Jak powiedzieć jej o długach? - Netkobiety.pl

Hm... a mógłbyś napisać coś więcej - skąd te Twoje długi, co wiesz o Jej rodzinie ? no różnie może być

Mam nadzieję, że dostaniesz wpisy od wielu kobiet
Ja chciałabym widzieć, cenię sobie szczerość i źle odebrałabym, gdybyś za późno zebrał się na wyjawienie swojej niezbyt atrakcyjnej ale życiowej sytuacji, wkurzyłabym się gdyby wyszło, że ściemniasz bo wstydzisz się i brniesz w wymysły. Dałabym Ci kredyt zaufania i pewnie ostrożnie podpatrywałabym jak w perspektywie czasu dajesz sobie radę z tym długiem, no ale ja to ja - czekaj na inne wpisy

Też uważam, że powinieneś z nią porozmawiać i wyjaśnić całą sytuację. Dług to nie koniec świata, tym bardziej, że sobie z tym radzisz. Myślę, że ona doceni, że jej powiedziałeś, zwłaszcza widząc Twoją zaradność.

Najgorsze, co mógłbyś zrobić, to zataić o niej informację o swoich długach i to wcale nie dlatego, że one są, ale że pokazałoby to z Twojej strony brak szczerości i zaufania do niej. Potem może być bardzo trudno to odbudować, o ile w ogóle dostałbyś szansę.

Osobiście, o ile sobie z tym radzisz i długi, które zresztą można w miarę rozsądnie wytłumaczyć, nie ciągną Cię na dno, z którego niechybnie musiałabym Cię ratować, zaakceptowałabym tę przejściową sytuację bez żadnego problemu. Zresztą ona dobrze pokazuje, w jaki sposób dajesz sobie radę w kryzysowych sytuacjach i że masz na to jakiś plan, który konsekwentnie realizujesz.

Uważam, że jeśli dziewczyna jest emocjonalnie i życiowo dojrzała, to zrozumie temat, nawet jeśli przez jakiś czas będzie Ci się pod tym kątem przyglądać, a poważne decyzje na wspólną przyszłość odłoży na czas, kiedy już osiągniesz finansową stabilność.

Na koniec pytanie: czy w zaistniałej sytuacji na co dzień musisz sobie wielu rzeczy odmawiać, czy problem stanowią dopiero większe wydatki?

Szukasz żony, matki dla dzieci.
Wiesz, to nawet dobrze że macie już teraz taki test.
Bo życie jest długie i różne rzeczy mogą się w nim wydarzyć. Równie dobrze mógłbyś mieć żonę, biznes i zbankrutować, jak chciałbyś by ona zareagowała?
Więc obniż swoje napięcie związane z tym, że Ci tak z nią fajnie, bo to normalne że na początku jest fajnie zawsze:), i spotkaj się z nią i spokojnie powiedz, że nie pojedziesz z nią na wycieczkę, bo teraz jest taki etap w Twoim życiu, że prostujesz sytuację po biznesie i nie chcesz za bardzo schodzić z tej ścieżki.
Jak zacznie tupać nóżkami że ona chce wycieczkę, to zapewniam Cię, takich dziewczyn znajdziesz jeszcze wiele, wiele , a to nie jest TA najlepsza na żonę.

Nikt nie jest idealny. Ona też nie jest. Jeśli przez coś takiego wszystko się rozleci, no to oszczędzisz sobie kilka lat życia. Bo w każdym związku wcześniej, czy później pojawiają się trudne sytuacje, przez które trzeba przejść.

Ale po co masz jej mówić o swoich długach?
Nie boisz się, że ona pomyśli, iż potrzebujesz pomocy w spłacie długu?
Czy jest to Twoja narzeczona albo żona, żebyś tak dalece wtajemniczal ja w swoje sprawy?
Jeśli za dwa, trzy lata wyjdziesz na prostą i potem będziesz potrafił żyć tak, żeby nie zaciągać długów, to po co już teraz masz komuś opowiadać o swoich sprawach?
Mnóstwo ludzi ma długi, zaciągnęli kredyty, ale jakoś nie latają i nie opowiadają naokolo o tym każdemu.
Radzisz sobie sam i w końcu wyjdziesz z tego.
Nie rozumiem tego, że tutaj zawsze doradza się komuś, by już natychmiast mówić o swoich prywatnych i osobistych problemach.
Nagle wszyscy są tacy uczciwi?
Niepijący alkoholik na dzień dobry powinien powiedzieć kobiecie, na czym polega jego problem.
Osoba dwubiegunowa, nawet nie do końca jeszcze zdiagnozowana, też powinna od razu opowiadać o swoich problemach każdej kobiecie, która poznała?

A Ty autorze masz po prostu kompleks i poczucie winy, że doprowadziłes w życiu do takiej sytuacji i dlatego czujesz się gorszy.
Jeśli jej powiesz, to zrzucisz ciężar, jednak czy przez takie Twoje wyznanie ona poczuje się bezpieczna?
Załóżmy, że ja spotykalabym się z jakimś facetem, a on po jakimś czasie wyznaje mi, że ma potężne długi.
Wysluchalabym, ale w sumie nie wiedziałabym po co on mi to mówi.
Zaraz podejrzewałabym, że facet chce, abym robiła mu na przykład zakupy albo jakoś inaczej wspierała finansowo.
No rzeczywiście, jeszcze tego by brakowało.
I przede wszystkim pomyślałabym, że trzeba uważać, bo ten człowiek potrafi narobić niezłych kłopotów.
Na razie nie planujesz oświadczać się ani nic takiego, więc po co chcesz wychodzić przed szereg?
Nic tak nie psuje relacji międzyludzkich jak pieniądze.

ulle, absolutnie się nie zgadzam. Co psuje związki to zatajanie prawdy. Moim zdaniem KAŻDA, absolutnie każda konsekwencja mówienia prawdy jest obiektywnie dobra w DŁUGIM TERMINIE. Wolę odroczyć gratyfikację w imię długotrwałego spokoju i stabilizacji.

'Mnóstwo ludzi ma długi, zaciągnęli kredyty, ale jakoś nie latają i nie opowiadają naokolo o tym każdemu.'

to nie jest 'każdy', a ktoś z kim dobrze mi się układa. Jest to ktoś, kto mógłby być w przyszłości moją żoną, rodziną.

Uwierz, że o wiele łatwiej byłoby mi być krótkowzrocznym i postanowić nic nie mówić mojej wybrance na ten temat. Żyjmy chwilą, a co dalej to się zobaczy. To tak nie działa, po tej chwili będą kolejne, chwile staną się dniami, potem miesiącami. Jeszcze nie planuję się oświadczać czy tworzyć rodziny, ale moja dziewczyna nie jest mi obojętna. Czuję, że mamy potencjał na stworzenie dożywotniego monogamicznego związku, a taki wymaga ABSOLUTNEJ szczerości i zaufania. Nie ma na tym świecie żadnej osoby, z którą chcę być całkowicie szczery niż moja obecna dziewczyna. Jeśli poprzez bycie prawdomównym ten związek się rozpadnie, to niech tak będzie. Widocznie ja nie jestem gotów i muszę kolejny rok, dwa pobyć sam i się ogarnąć, a ona spotka kogoś z kim będzie miała lepiej.

Odpowiadając na twoje pytanie, to nie. Nie obawiam się, że ona pomyśli, iż oczekuję, że mi pomoże w spłacie. Już trochę się znamy i wie, że jestem szczodry na tyle ile mogę sobie pozwolić.
Tak jak pisałem wcześniej, ona nic teraz nie podejrzewa, bo dokładnie planuję swoje wydatki i wystarcza na przyjemności. Więc nic się w naszej dynamice nie zmieni.
Klamka zapadła, gdy wczoraj jej skłamałem dlaczego nie potrafię się tu i teraz zadeklarować na tak/nie odnośnie jej propozycji wycieczki. Zamiast ściemniać jak tchórz wolę jej dzisiaj wszystko wytłumaczyć. Już zbyt wiele razy widziałem jak kłamstwa niszczą życie, zaczyna się od tych małych i potem to gówno rośnie. Moim zadaniem jest zapewnienie jej, że moja sytuacja finansowa w żaden drastyczny sposób nie pogorszy jej obecnego komfortu życia. Na pewno nie wejdę z nią w związek małżeński lub nie założę z nią rodziny, dopóki mam długi oraz brak potężnej poduszki finansowej oraz jeszcze większych zarobków niż obecnie.

Oczywiście doceniam twoje zdanie, każdy ma inne i mam nadzieję, że będziesz się dalej udzielać, bo chcę zrozumieć dlaczego masz taki sposób myślenia.
Gdyby mi na tej kobiecie nie zależało, to bym nic nie mówił. I tak ta relacja prędzej czy później umarłaby śmiercią naturalną. Gdybyśmy byli oboje o 10 lat młodsi, też bym nic nie mówił. Miałbym dobre 5 lat na ogarnięcie tego zanim jej się odezwie chęć na poważniejsze deklaracje, dzieci i dom.

Jestem po kilku związkach i każdy się posypał po części z mojej winy. Głównie z powodu braku asertywności oraz szczerości.
Jakiś czas temu stwierdziłem, że ogólnie, w perspektywie całego życia i ludzi wokół lepiej mówić prawdę i nie kłamać. To nie jest łatwe i nie zawsze mi się udaje, ale każde, nawet najmniejsze kłamstwo wychodzi na jaw lub szkodzi w taki czy inny sposób. Czasami jest to instant karma, a czasami czeka się na to 20 lat.

No ok, ale czy ja napisałam, że masz kłamać?
Przecież ona nie zapytała Cię o to czy masz długi, prawda?
Nie rozumiem tylko dlaczego jesteś taki nadgorliwy. Nadgorliwość jest gorsza od faszyzmu i nigdy nie popłaca.
Możesz powiedzieć jej, że masz pewne zobowiązania finansowe, że troszkę to jeszcze potrwa i dlatego póki co nie stać Cię na jakieś większe wydatki, że może za rok albo dwa, ale na razie musisz liczyć się z każdą złotówka.
Nie musisz mówić szczegółowo.
Mam takie poglądy, gdyż życie nauczyło mnie, że mowa jest srebrem a milczenie złotem.
Nie warto tak od razu wyskakiwać ze wszystkim, co się ma.

Bo uważam, że kiedy ma się coś do powiedzenia, to milczenie jest kłamstwem. Ale chodzi mi o sytuacje, gdzie naprawdę ma się coś do powiedzenia.
Milczenie jest złotem, kiedy mamy ochotę coś bezproduktywnie skrytykować.
Nie jestem nadgorliwy, ale specjalnie napisałem w intensywny sposób, gdyż po twoim poście miałem odczucie, że dla Ciebie szczerość się nie liczy. Pomyślałem tak, ponieważ dla mnie jest oczywistym, że po jakimś czasie (miesiąc, dwa, trzy) jak najbardziej wypada powiedzieć drugiej osobie, że jest się alkoholikiem lub osobą dwubiegunową. Z takimi rozmowami nie czeka się do bycia w małżeństwie.

Napisałaś: 'Czy jest to Twoja narzeczona albo żona, żebyś tak dalece wtajemniczal ja w swoje sprawy?'

Rozumiem, że gdybyś miała taką sytuację, to byś dopiero o tym wspomniała będąc w małżeństwie lub narzeczeństwie? Mam nadzieję, że zadałem pytanie retoryczne.

No i oczywiście, nie będę jej wykładać na stół każdej złotówki, którą jestem winny, oraz swojego rysu psychologicznego jak mi z tym źle i niech mnie jeszcze najlepiej pogłaska po czole, bo mi smutno

Nic z tych rzeczy, ale muszę być konkretny i nie zamiatać pod dywan niewygodnych dla mnie faktów.

Kłamstwo ma krótkie nóżki...
Wiedząc ile zarabiasz, będzie miała pomysły na różne wyjazdy, a Ty zaplączesz się w kłamstwach, nie mówiąc o wyrzutach sumienia, co będzie gorszym rezultatem, niż ujawnienie długów.

Jeśli nie jest z Tobą  dla pieniędzy, to Ci podziękuję za szczerość, ale jeśli szuka chłopaka, żeby jej fundował przyjemności, to wiadomo...

Mieszkacie razem? Wydatki powinniście dzielić na pół, tym bardziej jak jesteś w trudnej sytuacji.

1

1

1

Masz dobry tok myślenia i do tego dąż, ale to Cię dzisiaj nie przekreśla z powodu długów, życie nauczyło Cię, żeby tych błędów nie powielać.

Skoro to sam początek znajomości, a ty potrafiąc gospodarować pieniędzmi, spłacasz swoje zobowiązania finansowe, to nie za bardzo widzę potrzebę głębokiej  spowiedzi.
Bardzo daleko wybiegasz myślami w tym związku...
Czytając twoje posty mam wrażenie (może błędne) że ty już zaplanowałeś ślub, liczbę i imiona  dzieci i rasę pasa która kupicie, aby biegał po ogródku waszego nowego domu.
Ani to twoja żona ani narzeczona.
Twoim obowiązkiem byłoby przedstawić jej audyt  finansowy, gdybyś miał zamiar jej sie oświadczyć, że juz o ślubie nie wspomnę.
A teraz jedynie stracisz w jej oczach, i najprawdopodobniej twoje szczere chęci zostaną odebrane jako żebranie o pomoc..

Zrobisz, jak zechcesz, to oczywiste.
Ja uważam, że w życiu trzeba być też troszkę sprytnym, bo naprawdę zbytnia szczera często nie polaca. Trzeba znać umiar i czas, a różne rzeczy można powiedzieć w inteligentny sposób, a nie wysypywać się tak od razu.
Odnosząc się do wypowiedzi użytkowniczki, to ja zgadzam się z nią w kwestii dużego ryzyka, że kobieta przemyśli sobie wszystko na spokojnie i za jakiś czas oznajmi Ci, że jednak nic z tego nie będzie.
Dwa trzy lata, które prognozujesz na spłatę długu mogą znacznie przedłużyć się, bo wiadomo, jak jest, a zważywszy na fakt, że nikt nie zna jutra, to wszystko może zwyczajnie się nie udać.
Myślę, że powinieneś jeszcze raz na spokojnie przemyśleć te sprawę i dobrze zastanowić się, co robić.

Jeżeli facet spłacałby swoje długi i wyciągnąłby wnioski, nie zadłużałby się ponownie, nie ignorował tego co ma do spłaty to jak najbardziej myślę że mogłabym z nim być. Każdy czasem popełni błąd. Grunt to wyciągnąć wnioski. Co innego gdyby nie płacił lub zadłużał się bardziej. Skoro są między Wami randki, wyjazdy to myślę że powinieneś powiedzieć jej jak najszybciej bo szczerość jest tutaj ważna.

Jak któraś z użytkowniczek wyżej mnie akurat też powód długu ani sam dług nie przeraża. Zwłaszcza że w 2-3 lata go spłacisz i jesteś zaradny i robisz tak wiele. Takie długi ma dużo ludzi i nie jest to jeszcze niczym strasznym. Grunt jak pisałam wyciągać wnioski. Za to kłamstwo przeciągane w długo w czasie i np gdybym dowiedziała się po roku bardzo by mnie zabolało. Ciężko jest zaufać po czymś takim. Nie zabolałby mnie dług ale kłamstwo. Dlatego nawet nie ma co bać się o tym mówić. W końcu i tak by wyszło na jaw. Rozumiem że jak piszesz wolisz większość rzeczy opłacać. Jednak też nie stanie się tragedia jak będzie przejściowy okres gdy będziecie oszczędzać lub kobieta też zapłaci. Zrozumie ze przecież są takie okresy przejściowe.

Zgadzam się z Kasssja. Można to przecież ująć delikatnie. To nie znaczy że ma wszystko mowic dokładnie. Tylko by znała jego sytuacje i nie poczuła się później oszukana. By zrozumiała że może chwilowo nie będzie bardzo częstych wyjazdów. Później pewnie będą częstsze bo będą mogli sobie pozwolić a teraz będą ale nie tak często. No bo też nie o to chodzi by korzystać z życia ile się da a potem nie mieć na spłatę.

Ale czy Ty użytkowniczko, nie obawiasz się, że raczej Twoje problemy z płodnością,  gdzie kobiety zwykle mają  okienko  płodności dużo szersze,  stawiają Ciebie w sytuacji osoby narażonej na odrzucenie przez mężczyzn?
Bo zwykle oni chcą w przyszłości rodzinę.
Z ciekawosci: informujesz swoich partnerów o takich medycznych problemach? Czy to jie gorsze niż długi?

.

Wiem, że to trudno porównywać, ale mój mąż "zapomniał" mi się przyznać, że przede mną był w związku (nie jedynym), zaręczył się, ale potem przestraszył odpowiedzialności i zerwał te zaręczyny. Potem dojrzał do małżeństwa, ale tak bardzo wstydził się tej przeszłości, że ją zataił. Szkopuł w tym, że po latach dowiedziałam się o tym fakcie od osób trzecich. I niby nic, niby nie miało większego znaczenia, bo nigdy nie byłam zazdrosna o jego przeszłość ani nie rzuciło to jakiegoś negatywnego światła na jego osobę, zresztą ze mną się przecież ożenił, jednak brak szczerości zabolał bardzo.

Wy nie jesteście jeszcze na tym etapie, ale jeśli dziewczyna jest dojrzała i odrzucając egoizm podejdzie do tego, co usłyszy ze zrozumieniem, to jestem przekonana, że to Was do siebie jedynie zbliży.

Niedouczona jesteś. Ja znam wiele matek po 40 i żadnej z chorym dzieckiem wśród moich znajomych. Moja  siostra urodziła jako 43 latka
Zdrowe dziecko

Poza tym wyobraź  sobie,  że kobiety zachodzą w ciążę  nawet jak facet nie ma zapasu gotówki o własnego mieszkania
Ale ta dyskusja bez sensu. Jesteś jaką jesteś i jak Twój wybranek jest zadowolony i Ty to co nam do tego?
Mój syn jest zajęty  dla jasności

Ojej, a czy zdajesz sobie sprawę z tego, że bycie matką i mężatką może być trudne i stresujące?
Czy twoje dotychczasowe związki to sponsoring gdzie dostawałaś wszystko za swoją "atrakcyjność" A teraz pod 30 nagle chcesz złapać bogatego męża?

Bo na wszystko jest odpowiedni czas i niestety pewnych rzeczy nie da się ot tak przeskoczyć.
Zgadzam się z Tobą Użytkowniczko, a szczególnie w tej kwestii, że kobieta autora nie wykaże się ani egoizmem, ani brakiem dojrzałości, jeśli właśnie tak wszystko sobie przeanalizuje i wyjdzie jej, że związek z autorem ma przyszłość patykiem pisana na wodzie.

Nigdzie nie napisałam o niedojrzalosci.
To jest dojrzałe mieć takie wymagania i być ich świadomym.
Ale też jest to egoistyczne dla mnie i oderwane od realiów życiowych również.
Dalsza dyskusja nie ma sensu, czyje pojmowanie życia ma większą rację bytu.
Niektóre owoce dojrzewają na zielono, inne na żółto, A jeszcze inne na czerwono,  jeśli ktoś jest w stanie zrozumieć przenośnię.
Wszystkie są dojrzałe w swojej dojrzałości i siebie nie przeskoczą;)

Napisz, jak zareaguje.

Autorze wydajesz się rozsądnym człowiekiem i dobrze traktujesz swoją dziewczynę. Powinna zrozumieć, a jak nie zrozumie to jej strata.

Niestety, nie ma oryginalnego komentarza na który odpowiadałaś, ale wiedz Elu że faktycznie ryzyko jest i to niemałe. Co gorsza, badania prenatalne nie wszystko wyłapią  (jako ktoś, kto brał czynny udział w intensywnych staraniach o drugie dziecko, ciągnących się także po przekroczeniu 40-ki musiałem siłą rzeczy nieco liznąć tej wiedzy). Jeśli Twoja siostra urodziła zdrowe dziecko jako 43-latka, to tylko pogratulować, miała szczęście; ale dostrzeż też i fakt że miała tego szczęścia więcej niż kobieta rodząca w wieku o 15 lat młodszym.

Moją uwagę zwrócił ten fragment. Aż spojrzałem czy temat jest aktualny czy to wykop i... powiem szczerze że jak na obecne ceny, to jest to wręcz głodowa dzienna stawka żywieniowa, nie widzę w niej miejsca np. na codzienny ciepły posiłek inny niż zupka chińska. Tym bardziej dziwi to w kontekście siłowni, w ten sposób szybko zajedziesz organizm. I to nawet zakładając że w/w sumę przeznaczasz wyłącznie na jedzenie, a środki czystości czy nawet używki typu kawa idą z osobnej puli.

O takich sprawach najlepiej powiedzieć gdy ta druga osoba jest z Tobą dość zżyta by już mieć pełną świadomość "drugiej strony medalu", czyli także Twoich zalet, tego co jej niematerialnie dajesz, bo tylko wtedy w pełni świadomie (a nie na podstawie popłochu wywołanego impulsem) podejmie decyzję. I jeśli ona widzi przyszłość z Tobą także w dalszej perspektywie, to nie powinno jej to spłoszyć.

Tylko pamiętaj o jednym: ustaliłeś swoje priorytety w określony sposób, każdy wybór ciągnie za sobą konsekwencje. Chcesz zachować na zewnątrz obraz dobrze radzącego sobie i sprawnego faceta, ja to doskonale rozumiem. Tylko że przy takim oszczędzaniu na jedzeniu obawiam się że Twój organizm powie STOP zanim w ciągu tych 2-3 lat wyjdziesz na zero... a to może się odbić i na Twoich stosunkach z dziewczyną, bo wymęczenie i wycieńczenie organizmu też wpływa na nastrój.

Tez zwróciłam uwagę na ten aspekt, ale jeżeli zakłada on własne świadome gotowanie, to jest realny, chociaż lunchu  na mieście nie obejmuje na pewno, czy kawy za 15 zł.
Ale pełnowartościowy posiłek moNa ugotować, tylko wymaga to dyscypliny.
Drogi wyjazd rozwala ten plan...
Zobaczymy czy dziewczyna zechce do planu dołączyć.

Powiedzieć czy nie powiedzieć... oto jest pytanie.
Ja myślę, że nie ma jednej odpowiedzi na nie.
Mając obecne doświadczenie radziłabym powiedzieć, ale nie wdawałabym się
w szczegóły, bo w końcu to Twoje obciążenie i obowiązek spłaty.
Jednak dziewczyna może się wystraszyć chyba, że postanowi wstrzymać się ze
wspólnymi planami do czasu uregulowania sprawy do zera, a to może ją
wpędzać w lata, bo jak sam pisałeś długi są poważne. I taka perspektywa dla
niej może związek zakończyć teraz, czemu nie należy się dziwić.
W końcu to długa perspektywa życia na niskim poziomie.
Jedynym rozsądnym wyjściem przy układaniu sobie jednak wspólnego życia
byłaby intercyza i wtedy tylko Ty odpowiadasz do końca sam za swój dług. 
Jeśli jest uczucie z jej strony, to nie stracisz jej, a wspólnie znajdziecie sposób.

Ja nigdy w życiu nie miałam długów, a starałam się mieć w zanadrzu jakieś
minimum na zabezpieczenie. Tak uczyłam też moje dzieci.
Jednak życie pisze inne scenariusze i wplątano mnie w spłatę długów, jakie po
swojej śmierci zostawiła córka.
Gdy zachorowała poważnie i wiadomo było, że już nie ma ratunku, pytałam
ją o sprawy finansowe, ale nie chciała rozmawiać. Uznałam więc, że wszystko
jest ok.
Jakie było moje zdziwienie, gdy po niedługim czasie zaczęło się urzędowe
żądanie zapłaty od ZUS, Alior, Orange, bo jak się okazało córka przestała na
kilka miesięcy przed śmiercią spłacać swoje zobowiązania.
Miałam żal, bo można było to uregulować w terminach przy mojej deklarowanej
pomocy i bez naliczanych kar za zwłokę.
I w taki sposób wszelkie moje oszczędności poszły na te spłaty, by dzieci nie
musiały tego przeżywać.

Dzisiaj swoim córkom, gdyby mnie pytały co zrobić w sytuacji, gdy ich
kandydat/ci mieliby by długi - odpowiedziałabym, żeby dały sobie spokój.
Nikt nie jest w stanie przewidzieć, co niesie dla nas los w swoim worku.

Hej,
faktycznie 8-9 stówek to ja wydawałem zanim tak inflacja skoczyła. Co dwa dni wydaję na żywność 50-70zl.
Średnio wyjdzie 1000-1100zł. Głównie jem łososia, kurczaka, jajka, skyr. z węgli makarony, ryż, ziemniaki. Z tłuszczu oliwa z oliwek, żółtka jajek, masło orzechowe.
Na redukcji jem 2500kcal, makro: 200g b, 250g ww, t 80g.
Znam się na temacie, kiedyś nawet chciałem wyjść na scenę kulturystyczną, ale stwierdziłem, że nie warto jednak robić sobie sitka na tyłku poprzez iniekcje i ogółem towar to nie moja bajka. Szkoda mi psuć sobie hormony.
BTW kawę to mam w pracy i zawsze do swojego kubka jeśli idę na miasto Może raz na rok zapłacę te dwie dychy w Costa, ale to i tak do końca dnia mam poczucie zmarnowanej kasy. Do dietki dorzucam jeszcze witaminy, minerały, potas, magnez, omega 3 6 9 itd. monohydrat. Taka dieta nie tylko pomaga mi w modelowaniu sylwetki, ale zwyczajnie czuję się lepiej, bo jem jak najmniej przetworzonego sufy.

Dobra, bo się aż zakręciłem
Temat był o długach. Więc wczoraj rozmawiałem ze swoją kobietą. Long story short: jest z tym ok.
Podziękowała za szczerość i nawet powiedziała, że jest pod wrażeniem, że taki coming out zrobiłem. Trochę się rozkleiłem, bo było to dla mnie mocne przeżycie. Mój największy wstyd w życiu to te długi. Cały temat przegadaliśmy w 15 minut i wszystko wróciło do normy. Ależ mi kamień z serca spadł... Nawet nic więcej nie komentowała. Ja naprawdę staram się we wszystkich sferach traktować ją jak najlepiej. Więc domyślam się, że dopóki utrzymam ten poziom i będę spłacać długi, to w tej sferze będzie ok.
Piszę to na szybko, nie doczytałem wszystkich postów od wczoraj, zajrzę tu wieczorem lub jutro. Ale bardzo Wam dziękuję za pomoc, nie wiem czy bez was bym tak szybko ten temat załatwił.