Mąż przestał mi się podobać , kryzys - Netkobiety.pl

Dokładnie, macie dzieci i rodzina teraz powinna być priorytetem.
Żeby mąż się nam podobał w każdym tego słowa znaczeniu, przez cały okres małżeństwa, to wyjątek. Doceniaj go za to, jakim jest człowiekiem.
Nie staraj się na siłę go zmieniać, bo to przynosi odwrotny skutek, zasugerowałaś co powinien zmienić, dalej to jego sprawa.

Jakby to było takie proste, to każdy by sobie zmieniał na nowszy model... który zresztą mógłby okazać się pomyłką.
A to, że podobają Ci się inni mężczyźni, to jest normalne, inne kobiety też są ładniejsze od Ciebie i mężowi się podobają,

Ciągniecie związku ze wzgledu na dzieci to bląd.

O ile tam nie chodzi o coś jeszcze.

A ja mam inne zdanie niż dziewczyny. Teraz, po prostu akceptując zapuszczonego chłopa, sama na siebie kręcisz bat - nie dość, że hodujesz na chacie przyszłego cukrzyka, nadcśnieniowca, zawałowca i potencjalną ofiarę udaru, którą być może będzie trzeba pielęgnować za parę lat jak niemowlę, to jeszcze skazujesz się na życie bez przyciągania damsko-męskiego i seksu. Jak się kobieta w małżeństwie zapasie i zapuści, to każdy faceta rozgrzesza, że ma pretensje, a nawet że odchodzi do innej. Ale kobieta ma trwać i patrzeć z miłością na wielki bęben, rozciągnięte dziurawe dresy i rozdeptane kapcie. No nie, wcale nie musi. Może powiedzieć mężowi co czuje i jakie są konsekwencje tych odczuć oraz dać mu wsparcie w odchudzaniu - kupować i pozwalać kupować tylko określone produkty, wspólnie gotować i jeść zdrowo, zarządzić wspólną aktywność fizyczną. Nie chce? To cóż, małżeństwo rozlezie się w szwach, wcale nie z jej winy.

Jak atrakcyjność męża trochę spadnie, to kobieta w mężu wyszukuje wad i jego atrakcyjność leci jeszcze bardziej w dół.

Gdy atrakcyjność męża (nie tylko w sensie wyglądu, ale ogólnej oceny, którą niektórzy nazywają SMV) spadnie poniżej jej samooceny, to ona zaczyna rozglądać się za innymi.

Oboje małżonkowie psują swoje małżeństwo -- on się zapuścił, ona wyolbrzymia.

Jak możesz pisać, że ona coś wyolbrzymia, nie widząc tego chłopa na oczy? Może jest znacznie gorzej niż wszyscy myślimy, w końcu wiadomo tyle, że to niski, okrągły chłop bez ochoty na aktywność fizyczną. Czy gdybyś miał taki żeński odpowiednik w domu uważałbyś, że wyolbrzymiasz te wady?

Dzieci kioedyś odejdą, a on i on zostaną sami. A dzieci założą właśne rodziny. Pod dzieci być razem to błąd, one po latach mają żal, że rodzice się nie rozwiedli, jesli widziały, ze relacje były kiepskie, awanturym ciche dni i ogólnie beznadziejne dzieciństwo, no ale "pełna rodzina"

Pisze ogólnie, nie o przypadku Autorki, bo nie wiem, jak tam u nich jest.

Gdyby wygląd nie miał nic do rzeczy, autorka by nie podkreślała tuszy męża. To, że był niski również w dniu ślubu zaakceptowała, ale że się rozrósł wszerz jest już poważnym problemem, bo na małych taka tusza rozkłada się fatalnie i nie ma co się oszukiwać, że jest inaczej lub że po ślubie takich rzeczy nie powinno się zauważać. Ona wyraźnie napisała wręcz, że każdy inny facet chodzący po ulicy jest od jej partnera atrakcyjniejszy, a ty uważasz, ze to nie ma znaczenia? Z tego miejsca to już krok od obrzydzenia i reagowania paraliżem na próby kontaktu fizycznego. O ile już nie ma to miejsca, skoro bardziej jej się podoba każdy inny losowy typ.

Najbliżej mi do twojej odpowiedzi. Owszem, akceptacja jest ważna jak piszecie i nikt nie jest idealny, ale mąż jest duży i to nie tylko moje zdanie. Jeździ na rowerku stacjonarnym co drugi dzień, widzę że się stara ale niestety to nie pomaga. Trzeba zmienić żywienie. Może rzeczywiście razem jakoś powinniśmy się za to zabrać? Hmnn
A co do różnych temperamentów, to ma to swoje plusy jak i minusy. Najgorzej mi jednak z ta potrzeba rozwoju i ambicja i tym że maz ma inaczej. Tu jest pułapka, że mąż wolałby chyba żonkę domatorke, a ja typem holdujacym patriarchat nie jestem no i mam swoja potrzebę wyzwań. Najważniejsze dla mnie, aby postarał się zrozumieć że ja nie czuje się w tej roli żony, w której on chciałby mnie widzieć. Niestety czasem jest tak, że umniejsza mnie w tym, w moich sukcesach zawodowych. Nie cieszy się ze mną, nie docenia mnie w tym. To mnie wkurza. Ja wierze w jego potencjał i zawsze mu mówię, że marnuje się w swojej pracy. Brakuje mi tego mocno, żeby też dodawał mi wiatru w skrzydła a nie je podcinal. Dlatego właśnie tak traci na atrakcyjności.....

To naprawdę problem, że nie cieszy się z Twoich sukcesów zawodowych... nie bierzesz pod uwagę faktu, że jemu te sukcesy nie są potrzebne, ani Twoje dodawanie mu skrzydeł.
On nie rozumie Ciebie, Ty jego, tak bywa, ale jak się nie ma większych problemów, to mniejsze urastają do rangi wielkich.

Tu masz powod, a raczej powody:

W pierwszym poście:

Maz jest starszy ode mnie 9 lat, mamy dwójkę małych dzieci. Mocno się różnimy, inne zainteresowania, inne temperamenty, w łóżku tak średnio się dopasowaliśmy. Ja jestem bardziej otwarta, mąż mniej. Mam poczucie, że czegoś mi brakuje. Super nam idzie planowanie, mamy nasze mocne strony jako para i jest dla mnie bardzo ważny, ale... do różnic które wymieniłam dochodzi jeszcze różnica w ambicjach. Ja jestem osobą ambitna, lubię się rozwijać i rywalizować. Mąż woli spokój, jego praca moim zdaniem jest bez perspektyw, zarabiamy tak samo

Tu się nie dogadują, nawet jeśli by teraz zrzucił 30 kg i dorobił mięśni i zmienił styl ubiory, niewiele by to zmieniło. Na chwilę byłoby by było fajnie w łóżku, ale przez ile, przez tydzień, ale nadal by nie miał ambicji, był mało otwarty w łóżku, mieliby inne zainteresowania, temperamenty i tak dalej,i znowu by było :

"Maz jest starszy ode mnie 9 lat, mamy dwójkę małych dzieci. Mocno się różnimy, inne zainteresowania, inne temperamenty, w łóżku tak średnio się dopasowaliśmy. Ja jestem bardziej otwarta, mąż mniej. Mam poczucie, że czegoś mi brakuje. Super nam idzie planowanie, mamy nasze mocne strony jako para i jest dla mnie bardzo ważny, ale... do różnic które wymieniłam dochodzi jeszcze różnica w ambicjach. Ja jestem osobą ambitna, lubię się rozwijać i rywalizować. Mąż woli spokój, jego praca moim zdaniem jest bez perspektyw, zarabiamy tak samo"

Autorko: zarabiasz więcej od męża?
Na czym polega ten Twój rozwój?
Mąż się zmienił z osobowości czy nie?
Jak nie, nie masz prawa to krytykować, widziały gały co brały
A może masz po prostu kryzys wieku średniego? Ile masz lat?
Powiedziałaś mu, że Ci się fizycznie nie podoba?
Ty jesteś bardzo atrakcyjną kobietą?, masz wielu adoratorów?

Ty też się w swojej pracy marnujesz. Stać Cię na więcej.
Dlaczego nic z tym nie robisz? Nie podniesiesz swoich zarobków?

Pisała, że lubi sie rozwijać i jest ambitna, więc tego to jej nie zarzuca.

Pisała, pisała... tylko co to znaczy rozwijać się w pracy? Awansować ze stażysty na starszego stażystę? Przecież nie każde stanowisko pracy lub rodzaj pracy wiąże się z awansem, a rozwijać się w pracy można także poprzez doskonalenie zawodowe.

Moim zdaniem autorka zaczyna lekko czepiać się męża, podczas gdy najwyraźniej on ma zapewnioną stabilizację zawodową, co też niewątpliwie jest autem na rynku pracy.

Autorko, masz rację że sytuacja jest poważna i masz rację że postanowiłaś zasięgnąc gdzieś opinii. Ale lepiej nie tutaj, lecz u specjalistów. U kogoś, kto pomoże Wam się komunikowac, zrozumiec nawzajem własne potrzeby i to co dla Was wzajemnie jest ważne. U kogoś, kogo wskazówek i zaleceń oboje posłuchacie. Po prostu poznaję objawy: jesteś już przy tym kamieniu milowym, za którym zaczyna się droga w dół. Jesteście dwiema różnymi osobowościami (aż mnie kusi by spytac o znaki zodiaku, bo to wbrew pozorom ma powiązanie z cechami charakteru i dążeniami; Ty masz jeden ze znaków powietrza, on - wody, prawda? Jeśli puścicie to na żywioł, to za kilka lat (liczonych na palcach jednej ręki) będzie po zabawie. On musi zrozumiec jak ważne dla Ciebie jest by on się wziął fizycznie za siebie, Ty musisz zacząc patrzec na niego, a nie na ambicje i kasę. Na razie zarabiasz tyle co on i powiem ci co będzie: gdy Twoje zarobki przekroczą jego zarobki, zaczniesz patrzec na niego z góry, jego praca i jego obecny wygląd zaczną byc dla ciebie znacznie wyraźniej widoczne i kłujące w oczy niż dziś; zaczniesz coraz wyraźniej widziec jego wady, a coraz mnie wyraźnie jego zalety, choc jedne i drugie będą takie jak rok-trzy lata wcześniej. Przestaniesz dostrzegac jego plusy, zacznie cię wkurzac sama jego obecnośc. Dostrzegani poza domem faceci zaczną coraz bardziej błyszczec urokiem nowości, a finał będzie taki że albo go zdradzisz i dopiero wtedy odejdziesz albo po prostu go zostawisz.  To własnie znajduje się na dalszych etapach drogi, na której się już znajdujecie. Na razie zauważyłaś pierwsze znaki wskazujące, dokąd ta droga pewnie prowadzi; jeszcze możecie zmienic trasę, choc będzie to wymagało pewnych starań od Was obojga. Spóbuj. Każde z Was musi postarac się zrozumiec to drugie, bez tego się nie uda.

Zle sie dobraliscie od poczatku.  Inne zainteresowania, styl zycia...czlowieka  nie zmienisz.  Teraz musisz  sie z tym meczyc...

Wyszłaś za mąż za kota w worku? Czy mąż nagle zmienił się po ślubie? Jeśli wiedziałaś jakim jest typem człowieka to byłaś wobec niego od początku nieszczera
Chyba że ten nagły "kryzys" ma swoje imię i genitalia w spodniach...

O tym przekonasz się w finale. Prawda jest taka że jakkolwiek wielu parom zdarzają się takie kryzysy, to wieeeele z nich udaje się przetrwac. Ale szansa na przetrwanie takiego kryzysu drastycznie spada gdy w jego momencie w polu widzenia pojawi się "ten trzeci" (myślę że nie popełnię wielkiego błędu stawiając tezę że zdecydowana większość kryzysów, w których nie pojawił się ten trzeci, nie zakończyła się rozpadem związku i tak samo większośc przypadków gdy ten trzeci się pojawił zakończyła się zdradą lub/i rozpadem dotychczasowej relacji).

A dlaczego 30 kg? Przecież utył 40 , a nie sorry, pisała że utył 55 kg.
A to dopiero.