Czy mozna przezyc zycie nie bedac kochanym? - Netkobiety.pl

Osobiście i z widzenia - nigdy nie widziałaś zakonnicy albo księdza? - życie samemu to nie koniecznie samotność, to bywa kwestia wyboru Znam również starszą panią która jest tzw. "starą panną" (no ale nie wiem czy w młodości nie była kochana) Jest natomiast szczęśliwa i bardzo zajęta (Uniwersytet trzeciego wieku i pomaganie dzieciom)

Co do pytania w temacie to ja bym nie przeżyła..Poczebuję ciepła drugiej osoby, jej bliskości.Nie wyobrażam sobie,aby mogło być inaczej.
Raczej nie znam nikogo takiego..

Dokładnie. Da się bez niej żyć.

Taa. Na pewno Ja jestem realistą i wiem co mnie w życiu czeka. MIŁOŚĆ NIE JEST DLA MNIE i ja to doskonale rozumiem. Baa, nawet już nie mam o to pretensji do świata.

Oczywiście można żyć w samotności, ale hej, co to byłoby za życie!

Ponoć człowiek potrzebuje 4 przytuleń dziennie żeby przeżyć, 8 żeby czuć się dobrze i 12 żeby się rozwijać.

"Ponoć człowiek potrzebuje 4 przytuleń dziennie żeby przeżyć, 8 żeby czuć się dobrze i 12 żeby się rozwijać."

To jakieś naukowe dane?? Jeśli tak, to ja powinienem dawno leżeć w grobie, czuć się źle i w rozwoju być na poziomie małego dziecka.

Martyna, jestem REALISTĄ. Tylko, że jak coś jest czarne to nikt mi nie wmówi, że to coś jest białe A poza tym chyba nie istnieje coś takiego jak "miłe rozczarowanie". Wg mnie ROZCZAROWANIE zawsze jest niemiłe.

Oj tam, ej tam... życie jak życie - "jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma". Kochany, nie dołuj samotników. Wszystko to kwestia podejścia, umiejętności czerpania przyjemności z życia takiego jakie się ma Inaczej deprecha i sznur(na szyję) A po co? Póki życia, zawsze coś może się w nim zmienić w domach pogodnej starości starsi państwo potrafią się łączyć w pary Ha
A to przytulanie mi się podoba
Nie ma kto mnie przytulać - TO CO? "do serca przytul psa, weź na kolana kota. O popatrz idzie pchła - daj spokój przecież pchła to także jest istota..." (Kaczmarek Św. pamięci, zdaje mi się) Trzeba żyć jak się da - jak samemu to samemu

facet3, zdrowy nie jestem, mam bardzo bardzo okropny charakter. Jeśli chodzi o wygląd to tak się do swojej mordy przyzwyczaiłem przez te moje długie 24 letnie życie, że nic bym w niej nie zmieniał mimo iż nie wyglądam jak Justin Timberlake

Ja nigdy nie kochałam i nie byłam kochana i się boję, że nigdy nie będę. Wiem, że jestem jeszcze młoda, całe życie przede mną. Ale z dnia na dzień tracę nadzieję. Moje koleżanki zaręczają się, biorą śluby, rodzą dzieci. A ja sama i sama jak palec
Mam trudny charakter i piękna też nie jestem hehe
Ale myślę, że największą moją wadą jest to, że jestem dziecinna Ot tak po prostu. I faceci nie traktują mnie jeszcze poważnie. A do tego wyglądam na wczesne liceum
Ale czekam i czekam. Może pewnego pięknego dnia stanę się dojrzałą kobietą i poznam swojego księcią hehehehe

Też sobie to powtarzam bez przerwy, bo inaczej bym zwariowała
Ale wiesz jak mam wyjątkowe złe dni, to ogarnia mnie taka rozpacz. Mam 21 lat a nie byłam jeszcze nawet na randce
Moja przyjaciółka jest atrakcyjna i przede wszystkim ma charakter w dechę i ja zawsze w jej cieniu byłam. Randkowała, chłopaków miała wielu, teraz się zakochała i jest bardzo szczęśliwa. Cieszę się jej szczęściem, ale też bym tak chciała

No tak, bo każda swoja potwora znajdzie swojego adoratora hehe
A samoocenę wyniosłam z domu. Ciężko będzie mi kiedykolwiek w siebie uwierzyć, poczuć się kimś lepszym

Oj chyba nie wiesz co mówisz. Problemy, cierpienie są wpisane w związki. Ale poza tymi problemami ci ludzie zapewne zaznali dużo szczęścia, radości, MIŁOŚCI dzięki tej drugiej osobie. Jeśli mam zapłacić za to taką cenę, jestem gotowa. Chciałabym chociaż przez te pól roku poczuć się kochaną
W moim przypadku "niekochana" to dosłownie. Nigdy mnie nikt nie kochał. W domu miałam masakrę, więc modlę się o dzień, w którym ktoś powie mi szczerze te dwa magiczne słowa KOCHAM CIĘ
Chociaż tak właściwie na dzień dzisiejszy nie wiem co to znaczy kogoś kochać, nie znam "pojęcia" tego słowa, ale jak będę kochać, będę kochana to mam nadzieję się  dowiedzieć

No ja jestem kochana przez rodzinę , na razie tyle mi wystarczy i powiem więcej żyje mi się całkiem nieźle
Sorry,ale trochę głupie to pytanie 'Czy mozna przezyc zycie nie bedac kochanym?' Chyba taka osoba nie ma wyjścia za bardzo?hehe , a żyć trzeba , bo jest dla kogo,dla siebie np
Wiadomo,że każdy człowiek  prędzej,czy później odczuje potrzebę miłości,to przecież normalne,ludzkie,ale czy każdemu dane będzie jej doświadczyć ze strony płci przeciwnej to już nie wiadomo.Zresztą chyba do końca nigdy nie możemy być w 100% pewni miłości drugiej osoby , tak mi się wydaje.

P.S Martyna , ładnie to tak flirtować  tu ?

Ja całe swoje życie jestem sama, nigdy nie byłam nawet zauroczona, i odwrotnie. Czyli się da, nie jest łatwo, ale da się żyć

Ja znam jedną osobę.... moj znajomy.... w rodzinie nie mial wsparcia zawsze uwazali go za najgorszego w ten sposob zrazal do sb ludzi i załamał sie... kiedy poznał byłą był tak zakochany był w stanie zrobić dla niej wszystko wziął kredyt a że zdradziła zostawiła go zostal sam załamał się jeszcze bardziej  ... wiem jedno jeżeli zrani się taką osobę staje się nie ufna i powoli zaczyna innych traktować  jak sam był traktowany z coraz niższą samooceną

Cześć,
oczywiście że można przeżyć życie nie będąc kochanym. Zobacz ile jest ludzi, którzy nigdy nie kochali i nie byli kochani. Ja sam się do takich zaliczam. Nigdy nie kochałem i nie byłem kochany. Nie wiem jak to smakuje. Nie miałem tych motyli gdzieś tam, nie zwariowałem. Nie mówię tu u miłości matki do dziecka, bo to zupełnie inne kochanie i każdy tego doznał w większej lub mniejszej ilości.
Popatrz po ludziach ile jest niekochanych osób, zwykłych, samotnych, młodych, starych, ładnych, brzydkich, przechodzących obok. To tylko życie i tak już jest.
Czasem trzeba zrozumieć, że do pewnych rzeczy nie każdy dostał powołanie.