Zdrada moja i jego... Czy to ma sens? - Netkobiety.pl

Ja sie nie bawie w takie zabawy glupowate.  Jest zdrada jest kop w dooopa i zegnam

I głupi facet do niej wrócił, a należał się jej od początku kop w dupę.

Wrócił, bo stwierdził, że miłość wybacza i teraz oczekuje ode mnie tego samego...

I bardzo dobrze ja bym na jego miejscu kopa Ci w dooopa zasadzila a nie bawila w jakies zdrady dziecinne. Swoja droga to nie bylo prawdziwe przebaczenie, lecz jego gra, czlowiek ktory prawdziwe przebaczyl nie szuka zemsty, a on zaczal szukac okazji do odwetu za Twoja zdrade

Julia zerknęłam na Twoje tematy, jesteś rozgoryczoną gówniarą co o życiu nic nie wie

Wiem wiele niz Ty dlatego tez m in nie jestem taka naiwna, by przyjmowac z otwartymi ramionanami zdrajcow z powrotem oraz wiem czym jest prawdziwe przebaczenie napewno nie szukaniem okazji do zdrady,bo ktos nas zdradzil wczesniej i usprawiedliwianiem tego "ze Ty moglas to ja tez moge"

To dlaczego tego nie zakonczylas? Przeciez on Cie nie kocha milosc idzie w dwie strony w jedna strone jest toksyczna

Ja tez mam corke, gdy miala 3 miiesiace zasadzilam kopa zdrajcy i do widzenia. Tak sobie glupia menda myslala "ze jak mi zrobi dzieciaka to sobie bedzie mnie zdradzal na prawo i lewo, a ja bede moze jeszcze mendzie zasrane gacie prac i obiadki gotowac " no i sie przeliczyl. Nawet gdybym miala ze 20 dzieci to wolala bym juz je sama w trudach wychowac niz ze zdradziecka menda jeszcze razem sypiac w jednym lozku pozniej po jego latawicach

To bardzo ważne w małżeństwach a tak wielu o tym zapomina.
Nie można spędzić życia a osobą, która nas nie ceni, nie szanuje, nie podziwia . To wszystko jest potrzebne jak tlen.

Jeśli jest w nim coś co cenisz, podziwiasz, jeśli mimo wszystko będziesz mogła go w przyszłości szanować, to może warto jeszcze raz zawalczyć.

Oczywiście, nie zaprzeczam, że jest w tym ogrom mojej winy, ale czy to jest dobry sposób na rozwiązanie problemów?

Niestety, ludzie się gubią w prozie życia, w obowiązkach, spełnianiu oczekiwań wszystkich wkoło. Łatwo przestać zauważać, doceniać osoby, które są blisko.

Bardzo dobrze niech idzie krzyzyk na droge

On wrócił, mówi że kocha, że nie chce wracać do tego co było, żebyśmy zaczęli od czystej karty. Dlatego piszę tu, bo jest mi ciężko z tym całym bagażem a nie chcę gnębić tym jego.

Usprawiedliwiam się, tak jak i on, każde działanie ma swój skutek, zdaję sobie z tego sprawę. Mojej winy w tym najwięcej, ale mam do niego żal, bo kiedy zaproponowałam terapię odmówił, a teraz po romansie wraca i chce coś odbudowywać, dlaczego nagle teraz? Wyszumiał się? Coś zrozumiał? Chciałabym wierzyć, że jednak to drugie.

Dobrze ujęte... Chciałabym tak jak on wyłączyć myślenie, on mówi, że myśli o jutrzejszym dniu, nie o tym co było wczoraj, a mnie to wszystko przytłacza, sprawa jest świeża.
Przyznał mi się ostatnio, że seks był bez zabezpieczenia, zakładał prezerwatywę tylko na koniec, jutro jadę zrobić badania. Zaraz po tym jak się wydało, okłamał mnie, że się zabezpieczał, ech...

nosz @#$%^&*() !!!

Ty na terapię indywidualną, może później na terapię małżeńską.

Jeśli wróci, to niech przynajmniej raz po mordzie dostanie.

To był mój przyjaciel, nie jego... Czy okazał się przyjacielem to inna kwestia.

Tak trochę jesteśmy w separacji, on jest na kontrakcie, bardzo daleko, mamy kontakt tylko telefoniczny, chciałam i to wyciszyć na chwilę ale powiedział, że straciliśmy już dość czasu.

Zdaję sobie sprawę z tym jak się czuł po mojej zdradzie, ale po niej się rozstalismy i to była jego decyzja, żeby wrócić. Wiedział, też z kim się wiąże i jaka jestem i z czym sie borykam. Sam nie umiał ze mną szczerze porozmawiać aż do swojej zdrady.

Tyle lat... Stąd wątpliwości, bo jednego dnia mi ich żal, innego myślę, że może czas pozbyć się tego poczucia winy, z którym żyję całe małżeństwo, a teraz też on z tym żyje, o ile łatwiej byłoby odejść...

Salomonka, masz rację, mimo wszystko to dobry człowiek, dobry tata, może warto zawalczyć o nas, lubimy się, mamy podobne poczucie humoru, lubimy spędzać ze sobą czas, ale czy da się tak bolesne rzeczy zapomnieć?

Ile miesięcy trwał ten romans?

Ja bym romansu nie wybaczyła. Co innego jednorazowa zdrada,  błąd,  jeszcze wtedy może bym się zastanowiła,  ale romans to też zaangażowanie emocjonalne tego bym nie wybaczyła

Jeśli chcesz z nim dalej być i jeśli nie chcesz powielać schematów, które doprowadziły was do miejsca, w którym jesteście, to trzeba zacząć pracować nad sobą i związkiem, najlepiej u specjalisty.

Twierdzi, że to trwało 4 miesiące, ale nie wiem czy to prawda. Nie znam tej dziewczyny, nie wiem skąd jest, kto to jest. Powiedział mi tylko, że wiedziała, że on jest żonaty i ma dzieci oraz, że niczego jej nie obiecywał i nie deklarował żadnych uczuć. Ale jakaś więź na pewno się wytworzyła. On jest teraz w pracy bardzo daleko, w innej strefie czasowej a ona chciała tam do niego przylecieć, ale odmówił...

Dziękuję za wszystkie wypowiedzi, mam się nad czym zastanawiać.

Doceniajcie dziewczyny to co macie, dbajcie, pielęgnujcie uczucia i związki, nikomu nie życzę takich rozterek przez jakie przechodzę teraz. Żałuję wielu decyzji i czynów, ale cóż, czasu nie cofniemy i trzeba się zmierzyć z konsekwencjami tego wszystkiego.

Przecież ona sama w to nie wierzy. Krokodyle łzy i tyle.

Jesteś pewna,że romans jest skończony?

Jak daleko mieszka od was i jak i gdzie się spotykali? W tych jego delegacjach?

Nie chce siać niepewności, ale gość kłamie.
Według mnie.
Jak już ja pocieszył i niby zerwał, to powinno być 0 kontaktu.
A napisałaś,że chciała teraz do niego przylecieć, więc kontakt jest. Czy po kłótni o byle co nie napiszę jej żeby przyleciała.

Trochę podczas romansu postawił ja na piedestał. Nawet nie próbował się ukrywać, cały weekend nie odbierał telefonu - gdzie tu miłość?
Dzieci chore, on na wyjeździe nie widział ich kilka tygodni i wybiera nowa dupę.
Mógł przyjechać do domu a umówić się na następny z nią.

Obserwuj jego zachowanie z ukrycia, o podejrzeniach nic nie mów, kiedyś prawda wyjdzie.

Dla mnie okres świąteczny był po to żeby temat przycichł.
Coś jest nie tak.

Żona dowiaduje się o zdradzie a on jeszcze 3 tyg pociesza nie żonę tylko ją.
Temat zamieciony pod dywan, wybiję podwójnie

Oczywiście, że kłamie.
Kochanka pewnie chciała rozwodu, czy innych zobowiązań, a on na to nie jest gotowy.
Albo ta "bliskość", czy "wsparcie", to starczyły na początek, a później zaczęło tego brakować.
Gdyby było inaczej, to by sobie już inne życie szykował, a tak wrócił z podkulonym ogonem.

Moja zdrada... Mieszkaliśmy razem w mieście studenckim, pojechał do domu na weekend, ja weszłam na jego gg, pisał z jakąś dziewczyną, zwierzał się sie jej, pisał, że jest ze mną z braku laku, że stracił kiedyś miłość życia, z drugą umawiał się na koleżeńskie spotkania w rodzinnym mieście. Mój kumpel przyszedł mnie pocieszyć, wypiliśmy i stało się, aczkolwiek wszystko trwało 5 minut bo czułam że robię źle i on też to czuł i po prostu przestaliśmy... Z mężem byliśmy wtedy za przeproszeniem gówniarzami...

Czy to można porównywać do kilkumiesięcznego romansu? Gdzie są dzieci i inne zobowiązania?

On wtedy mógł odejść, zdecydował się zostać, teraz mnie stawia w pozycji bez wyjścia, bo dzieci, bo kredyt, bo dom, czuję, że nie zostawił mi tak naprawdę pola do podjęcia decyzji... Kocham cię, wróciłem i masz się z tego cieszyć, tak to wygląda.

Nie usprawiedliwiaj się, bo to droga donikąd.
Nie masz do męża zaufania, a on do ciebie musiał takie mieć, przez 20 lat? To jak teraz żyjecie, to żadna separacja jeśli się kontaktujecie i dodatkowo masz pomysły, żeby go sprawdzać. Separacja to całkowicie odizolowanie się od siebie, życie osobno, bez kontaktu, chyba że w sprawach pilnych i dot. np. dzieci. Oczywiście zrobisz jak będziesz chciała, ale moim zdaniem powinnaś porozmawiać z jakimś specjalistą i przestać się nakręcać.

Jak dla mnie pozamiatane. On ma na tym rozwodzie po prostu dużo do stracenia,  macie wspólny dom, dzieci, a on i tak żyje osobno w delegacjach,  nie ma na głowie dzieci na co dzień,  wpada do domu jak gość i dostaje z życia rodzinnego tylko to co pozytywne a nie musi borykać się z problemami dnia codziennego. Jemu ten rozwód się po prostu nie opłaca. Ciebie ma tu a ją może mieć tam.  Czy ty w ogóle umiałabyś znów mu zaufać i żyć nadal osobno? Jeśli naprawdę kocha i chce to ratować to niech wróci do domu i buduje wasze życie na miejscu a nie w rozjazdach raz na ileś tygodni.

Twojej zdrady nie usprawiedliwiam ale powtarzam , co innego jednorazowa zdrada a co innego romans.

Ps. I żeby LEGAT się zaraz nie uruchomił... gdyby autorem był facet i miał taki sam problem też powiedziałabym mu to samo. Romans to romans i zdrada to zdrada, nie ma płci

Nie bierz winy za jego romans ma siebie.
On manipuluje, zwala na Ciebie, że to wszystko przez Ciebie. To takie schematyczne przez zdradzających.

Jestem zdania, że powinien odpowiadać na wszystkie pytania. Bez jęczenia, że jemu jest smutno i go boli.
No bo Ciebie nie boli, ty musisz wszystko szybko przetrawić bo jemu jest źle.

Czytałaś i korespondencję?

Dlaczego nie zerwał kontaktu?
Kto jest ważny ona czy Twoje samopoczucie.
Bo chyba nie bawi się,że niby zostali przyjaciółmi.

Czyli ty popełniałaś błędy i powodowałaś problemy, ale oczekujesz, że twój mąż rozwiąże je za ciebie w sposób, który tobie będzie się podobał?

Nie widzę jakiejś chęci zmiany u ciebie. Chciałabyś powrócić do czegoś, co mieliście. Dla ciebie było to jako-takie. I jeśli ty tak piszesz o swoim małżeństwie, takie masz podejście do ojca swoich dzieci, to mnie to dziwi, że koleś tyle lat wytrzymał. W końcu pękł. Karmi cię tym, co wydaje mu się, że chcesz usłyszeć. Bo on ma tak samo - nie chce skreślać dzieci, nie chce skreślać lat małżeństwa. I również jestem zdania, ze raczej zostanie. Ale nigdy nie będzie wobec ciebie szczery, bo wie, że przez 20ścia lat waszego związku nigdy nie czuł się na tyle bezpiecznie, aby się otworzyć. Nie czuł wsparcia ani więzi. On przez te wszystkie lata po prostu trwał. Teraz miał romans, dzięki któremu znowu poczuł się pożądanym, wartościowym facetem, który imponuje. I to pozwoli mu przetrwać kilka kolejnych miesięcy lub może lat po czym zrobi to samo - aby poczuć to, czego ty mu nie dajesz. Ale zostanie z obowiązku minionych lat.

To idź wreszcie na terapię.

Zdrada nie jest jej winą, bo to była jego decyzja.
Ale ta decyzja nie była pozbawiona przyczyn, gdyby się bliżej przyjrzeć.

Jej zdrada była dawno, ale przez lata w nim tkwiła.

Gdyby mu było tak dobrze, to by nie zdradził.
A nie chciał odchodzić, bo może ona być dobrą matką, ale niekoniecznie żoną.
Przyzwyczajenie, dziecko (najpierw jedno, później następne), budowanie dorobku, domu itd. Nie jest łatwo odejść.

Teraz autorka musi podjąć bardzo ważną decyzję. Prawdopodobnie jedną z najważniejszych w życiu.
Może odejść, złożyć papiery rozwodowe wskazując jego winę, ogołocić go z dorobku życiowego i zmusić do płacenia alimentów, odseparować od dzieci. To zawsze może zrobić.
Ale przyszła tu, bo wie, że sama swoim zachowaniem i postępowaniem pchnęła męża w ramiona innej kobiety.
I niestety będzie musiała podjąć tę decyzję sama, ponieważ swój problem opisała anonimowo na forum, a nie omówiła z bliskimi.

Żadna z tych decyzji nie będzie ostatecznie dobrym rozwiązaniem.

Taka prawda nic nie usprawiedliwia jego romansu. Twierdzi ze wybaczyl jej zdrade a jednak nie, bo nawet po.latach ma dla siebie alibi i usprawiedliwienie, ze moze miec kochanke, bo autorka go kiedys zdradzila-to nie jest prawdziwe przebaczenie. Problemy w zwiazku to tez nie powod do tego by miec inna na boku. Problemy albo.sie rozwiazuje albo.sie najpierw rozstaje, a dopiero pozniej szuka nowego zwiazku

Idź na terapię.
Pogadaj z kimś bliskim, siostra,mama, koleżanka. Wyrzuć z siebie emocje komuś bliskiemu. Bo pewnie nikt nic nie wie.

Nie wszczynaj z nim kłótni przez telefon.
Bo on nie rozumie, że Cię skrzywdził.
Dla niego nic się nie stało, potrafi zrozumieć, że przez rok możesz robić różne akcje.

A Ty albo wybaczysz i nie wspominasz albo odejdź.