Moja historia - Netkobiety.pl

I dobrze... Podjęłaś ryzyko, nie wyszło. Jeden plus, że wasze dzieci na tym zyskają.

To było do przewidzenia...Nie wiem czy jest sens mówić o ex kochanku, bo rozwód będzie z Twojej winy, a lepiej dla Ciebie jakby był bez orzekania o winie.

Daj spokój z tą śmieszną egzaltacją. To nie jest jakieś nagłe nieszczęście co cię spotyka, tylko konsekwencja twoich działań. A co do bycia kochanką i tą drugą - oczywiście, że się nadajesz, robiłaś to przecież aż przez rok. Kobiety, które wiedzą, że się do tego nie nadają, nie wchodzą w żadne relacje z żonatymi facetami, właśnie dlatego że mają tego świadomość.

Nie kocham męża . Po paru miesiącach romansu złożyłam pozew o rozwód.

Jak wejdziesz w kolejną relację, to powiedź mu o byciu kochanką żonatego.
Zobaczysz jak normalny facet zareaguje.

Powiedział kocham po tym jak mnie zaliczył. Więc chyba nie musiał skoro i bez tego miał co chciał.
Jak mogłam najszybciej złożyłam papiery i powiedzialm ze chce zakończyć małżeństwo.
Wyszłam za mąż bo chciałam mieć rodzinę. Uczucie też było. Ale chyba nie tak silne jak być powinno. Przez wszystkie lata małżeństwa nawet do głowy mi nie przyszło żeby zainteresować się innym mężczyzną. Do czasu.

Zapewne macie rację w tym wszystkim co napisaliście. Za to wszystko co się wydarzyło, łącznie z moim uczuciem mogę winić tylko siebie. Dziękuje za komentarze.

Lina25, skoro go kochałaś i miło z nim płynął czas, to przejdziesz teraz przez etapy żałoby po rozstaniu, tak samo, jakbyś była z nim w "pełnoprawnym' związku. Pamiętaj, że świat nie jest czarno-biały, a w różnych odcieniach szarości. Zwrócilaś wolność mężowi, czyli postąpiłaś uczciwe wobec niego. Jeszcze może być tak, że spotkasz kogoś, komu Twoje przeszłe związki, czy były 'legalne', czy "nielegalne" nie będą przeszkadzały, to będzie zależeć od stopnia dojrzałości tej osoby i jego uczucia do Ciebie.

Ile masz lat?

Po 40 to jeszcze młodość. Wszystko przed Tobą ale musi minąć dużo czasu. Musisz być wolna od uczucia do tego  pana. A prawda że to że powiedział ' kocham" , nic nie znaczy. Gdyby tak było , byłby z Tobą. Nikt inny by się dla niego nie liczył.  A on został z żoną czyli standard. Gdybyś nie postawiła mu ultimatum ten romans trwałby jeszcze bardzo długo. I " kocham" slyszalabys bardzo często. Ale tutaj liczą się czyny. Szyby pokazały że to było kłamstwo. Mężczyzna który kocha nie zostawia. W jego życiu niedługo pojawi się kolejna kochanka bo dla niego to sex i rozrywka. Bierze to  ,czego nie ma w domu ale nie zamierza nic zmieniać.   Dom to świętość a kochanki tak naprawdę nie szanuje.  Służy mu do zaspokajania jego potrzeb - fizycznych i emocjonalnych. W tym wszystkim on jest najważniejszy. Nie żona i nie kochanka. To jemu ma być dobrze bez konsekwencji.
Życze Ci wytrwałości bo jeżeli naprawdę pokochałś to trochę czasu będzie bolało.  Ale później będziesz zadowolona że to się skończyło. Zasługujesz na kogoś dla kogo będziesz priorytetem a nie opcją

Opisałaś najbardziej typowy przebieg romansu jaki można sobie wyobrazić. Rok radosnego bzykania, pani rzuca męża, pan nie rzuca żony.
Ale bywa też inaczej. Moja bliska koleżanka już planując swój rozwód (z debilem i agresorem, to fakt) weszła w romans z pierwszym lepszym zainteresowanym kolegą w nowej pracy, żonatym, dzieciatym. Trwa to już ponad rok, ona się rozwiodła, on jest w trakcie. Zostawił żonę po 20 latach, córki się do niego przestały odzywać, rozwód będzie się wlókł pewnie długo, bo żona nie współpracuje dla dobra szczęśliwych kochanków. A oni już razem mieszkają, z jej dziećmi. Szybko poszło.

W sumie to nie przegralaś.
Bo co było do przegrania?  Mąz którego nie kochalaś?
Chyba że mieliście dzieci, wtedy rodzina.
Teraz stoisz w prawdzie o swoim życiu,  czyli że jesteś sama.
Wcale nie jest powiedziane, że gdyby on odszedł od żony natychmiast,  jak kochanek koleżanki Kassji, że to by oznaczało trwały związek dla kochanki i jakiś dowód milosci wielkiej.
Raczej w tym wieku to impulsywne działanie, które kończy się zwykle z łoskotem.
Mój ex był w Twojej sytuacji, odszedł ode mnie,  kochanka się wypieła, uważał że przegrał.
A ja z perspektywy czasu myślę że wygrał coś nie tylko dla siebie, ale i dla mnie.
Twój związek z mężem nie miał sensu, a kochanek wybrał swoje życie.

Ryzyko, że ciało puszczone raz będzie się puszczać, jest zbyt wysokie by ryzykować coś poważnego.

To że ktoś jest dobrym kochankiem czy kochanką nie znaczy że będzie dobrym partnerem. Romans to fikcja życie w bajce. Tam nie ma prozy życia, idealizuje się ta druga osobę bo działają endorfiny. Może on zostawił by dla ciebie rodzinę ale co później. Jak już będzie legalnie jak juz opadną emocje, nie bedzie już tych emocji związanych z tajnymi spotkaniami. Zobaczysz że też jest zwykłym facetem, dopiero wtedy zaczniecie się poznawać tak naprawdę w trakcie "normalnego życia. Pierwsze kłótnie i zgrzyty .. I facet zacznie myśleć co ja zrobiłem.. zostawiłem rodzinę, może miłość swojego życia, dzieci się odemnie odwróciły, połowa rodziny i spora część znajomych. Czy naprawdę myślisz że można zbudować szczęście na cudzym nieszczęściu. Kowalski dal ci swój czas, mówił czule słówka, dawał bliskość której nie miałaś od męża, no i się zakochałaś.. A tak serio jak zaczniesz myśleć nie tylko o sobie to wiesz jaka krzywdę wyrządziła byś jego dzieciom. Czy naprawdę mogłabyś być z facetem który zostawi rodzinę dla ciebie?  A co jeśli później ciebie by zmienił na nowy model i zostawił z kredytami. Zawsze łatwo jest zostawić stare zepsute i iść na nowe, tylko jakby wyglądał wasz związek jakby dopadły go wyrzuty sumienia że tak łatwo się poddał i nie zawalczył o swoją rodzinę ?!

Facet ma rację, żona będzie się mścić, dzieci przy udziale sądu sfeminizowanego zostaną mu odebrane...wolno i zgodnie z "prawem", jak żona kumata to i kasę dobrą ściągnie.

Generalnie to jest twój ratunek, ten tym umie "tylko" zdradzać bo tak jest prościej. Być może już kręci się za następna podatną na manipulacje kobietą.
Więc wierz mi, że uniknełaś ogromnych komplikacji.
A jeszcze pamiętaj, że w Polsce zawsze winne są kobiety xd

z prawami rządzącymi światem, choćby nie wiem jak były obrzydliwe, ciężko polemizować.
Warto by było również uściślić kim są owi "Wy" najobrzydliwsi.