test na miłość - Netkobiety.pl

Witam Cię serdecznie.

Zapomnij o tym teście, bo możesz nim narobić więcej szkód, niż pożytku. Po pierwsze, mężczyźni na ogół myślą prosto i konkretnie. Ty myślisz "to ja pojadę do matki, a on zaraz poczuje, jak mu mnie brak, w jedną chwilę zrozumie popełniane od miesięcy błędy i pożałuje ich, kupi ogromny bukiet kwiatów, przyjedzie po mnie, będzie walczył!", a on "powiedziała, że to koniec i pojechała do matki, widocznie tego chce, a jak jej się odmieni, to wróci". On nie przyjedzie po Ciebie tak, jak zakładasz, a Ty nakręcisz się, że to znaczy, że Cię nie kocha i wyjdzie jedno wielkie nieporozumienie.

Po drugie -piszesz, że nie chcesz się z nim rozstawać. A pomyślałaś, że może on właśnie chce skończyć Wasz związek, ale tak, żeby nie on był winny? Czyli Ty powiesz "odchodzę", a on "nareszcie!". I co wtedy?

Nie lepiej usiąść i porozmawiać, tylko uciekać się do takich zagrywek?

Niech żyje manipulacja!

Uważaj, bo często, niby starannie obmyślona, manipulacja obraca się przeciw jej autorowi. Uważaj, byś się nie przeliczyła.

Rozumiem, że łatwiej jest Ci zaplanować tak karkołomne przedsięwzięcie, nie bacząc na wasze uczucia, niż pogadać od serca z narzeczonym.
I tak, będąc dorosłą osobą, chcesz bawić się w zgadywankę. A co, jeśli on kochając Ciebie i dziecko (bo nie tylko o Ciebie tutaj chodzi), nie przyjedzie do domu Twej mamy? Nie przyjedzie, bo stwierdzi, że nie będzie się z Tobą bawił. Że jeżeli obraziłaś się, to musi przejść Twoje nadąsanie, musi wrócić do Ciebie zagubiony Twój rozum i wówczas wrócisz z dzieckiem do swego domu.

***
Czy rozmowa jest sądową rozprawą, podczas której należy wskazać winnego?

Nie, nie jest. Ale za każdym razem kiedy próbuje mu coś wytłumaczyć on wie swoje i nic nie dociera. Poza tym uważam, że wiele z jego zachowania jest takie jakie jest bo czuje się bez karny bo ja rzadko tracę cierpliwość. Ja chcę szacunku!! Słowa przepraszam jak trzeba i przede wszystkim rozmowy a nie wielodniowych fochów. Zaznacze, że nie wiadomo o co bo przecież nie powie.

Sytuacja jest taka:
Mieszkamy z jego braćmi i ojcem.
oni w domu nie poczuwają się do żadnych prac, wszystko robię ja i mój M, tylko, że ja nie zawsze zdążę ogarnąć dom po 5 facetach, mój M jest bardziej pedantyczny niż ja i uważa, że zawsze powinno być czysto. Ok, często pomaga. Ale najczęstsze nasze kłótnie są z rana. Wieczorem jest super, w łóżku śpimy więc nie ma szansy się pokłócić, on wstaje pierwszy i mimo posprzątanego domu wieczorem, na wycieraczce piaskownica, korytarz do mycia, kuchnia, nie wspomnę o kuchence do szorowania i czyja to wina?? Moja!! Bo ja chyba lunatykuje w nocy i zabrudzę cały dom, żeby miał się o co wkurzać. Mam dość tego, że to jego bracia się zachowują jak świnie a ja za to obrywam. Nie powinien wcale mieć do mnie pretensji. Bo ja to codziennie sprzątam, on oczywiście uważa, że on i od kilku dni w domu nie robi nic bo on nie będzie za nas wszystkiego robił. Więc noszenie, rąbanie drzewa, wszystkie domowe roboty są moje, gotowanie itp, poza tym praca przy dziecku i jeszcze chałupnictwo bo sobie zarabiam choć na swoje potrzeby. Ja mu zawsze pomagałam we wszystkim, a on zwalił na mnie te obowiązki i jeszcze wiecznie ma pretensje, już żadnej pomocy nie mam w tym domu. A pojechałabym do mamy bo tam chociaż by ktoś się do mnie odzywał, a nie obrażony siedział.

Kobieto!

Co chcesz tłumaczyć swojemu narzeczonemu?
Czemu wdajesz się w dyskusje o bałaganie zrobionym przez jego braci i ojca?
Dlaczego najęłaś się na etat służącej, kucharki, sprzątaczki?
Dlaczego, mając tylu mężczyzn w domu, rąbiesz drewno?
Dlaczego, zamiast stać z podniesioną głową, klękasz przed swym narzeczonym?
Dlaczego pozwalasz na takie zachowanie względem siebie?

próbowałam, on uważa, że jego rację są właściwe i tyle. Ja rąbię drzewo bo chce żeby moje dziecko nie marzło.

Kiedyś było inaczej, był wspaniałym facetem do rany przyłóż, często jest wspaniale, ale często też ma te swoje śmieszne fochy. Dzisiaj też dzień do kitu, imprezy sylwestrowej nie będzie, nowy rok też na pewno do dupy. Mnie już wszystko jedno. We wtorek jadę do mamy i albo zatęskni przyjedzie po nas i się zmieni, albo to koniec. Postanowione, nie zamieżam połowy życia spędzić na oglądaniu jego fochów. Miłej imprezy sylwestrowej. Obyście mieli ją lepszą niż ja:)