Czemu, pomimo zawodów miłosnych, nadal chcemy tworzyć związki? - Netkobiety.pl

Tak jest

Zainteresuj się życiem i zwyczajami ciem (albo ćmów - nie wiem).

No dziwne to.
Ja tam sie deklaruje singielka for ever

A mnie tam związki i faceci po prostu meczą. Nigdy nie mogłam sie zakochać, nawet nie byłam zauroczona. Generalnie nie mam pojęcia jak to jest za kimś tęskno spoglądać rozmarzonym wzrokiem i takie tam inne duperele. Nie ogarniam tego, ale dzięki przyjaciółkom przynajmniej rozumiem jak to działa. Wobec tego jak mam niby iść za "głosem natury" . Mnie tam jest dobrze samej. Do tej pory widzę tylko kilka potencjalnych problemów związanych z byciem samemu. Najważniejsze choroba. No ale bycie z kimś tez nie gwarantuje tego, ze jak będziemy chorzy będzie sie miał kto nami zająć . W sumie nie widzę żadnych zalet bycia w związku. Moze mnie ktoś tutaj oświeci. Zawsze mnie to ciekawiło.

Dzieki Oberżyna za komplementy . Nie musiałaś. heheh

A mnie ostatnio zdenerwowalo, jak o mojej przyjaciółce, którą znam blisko trzydzieści lat, ktoś powiedział, że taka ładna kobieta a od rozwodu nie może ułożyć sobie życia. Nosz kurde, ma wspaniałą, mądrą dziewiętnastoletnią córkę, którą sama wychowała, pracę która daje Jej satysfakcję, swoje  mieszkanko z ogrodkiem, swoje pasje, które realizuje, grupę oddanych przyjaciół.  To jest nie ułożone gorsze życie, bo od dluższego czasu jest singielką?

Ja mam nadzieje ze bede normalna stara panna,hehe.
XX30 -zgadzam sie z toba,tez nie widze zalet bycia w zwiazku

ja też mam nadzieję że bedę normalna...
wogóle mam nadzieję ze era " nienormalnych " starych panien przeminie...
wkońcu w tych czasach są raczej silne kobiety, prawda?

Ta, moja 12-letnia corka tez:) i ze ksiedzem zostanie:))

Papież pozwolił geją więc z biegiem czasu kobietą też pozwoli.

Hallo:) Ja tu liczyłam na to, ze wreszcie sie dowiem co jest takiego magicznego w byciu w związku, ze ludzie robią z jego braku dramat życia.

Oprócz posiadania potomstwa i zaspokajania żądzy . Co jest takiego w związkach, ze w ogóle je chcemy tworzyć?

Jak nikt nie napisze, może osobny temat pomoże. Mnie to strasznie ciekawi .

Kompletna odpowiedz
A ja chyba nie chce stworzyc rodziny. W sumie dziwne to...

Moze to wiek,ale mocno watpie aby to sie zmienilo
Ja tez pozdrawiam ;-)

Nie masz gwarancji ze na stare lata nie zostaniesz sama jak będziesz miała rodzinę.
Dzieci będą miały swoje życie i zapewne swoje rodziny, a może będą żyły za oceanem i będziesz je widywać raz na ruski rok? A może będą Cie po prostu miały gdzieś?

Co do wieku Tamilli. Mnie tak wszyscy mówili, jak byłam w jej wieku. Nic się nie zmieniło .
Uważam, ze pochodzę z tak popapranej rodziny i tak chorego miejsca, ze pomimo iż wiele rozumiem, rozum nie miałby nic do gadania a wiele destruktywnych zachowań przeniosłabym na moje dziecko, czy męża. Moja misja życiowa stało się nie przyczynianie się do cierpienia innych.

Do tego nigdy nie przepadałam za dziećmi. No zabij mnie ale instynktu macierzyńskiego, nikt nigdy we mnie nie wzbudzi. Ale wiem, ze większość kobitek go ma. Dlatego spytałam, co oprócz zaspokajania żądzy i chęci posiadania potomstwa, sprawia, ze warto być w związku. Dodałabym od siebie, może jeszcze warunki finansowe (choć te akurat potrafią być główna kością niezgody). Bo niby się mówi, ze co dwie pensje to nie jedna. Ale to chyba tylko tyczy sie porównania miedzy rodzinami pełnymi a samotnymi matkami.

To ze chcesz sie spełniać jako matka, zona i kochanka to okay. Każdy ma swoje cele i priorytety. Ja mam inne.

Odnośnie pocieszenia, wystarcza mi przyjaciele, tudzież reakcja otoczenia mówiąca o tym, ze podoba im się to co robię i kim jestem. Zamiast siedzieć w kuchni, sprzątać gary, prac brudy i zmieniać pieluchy, mogę nareszcie pożyć. Zwiedzać świat, uprawiać sporty, rozwijać zainteresowania. Wtedy kiedy tylko mam na to ochotę.

Ty zamiast tego wolisz móc się obudzić u boku męża, który szepnie Ci mile słowo z rana i przytuli, da soczystego całusa, po czym zjebie "bo zupa była za słona".
Szanuje to i podziwiam. A ze zrozumieć nie mogę, po to zadaje te pytania, żeby zglebić temat .

każdy żyje tak jak lubi, ty lubisz zajmować się sobą, ale zdecydowana wiekszość kobiet czuje się spełniona jak zajmuje się kimś. nie wiem... dzieci, mąż, kot, pies czy co tam jeszcze potzebuje do pełni szczęścia. zgadzam się, że nie każda kobieta powinna być matką, ale ja nie wyobrażam sobie zycia bez dzieci to one motywują do dalszego działania wyznaczają nowe cele.lubię mieć świadomość że jestem im potrzebna i za nich odpowiedzialna.
napisałaś wczesniej że jeszcze nigdy nie byłaś nawet zauroczona... szczerze? nie ogarniam
chyba powinnam ci wspólczuć, bo to trochę wbrew naturze, albo może jsteś tak zakochana w sobie że nie potrzebni ci inni ludzie?
wielkim ekspertem od związków nie jestem, ale nie żałuję żadnego, z każdego układu cos wyniosłam...
a tobie życzę droga koleżanko żebyś zakochała sie na maksa, na zabój, śmiertlnie, bo to cudowne uczucie... zwiazek to nie tylko kuchnia, gary, pieluchy, ale też, a może przede wszystkim mozliwość dzielenia się z drugą osobą tym co dla ciebie najważniejsze

Ja rozumie i wiem że są tacy co chcą być sami.Ja nie bronię tego nikomu bo to jest Twój a nie nasz tu wybór...Powiem że mało jest takich ludzi jak Ty ale szanuje to.

Ja potrzebuje być potrzebna i kochać nie tylko męża przyszłego ale i te szkrabki które będą nasze:)musi być to zajebiste uczucie i więź...Wiedzę i czuje nie tylko ja jak reaguje na małe dzieci i wogóle;)więc chyba coś to znaczy.

Nikt nie chce być sam. Nawet pies potrzebuje, aby go czasem pogłaskać.

Warto do tego dążyć. Masz rację. Jest "zajebiste uczucie", niepowtarzalne, nie do kupienia.

Ćmy są zajebiste ....:d:D:D:D:D:D

Chociaż mój kolego powiedział, że tak naprawdę jest nietoperzem...inny z kolei podczas oglądania jakiegoś filmu, w którym było coś o tym, że każdy ma coś ze zwierzęcia, on stwierdził, że ma coś z żuka gnojarza i toczy to gówniane życie cały czas przed siebie...

A może zamiast rezygnować lepiej byłoby przyjrzeć się dlaczego wchodzi się w takie niesatysfakcjonujące związki, gdzie popełnione zostają błędy, w jaki sposób unikać ich w przyszłości? Jeden związek może być zwykłą pomyłką, ale jeśli historia zatacza koło, powtarzając ten sam schemat kilkukrotnie, to warto nad sobą popracować. I nie ma tutaj pomyłki - nad sobą.

W związku nie chodzi o to by być z kimś, tylko o tu by być razem. Czuć się potrzebnym, być czyimś/czyjąś. Rozumiem osoby, które posiadają dzieci, mogą tę idę spełnić w rodzicielstwie. Ale ludzi kompletnie samotnych, nie rozumiem. Uwazam, że takie osoby posiadają pewne deficytu socjalizacyjne, lub problemy psychiczne, mniejsze lub większe. Nie pozwalają im one zaufać drugiej osobie, ergo utworzyć prawidłowo funkcjonującego związku, opartego na zaufaniu. Możliwe że mają zbyt wybujałe oczekiwania wobec innych, i życia jako takiego. Myślą, że coś im się należy. Ja kiedyś taki byłem, samotny z postawą roszczeniowa. Otóż nie, wszyscy jesteśmy kowalami własnego losu, należy wychodzić życiu na przeciw i korzystać z okazji, które nam przynosi. Należy podejmować ryzyko, przestać się bać odrzucenia, jednocześnie mając świadomość, że nic nie jest dane raz na zawsze. A życie to przygoda. Każdy związek w jaki wchodzimy to przygoda. Będąc samemu nie dajemy sobie szansy by ją przeżyć. Co jest najsmutniejsze. Czy będąc na łożu śmierci, będziemy bardziej żałować tego co zrobiliśmy, czy tego czego nie zrobiliśmy? Odwrócę pytanie, co jest takiego fajnego w byciu samotnym?

Na koniec również Mark Twain
Nie myśl, że od świata należy ci się dobre zycie. Świat nie jest ci niczego winien, on tu był przed tobą.

Czas bycia samotnym, to czasami jedyny środek, aby się uzdrowić po nieudanym, często toksycznym związku. Taka "odrutka", jak kac po zatruciu alkoholem. Też na drugi dzień przysiegamy sobie; Nigdy wiecej nie tknę tego świństwa:) Ale kac w końcu mija, a życie i czas robi za nas najgorszą robotę

Nic na siłę...
Kiedyś każdy dojrzewa do związku i w ten zwiazek wchodzi, nawet jeśli wczesniej zaklinał się, że nigdy więcej.

Mam w swoim otoczeniu ludzi, którzy potrzebowali iluś tam lat, by w końcu połączyć się z kimś w parę, po zawodzie miłosnym. Rekordzistka potrzebowala 18 - tu lat!

Niedawno bawiłam się na jej weselu.

nie bardzo rozumiem - jestem sama bo cos mi sie nalezy? jeśli tak to od kogo, skoro jestem sama i nie mam partnera, od ktorego moglabym wymagac?
strasznie pokretna logika, ale czego to ludzie nie wymysla, zeby sobie zracjonalizowac pewne rzeczy
to raczej w zwiazkach ludzie uwazaja ze im sie cos nalezy od drugiej strony.
ja tam czyjas byc nie chce
ja jestem swoja
i tez nie chce miec kogoś

no i wybacz, ale ja np. nie bede zalowala ze czegos nie zrobilam
nie zaluje, ze uprawialam seksu bez gumki z ostatnim jednorazowym kochankiem
ani nie zaluje ze nie upilam sie na imprezie firmowej do nieprzytomnosci choc byla okazja.
i naprawdę jeszcze wielu rzeczy, których nie zrobiłam, nie zaluje i nie zamierzam

Dlaczego sprowadzasz temat, do jednorazowego seksu z byle kim, bez gumki? Albo do upicia się do nieprzytomności na jakiejś imprezie? Nie wszystko w życiu nam wychodzi, ale też czasem mało od nas samych zależy. Wszystko jest drogą, jaką musimy przebyć, aby się czegoś o życiu dowiedziec.  Wielu z nas, nie miało szczęscia i nie dobrało się w parę za pierwszym razem, taką do śmierci. Wiele razy sie komuś nie udalo, kogoś obdarzył uczuciem, zostal oszukany, czy nawet sprowadzony do roli jednorazowego kochanka, czy kochanki. To zwykle życie, nic nowego ani niespotykanego.

Możesz czuć się w swojej roli dobrze, możesz myśleć, że taka postawa cię uchroni od zranienia (to się nazywa w psychologii "lękiem przed bliskością"), ale nie deprecjonuj ludzkiej potrzeby kontaktu z drugim człowiekiem, na poziomie seksu także.  Kochać i być kochanym, to jedna z podstawowych potrzeb człowieka. Wiem, że i ty nie jestes od niej wolna.. Może znalazłas swoją drogę i sposob jej zaspakajania, nie wiem, bo tego nie piszesz. Są w końcu na świecie różne rodzaje miłości, różnych ludzi nią obdarzamy i żadna nie jest gorsza od drugiej.

Jednak bez miłości w ogóle, życie jest puste i smutne. Wiem, bo byłam już i po tej i po tamtej stronie...

Pozdrawiam

bo tych rzeczy w życiu nie zrobilam
i nie zaluje, ze ich nie zrobilam
nie zalujw tez tych, które zrobilam
ogólnie rzadko kiedy czegokolwiek żałuję

nie boję sie zranien bo to czesc zycia
i nie da sie ich unikanc nawet jak sie nie jest w związku
wiem natomiast ze z kazdym zranieniem sobie poradzę
bo znam siebie, moge liczyc na siebie i wiem ze to przepracuje sama
nie mam tez problemow z bliskoscia, ale po pierwsze sama wybieram z kim chce być blisko, a po drugie, nie będzie to nigdy duzo osob, bo jako introwertczka nie mam sil na duzo bliskich relacji, maks dwie, trzy jednocześnie. w ogole nie mam sil na zbyt duzo relacji jakichkolwiek, bo zabierają za duzo mojej energii
poza tym, znow jako introwertczka, wole budowac jedna dwie bardzo bliskie relacje, niz wiele różnych, bo takie sa moje potrzeby

i przede wszystkim to poznalam właśnie swoje potrzeby, wiem co mi jest do szczęścia potrzebne i to zdobywam

Jak na osobę, która świadomie i z pełnym przekonaniem podjęła swoją decyzję, reagujesz bardzo impulsywnie.
Myślę też, że nie do końca rozumiesz to co napisałam, ale nie mam zamiaru Cię do niczego przekonywać, to jest w końcu Twoje życie i Twoje wybory. Tym niemniej uważam, że odrzucanie czegoś tylko dlatego, że się tego boimy, wbrew pozorom wcale nie jest łatwiejsze. Mało tego, w perspektywie czasu może się okazać, że samą siebie skrzywdziłaś.
Z drugiej strony podpisuję się pod słowami Piegowatej - miłość niejedno ma imię.