Rozstanie z opcją powrotu - Netkobiety.pl

Pogardzasz partnerką więc niż już tego związku nie będzie... ale będziesz żałował.

Dlaczego pogardza? Nigdzie tak nie napisał.
Napisał, że nie jest za mądra, oczytana, elokwentna.
Jemu to przeszkadza, bo chce partnerki (również intelektualnie), a nie posłusznej kury domowej.

Pewnie będzie żałował, ale z drugiej strony gdyby miał się męczyć kolejne lata, to lepiej niech teraz zakończy, by dziewczyna znalazła sobie kogoś innego.

To szukaj dalej tej idealnej kobiety. Masz do tego prawo.

Uważaj tylko na to, że jak już znajdziesz tą "idealną kobietę", żeby się jednak nie okazało, że ona także szuka IDEALNEGO mężczyzny, bo ma do tego także prawo, a tobie autorze do tego Ideału jednak może jeszcze WIELE brakować

Jeśli ta dziewczyna jest mądra, to żadnej opcji powrotu Ci nie umożliwi. I wtedy dopiero się zdziwisz i ją docenisz, Autorze. Po co męczyłeś się przez aż dwa lata z osobą poniżej Twoich standardów?

Jeśli potrzebowaliście testu, żeby to zauważyć, to nie martw się - oboje jesteście takie same tumany.

Nie przez 2 lata, ale podoba mi się ten tok myślenia

Po dwóch latach się okazało, że to jedna z tych dziewczyn, która kocha za bardzo. Opatrzyła się i nie daje żadnych emocji.  Jakby byłby jakieś kłótnie , fochy,autor byłby przeszczęśliwy lub następna czeka w kolejce. Nie wiem czy to źle czy dobrze, pewnie autor zbiera doświadczenia/ Po dwóch latach rozwiązywaliście test IQ. Dobre

To co opisujesz to niezdrowa relacja (kłótnie, fochy), a mężczyzna który potrzebuje emocji, to nie facet do stabilnego związku (tak jak kobieta).

Może i się opatrzyła, może i następna czeka w kolejce, a może ona po prostu jest głupiutka(?).
Fajnie się żyje razem, fajnie w łóżku, ale poważny związek, małżeństwo to jednak nie, bo fajnie jednak jest pogadać na wspólne tematy, mieć tą więź porozumienia.

Nie wracajcie do siebie. To nie będzie dobry związek ani dla Ciebie ani dla niej.
Nie cenisz tej dziewczyny, nie imponuje Ci, jest dla Ciebie tylko dobrym człowiekiem. To za mało aby spędzić ze sobą cale życie i mieć z niego satysfakcję.

Każdy z nas ma prawo cenić co innego, mieć inne oczekiwania wobec życiowego partnera. Dobrze sobie zdawać sprawę na etapie poznawania się, zanim zapadną decyzje o ślubie i dzieciach. Dwa lata to kawał czasu, można dobrze się poznać. Jeśli teraz nie jesteś nią zauroczony to już nie będziesz.

tojejo, co u Ciebie? Wróciłam tu bo ciekawa jestem, jak się masz. Ułożyłeś sobie wszystko w głowie, wątpliwości zniknęły? Przeczytałeś te posty w ogóle?

Masz autyzm? Musiałeś wykonać test IQ żeby stwierdzić że Twoja dziewczyna, z którą byłeś przez 2 lata jest inna niż Ty? Co będzie kolejne? Będziesz dobierał laski na Tinderze wg enneagramu? W ramach randki zrobisz nowej dziewczynie Test Rorschacha?
Masz prawo zerwać z dziewczyną, jeśli nie czujesz się szczęśliwy. Masz prawo czuć frustracje, jeśli twój związek przypomina bardziej opieke nad dzieckiem niż relacje partnerską. Masz prawo oczekiwać od partnerki inteligencji i cenić sobie w ludziach błyskotliwość.
To wszystko jest normalne.
Dziwny jest jednak twój oziębły, oschły sposób wyrażania się. Sam ułożyłeś wypowiedz w taki sposób, że na samym wstępie podkreślasz, że WYKONALIŚCIE TEST IQ. Musiałeś testem zweryfikować i potwierdzić swoje prawo do odczuwania frustracji i braku szczęścia w związku?
Brzmisz równie głupio jak horoskopiara, która mówi rzeczy w stylu: "nie, z lwami się nie spotykam. Musiałam z nim zerwać bo tylko skorpiony i barany pasują do mojego znaku zodiaku".

Do wrozki pojdzie

Dokladnie powinna go kopnac w dooope

A może potrzebuje partnerki, która zrozumie o czym on mówi?

A skąd przypuszczenie, że był chamski w swoich żartach?

Jeśli autorowi przeszkadza poziom intelektualny jego partnerki, to jest jego preferencja i ma do tego pełne prawo.

Wyobraź sobie, że jesteś z mężczyzną, a on nie chwyta twoich żartów, nie rozumie o czym mówisz, realizuje swoje podstawowe potrzeby.
Na dłuższy czas bywa to bardzo uciążliwe.

Skad wiem,ze byly chamskie? Ano bo wiem,ze scenariusz byl taki: on powiedzial cos chamskiego,ona sie obrazila, a na koniec bylo,ze jego zartow nie rozumie. W podrozach tez mozna z takim zwariowac-kiedy sie jedzie w rozne miejsca po to by dobrze spedzic czas,a nie uczyc sie o nich historii.

Wynik tego testu, to taka ostatnia kropla, która przelała czarę goryczy.
Nieważne czy autor cierpi na przerost ambicji i ma o sobie nie wiadomo jakie to zdanie - to jego problem, o ile w ogóle coś takiego jest dla niego problemem
Liczy się tylko to, że autora drażni tępota tej dziewczyny. Może posiada ona super zalety, ale nie grzeszy bystrością umysłową.
Autor znosił to i tak długo, bo dwa lata, jednak przyszedł czas, gdy doszedł do wniosku, że to nie jest dla niego.
Miałam kiedyś kolegę, który był bardzo zafascynowany pewna dziewczyna, nie znał jej osobiście, po prostu obserwował ja i był zachwycony.
Doprowadził do tego, że wreszcie poznał te dziewczynę.
Jego fascynacja nią szybko mu minęła, bo zwyczajnie musiał wstydzić się za nią np w towarzystwie. Wszystko byłoby ok, gdyby ta dziewczyna siedziała cicho i nigdy się nie odzywała. Ilekroć bowiem zabierała głos podczas różnych spotkań towarzyskich wychodziła z niej taka głupota i tępota, że ludzie nie wiedzieli, jak się zachować, żeby nie robić temu koledze jeszcze większego obciachu.
Tak więc czego bym sobie o autorze nie pomyślała, to jednego jestem pewna - dobrze zrobił kończąc związek z tą dziewczyną.

Zgadzam się z Tobą, jednak to nie zmienia faktu, że autor może czuć się zażenowany uświadamiając sobie, że jego kobieta nie należy do zbyt bystrych.

Dziękuję bardzo za liczne odpowiedzi. Dzięki ich zróżnicowaniu mogłem przyjrzeć się sytuacji z różnych perspektyw. Naprawdę wiele mi to daje. Dobrze przeczytać słowa utwierdzające mnie w moim wyborze, ponieważ nie czuję się wtedy jakbym robił coś złego. Jednocześnie dobrze przeczytać słowa krytyki, ponieważ faktycznie mogę się zastanowić czy przypadkiem nie robię jakiegoś głupstwa.

Sytuacja się nie zmieniła - dalej mieszkamy razem, ale nie "jesteśmy razem". Ja jednak mam coraz mniej wątpliwości. Obserwuje nas oboje dokładniej i faktycznie widzę że ona lubi porozmawiać raczej o przyziemnych sprawach, co oczywiście nie jest złe, a tymczasem ja lubię też zgłębiać różne zagadnienia.

Widzę że ona dość ciężko znosi nasze rozstanie, ja jednak w głębi czuję coś na kształt ulgi i mam przez to wyrzuty sumienia.

Tak, jest śliczna i dobra w łóżku. "Lepiej jest nie odzywać się wcale i wydać się głupim, niż odezwać się i rozwiać wszelkie wątpliwości" - ona bardzo rzadko rozpoczynała jakiś grubszy temat. Możliwe że jest to elementem mistrzostwa kamuflażu. Aczkolwiek nie wykluczam że to ja jestem jakiś skrzywiony.

Ona jest też dobrym człowiekiem. Jest uczciwa, pomocna i wyrozumiała. "Wytrzymanie" z nią dwóch lat nie było szczególnie ciężkim zadaniem. Po 2 latach czuję jednak że nasza relacja nie jest taka jaka powinna być. Coraz częściej myślę o niej jak o siostrze którą muszę się opiekować, a nie jak o partnerce z którą mogę podbić świat. Nigdy nie śmialiśmy się razem tak że nie mogliśmy przestać. Tak że aż bolały policzki i miało się dość. Brakuje mi tego, a nasze rozmowy są po prostu płytkie.

Domyślam się że to nic by nie zmieniło. Prawdopodobnie przeciągnąłbym tylko czas naszego rozstania bo wciąż na nowo wracałbym do tych rozterek.

Dziękuję za ukrócenie nadzieji. Czasem parę szorstkich słów potrafi wyzwolić z obłudy. Naprawdę tego potrzebowałem i czytałem Twój komentarz wielokrotnie przez te parę dni.

Otóż to. Spędziliśmy razem dobre 2 lata. Spróbowaliśmy... Nie chcę jednak spędzić z nią reszty życia. Nie powinienem więc jej blokować. Im wcześniej się rozejdziemy tym więcej będziemy mieć czasu na dalsze poszukiwania szczęścia.

Cóż, strzał w dziesiątkę. Miotam się. Nie chcę z nią być i nie chcę być sam. Nie chcę jej skrzywdzić, a ona jest mocno we mnie zakochana. Chyba po prostu muszę na chwilę przyzwyczaić się do ciągłych wyrzutów sumienia.

Nie jestem zbyt dobry ani w nawiązywaniu relacji, ani w ich zakańczaniu. Jest to po prostu dla mnie bardzo trudne. Dla niej napewno też.

Zapewniam że czarny humor to nie moja bajka. Zapewniam też że gdybym ją obraził czymś głupim to bez wachania użyłbym słowa "przepraszam", bo mnie to nie boli.

Ostatnią naszą podróż spędziliśmy w Turcji. Ciekawostka jest taka że w tym kraju na bazarach nie ma cen. Trzeba wejść do sklepu i nawiązać dialog ze sprzedawcą. Nie jak w Polsce - ściągasz towar z półki, do kasy "pik pik" i płacisz. Handel i targowanie się jest częścią ich kultury. Moja dziewczyna natomiast dostawała małpiego rozumu gdy podchodził do niej sprzedawca. Nie potrafiła określić jakiego koloru torebkę chce, czego szuka, kim w ogóle jest. Nie potrafiła nawet powiedzieć "nie łaź za mną typie, sama se pooglądam". Burkała tylko coś pod nosem tak że nawet ja nie rozumiałem.

Sytuacja z lotniska, również w Turcji. Wychodzimy z samolotu. Idziemy do autobusu i zauważyliśmy stoisko z kartami SIM do telefonu. Łapię ulotkę, przeglądam oferty i porównuje je z konkurencją która była oddalona o 5 metrów. Chcę zacząć rozmowę z moją dziewczyną, a karta SIM już zarejestrowana, kasjerka wprowadziła już dane z paszportu do systemu i trzeba zapłacić. 400 złotych za 20 GB internetu na 2 tygodnie. Turystów się goli z kasy, trudno.

Btw. nauka historii również jest fajnym sposobem spędzania czasu. Może ciebie bardziej interesowałaby lista kanałów w hotelowym TV. Nie wiem, nie oceniam. Dla każdego coś innego. Ważne żeby w związku interesować się plus minus tym samym i wtedy obie osoby są spełnione.

Dokładnie tak było. Gdy zobaczyłem dwie liczby, tak namacalne i jednoznaczne... Coś we mnie pękło.

---

Dziękuję jeszcze raz za dotychczasowe wypowiedzi. Wszystkie co do jednej są dla mnie bezcenne.

Burkę też miałem jej kazać założyć "tak jak w tamtym kraju kultura nakazuje"? Chyba nie dość długo myślałaś nad odpowiedzią Miri.

Stałem obok i wcale nie miałem zamiaru zdejmować z niej wszelkich stresów świata. To uczyniłoby ją tylko słabszą. Weszliśmy do tego sklepu pozytywnie nastrojeni. Wielokrotnie obserwowała jak ja sobie radziłem z tymi ludźmi. Tym razem dałem jej wolną rękę aby to ona się pobawiła. W końcu miała po prostu wybrać sobie torebkę.

Gdyby działo się coś złego, np. sprzedawca zacząłby być naprawdę nachalny bądź wręcz agresywny, to wtedy wkroczyłbym ja - "jej mężczyzna". Dziewczyna się jednak zestresowała bo sprzedawca zapytał ją czy torebka jej się podoba. Czy kolor fajny czy może inny. A jaki krój. A czy ma być duża czy mała. Z paseczkiem czy sznureczkiem. Przed czym miałem ją bronić proszę ja Ciebie?

Całej Turcji nie da się od siebie odgonić. To nie była cecha tego właśnie gościa. Z kobietami-sprzedawczyniami wcale nie radziła sobie lepiej.  Poza tym ci ludzie są naprawdę sympatyczni, uśmiechnięci, pogodni, pomocni. Może tylko przy negocjowaniu ceny trzeba zachować szczególną ostrożność - biznes to w końcu biznes.

Córkę mógłbym bronić przed robieniem zakupów, a nie dorosłą kobietę.

Ale owszem, tak. Patrzałem i obserwowałem. Jak palant, może. Wyobrażałem sobie czasem w takich sytuacjach jak decydujemy się na wspólne życie i budowę wspólnego, wymarzonego domu. Wyobrażałem sobie jak ona nie potrafi zwrócić uwagi budowlańcom że nie mogą ciągle chodzić nawaleni. Że nie widzi że dach jest krzywy. Że nie potrafi określić jakiego koloru ma być ściana. Że nie wie czy na starość chce sadzić marchew czy tulipany.

Dokladnie tez tak mysle

Płytko mnie oceniacie, ale nie mam Wam tego za złe. W końcu jestem tylko gościem z internetów.

Ona nie jest boginią piękna, ale ja lubię skromne kobiety. Dlatego dla mnie jest "ładną dupą". Myślę że na większości facetów nie zrobiłaby większego wrażenia.

Słowo "poużywałeś" jest obrazą biorąc pod uwagę z jaką intencją wszedłem w związek i ile zaangażowania w niego włożyłem.

"... się znudziło ... i czas poszukać sobie nowego." - nie widzę pola do dalszej pracy nad związkiem. Mam do wyboru zakończenie go albo frustrację, którą z czasem przelewałbym pewnie i na nią.

"Towar"... Boziu

Nie kumasz że jeżeli ktoś jest asertywny i pyskaty to taki jest zarówno na zewnątrz jak i w związku. Mogłeś mieć relację, z miłą i grzeczną dziewczyną, w której Ty nosiłbyś spodnie. Widocznie nie jesteś liderem jeżeli chcesz babę z którą trzeba będzie szarpać się o te mityczne kompromisy.

Myślę, że temat się wyczerpał. Autor utwierdził się w przekonaniu że robi dobrze i nie chce dzielić życia z tą dziewczyną.
Nie ma co robić gównoburzy.

Pozostaje życzyć Tobie i tej dziewczynie szczęścia i ułożenia sobie życia na nowo.

Ale takie rzeczy, że nie nadaje się na tych samych falach, widzi się od razu, a nie po dwóch latach używania.