Nie znoszę swojej pracy - Netkobiety.pl

Witajcie! Jak sobie radzicie w pracy w której nie znosicie ? Pracuje tutaj 4 miesiąc i przyznam się, że gdy zbliżał się moment przedłużenia miałam podświadomą nadzieję, że tego nie zrobią.
Praca jest nudna nawet jak się coś dzieje. Nie lubię swoich obowiązków i czuję, że usycham, gasnę gdy tak siedzę przykuta do biurka przez 8 godzin. Kiedyś znosiłam taką pracę ale ludzie byli fajni. A tutaj jest mało socjalnie, "stara gwardia" siedzi przeważnie na zdalnym, przez to nie czuję zgrania w zespole. Kontakty są mocno powierzchowne.
A w rozmowach z rodziną, mężem absolutnie jakiekolwiek narzekania są nie na miejscu. Bo dobrze płacą (podobno), bo benefity, bo co wolałabyś na kasie siedzieć w markecie. Czysto, sucho, na głowę nie kapie
A i jeszcze: w głowie Ci się poprzewracało i staraj się utrzymać tę pracę.
Rzucić nie mogę - kasa a nowej szukam ale to bym się chyba z jeszcze większą krytyką spotkała gdybym zmieniała bo przecież lepsze znajome i możesz spaść z deszczu pod rynnę.

Gdzie to teraz taka nuda w pracy?

A ja dla odmiany bardzo lubię swoją pracę, ale jest niestety niestabilna.

New Me napisał/a:

Marthe napisał/a:

A ja dla odmiany bardzo lubię swoją pracę, ale jest niestety niestabilna.

To bardzo dobrze wiem,ze sa osoby,ktore lubia. A jaka masz prace? Czemu jest niestabilna?

Jestem programistą i pracuję w projektach które trwają np. rok, pół roku a potem trzeba szukać nowych i to zajmuje czas. Moja praca nie jest nudna, zawsze coś innego jest do roboty i trzeba być kreatywnym. Niestabilność jest bardzo dużym minusem tej pracy. Czasem mam pracę a czasem nie generalnie. Wolałabym mieć w sposób ciągły i wiedzieć jaka mnie czeka przyszłość. Ale do innej się nie nadaję.

New Me napisał/a:

Marthe napisał/a:

Jestem programistą i pracuję w projektach które trwają np. rok, pół roku a potem trzeba szukać nowych i to zajmuje czas. Moja praca nie jest nudna, zawsze coś innego jest do roboty i trzeba być kreatywnym. Niestabilność jest bardzo dużym minusem tej pracy. Czasem mam pracę a czasem nie generalnie. Wolałabym mieć w sposób ciągły i wiedzieć jaka mnie czeka przyszłość. Ale do innej się nie nadaję.

Programista to dobry zawod jest akurat, tyle,ze wlasnie taki troche niestaly, wiec nigdy nic niewiadomo ile kiedy sie kasy bedzie miec

Dzięki, że chociaż ty mnie rozumiesz. Taki programista w jednym okresie zarabia także i na okres gdzie pracy mieć nie będzie... a jego przyszłość jest wielką niewiadomą, brak poczucia bezpieczeństwa.

Witajcie! Jak sobie radzicie w pracy w której nie znosicie ? Pracuje tutaj 4 miesiąc i przyznam się, że gdy zbliżał się moment przedłużenia miałam podświadomą nadzieję, że tego nie zrobią.
Praca jest nudna nawet jak się coś dzieje. Nie lubię swoich obowiązków i czuję, że usycham, gasnę gdy tak siedzę przykuta do biurka przez 8 godzin. Kiedyś znosiłam taką pracę ale ludzie byli fajni. A tutaj jest mało socjalnie, "stara gwardia" siedzi przeważnie na zdalnym, przez to nie czuję zgrania w zespole. Kontakty są mocno powierzchowne.
A w rozmowach z rodziną, mężem absolutnie jakiekolwiek narzekania są nie na miejscu. Bo dobrze płacą (podobno), bo benefity, bo co wolałabyś na kasie siedzieć w markecie. Czysto, sucho, na głowę nie kapie
A i jeszcze: w głowie Ci się poprzewracało i staraj się utrzymać tę pracę.
Rzucić nie mogę - kasa a nowej szukam ale to bym się chyba z jeszcze większą krytyką spotkała gdybym zmieniała bo przecież lepsze znajome i możesz spaść z deszczu pod rynnę.

Marthe napisał/a:

Istotka6 napisał/a:

Z obserwacji mojego otoczenia (dużo znam programistów) nie jestem w stanie się zgodzić, że jest to praca niestabilna. Być może jeśli ktoś jest juniorem. Doświadczeni programiści mają stałe kontrakty, zatrudnienie. Chociaż wiem, że teraz branża IT przechodzi kryzys. Duże znaczenie ma też język programowania którym się operuje

Jak w każdej branży są równi i równiejsi. Zapewne biały, młody, heteroseksualny mężczyżna należy do tej drugiej kategori. Więc porównywanie mojego przypadku i jego przypadku jest kompletnie bez sensu.

Całkowicie się z tym nie zgadzam. Jest wiele też kobiet współpracujących z Nim. Podkreślam, to nie jest kwestia płci, ani koloru skóry, tylko doświadczenia, wyboru języka programowania. Zamiast szukać "powodów" zacznij szukać sposobów by zmienić obecny stan rzeczy. Na Twój język nie ma popytu - naucz się innego. Może rozszerz CV o kurs uzupełniający, może podnieś poziom języka angielskiego... Możliwości jest dużo, samym narzekaniem się nic nie zmieni. A branża IT jest wyjątkowo tolerancyjna i otwarta

Marthe napisał/a:

Istotka6 napisał/a:

Całkowicie się z tym nie zgadzam. Jest wiele też kobiet współpracujących z Nim. Podkreślam, to nie jest kwestia płci, ani koloru skóry, tylko doświadczenia, wyboru języka programowania. Zamiast szukać "powodów" zacznij szukać sposobów by zmienić obecny stan rzeczy. Na Twój język nie ma popytu - naucz się innego. Może rozszerz CV o kurs uzupełniający, może podnieś poziom języka angielskiego... Możliwości jest dużo, samym narzekaniem się nic nie zmieni. A branża IT jest wyjątkowo tolerancyjna i otwarta

Nie sądzę. W niektórych miejscach otwarcie mi powiedziano że pracy nie dostanę z powodu mojej płci.

Pierwszy raz o tym słyszę, serio.. raczej spotykałam się z nastawieniem i ideą "kobiety w IT"
Swoją drogą, jeśli to takie środowisko pracy, to na dobre wyszło Twojemu zdrowiu psychicznemu 

Innym problemem jest ageism...

Pierdolenie.

Żadna firma nie chce zatrudniać kobiet 50+ bo zanim się taki pracownik sprawdzi, to się okazuje, że wchodzi w wiek ochronny i nie da się go zwolnić. A młodszych biorą na potęgę, bo już doświadczony, a jeszcze perspektywiczny.

W IT ludzie są na B2B

Mam bardzo dużo doświadczenia w poszukiwaniach i często nienajlepsze są. Tak 10% miejsc gdzie kobiety aplikują jest w porządku. Innym problemem jest ageism... Ale mniejsza z tym. Nie ma co się z koniem kopać. Dużo osób nie może w to uwierzyć jak o tym informuję.

Dzięki, że chociaż ty mnie rozumiesz. Taki mechanizm o którym piszesz to funkcjonuje zawsze jak jakiś delikwent zgłasza problem trudny do rozwiązania a nawet niemożliwy ale nie powinien go poruszać bo jest brzydki, nie pasuje do cukierkowej wizji świata i ludzie nie chcą o tym słyszeć. Delikwent nie potrzebuje rozwiązania bo go nie ma a jedynie ma ochotę to z siebie wyrzucić. Z internetowych porad taki delikwent dowiaduje się zazwyczaj, że sam jest sobie winny. Zapewne stoją za tym psychologiczne mechanizmy takie jak: efekt sprawiedliwego świata, dysonans poznawczy, brak empatii, potrzeba kontroli, psychologia pozytywna w przesadzie, chęć uniknięcia własnych trudnych emocji, brak zrozumienia potrzeby emocjonalnego wsparcia.

A ta płciowa i wiekowa może paradoksalnie pochodzić od kobiet niemłodych w stosunku do innych kobiet niemłodych.

Bardzo długo pracowałam w miejscu, którego szczerze nienawidziłam. Było dość "prestiżowo", ale branża i ludzie były zupełnie nie z mojej bajki.
Mój ex mąż i jego rodzina pukali się w głowę, jak mówiłam że mam dość, że nie dam rady dłużej, że mnie to wypala totalnie.
W międzyczasie się rozwiodłam, zostałam jeszcze chwilę w branży i... w końcu coś pękło.
Błądziłam jeszcze chwilkę po dwóch innych miejscach, aż dostałam ofertę z miejsca, gdzie jestem teraz.
Najlepsza praca jaką miałam. Branża bardzo mi odpowiada, a i ludzi mam świetnych. Zwyczajnie się lubimy.
Sprawdzili się nawet w trudnym dla mnie czasie.
Lubię tu być.