Perfekcyjny związek, nagle rozstanie - Netkobiety.pl

A to ciekawy wątek, ja go czytam tak: zawsze mam kontrolę w związku, wiem kiedy facet kręci, czytam go jak otwartą księgę nie byłam bluszczem, wszystko robilam po bożemu, a tu sru, kiedy ja w fotelu kierowcy wiozłam nas w piękne czeluści miłości on nagle wyskoczył mi z samochodu. Co się stało?! Ano nic się nie stało, po prostu związek był perfekcyjny dla Ciebie, ale nie dla niego. Jeżeli naprawdę chcesz się dowiedzieć zamiast snuć domysły to musisz się go zwyczajnie dopytać bo nikt na forum nie siedzi facetowi w głowie.

Pewnie macie rację. Chyba chciałam usłyszeć że to dupek, tak łatwiej było by mi się uporać z rozstaniem. Trudniej jestes myśleć że rzucił mnie w porządku facet.

ojj potrafia. przez lata mialam sentyment dos wojej pierwszej milosci jeszcze z dziecinstwa/mlodosci.
trafilismy na siebie juz jako dorosli. tez wil gniazdko z dziewczyna, nawet mieli rocznice, przygotowal naprawde super niespodzianki, do tego wyznania miloscii inne zyganie tecza, a w tym samym czasie planowal juz zerwanie. ja bylam pewna, ze to mnie bajeruje. po 2 tygodniach zrobilam oczy jak 5 zloty, bo on serio z nia zerwal.

wyleczylam  sie z sentymentu do niego raz na zawsze.

a przez ten rok byl z nia tylko dla seksu. to jego slowa, nie moje domysly.

Jest tu dużo opini że postąpił fair i z taktem. Ale nie jest trochę tak że jak ktoś nic nie czuje to przecież ta druga strona czuję że daje więcej a otrzymuje mniej ? Wtedy osoba która nic nie czuje mniej się stara, nie przytula, nie obiecuje wspólnych wyjazdów w przyszłości, wycofuje kontakt, no coś do cholerny czuć że nie jest do końca tak jak powinno być. Ja bym tak nie umiała, nic nie czując lub nie będąc pewną dawać wyrazy troski i miłość drugiej osobie. Jeszcze dwa dni przez zerwaniem zapytałam czy pojedziemy w maju na koncert. Odpowiedział 'pojedziemy!'. Czy to jest normalne?

Ciężko żyć z myślą że te wszystko sygnały ze ktoś był zakochany były nieprawdziwe i że związek był idealny tylko dla mnie. I że okazało się że tylko ja byłam zakochana. I że to tylko ja byłam szczęśliwa. Mam wyrzutu sumienia że może w swoim szczęścia nie zauważyłam że on był nieszczęśliwy. Chociaż analizuje ciągle jego gesty i słowa. Mówiłam mu że musimy rozmawiać, że problemy i swoje rozterki rozwiązuje się na bieżąco a nie chowa pod dywan. i ufałam mu ze jeśli będzie miał jakąś wątpliwość to przyjdzie i mi powie, żeby udało się rozwiązać coś zanim będzie za późno. Wiem że każdy ma wybór i nie da się nikogo zmusić do uczucia. Ale to bardzo boli

Przeżyłam kiedyś podobną historię. Związek trwał tylko rok, ale to była moja wielka miłość. I on mówił to samo o mnie. Nie tylko mówił, bo za słowami szły też wspaniałe czyny. Czułam się kochana jak nigdy. Do samego końca był cudowny, więc czułam się oszukana podwójnie. Nawet 3 dni przed rozstaniem były Walentynki, zrobił mi super niespodziankę z piękną kartką na której były wyznania miłości że zawsze razem, wspólna starość, nie ma drugiej takiej jak ja, itp...

Po tym jak zerwał, przez tydzień byłam w szoku.Nawet nie że smutna tylko w szoku. Uważałam że coś mu odbiło, ale to chwilowe i zaraz do mnie wróci. Że TAKIEJ miłości nie kończy się ot tak. Potem do mnie dotarło że to jest na serio. Byłam tak zdesperowana że chciałam zapłacić wróżce 3 tys zł za jakieś zaklęcia miłosne żeby wrócił (a uwierz, jestem bardzo racjonalną osobą). Wróżka odmówiła mi (!), tłumacząc to takimi słowami: "mogę spróbować przywołać kogoś, kto odszedł z powodu zawirowań losu, np. przeprowadzki; ale nie w przypadku kogoś kto nie chce być z tobą". Ja byłam szczerze i głęboko oburzona. Co ona gada? Przecież on mnie kocha! Tylko z jakiegoś powodu mu teraz odbiło, może ma gorszy czas, depresję, nie wiem? 
Mój kolega, gdy smęciłam mu że przecież dla nas to była miłość życia, powiedział mi wtedy "może to była miłość Twojego życia, ale Ty nie byłaś miłością jego życia".
Też byłam oburzona! Że przecież on go nie znał, nie wie jak bardzo mnie kochał!

Też byłam zdziwiona, że zawsze przecież psuło się zanim związek się rozleciał, a tu nie...

Gdy potem ktoś pytał mnie dlaczego się rozstaliśmy, naprawdę szczerze odpowiadałam "nie wiem". Do dziś nie znam powodu.
Trochę mi zajęło gdy doszło do mnie że ci ludzie mają rację, a facet był zwykłym dupkiem. Teraz już nie roztrząsam, czy udawał, czy kochał mnie ale mu przeszło, a może poznał inną. Po prostu wiem, że gdyby to była tak wielka miłość o jakiej mówił, to by nie odszedł.

PS. Potem poznałam męża Czyli nie trać nadziei. Jedyny minus, to że po takiej historii trudno komuś zaufać i znów oddać uczuciowo całą siebie, bo się myśli "skoro tam zrobiłam wszystko i się rozpadło, to dlaczego teraz miałoby się udać?". Ale czas leczy rany.

Madoja, odpuściłaś od razu tego faceta czy próbowałaś walczyć o niego?

Walczyłam jakieś 2 tygodnie, pisałam, dzwoniłam, zapewniałam że poradzimy sobie z tym. Podkreślałam wciąż że nie wiem o co chodzi, że było super, że wiem że był szczęśliwy ze mną. Pytałam czy naprawdę chce zakończyć TAKIE uczucie.

A on niby przygnębiony, ale stanowczy. I podawał głupie powody, typu: wszystko przemyślałem, nie byłabyś szczęśliwa ze mną. Momentami miałam wrażenie że już ulega, zmienia zdanie, ale zaraz potem znów twardo twierdził że to koniec.

Zastanawiałam się czy poznał inną, ale kiedy? Spędzaliśmy ze sobą ogromną część każdego dnia - jak nie na żywo, to wisząc na telefonach. Nie miałby czasu kogoś poznać. My mieliśmy wzajemnie na swoim punkcie wręcz obsesję, nieprawdopodobna miłość, niesamowita chemia. Dzwonił do mnie nawet gdy wychodził do WC w pracy.

Po roku odezwałam się do niego. Przez cały rok karmiłam się złudzeniem, że na pewno za mną tęsknił, a może nawet żałował tego co zrobił, tylko wstyd mu się odezwać, a może nie ma już do mnie numeru. Napisałam kilkuzdaniową wiadomość, że zastanawiałam się czy wszystko u niego w porządku, czy jest zdrowy itd.
Odpisał "wszystko ok". Zero pytań co u mnie, nic. Zero zainteresowania. Napisałam jeszcze "bardzo się ciesze", na co on więcej nie odpisał.
To mnie otrzeźwiło. To nawet dalekich znajomych pyta się po czasie co u nich, a on w ogóle się mną nie interesował, w ogóle o mnie nie myślał.

To mnie uleczyło z tej głupiej miłości. Uzmysłowiłam sobie, że go idealizowałam, a nie był tego wart.

Madoja, może odezwała się do niego jakaś stara miłość i wszystko rzucił. Też tak czasem sobie tłumaczę..

Nie zamierzam iść tą drogą. Zastanawiam się czy są faceci którzy pod wpływem świadomości że ta druga osoba znika i nie wróci zdają sobie sprawę co stracili i że tak naprawdę to mają w sobie uczucia wobec osoby z którą zerwali.

Możliwe.
Tutaj są jakieś głosy że postąpił fair. No nie postąpił. Jednak trzeba brać trochę odpowiedzialność za swoje słowa i czyny. Gdy ja wiem, że nic z czegoś nie wyjdzie albo czuję że coś się kończy, to nie obiecuję gruszek na wierzbie.

I, nie oszukujmy się, dopóki się kogoś kocha, daje się tej miłości szanse.
Wiem po sobie. Nawet gdy facet coś zjebał, ale potem błagał i przepraszał, to - o ile go kochałam - wracałam. Miłość napędza do wybaczania i kolejnych prób.
Skoro nie chciał dać mi już szansy (ani Twój Tobie), to znaczy że nie kochał. Może kochali wcześniej i na fali tej miłości mówili i robili wspaniałe rzeczy, a potem coś się nagle stało, nie wiem. Tak jak przykładowo powrót byłej.
Ale ja wolałabym znać ten powód. Przynajmniej bym rozumiała. A tak to analizowałam wszystkie nasze rozmowy, ostatnie wydarzenia, próbując znaleźć coś co zrobiłam źle. I nic nie mogłam znaleźć.
Mówię to zupełnie szczerze, bo ja wiem kiedy zjebałam znajomość/związek. W tym przypadku tak nie było.

Czy jest sens tęsknić za kimś kto tak rapowanie się odkochuje? Dla kogo miłość jest tak powierzchowna? Kto - jak dziecko w przedszkolu - strasznie kocha dziś tę dziewczynkę, a jutro inną?

Tylko nawet nie wiem kiedy miał kogoś poznać albo się za kimś rozglądać. Na miasto nie wychodził, jak już to koledzy odwiedzali jego. Każdy weekend spędzaliśmy razem. Codziennie wieczorem i po pracy dzwonił, więc też wiedziałam co robi i gdzie jest. Nie było chowania telefonu albo dziwnych smsow po nocach.

On nie jest w porządku. Miał nagadane, żeby wreszcie skończył z tą fantazją w postaci ciebie. Nie ten kocha, kto kwiaty przynosi, ale ten, kto potrafi z tobą dzielić codzienność.W rzeczywistości on się mało przejmował tobą i twoimi uczuciami, ale wrażenie zrobił.

Oczekiwałeś że z nimi zerwiesz a one będą się do Ciebie dobijać i pokazywać jak Cie kochają, prosić żebyś nie odchodził itp.?

A rozmawiałeś z nimi o tym, że Ci czegoś brakuje?

Dokładnie jakbym czytała o sobie...
Miesiąc temu mój ex zakończył ze mną relacje ponieważ jak uważał " nie chcę zostawać na noc więc stwierdził że ja nie traktuje tego poważnie" pisałam tutaj nawet na forum.
Ja po dwóch tygodniach się odezwałam, pisaliśmy normalnie jak gdyby nigdy nic później kilka dni ciszy i znowu zaczęliśmy pisać.. napisałam że chcę przyjechać po swoje rzeczy najpierw mi odmówił później ustaliliśmy inny dzień. Więc aktualnie moja sytuacja wygląda tak że pojechałam po rzeczy, zobaczyliśmy się przytulaliśmy się, normalna rozmowa o niczym konkretnym. Chciałam z nim porozmawiać to odmówił stwierdził że nie jest jeszcze gotowy.. powiedziałam że bardzoo za nimi tęsknię, brakuje mi go to powiedział to samo ale to by było na tyle.. on chciał utrzymywać kontakt SMS ze mną ale powdozialam mu że ja nie chcę więc powdozialam że to koniec on że tak. Później na sam koniec spotkania przytulanie, całkowanie, ciężko było nam się rozstać więc ja na prawdę nie rozumiem o co mu chodzi.. niby tutaj mówi że nie chcę a z jednej strony pokazuje co innego.
Dokładnie jak Ty byłam pewna że on traktuje na poważnie, do końca samego traktował mnie z dużym uczuciem aż nagle koniec. Ja od czasu spotkania się z nim nie mogę dojść do siebie.
Rozumiem Cię doskonale co teraz czujesz. Bardzoo Ci współczuję

Czasem sobie myślę że za dużo planowałam i ze wystraszył się moich dalszych planów na to półrocze. , wspólnych wakacji w Grecji, zobaczenia krokusów:( mówiłam że marzy mi się odwiedzić Neapol:(

Autorko, witaj w klubie:)

Ja popełniłam ten błąd, że po około miesiącu podjęłam próbę rozmowy. Nie żebrałam o powrót, nic z tych rzeczy. Po prostu chciałam uzyskać wyjaśnienia na temat powodów tego co się wydarzyło, ponieważ podobnie jak Ty z dnia na dzień zostałam z jednym wielkim WTF w głowie i milionem myśli co zrobiłam nie tak. Wyjaśnień nie otrzymałam, a mam wrażenie, że tylko podbudowałam panu ego, ponieważ pokazałam mu, że po jakimś czasie nadal na niego czekam i żyję wspomnieniami, podczas gdy on bryluje na portalu randkowym. Dodam, że rozmowa była szczytem nietaktu - przeciągna w nieskończoność, tłumaczenie, że nie miał czasu odpowiedzieć (to do niego zupełnie niepodobne, nigdy wcześniej nie miał takiego problemu)... czułam się zażenowana jak nigdy, ale chciałam już doprowadzić temat do końca i ostatecznie rozmowa, która mogła odbyć się w jeden wieczór ciągnęła się kilka dni. Nie polecam, a przynajmniej uczulam, aby nie dać się wciągnąć w taki sposób "rozmowy".

Wiem co przeżywasz,u mnie było bardzo podobnie, z tym ,że partner po miło spędzonym piątku i wspólnej nocy, rano wyszedł jak jeszcze spałam i zerwał przez telefon oznajmiając że uświadomił sobie że przestał mnie kochać. Przez siedem miesięcy mowił że kocha a tu nagle mu się odwidziało :-( Nie miał nawet odwagi powiedzieć mi tego prosto w oczy.
Ile czasu minęło u Ciebie od rozstania?

Straszne. Ale wyglądał mi na desperata.
Normalny człowiek jednak zerwałby z tamtą kobietą, jeśli czuł, że to nie to. widać nie chciał być sam i lepszy wróbel w garści. Ile lat mineło od tamtego czasu?