Gdyby wejście do Nieba nie było uwarunkowane... - Netkobiety.pl

Prowokacja?

Nie rozumiem innego celu pytania.  Przecież nawet w większości przypadków, gdzie religia stawia wymogi odnośnie wejścia do nieba, ludzie ją wyznający nie zawsze żyją zgodnie z tymi wymogami.

Badania pokazują że są lepszymi ludźmi niż wierzący (jak znajdę to wkleję źródło). O wiele mniej procentowo ludzi niewierzących opowiada się za torturami, zasadą "oko za oko", karą śmierci czy zabijaniem zwierząt, niż osoby wierzące.

Ale tu właśnie na Twoje pytanie najlepiej odpowiada fakt, że ateiści też żyją zachowując większość przykazań, a nie wierzą w życie wieczne.
Więc zwykle do tego motywuje po prostu sposób wychowania i wartości przekazane przez rodziców, a one zwykle jednak są dosyć uniwersalne. No z czystością jest różnie, ale reszta się zgadza.
Więc skoro ateiści niewierzący w zbawienie tak żyją to jaki problem, żeby i chrześcijanie też tak żyli?

Trudno wyrokować co bym naprawdę robiła, ale wiem co chciałbym i jak starałabym się postąpić.
Wiadomo, że efekt byłby uwarunkowany również tym w jakiej rodzinie bym się urodziła.

No więc na podstawie kolei mojego życia wyciągam wnioski, że naprawdę warto przestrzegać przykazań bożych.
Widzę na przestrzeni lat jakie złe skutki pociągają za sobą odstępstwa od tego. Gdybym mogła cofnąć czas starałabym się ze wszystkich sił uniknąć grzechów ciężkich.

W niektórych sprawach moje poglądy nie zależą od mojej wiary katolickiej np. w sprawie aborcji. Od najmłodszych lat uznawałam to za wielkie bezprawie - odebranie komuś dobra tak absolutnie naturalnego jak życie.

Myślę, że w wielu sprawach patrzę na efekt końcowy i na to czy cierpieć będą moi najbliżsi - często te przesłanki decydują o tym jakie działania podejmuję. To nie zależy od wiary.

Są jednak sprawy trudne - wybiórczo dla każdego np. przykazanie czcij ojca i matkę i tu jeśli ktoś miał koszmarne dzieciństwo może być ciężko, wtedy czytasz Pismo i mówisz - bądź wola Twoja Panie - ty wiesz lepiej niż ja bo to tym mnie ukształtowałeś, a nie odwrotnie.

Ostatecznie jednak myślę, że tą ostatnią zaporą jest wiara, świadomość że Bóg nie pozwala na pewne rzeczy dla mojego dobra, że jeśli zgrzeszę ciężko to będę musiała odpokutować, albo tu na ziemi albo w czyśćcu. Świadomość, że każde działanie pociąga za sobą konsekwencje.

Jeśli chodzi o czystość - to uważam, że Pan Bóg zaplanował tę dziedzinę w sposób absolutnie piękny, człowiek który potrafi to dostrzec i docenić, odkrywa nieoceniony skarb.

Jednak w dzisiejszych czasach nawet w dzieciach niszczona jest czystość, a więc bardzo trudno jest człowiekowi ochronić się przed bagnem nieczystości, które go wciąga. Niestety człowiek zohydził tę sferę. Zniszczył tak jak wiele innych wartości: kobiecość, męskość, dziecko, małżeństwo, rodzinę. Czy jest szczęśliwy w tym bagnie. Moim zdaniem nie.

to tylko znaczy, ze nie jestes wierzacy/wierzaca. przykazan nie przestrzega sie dla nieba/piekla, ale dla milosci do Boga. Chyba nie zdajesz sobie sprawy, jak On cie kocha.

Poza tym wg mnie bez sensu, zeby zy czlowiek, juz nawet nie hitler, ale nawetw   takiej codziennosci np maltretujacy swoje dziecko i niszczacy zycie innym mial isc z automatu do nieba. gdzie tu sprawiedliwosc?

#blueangel.. whiteangel..

Statystyki są dostępne w necie.

A Ty zasługujesz na szacunek.

Pismo mówi: „Kto zna moje przykazania i postępuje według nich, ten Mnie miłuje."

Ja rozumiem jak Bóg mnie kocha. Dał mi życie i umarł za mnie, aby mi otworzyć niebo właśnie, bym mogła z Nim być na wieki we wiecznej szczęśliwości. Jednak co innego rozumieć a co innego czuć sercem. Trzeba bożej łaski, aby to poczuć, to wielki dar, ale i zobowiązanie.

Z drugiej strony czyż nie większa zasługa właśnie wiary tego, kto nie doświadczył duchowo tej miłości, a jednak wierzy w słowa Boga? I ze względu na Jego obietnice i przestrogi czyni dobrze.

Kierowanie się chęcią dostania do nieba a uniknięcia piekła, też jest dobre, choć jest to myślenie na niższym poziomie duchowym. Jednak wystarczającym. Pismo mówi wielokrotnie, że lęk przed Bogiem jest dobry, nawet Matka Boża w Magnificat o tym mówi: "a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją."

Racja jest w tym, że najwyższa nasza zasługa jest kiedy robimy coś dla miłości Boga i żałujemy za grzech z miłości do Boga (żal doskonały). Jak mówi Mała Teresa: "Lepiej jest w Miłości Bożej podnieść nitkę, niż bez łączności z Bogiem zbudować katedrę." Do taki poziomu duchowego dochodzi się stopniowo. Bóg zsyła promienie miłości, a człowiek wtedy utwierdza się na swej drodze i ma siły, aby iść dalej i pragnie Boga coraz więcej.

Żaden człowiek u którego ukształtowała się świadomość dobra i zła - nie idzie z automatu do nieba.

Polecam, księdza profesora Guza.

Fajnie co? :-)

Pytanie, które wam zadałem brzmi dzisiaj dziwnie, lub nawet przewrotnie, ale pierwsi chrześcijanie, którzy otrzymali swoje nauki od Apostołów, kontemplowali takie pytania rutynowo.  Widać to w tematach poruszanych w listach apostolskich.

Zacznijmy od konceptu który przewija się w Ewangelii i w listach apostolskich, a który z moich doświadczeń, jest dziś mało znany.  Jest to koncept "ponownych narodzin", czasem również nazywany "narodzinami z Boga" lub "narodzinami z Ducha".  W Ewangelii Jana, w rozdziale 3, znajdziecie opis rozmowy Chrystusa z Nikodemem.  Przytoczę fragment:

Zwykle jest to interpretowane jako chrzest wodą, który sprowadza Ducha Świętego na chrześcijanina.  Efektem narodzin z Ducha jest przyjęcie do wspólnoty chrześcijan, którzy cieszą się życiem we wspólnocie z Ojcem i Synem.  Jak wygląda życie we wspólnocie z Bogiem?  Mamy pierwszy list Apostoła Jana - gorąco polecam przeczytanie całego listu.  W tym liście, Jan diagnozuje chrześcijanina aby było jasne dla niego czy rzeczywiście narodził się z Ducha, czy nie.

Wersety 6-7 jednoznacznie stwierdzają, że ten kto należy do wspólnoty Boga, nie grzeszy.  Ten kto twierdzi, że jest chrześcijaninem, a żyje w grzechu, kłamie bo nie jest członkiem wspólnoty Boga.

Jak widać, można poznać prawdziwego chrześcijanina po tym, że zachowuje on przykazania.  Ten kto przykazań nie zachowuje, nie należy do wspólnoty Boga i Go nie zna.  Mamy tu obraz fałszywego chrześcijanina, którego niewierzący wytykają palcami i nazywają hipokrytą.  Słowo "hipokryta" wywodzi się z greckiego i oznacza "aktor" lub "udający".  To nie są prawdziwi chrześcijanie.  Fałszywi chrześcijanie nie są częścią Ciała Chrystusa.

Zauważcie, że zatwardziałość serca nie jest charakterystyczna dla prawdziwego chrześcijanina.  Prawdziwy chrześcijanin żyje w światłości i "nie może się potknąć".

Werset 29 jest niejasno przetłumaczony w Biblii Tysiąclecia, dlatego zacytowałem kilka innych polskich i angielskich tłumaczeń.  Wszystkie te tłumaczenia przedstawają chrześcijanina jako "narodzonego z Boga".  Oryginalny grecki tekst również mówi o narodzinach z Boga.

Prawdziwy chrześcijanin "nie może grzeszyć".  Dlaczego?  Odpowiedzi są w listach Apostoła Pawła:

Narodzony z Boga chrześcijanin jest nowym stworzeniem.  Bóg stworzył go na nowo ponadnaturalnie.  Dawny człowiek jest "zdjęty" i nowy "założony":

Co się dzieje z dawnym, grzesznym człowiekiem?  Został on przybity do krzyża razem z Chrystusem:

Zauważcie, że narodzony z Boga chrześcijanin nie żyje walcząc z grzechem.  Nie może tak być, że taki człowiek upada i potrzebuje narodzić sie z Boga wielokrotnie, i przybija do krzyża kolejne grzeszne stworzenie.  Jego nowa natura nienawidzi grzechu, lecz podąża za Duchem Świętym:

Prawdziwi chrześcijanie są adoptowanymi dziećmi Boga, reszta jest dziećmi Szatana.  Nie dajcie sobie wmawiać że wszyscy ludzie są dziećmi Boga:

Powracając do mojego pytania: dlaczego chrześcijanin zachowuje przykazania Boga?  Tak jak blueangel i KarminowaRóża napisały trafnie: tylko z miłości do Boga.

Mógłbym więcej napisać o prawdziwych chrześcijanach, ale chyba już po tym co napisałem widać, że urodzony z Boga chrześcijanin jest co najmniej dziwnym stworzeniem w tym świecie.  Byćmoże niektórzy z was stwierdzą, że jeszcze w życiu nie spotkaliście takiego dziwnego człowieka, a tym bardziej sami takim człowiekiem nie jesteście.  Większość "chrześcijan" żyje tak jak opisaliście - w grzechu tak samo jak reszta.  Oni Boga nie znają.

Największą tragedią jest fakt, że ogromna większość ludzi, którzy myślą, że są chrześcijanami, nigdy nie narodzili się z Boga.  Ci ludzie są oszukiwani albo sami siebie oszukują.  Wyobraźcie sobie jaki przeżylibyście horror gdybyście usłyszycie od Chrystusa: "Nigdy ciebie nie znałem."  Chrystus ostrzegał:

Zauważcie, że mowa jest nie o tych którzy nie wierzą w Boga.  Mowa jest o tych którzy twierdzą, że wierzą.  Bardzo istotne jest abyście przebadali samych siebie:

Czy jesteście narodzeni z Boga?  Czy cierpicie na niechęć do Słowa Bożego?  Czy Słowo Boże jest dla was niezrozumiałe?  Czy stawiacie Boga na pierwszym miejscu w życiu?  Czy żyjecie w grzechu?  Czy walka z grzechem jest dla was trudna?  Czy usprawiedliwiacie grzech porównując się do upadłego świata?  Czy robicie wszystko na chwałę Boga, czy na własą chwałę?  Czy jesteście światłem dla ludzi w tym świecie?  Czy podchodzicie do przykazań w sposób legalistyczny?

Jeśli macie wątpliwości, módlcie się aby Bóg pokazał wam prawdziwą drogę.  Nikt nie jest zbyt daleko.  Nic nie jest niemożliwe dla Boga.

Wszystkich zachęcam gorąco do studiowania Pisma Świętego.  Słowo Boże jest żywe i ma moc przemiany.

Pismo Święte nie zabrania posiadania broni.  Co więcej, Chrystus tuż po ostatniej wieczerzy nakazał Apostołom aby się uzbroili:

Przecież tak żyją protestanci
A raczej nie trzeba mówić do czego potrafili być zdolni.

A co ma do rzeczy hipokryzja z przyjętą symboliką określonego koloru? W latach siedemdziesiątych modne były kolorowe suknie ślubne. Moja mama szła do ślubu, kościelnego właśnie, w sukni koloru błękitnego. Od wielu lat suknie ślubne są koloru np. ecru a nie czystej bieli. I o czym to niby świadczy?

Z mojego punktu widzenia, to pytanie należy do kategorii "co by było gdyby było inaczej niż jest?".  Odpowiem nieco inaczej adresując na podstawie Biblii dwa wątki, które zawrę w dwóch pytaniach: czy człowiek może stworzyć niebo na ziemii? oraz: czy w życiu doczesnym są jakieś korzyści z bycia narodzonym z Boga?  Dziś odpowiem na pierwsze pytanie.

Czy człowiek może stworzyć niebo na ziemii?

W Księdze Rodzaju znajduje się opis stworzenia człowieka i jego początkowy stan (Rdz 2:8-25).  Bóg stworzył człowieka, który w oryginalnym zamiarze miał żyć wiecznie we wspólnocie z Bogiem.  Adam i Ewa byli niewinni jak dzieci (Rdz 2:25) i obcowali z Bogiem jak z najlepszym przyjacielem.  Możemy to wywnioskować z poniższego wersu:

Adam z Ewą zostali osadzeni w Edenie, gdzie niczego im nie brakowało.  Mieli tylko jeden zakaz: nie mogli spożywać owoców z drzewa "poznania dobra i zła":

Zauważcie, że Bóg ostrzegł człowieka że on umrze "niechybnie".  Co to znaczy "niechybnie"?  Biblia tysiąclecia niezręcznie tłumaczy ten wers.  Spójrzmy na inne tłumaczenia:

"Niechybnie" oznacza co najwyżej "tego samego dnia".  Hebrajski tekst zawiera frazę, która jest typowo tłumaczona jako "ten sam dzień".  W tradycji żydowskiej jest to również tak samo rozumiane.

Pojawia się jednak problem: Adam żył 930 lat!

Czyżby Bóg skłamał gdy ostrzegał Adama?!?  Żydzi nie potrafią dać satysfakcjonującej odpowiedzi na to pytanie.  Odpowiedź jednak znajdziemy w pierwszym liście Jana, który adresował "narodzonych z Boga" chrześcijan:

Jak można trwać w śmierci będąc wśród żywych?  Jak można przejść ze śmierci do życia nie umierając wcześniej?  Jan pisał o sobie i o ówcześnie żyjących na Ziemii chrześcijanach.  Jest jasne, że nie chodzi o śmierć fizyczną.  Chodzi tu o śmierć duchową.  Śmierć duchowa jest separacją od Boga.  Następuje ona gdy człowiek popełnia pierwszy grzech.  Oto jak przedstawił to Apostoł Paweł:

Taką właśnie śmierć doświadczyli Adam i Ewa.  Zostali wypędzeni z Edenu i stracili bezpośrednie obcowanie z Bogiem.  Taką śmierć doświadczamy również i my gdy popełniamy pierwszy grzech.

Tu staje się jasne jak poważnym wykroczeniem jest grzech w oczach Boga i jak Święty jest Bóg.

Kolejną konsekwencją grzechu Adama było przekleństwo rzucone przez Boga na Ziemię:

Nie tylko ludzie, ale również całe Stworzenie doznało upadku.  Na skutek grzechu, Bóg wycofał się z tego świata.  W konsekwencji świat padł łupem Szatana, który stał się jego władcą.  Gdy Chrystus był kuszony na pustyni przez Szatana, ten przyznał, że świat należy do niego:

Chrystus również powiedział:

W liście do Efezjan Paweł nazwał Szatana "władcą mocarstw powietrza".

W drugim liście do Koryntian Paweł nazwał Szatana "bogiem tego świata":

Zauważcie, że Szatan zaślepia umysły ludzi.  Podsuwa im fałszywe religie:

Szatan robi wszystko aby ludzie nie zwracali się ku Bogu.  Podsuwa im fałszywe filozofie, teorie i nauki dając im złudzenie olśnienia.  Tak Paweł opisał ludzi, którzy nie znają Boga:

Jeśli żyliście choć kilka lat świadomie w tym świecie, to chyba nie macie żadnych wątpliwości co do prawdziwości słów Pawła jakie zacytowałem powyżej.  Historia ludzkości jest pełna podłości i cierpienia.  Przeróżne ludzkie próby stworzenia nieba na ziemii (socjalizm, faszyzm, komunizm i każdy inny -izm) zawsze prowadzą do okrucieństwa, niesprawiedliwości i milionów ofiar.  Człowiek nie jest w stanie stworzyć nieba na ziemii.  To jest kłamstwo Szatana, który chce aby ludzie kochali ten świat.  Już w historii wieży Babel (Rdz 11:1-9) mamy obraz ludzi próbujących sięgać nieba własnymi siłami, jednak Bóg ich rozproszył aby nie było łatwo Szatanowi rządzić nad światem.  Apostoł Jan napisał:

Podobnie pisał brat Chrystusa, Jakub:

Jeśli chodzi Ci o boga z małej litery, czyli Szatana, to nie.  Jeśli chodzi Ci o Boga, to On już stworzył niebo:

W angielskich tłumaczeniach jest to jaśniej napisane:

Co masz na myśli pisząc "brat Chrystusa"?

Ostatnio czytałem fajny artykuł i on właśnie opisywał zawiłości "wchodzenia do nieba". No i okazuje się, że wg katolicyzmu, to taki Rudolf Hess, komendant obozu w Auschwitz, który nawrócił się przed śmiercią, przyjął sakramenty itd.,więc zgodnie z nauczaniem pójdzie do nieba. Niestety pewnie całe mnóstwo jego ofiar, które zginęły w obozie może mieć z tym problem Więc jak ktoś się wybiera do nieba, to może się zdziwić kogo tam spotka

Historia ludzkości jest pełna mordów, oszustw i kłamstw, dlatego nie ma nieba na ziemi. Faszyzm, komunizm i każdy inny -nizm w pierwszej kolejności niszczy i likwiduje swoich przeciwników, co ma się nijak do dekalogu.
Więc ten cały ten wywód dokładnie pokazuje, że łamanie przykazań sprowadza na ludzi nieszczęście.

Moje pytanie było inne - czy stosując przykazania możemy stworzyć niebo na ziemi?

Ładne to napisałaś, wręcz jestem zachwycona określeniem "niebo w sercu człowieka".
Zapamiętam to sobie.

Sama też uważam, że zbyt mało mówimy o korzyściach z przestrzegania dekalogu na ziemi wśród ludzi, a zbyt wiele o korzyściach kiedyś tam w lepszym świecie.

Jednocześnie zaskoczyłaś mnie określeniem, że niebo to kontemplacja Boga. Oj, gdyby tak miało wyglądać niebo to chyba wielu byłoby rozczarowanych taką nagrodą

Oryginalny tekst hebrajski nie zawiera fraz "dla siebie" i "dla ludzi".  Tekst hebrajski jest kompletnie zachowany i można samemu go przestudiować.  Możecie wejść na strone blueletterbible.org i sami sprawdzić każdy wers Starego i Nowego Testamentu.  Każde słowo lub fraza ma przypisaną tzw. liczbę Strong.  James Strong stworzył biblijny słownik, w którym wszystkie słowa i frazy Starego i Nowego Testamentu są ponumerowane i podane są możliwe ich znaczenia, jak również miejsca gdzie Biblia w tłumaczeniu KJV (King James Version) użyła danych znaczeń.

Drugim ważnym źródłem tekstu Starego Testamentu jest tłumaczenie greckie zwane Septuagint.  To tłumaczenie zostało stworzone około 200-300 lat przed Chrystusem.  Legenda żydowska głosi, że faraon egipski Ptolemy II rozkazał przetłumaczenie tekstu hebrajskiego na grecki (język grecki był w owym czasie najbardziej powszechny).  Zatrudnił on 72 rabinów, których zamknął w osobnych komnatach i każdy miał przetłumaczyć tekst osobno.  Według legendy, za natchnieniem bożym, wszystkie 72 tłumaczenia były identyczne.  O ile legenda jest legendą, to wskazuje ona na wysoki stopień poważania z jakim Żydzi traktowali wierność tego tłumaczenia.  Dla nas Septuagint jest na tyle istotny, że został on przetłumaczony przed nadejściem Chrystusa.  Po przyjściu Chrystusa Żydzi mają tendencję do interpretowania tekstu hebrajskiego na niekorzyść interpretacji chrześcijańskiej.  Septuagint pozwala nam sprawdzić jak Żydzi interpretowali tekst przed Chrystusem.

Septuagint też jest dostępny na blueletterbible.org i również nie zawiera fraz "dla siebie" i "dla ludzi".

Jezus Chrystus miał rodzeństwo, zarówno braci jak i siostry, choć nie jest jasne ile z nich było rodzonym rodzeństwem, ponieważ według żydowskiej tradycji rodzeństwo adoptowane było traktowane na równi z rodzonym.  Nic nie stało na przeszkodzie aby jego matka Maria i przybrany ojciec Józef nie mogli mieć dzieci po jego narodzeniu.  Ewangelie Mateusza, Marka i Łukasza zawierają opis tego samego zdarzenia:

Bracia Chrystusa są wymienieni z imienia w Ewangelii Marka.  Jego siostry są również wspomniane.

Ciekawe jest też że bracia Chrystusa (włączając Jakuba) nie wierzyli w niego i sobie z niego kpili:

Rodzina Chrystusa myślała że on oszalał:

Po wniebowzięciu, bracia Chrystusa byli już wierzącymi:

Jakub prawdopodobnie uwierzył w Chrystusa dopiero gdy zobaczył go zmartwychwstałego.

Jakub jest wspomniany przez Apostoła Pawła w liście do Galatów:

Jakub stał się filarem Kościoła na równi z Apostołami Piotrem i Janem:

Jakub stał się liderem Kościoła w Jerozolimie.  W rozdziale 15 w Dziejach Apostolskich jest opis narady Apostołów i liderów Kościoła.  Wygląda na to, że Jakub przewodniczył temu zebraniu i wydał ostateczny werdykt.

Jakub, brat Chrystusa, jest autorem "Listu Św. Jakuba" w Nowym Testamencie.

Wyobraź sobie że w garażu masz kilka puszek z farbą i nastąpił tam wybuch (np. gazu).  Wchodzisz do garażu i zdumiona znajdujesz obraz "Mona Lisa" perfekcyjnie wymalowany na ścianie na skutek wybuchu.  Czy jest to możliwe?  Teoretycznie tak, ale czy w praktyce można tego oczekiwać?  Tak samo tylko teoretycznie człowiek mógłby żyć bezgrzesznie, według przykazań i stworzyć "niebo na ziemii".

Żeby zrozumieć jak wysoki standard jest wymagany przez Boga, wystarczy przeczytać co Chrystus nauczał w kazaniu na górze.  Ktokolwiek nienawidzi bliźniego łamie szóste przykazanie: "Nie morduj!".

Ktokolwiek spojrzał na płeć przeciwną pożądliwie, złamał przykazanie siódme: "Nie códzołóż!"

Mamy miłować i modlić się za naszych prześladowców:

Jeśli robimy cokolwiek dobrego w tym świecie, nie wolno nam się tym chwalić:

Kiedy się modlimy nie możemy tego robić "na pokaz" aby inni nie myśleli jacy "jesteśmy święci":

Standard Boga jest bardzo wysoki.  Nic chyba dziwnego, że Pismo Święte uczy że nikt nie jest bez grzechu:

Apostoł Paweł podkreślił, że przyczyną naszej grzeszności jest nasza upadła cielesność:

Gdy Chrystus modlił się w ogrójcu przed egzekucją był w takiej agonii, że jego pot zawierał krew i potrzebował wzmocnienia od anioła:

Sam Chrystus podał przyczynę swojej słabości:

Nasze ciało jest zbyt słabe aby oprzeć się grzechowi w wystarczający sposób aby stworzyć niebo na ziemii.  Jedynym człowiekiem, który żył bez grzechu jest Jezus Chrystus.  Nikt inny nigdy nie żył bez grzechu.  Dlatego nadal utrzymuję, że człowiek nie jest w stanie stworzyć nieba na ziemii.

Po trzykroć dziewicą ?? To już raz dziewicą nie wystarczy być ?

To nie jest żaden "oryginalny" tekst. Jego korzenie sięgają znacznie dalej i jest wielokrotnie przetworzony.

Kaktus, jesteś Świadkiem Jehowy?

O Maryi

W Ewangeliach jest o Maryi tyle, ile trzeba, pismo mówi np. o Matce pod Krzyżem, mówi o weselu w Kanie, gdzie na Jej prośbę Jezus uczynił pierwszy cud, mówi o wędrówce do Betlejem i narodzeniu Bożego Syna.

Czy nie wiesz jak skromna była Maryja? Najpokorniejsza z ludzi i za ten przymiot została wywyższona ponad wszelkie stworzenie, aż do tronu Boga (Pismo mówi właśnie słowami Maryi: "strąca władców z tronu a wywyższa pokornych") oraz dzięki temu przymiotowi ma moc nad szatanem. (Pocztaj o egzorcyzmach wielkiego mariologa G. Amortha).

Maryja - Królowa.
Oto fragment z Apokalipsy św. Jana Apostoła:
„Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. (…) I porodziła Syna – Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało uniesione jej Dziecię do Boga i do Jego tronu.”

Z Magnificat (Ewangelia):
«Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest święte.”

Kościół powtarza słowa psalmu: „Stoi królowa po twojej prawicy”:
Córki królewskie wychodzą ci na spotkanie,
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy. (Ps. 45, 10)

W mojej głowie nie ma zrozumienia, że można kochać Chrystusa, a jednocześnie nie oddawać należnej czci Jego Matce i naszej matce (patrz przytoczona scena pod krzyżem). Matce. To matki dają życie. Czy nie wiesz jak Chrystus kochał matkę?

To, że Chrystus nazwał krewnych braćmi i siostrami, nie jest żadnym dowodem na to, że byli nimi naprawdę – jest właśnie tylko Twoją interpretacją, oderwaną zupełnie od całego bogactwa naszej wiary. Jakby tak każdy sobie interpretował jak chce to by dopiero było milion różnych „prawd”.

Już Ci pisałam, abyś się zastanowił, czy Święty Bóg mógłby się narodzić z osoby nieświętej? Wiadomo, że nie. A więc jego Matka była święta. Nie była jakąś tam Żydówką, która miała dzieci z Józefem jak wszystkie inne kobiety, a przy okazji jedno dziecko było Bogiem. Nie, tak nie było. Przecież tu nie ma logiki. Józef był tylko opiekunem Maryi, która już we wczesnej młodości uczyniła ślub czystości przed Majestatem Bożym, dlatego kiedy Bóg zapytał przez Archanioła czy zostanie Matką Zbawiciela zapytała – jakże to się stanie skoro nie znam męża? Maryja była Dziewicą w każdym wymiarze, ponieważ była święta i w zamyśle Boga, była od zawsze, tak jak Syn – Przedwieczne Słowo. Przecież nie mogło być Syna bez Matki. Jak może matka Króla Królów nie być Królową?  I gdzie uważasz powinna zasiadać matka samego Boga, jak nie po Jego prawicy?
(Łk 1,26-38)
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, .

Otóż Maryja mogła zostać wzięta do nieba bez śmierci (ponieważ była bez grzechu), ale chciała ofiarować również tę swoją śmierć za nasze zbawienie. Dlatego umarła i Syn powiódł Jej duszę przed tron Boga, gdzie oddała Mu cześć i uniżoność. Za to iż była najpokorniejsza (a jest to cecha najmilsza Bogu) z rozkazu Bożego Jej dusza wróciła na ziemię i połączyła się z ciałem i tak w chwale zmartwychwstania w asyście tysiąca aniołów stróżów i świętych pańskich wkroczyła do nieba i zasiadła po prawicy swego Syna. Następnie Trójca Święta włożyła na Jej głowę Koronę, a wszyscy mieszkańcy nieba oddali Jej pokłon jako Monarchini Nieba i Ziemi.

Maryja jest również Współodkupicielką. Przez całe swoje życie składała Bogu ofiary z cierpienia i modlitwy, a w czasie męki Syna przeżywała na swoją prośbę te same cierpienia tylko na sposób duchowy. Potem gdy Jezus odchodził do nieba na obłoku, Ona pozostała, aby stać się matką Kościoła i od tego momentu serce Jej przeżywało ogromne cierpienie tęsknoty za Synem, niepojęte dla zwykłego człowieka. Siedem mieczy boleści utkwiło w Jej sercu, pierwszy przeszył Jej serce już przy proroctwie Symeona, kiedy dowiedziała się, że będzie musiała oddać swoje Dzieciątko na śmierć okrutną za nasze grzechy. Ja uważam, że należy się cześć i dziękczynienie tej Matce  dzięki, której mamy Chrystusa.

Oczywiście, że Chrystus jest Drogą, a Maryja właśnie prowadzi nas do Chrystusa, pomaga nam trafić na tę Drogę. Tak spodobało się Bogu. Ona pierwsza oddawała hołd boski najpierw narodzonemu Dzieciątku, a potem Jezusowi Zmartwychwstałemu, który przyszedł najpierw do Matki. I tak właśnie Maryja uczy nas oddawać cześć Bogu.

Jeśli naprawdę chcesz poznać Matkę Boga to poczytaj o Niej traktat św. Ludwika Grignion de Montfort. Tam jest wszystko wspaniale wyjaśnione.

Kaktus Ty i ja się nie dogadamy, bo Ty zawężasz się tylko do Biblii, a KK to nie tylko Biblia. Ten to Kościół prowadzi Duch św. i choć przechodzi obecnie drogę krzyżową (jak Chrystus) to bramy piekielne go nie przemogą. Czytałeś też o tym?
"Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.  I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».

Tradycja Kościoła to nie jest ludzka tradycja – to właśnie Twoja dowolna interpretacja. Tradycja Kościoła to również ustne przekazy i prawdy wiary od pierwszych apostołów, to przykazania, to sprawowanie Najświętszej Ofiary już od apostołów, to namaszczanie na pierwszych biskupów - przekazywanie mocy Chrystusa itd. To Duch św. prowadzi KK przez wieki i to jest ta Tradycja – nie jest ludzka, tylko Boża.

Ludzka tradycja to choinka na święta i dawanie prezentów od królika na Wielkanoc.

Jest taka modlitwa „Trzy Zdrowaś Maryjo”

Dziękujemy Trójco Przenajświętsza za potęgę udzieloną NMP.
(potęga jest udzielona od Boga Ojca) Zdrowaś Maryjo
Dziękujemy Trójco Przenajświętsza za mądrość udzieloną NMP .
(mądrość jest udzielona od Syna) Zdrowaś Maryjo
Dziękujemy Trójco Przenajświętsza za słodycz i miłosierdzie udzielone NMP.
( udzielone od Ducha Św.) Zdrowaś Maryjo

Ta modlitwa odmawiana rano i wieczorem strzeże od grzechu ciężkiego.
Jest piękny obraz, który symbolizuje te trzy prawdy o Maryi. Warto kontemplować o naszej Matce i modlić się do Niej, aby nam wyjednywała łaski i miłosierdzie Boże.
Droga do nieba przez Maryję jest najkrótsza.  Wezwanie Jej imienia w chwili śmierci może ocalić od piekła, ponieważ Jezus niczego nie odmawia swojej Matce.

Po wielekroć tak, ponieważ taka jest moja duchowa moralność.

Cześć Wielbicielu odpisałam

KaktusTX z tym co piszesz, jest jeden poważny problem, już na początku i o tym już ci wspomniała KarminowaRóża. Biblia to wytwór tego złego KK, to ojcowie Kościoła dobrali sobie wg własnego uznania, to co w Biblii się znalazło. Znaczy to, że Biblia jest częścią Tradycji Apostolskiej. Nie jedyną. Sam Jezus nie skupił się na słowie pisanym.

Znaczy wg Ciebie chrzest, to już nie jest Boży dar?

Naprawdę trzeba Ci tłumaczyć, czemu zaczęto chrzcić niemowlęta?

Nie według mnie, tylko według KK.
Przypomnę, że KK to Biblia plus Tradycja. Jedno nie istnieje bez drugiego.

Wskazania są takie:
Po pierwsze zgodnie z Biblią, zbawiony będzie ten, kto uwierzy i przyjmie chrzest. Śmiertelność noworodków obecnie mamy niższą, kiedyś była o wiele, wiele większa. Przeciętna przeżywalność była niższa. Maksymalny wiek był niższy. Chrzest noworodków jest niejako gwarantem na to, że jeżeli dziecku coś się stanie, zachoruje mając rok, dwa, pięć, to będzie zbawione.
Gwarantem wiary w tym wypadku są rodzice, którzy zobowiązują się wychować dziecko w wierze tak, zeby "wymagania" chrztu się spełniły.
Jestem w stanie zrozumieć to, że wierzący rodzic chce mieć pewność, że jego dziecko będzie zbawione. Zdarzały się choroby wieku dziecięcego, a księża nie chcieli chować na katolickich cmentarzach dzieci nieochrzczonych. Niektórzy do tej pory mają z tym problem, że np. dziecko umiera przy porodzie i jest problem z pogrzebem.
Moje dziecko było ochrzczone w pierwszej dobie życia, bo nie wiadomo było, czy przeżyje dużo więcej. Jakby było zdrowe, to pewnie nastąpiłoby to później.
Jak dla mnie większym problemem jest to, że wiele osób chrzci, bo co ludzie powiedzą i przysięgają coś, czego nie mają zamiaru wypełniać.
A dziecko wychowywane w wierze od początku, szybko załapuje nauki

Trudno tak naprawdę oczekiwać, żeby Jan Chrzciciel chrzcił niemowlęta, bo po pierwsze to były inne czasy, a po drugie siłą rzeczy za Jezusem szli dorośli, więc to oni w pierwszej kolejności przyjmowali chrzest.
Co do zanurzenia i pokropienia, to jak najbardziej są miejsca, gdzie niemowlaki chrzci się przez zanurzenie uczestniczyłam w takich chrztach. Wymaga to tylko odpowiedniego przygotowania jeżeli chodzi o miejsce i przeszkolenia księdza, który chrztu udziela.

Ogólnie przyznaję, że trochę nie widzę sensu takich międzywyznaniowych dyskusji na zasadzie, kto się bardziej zna. Logiczne jest to, że jak się weźmie protestantyzm, prawosławie i katolicyzm, a do tego dołoży jeszcze kogoś, kto żyje tylko Biblią, to wyjdzie z tego wielka kłótnia, bo każdy odłam dołożył swoje.
Ja nie wiem, jaki cel macie w tym, żeby przekonywać jedni drugich, że Wasza racja jest właściwsza. Serio. Po co? Przecież każdy z Was ma na celu wzrastać w wierze, a to, że robicie to w różnych odłamach, jest już mniej ważne.
Czy jest sens przekonywać innych, że jakieś dogmaty są bez sensu? Czy jest sens tłumaczyć komuś, że sama Biblia to mało? Nie ma sensu ani to ani to.

A już totalnie nie wiem, po co Wam jakieś forumowe krucjaty. Po co robić starcie gigantów? Macie taką potrzebę udowodnienia samym sobie, że inne religie są gorsze? A o ekumenizmie Państwo słyszeli? O dialogu międzyreligijnym? Rozumiałabym, jakby tu biskup katolicki z równorzędnym pozycją kimś z innych wyznań dyskutował, ale jakoś oni nie mają tak wywalonego w kosmos ego, żeby musieć się nawzajem przekonywać o słuszności swoich poglądów.

Obecnie nie jestem żadnego wyznania. Można powiedzieć, że się "obraziłam" na Boga, ale po śmierci dziecka nie dostałam żadnego wsparcia ze strony KK, a takiego wsparcia potrzebowałam i oczekiwałam. Słyszałam tylko, że powinnam się cieszyć, że mi dziecko szybciej umarło, bo się nie męczy na świecie. Bullshit totalny dla mnie. Ale przynajmniej z pogrzebem nie mieliśmy problemów.

Za to wiele, wiele lat byłam w różnych katolickich wspólnktach, robiłam szkoły, studium, kursy, biblistykę, teologię, muzykę kościelną, sporo tego było. Wiedzę mam i ona została.
Jakbyś miała jakieś pytania to ja zawsze pomogę w sensie mogę wyjaśnić jak dane zagadnienie wygląda z punktu widzenia KK właśnie bo w dyskusje światopoglądowe się nie mieszam. Potrafię odciąć jedno od drugiego i wyjaśnić coś merytorycznie, nawet jeżeli sama się z daną rzeczą zupełnie nie zgadzam

I nie mówię, że Ty walczysz ale ogólnie w tym temacie jakaś dziwna walka się odbywa. Nie wiem po co jedno wyznanie próbuje jakoś umniejszyć rolę drugiego. Każdemu według potrzeb. Każdy ma prawo wybrać taki odłam, jaki mu pasuje najbardziej. Najważniejsze jest to, żeby dany odłam nas jakoś umacniał. A to, że jeden wierzy w niepokalane poczęcie, a drugi nie, albo że jeden uznaje świętych, a drugi nie, jest naprawdę nieistotne

Katolicka teologia zakłada, że wszyscy wyznający monoteizm modlą się do jednego Boga, ale mają różnych pośredników.

Ale to już ty sobie to dopowiadasz. Znajomość Biblii nie jest wymogiem zbawienia. Warto przeczytać jeszcze kilka razy cytowany przez ciebie fragment Biblii.