Rozstanie po długiej znajomości - Netkobiety.pl

Zacznę moze to wszystko od początku. Może to dziwnie zabrzmieć ale znamy się juz od przedszkola i zawsze jakiś tam kontakt utrzymywismy. 8 lat temu zakochałem się w mojej dziewczynie starałem się o nią przez 1.5 roku ponieważ ona na początku nie odwzajemniała tego uczucia przeslismy przez przyjaźń az do związku. Ten okres na prawdę byl dla mnie ciężki w życiu ponieważ każdy mi mówił żebym sobie odpuścił, przyjaźnicie sie i nic z tego nie wyjdzie ale ja się nie poddałem i mi sie udało się. Byliśmy razem 6.5 roku, a prawie 3 lata mieszkaliśmy ze sobą (studiujemy razem w tym samym mieście). Jak w kazdy związku mieliśmy gorsze chwilę i lepsze. Od początku roku wiele sie wydarzyło w moim życiu i uważam że to jest najdrudniejszy okres w moim życiu. ( nie bede sie rozpisywał Bo to nie na ten temat poprsotu jest mi bardzo ciężko ) przez to mam wrażenie że mniej czasu spędzaliśmy razem ale dalej mieszkaliśmy razem widzieliśmy się i było normalnie raz gorzej raz lepiej. Przechodząc do sedna sprawy po 6.5 roku ona stwierdziła że coś się w niej wypala i nie wie co zrobić. Z początku podjęliśmy decyzję ze spróbujemy to naprawić lecz ja po 2 dniach stwierdziłem że nie ma to sensu bo widzę po niej ze ona sie męczy unika kontaktu dotykowego ze mną i widzę że ja sie staram a ona próbuje ale jakoś nie może. Podjęliśmy decyzję ze na ten moment sie rozstajemy robimy przerwę i ma to wszystko przemyśleć i zobaczyć czy za mna za tęskni i czy da radę żyć bezemnie. Teraz chciałem opisać moje domysły i to czego udało mi się dowiedzieć dla czego tak jest. Od około 3-4 lat zawsze mieliśmy jakies takie małe kłótnie w związku i ona wtedy twierdziła że ja mam za mało czułości do niej po takiej rozmowie i kłótni starałem się bardziej i okazywałem to uczucie lecz po jakimś czasie robilem tego mniej i to bylo takie błędne koło finalnie uważam że na przestrzeni tych 4 lat okazywałem go o wiele więcej niż 4 lata temu tylko mialem wrażenie że im ja robilem więcej to jej bylo ciągle mało. Ona stwierdziła że ciągle próbujemy ale według niej nic się nie zmienia mimo iż sie zmienia moim zdaniem. Stwierdzila iż od naszej ostatniej klotni w maju ( byla to dość poważna kłótnia) zaczęło się w niej cos wypalać. Generalnie nie bylo po niej tego wogole widać, kompletnie nic, bylo normalnie. Tylko byl jeden mały problem byl to czerwiec, okres przed sesją na studiach bardzo dużo projektow i zaliczeń. Nie miałem kompletnie na nic czasu i dlatego prawie wogole go nie spędzaliśmy. Pod koniec czerwca musiałem wyjechać na weekend i jak wróciłem to wszystko się zepsuło, zachowywała się dziwnie jakby ktoś jej jakis nie stworzonych rzeczy nagadal. I tu sie pojawiają moje domysły moja dziewczyna wydaje się bardzo nie pewna swojej decyzji ona sama mowi ze nie wie, ale mam wrażenie że jej koleżanka ja nagaduje poprostu zeby juz zakaczyc nasza relacje Bo gdy tylko pogadamy i ona ma się zastanowić, jedzie do niej niby sie uczyć wraca to jest juz zle na wszystko nastawiona. Nawet gdy gadalismy już po tym jak stwierdziliśmy ze spróbujemy to naprawić i pytam sie jej czy tęskniła za mna, Bo ja bardzo to ona do mnie mowi ze nie bo miala swoją koleżankę, zabrało mnie to bardzo. Na ten moment od wczoraj nie jesteśmy razem, wyprowadziłem się od niej i stwierdzilsimy tak jak pisałem wcześniej zeby ona sie teraz zajęła swoimi zaliczeniami Bo przez tydzień ma jeszcze duzo na głowie i ma sie do mnie odezwać z jakąś decyzja za jakiś czas. Ona chce poprsotu zobaczyć czy będzie jej mnie brakować. Ja widzę że ona w głębi serca mnie bardzo kocha i zależy jej też. Tu jest teraz moje pytanie bardzo ja kocham jest poprsotu dla mnie wszystkim i czuję że poprostu nie daje rady z tym wszystkim. Z jednej strony wiem ze nie ma sensu narazie nic próbować bo widzę jak sie zachowuje a z drugiej strony czuje ze jak nic nie bede robil to ja poprsotu stracę Bo ona sie przyzwyczai do życia bezemnie i o mnie zapomni. Dodam tylko ze jesteśmy w tym samym wieku i mamy po 22lata. Dziękuję za przeczytanie i odniesienie sie do mojego problemu.

bullet napisał/a:

związek przechodzony. Dziewczyna się męczyła od dawna, nie była pewna więc poprosiła przyjaciółkę o wsparcie.
Dzięki niej zaczęła z tego wychodzić ale przyzwyczajenia robiły swoje i jej było ciężko.
Już dawno powinniście to jakoś zalegalizować ale odejść od siebie. Nie zalegalizowaliście wiec tylko jedno rozwiązanie było.

Co ja mam teraz zrobić ona mi podczas naszej ostatniej rozmowy mówiła że to jej wina ze ja byłem dla niej dobry, zawsze byłem, pomagałem. Ze to ona jest głupia, oczywiście powiedziałem jej ze to nie prawda i ze razem to poprostu zepsuliśmy, ale tak jak pisałem widać ze ona naprawde nie jest pewna tej decyzji. Jescze nie dawno świata pozamna nie widziała. Wspólne plany, rozmawialiśmy razem na temat ślubu i zareczny zawsze razem twierdzilimy ze to nie jest jescze ten czas ponieważ jescze studiujemy byliśmy zgodni w tych tematach.