jakie OFE sobie z początku liczyły, no i kosztem powiększającego się deficytu państwa. Innego wyjścia wtedy jednak nie było, bo państwo nie mogło wprost dokapitalizować prywatne podmioty gospodarcze. Teraz jednak rynek kapitałowy okrzepł, jest więcej graczy niż tylko OFE, są możliwości znajdywania środków przez firmy, a sprawa powiększającego się deficytu szczególnie w czas kryzysu boli coraz bardziej. Los OFE jest więc w dużej mierze przesądzony. Poczytaj trzy rządowe warianty zmodyfikowania OFE. Tak więc stare, dobre rozwiązanie, że emeryci dostają swoje świadczenia z bieżących składek swoich dzieci jeszcze będzie długo funkcjonować.

NinaLairy napisała, że tatusiowe z wózkami są mniej awanturujący się. Coś w tym jest ale może dlatego, że jednak od wieków inna jest rola ojca w wychowaniu dzieci. Matki (przeważnie) nie widzą świata poza swoim dzieckiem, ono jest najważniejsze itd. Mężczyźni są bardziej krytyczni. Widzę to m.in. po swojej żonie, która choć na zewnątrz jest bardzo krytyczna wobec naszych dzieci kiedy coś zbroją ale podświadomie i tak im bez przerwy folguje lub nie umie wyegzekwować posłuszeństwa. Dzieci, a szczególnie mój starszy syn bezbłędnie wyczuwa takie niuanse i bezwzględnie je wykorzystuje. Ja przecież widzę, że on się zupełnie inaczej zachowuje kiedy jest ze mną, w domu czy na mieście, a kiedy jest z mamą. No i te błędy żona powtarza z młodszym. Teraz byłem sam z młodszym  (2,5 roku) przez 2 tygodnie. Pierwsze co zrobiłem, to zaprowadziłem go do fryzjera, bo od narodzin nie miał strzyżonych włosów, bo to przecież taki śliczny aniołek. Od fryzjera wyszedł mały, fajny, przystojny chłopczyk, a nie jakiś aniołek (stary, dobry zwyczaj męskich postrzyżyn). Przez te 2 tygodnie proces usamodzielniania się gościa przyśpieszył totalnie. Dlatego już nie wytrzymałem jak żona wróciła, a ja wracając z pracy zauważyłem znów, że siedzi dwóch gości 2,5 i 8 lat, a mamusia ich karmi zupą, bo tak będzie ponoć szybciej. Zrobiłem małą rodzinną scysję, że młodszy sam potrafi jeść zupę i każde inne danie, nie mówiąc o starszym, który jak jest sam ze mną to robi sobie kanapki, kakao dla siebie i brata itp. Powiedziałem dzieciom, że ale dobrze im się trafiło. Będą mieli po 20 lat, a mamusia nadal będzie ich karmić łyżką i tyłek podcierać itd. Następnego dnia wróciłem do domu, a obaj synowie siedzieli już przy stole i każdy sam jadł obiad. Zapytałem się żony - i co, dają jednak radę?

Oj, ludziska! Rozumiem, że zachowania niektórych osób np. w komunikacji miejskiej są bardzo denerwujące, ale z drugiej strony pomyślcie o tym, czy tak wielkim problemem jest przesunięcie się, gdy kobitka z wózkiem dziecięcym wchodzi do autobusu? Ba! Czy tak ciężko jest wysiąść i przepuścić tą panią? Sama jeszcze dzieci nie mam, ale już kilkakrotnie miałam sposobność wsiadania do autobusu z wózkiem i powiem wam, że ogarnięcie tego co się dzieje podczas pakowania manatków jest straszne. "Przepraszam!" powtarzane w nieskończoność, bo ktoś nie usłyszy za pierwszym, drugim i n-tym razem, nienawistny wzrok, którym jestem obrzucana, często uwagi na temat "wpychania się". Poranek jest absolutnie odpowiednią porą na jazdę autobusem z dzieckiem. Dlaczego? Bo nie każdy ma prawo jazdy, samochód, czy kogoś kto może zaoferować usługę przewozu. Płacę za bilet więc kto zabroni mi jazdy z dzieckiem w wózku - bobasa do plecaka nie zapakuję.
Jeżeli chodzi o zachowania dzieci. Zgadzam się - czasami nie można wytrzymać. Krzyk, kopanie, wycieranie obślinionych rączek o ubranie innych pasażerów. To oczywiście nie jest wina dzieci, a ich rodziców. Historie z przewijaniem dzieci przy jedzących ludziach - MASAKRA! Też nie czuję się fajnie widząc dziecko "wysadzane" na ulicy, choć też musiałam kiedyś z moim siostrzeńcem polecieć w krzaczki na "siusiu", gdy już nauczyliśmy go załatwiać się do nocniczka, czyli młody już nie miał pieluszki nawet na spacerach, a toalety nie było. Ale się ukryłam porządnie.
Z tym dzwonieniem rano - to już chyba objaw braku kultury, a nie bycia mamą Też nie wyobrażam sobie zadzwonić do kogoś o tak wczesnej porze - logiczne, że ludzie albo śpią albo szykują się do pracy/szkoły - więc dzwonić zwyczajnie nie wypada.
Wydaje mi się, że opisane zachowania zależą po prostu od charakteru danej osoby, a nie od zachowania ogółu. Poza tym wydaje mi się, że często mamy mają porostu problem z ogarnięciem wszystkiego wokół dziecka i stają się trochę nieczułe na pewne zachowania zarówno swoje, jak i swoich pociech Nie dziwię im się. Zauważyłam już w kilku przypadkach, że mamuśki nawet na krzyki dziecka po pewnym czasie stają się nieczułe - to co mnie doprowadza do rozstroju nerwowego, one zwieńczają beznamiętnym spojrzeniem Podobnie jest pewnie z wchodzeniem do autobusu - już po prostu mamy mają w nosie, że ktoś zwraca im uwagę i przestają czuć się głupio z tego powodu.
Trochę wyrozumiałości

Ale nie, ja nie miałam na myśli "wypad z autobusu, kupcie sobie auto albo idźcie pieszo" Ja też nie mam prawa jazdy i mieć nie będę. Po prostu podziwiam, jak matki to ogarniają - ciężki wózek do zapchanego autobusu, dwie czy trzy torby z zakupami, wycieczki do urzędów, wnoszenie wózka po milionach schodów... Koszmar.

Czasami są sytuacje kiedy trzeba być "superwoman"...

Dla mojego dziecka zrobiłabym wszystko, nawet wsiadła do autobusu pełnego ludzi.
Szkoda tylko, że inni nie patrzą na to w ten sposób co ja.
Wolą oceniać i grymasić, że "wepchnęła się baba z wózkiem, a widzi że miejsca nie ma."

Snake, wiesz co w tym wszystkim jest najśmieszniejsze? Że Twoja żona robi krzywdę synom i potencjalnym kandydatką na żony w przyszłości. Za 20 lat one będą siedzieć na netkobietach i biadolić, że ich mężczyźni to mamisynki i nic nie potrafią zrobić.
Ale fajnie, że umiałeś się tym zająć. Po to właśnie jest mama i tata, żeby była jakaś równowaga.

Jasne, że niektórym kobietą odbija po porodzie- niestety. Ale na to już nic nie poradzimy.

Ale tu nie chodzi o to, że babcia by miała upaść, BO ma obcasy: po prostu kierowcy często jeżdżą jak szaleni i niezależnie od obuwia ciężko jest utrzymać czasami równowagę na zakrętach. Osoba starsza bardzo łatwo może sobie coś przy zwykłym upadku złamać. I wiadomo, że w 10-centymetrowych szpilach nie pomyka, ma zawsze gruby, stabilny obcas ok. 3 cm. Ja bym też wymalowanej paniusi w wielkich szpilach nie ustąpiła miejsca, bo z jakiej racji, ale wiele starszych kobiet chodzi w niskich obcasach bo im tak wygodnie albo po prostu tak zostały wychowane, że to eleganckie i nie wyobrażają sobie innych butów założyć do spódnicy. Ile widziałaś babć w adidasach? Teoretycznie to powinno być dla nich najlepsze i najwygodniejsze obuwie, ale ja sobie nie przypominam, żebym jakąś babcię w sportowych butach widziała

Jeszcze wracając do matek z wózkami: widzę baaardzo dużą różnicę między Polską, a Norwegią w tym względzie. W sumie nie dotyczy to tylko matek i dzieci, Norwegowie są po prostu o wiele bardziej pozytywnie nastawieni i odruchowo sobie pomagają. Nikt też niczego na głos nie komentuje po chamsku. W Polsce jest z tym niestety różnie I muszę przyznać, że odkąd mieszkam w Norwegii to sama się stałam milsza i bardziej "ludzka" i takie powszechne polskie chamstwo za prawie każdym razem mnie uderza i na nowo dziwi jak tylko wyląduję na lotnisku i muszę się jakoś dostać na dworzec. Ile to się komentarzy nie nasłucham, że moja torba tyle miejsca zajmuje... Współczuję więc matkom z małymi dziećmi, bo one to muszą znosić non stop. Choć oczywiście nie jestem za rozpychaniem się i demonstrowaniem, że jest się uprzywilejowanym.

Z ciekawości - czemu piszecie, że bezpieczniej jest, jak dziecko w autobusie siedzi?

Uważaj bo zaraz cie tutaj zjedzą żywcem, żeś złośliwiec, wredota nietolerancyjna  ,jak mogłaś się wykłócić o swoją kolej, przecież ty możesz a raczej powinnaś nie wiadomo ile miesięcy czekać na cud (czyt. brak ciężarnej, czy mamci z dzieciątkiem) sobie czekaj nie wiadomo ile dni na ten cud wejścia bez upomnienia się o swoja kolej
Jak tu czytałam ze przecież matka z dzieckiem nie będzie stać cały dzień do samego wieczora ,aby przejść na drugą  stronę ,tak wychodzi ze ty powinnaś najlepiej namiot sobie rozbić przed budynkiem urzędu- nie masz dziecka przy sobie, nie masz brzucha (może przytyj?, lub poduszkę włóż)wiec twoja strata
btw :podziwiam za cierpliwość w tamtej sytuacji. Zamkniecie mi drzwi przed nosem z powodu kogoś pierwszeństwa (i tak kilka razy pod rząd, dzień w dzień)to ostro z równowagi wyprowadziłoby mnie 

W W-wie (regulamin) "posiadają pierwszeństwo w zajmowaniu wydzielonych miejsc", a nie prawo do wywalenie osoby z miejsca To tak jak ze wszystkim znakami informacyjnymi - nie jest to ani zakaz, ani nakaz, ot - informacja miejsce z pierwszeństwem dla matki z dzieckiem/osoby starszej/schorowanej.

Ta dyskusja pokazuje jak bardzo jesteśmy zagubieni w "dobrodziejstwach cywilizacji" jako miejskie społeczeństwo. Wszyscy chcemy mieć zagwarantowane swoje prawa, nie respektując interesów innych. A wystarczyłoby trochę empatii i wszyscy by zyskali - i matki, bo z większą chęcią ludzie ustępowaliby miejsca (nie tylko tego z piktogramem), i zwykłym pasażerom, którzy jadą do pracy, bo matka wiedziałaby, że jej dziecko nie powinno być uciążliwe dla innych, i dzieci, bo uczyłyby się zdrowych zasad, jakie powinny panować w relacjach z innymi.

równie dobrze mogłabyś powiedzieć "spier***". W kontekście tego co napisałaś ma to samo znaczenie. Zapominasz, że ludzie komunikują się nie tylko słowami, ale całym ciałem, barwą głosu, intonacją. Co więcej twoje maleńkie dziecko - nie zna jeszcze znaczenia słów "przepraszam" czy "spier***" , ale już rozumie mowę twojego ciała. Od najmłodszych jego lat uczysz je wrogości wobec innych, uczysz je, że jego interes jest najważniejszy i wszelkimi sposobami należy domagać się swojego. Tak wojownicza postawa matki, udziela się dziecku, tak wychowujesz swoje dziecko. Im mniejsze dziecko, tym bardziej chłonie to co czuje, widzi, słyszy, rozumienie przychodzi dużo później.

Nie można zjeść ciasteczko i mieć ciasteczko, ani nie można być trochę dziewicą. Możesz oczywiście lawirować słowami i nie nazywać rzeczy po imieniu, ale nie zmienia to istoty sprawy. Albo uważasz, że matka z dzieckiem jest ważniejsza i dlatego wymuszasz miejsce siedzące krzycząc PRZEPRASZAM, albo uważasz, że każdy ma takie samo prawo.
Zaczepka jest słaba, bo sama dajesz sobie odpowiedź

Większość ludzi codziennie jeździ do pracy i nie ma możliwości rozpoczynania pracy o 8 albo 9.15, natomiast wizytę u lekarza można umówić na konkretną godzinę. W miejscu matki z wózkiem - może stać 4-6 osób, dlaczego ich interes jest mniej ważny od matki?

Z własnego doświadczenia mogę ci powiedzieć, że gdy ja musiałam załatwiać sprawy z dzieckiem, to bardzo często zabierałam je w nosidełku-plecaku, dzięki temu nie musiałam walczyć z wciskaniem wózka do autobusu, a dziecko miałam przy sobie. Gdy było starsze mogło siedzieć, tylko jeśli były wolne miejsca, od najmłodszych lat uczyłam go, by ustępował miejsca. Gdy moje dziecko było małe mieszkałam prawie w centrum W-wy i nie odczułam żadnej wrogości, nie przypominam sobie, takich niemiłych sytuacji, ani tym bardziej walki o miejsce siedzące.

Dziecko nie jest magicznym talizmanem. Powinno być uczone życia w społeczeństwie, w różnych sytuacjach życiowych - również w sytuacji jazdy autobusem. Histeria u 3-4 latków, które nie mogą stać, bo po 3 sekundach bolą nóżki, pokazuje jak bardzo niedojrzali do wychowywania są rodzice!

Powtórzę swoje stanowisko - jest to przede wszystkim kwestia empatii i kultury osobistej, nie praw.

Jasne, ale jak siedzę, to w miarę bezpiecznie/wygodnie mi tylko wtedy, gdy wciska mnie w oparcie krzesła. Jeśli hamowanie/przyspieszanie/gwałtowny skręt pchają moje ciało w którąkolwiek inną stronę, to trudno się utrzymać na krześle, można spaść, a w razie nie daj Boże wypadku, to i tak się z tego siedzenia wyleci jak z procy. Pasów w autobusach nie widziałam (no może poza nowszymi busikami na krótkich trasach). Dlatego się zastanawiam, czy siedzenie faktycznie coś daje w kwestii bezpieczeństwa, czy tylko nam się tak wydaje...