Mężczyzna nie gotowy na zwi?zek, rozstanie, cierpienie? - Netkobiety.pl

Jezuuu…ok
Rozumiem, ze wszystko wiesz z autopsji? Czy co?
No i tak…baby potrafiá być naiwne…te, które sà szczere.
Moze podziel się swojà wiedzà?
Pozdrawiam
A

Oj baby, jakie Wy naiwne.

Rozstał się z zonà niespełna rok temu, to Ona wywaliła go z domu. Z opowiadań jego wynikało, ze b. kontrolowała jego, dzieci itd oskarżała go o wiele rzeczy dzięki którym trafiał do aresztu i bał się co dalej się stanie. Paranoja. Udowadniał póki co swojà niewinność. Popełnił tez jakieś błędy.

Autorko, z opisu wynika, że to nie jest dobry materiał na cokolwiek. To jeszcze nie ten moment ale sama również kiedyś dojdziesz do podobnych wniosków.

#Lady Loka
Nie wiem czego oczekuje, ale nie takiego oceniania sytuacji z góry. Sprowadza to jego do kłamczucha i przestępcy a mnie do naiwnej idiotki. Tylko ja wiem, ze tak nie było. Dlatego mnie to tak boli.

Joanna0402 napisał/a:

Nigdy nie czułam się tak naprawde kochana, szukałam tej miłości wchodzàc w toksyczne relacje, oraz sama działajàc toksycznie, ale to za długa historia.

Źle trafiam/wybieram.

To jest kolejny taki przypadek.
I sama się ładujesz.
Niestety zbyt szybko się przywiązujesz.
Masz zaburzenia osobowości?

Joanna0402 napisał/a:

#Lady Loka
Nie wiem czego oczekuje, ale nie takiego oceniania sytuacji z góry. Sprowadza to jego do kłamczucha i przestępcy a mnie do naiwnej idiotki. Tylko ja wiem, ze tak nie było. Dlatego mnie to tak boli.

Nie napisałam, że jesteś naiwną idiotką, natomiast on na lewno szczery nie był. Takich schematów na forum było milion, w niczym Twoja sytuacja od nich nie odstaje. Gość nie chce być z Tobą, ale seks jest spoko, więc będzie wracał za potrzebą. W międzyczasie poznaje inne i próbuje się z kimś wiązać, jak mu wyjdzie, to da Ci spokój.

Możesz się oburzać, możesz się obrażać, ale tak to działa w modelu relacji, który macie i sama zobaczysz, że on jeszcze wróci. I jeszcze odejdzie. I wróci. Tak długo, jak sama go nie wywalisz ze swojego życia.

Czy cierpiałabym tak bardzo , gdyby on i to co nas łàczyło było nic nie warte?

Joanna0402 napisał/a:

Czy cierpiałabym tak bardzo , gdyby on i to co nas łàczyło było nic nie warte?

Może dla Ciebie to było coś warte, ale dla niego raczej niewiele. Ot, przelotna znajomość dla odreagowania poprzedniego związku.
Nie wiem czego więcej się spodziewałaś po facecie, który ma emocjonalny bajzel?

Joanna0402 napisał/a:

Dość szybko powiedział mi, ze nie moze mi nic obiecać. Szczery do końca nie był, to prawda. Natomiast nie wydaje mi się, ze traktował mnie tylko jako obiekt seksualny i coś tam kombinował na boku. Choćby z braku czasu. Pożegnał się ze mnà ‘na zawsze’ . Nie wydaje mi się, ze b. chciał wrócić. Ale najwazniejsze i tak jest co ja zrobiłabym w takiej sytuacji. Ciàgle zadaje sobie pytanie: Czy cierpiałabym tak bardzo , gdyby on i to co nas łàczyło było nic nie warte?

Autorko  z całym szacunkiem ale zgadzam się z Lady Loka. Podobnie jak ona nie uważam Cię za idiotke ale za osobę która za szybko wchodzi w relacje całą sobą. Ten facet to nie materiał na partnera. Nie wiem czy Cie oszukiwał czy nie. Może intencje miał dobre ale znasz powiedzenie ze takowymi to piekło jest wybrukowane. On ma coś ze sobą nie tak. Jakieś problemy emocjonalne / psychiczne albo niestabilność jeśli chodzi o relacje. Miota się ciągle, wraca ,odchodzi, czegos szuka sam nie wie czego. W tym jego związku idę o zakład ze swoje za uszami mial. Bo jak masz zweryfikować jego słowa o byłej żonie? O ile ona jest była... Ze swieca szukać gościa który powie : tak to ja zjeb..em. zdradzałem, piłem, biłem, nie pracowałem itp. Zawsze jest wina partnerki, zawsze. Kobiety zresztą mowia często tak samo
Ja nie twierdzę że on był wcielonym złem ale na bank przyczynił się do koszmarku w którym podobno żył. Jest mocno pogubiony / zaburzony. A Ty jako osoba z rodziny dysfunkcyjnej kochasz takie klimaty. Bo to niestety tak działa ze ciągniemy do tego co znamy nawet jeśli to jest coś co nam szkodzi. Bo to znamy a znajome zawsze wydaje się bezpieczniejsze. Poza tym w tych chorych relacjach wciąż próbujemy przepracować, "naprawic" nasze chore dzieciństwo. Skąd wiem? Sama pochodzę z lekko dysfunkcyjnej rodziny. Bardzo sie bałam ze podświadomie wyszukam sobie takiego partnera. Na szczęście się tak nie stalo, nie wiem może szczęście a może duza świadomość już na etapie szukania partnera. Ale wszelkie przyjaźnie w dzieciństwie to była z perspektywy czasu porażka. Wchodziłam wiecznie w rolę ratownika, usprawiedliwiałam paskudne zachowania ( nawet szarpanie przez przyjaciółkę!) Wszystko w imie " przyjazni " i jej utrzymania. Usprawiedliwialam moja przyjaciolke non stop  sama przed sobą. Ona nie jest taka bo ona ma poporstu trudny czas bo to bo tamto.  Mam wrażenie że Ty czynisz podobnie. Widzę jak alergicznie i agresywnie reagujesz na zle komentarze na temat tego człowieka. On taki nie jest ! Nie wiem czy jest ale nie mozna wykluczyc ze może być. A Ty na pewno masz problem ze sobą. Od przepracowania tego problemu powinnaś zacząć. Ja swoją pracę domową odrobiłam. Obecnie ucinam relacje które mi nie służą jak zwiędłe kwiaty a dawna przyjaciółka jest tylko daleka znajoma z którą wymienię kurtuazyjne życzenia na święta albo i nie. Nie rusza mnie już to co jej się przydarzyło jakie trudne miała chwile i z jakiego powodu po raz enty miała chandrę. Ona pewnie uważa że okazałam się egoistka która ja porzuciła ale mam to gdzieś. Bo ja wiem ze swoją toksyczną panszczyzne w tej relacji odrobiłam i dość.
Życzę Ci zeby studia ale i zajrzenie w głąb siebie przyniosło Ci podobne wnioski.

#feniks35
Zgadzam się z Twojà ocenà, ale…mam świadomość siebie, tego ze w życiu chcialam ratować i pogràżałam siebie samà. Myślę, ze to jest poza mnà. Sama równiez mówilam temu facetowi, ze nie wierzę, iz nie popełnił błędów w małżenstwie i nie przyłożył się do rozstania. W konsekwencji, sam zaczàł siebie z tego rozliczać.
W momencie kiedy poczułam jak jest rozchwiany emocjonalnie zaczęlam tracić grunt i jakiś szacunek do niego…mimo tego wciàż go kochałam i próbowałam mu uświadomić, ze potrzebuje pomocy. Próbuje powiedzieć, ze problemy jego wyszły w trakcie lub pod koniec znajomości.
W sobie najbardziej martwi mnie to, ze tak się potrafię zatracić uczuciowo. Mam stany depresyjne ( nie od dziś, walcze z tym przez lata) więc…tak. Muszę dalej nad sobà pracować. Tak jak każdy zresztà. Wciàz od nowa…przemiana nie zachodzi na zawsze myślę, tylko trzeba o nià dbać. Jestem tzw osobowościà uzależniajàcà. Od uczuć się uzależniam najszybciej. Dobrze, ze o nie nie proszę. Dzięki i Pozdrawiam x

#Magdalena1111
O jego emocjonalnym bajzlu dowiedziałam się dużo później, jeśli mozna mówić o jakimś później w tak krótkiej znajomości. Właśnie dlatego, ze od poczàtku ta relacja wydawała mi się taka ‘zdrowa’ tak popłynęłam. Pozdrawiam

Joanna0402 napisał/a:

#feniks35
Zgadzam się z Twojà ocenà, ale…mam świadomość siebie, tego ze w życiu chcialam ratować i pogràżałam siebie samà. Myślę, ze to jest poza mnà. Sama równiez mówilam temu facetowi, ze nie wierzę, iz nie popełnił błędów w małżenstwie i nie przyłożył się do rozstania. W konsekwencji, sam zaczàł siebie z tego rozliczać.
W momencie kiedy poczułam jak jest rozchwiany emocjonalnie zaczęlam tracić grunt i jakiś szacunek do niego…mimo tego wciàż go kochałam i próbowałam mu uświadomić, ze potrzebuje pomocy. Próbuje powiedzieć, ze problemy jego wyszły w trakcie lub pod koniec znajomości.
W sobie najbardziej martwi mnie to, ze tak się potrafię zatracić uczuciowo. Mam stany depresyjne ( nie od dziś, walcze z tym przez lata) więc…tak. Muszę dalej nad sobà pracować. Tak jak każdy zresztà. Wciàz od nowa…przemiana nie zachodzi na zawsze myślę, tylko trzeba o nià dbać. Jestem tzw osobowościà uzależniajàcà. Od uczuć się uzależniam najszybciej. Dobrze, ze o nie nie proszę. Dzięki i Pozdrawiam x

Powodzenia Kochana. I jasne że to praca cały czas. Ja jeszcze tez miewam zapędy zeby ratować innych ale sama sobie daje wtedy mentalnie po łapach. Chociażby po to żeby moje dziecko nie przejęło tego wzorca po mnie  tylko było asertywne. Asertywne a nie zimne bo to też nie jest dobre.

Joanna0402 napisał/a:

#Magdalena1111
O jego emocjonalnym bajzlu dowiedziałam się dużo później, jeśli mozna mówić o jakimś później w tak krótkiej znajomości. Właśnie dlatego, ze od poczàtku ta relacja wydawała mi się taka ‘zdrowa’ tak popłynęłam. Pozdrawiam

Wydawała Ci się zdrowa, bo jemu zależało, żeby na zdrową wyglądała. To też jest bardzo charakterystyczne.
Zresztą sama spójrz - przecież gdybyś sądziła inaczej, szybko wzięłabyś nogi za pas i tyle by Cię widział. On był tego świadomy i udawał kogoś, kim nie jest, ale długo się tak nie da.
I tak masz szczęście, że to trwało tylko trzy miesiące, bo w tego typu relacjach kobiety potrafią tkwić naprawdę długo, a kiedy w końcu zaczynają orientować się, że coś jest mocno nie tak, to siedzą w tym już po uszy, nierzadko uwikłane nie tylko emocjonalnie, ale też bytowo, a wtedy to już mają naprawdę poważny problem.