Ratowanie małżeństwa zawartego bez miłości - Netkobiety.pl

To juz pytanie do Ciebie czy wolisz tkwić w tym co masz czy pozwolić sobie na szczęście.
Pamiętaj tylko żeby najpierw się rozwieść, a potem romansować z innymi.

Zachowujesz się jak jakaś smarkula. Ty jesteś sprawcą sytuacji, w której się znalazłaś. Nikt za ciebie niczego nie zmieni. A tak robisz jakiś tam szum (bunt) i co z tego wynika?
Jak już wykorzystujesz tego nieszczęśnika, no to ustaw sobie sytuację, aby wyjść ze strefy komfortu. Nie wiem, jeśli nie masz pracy znajdź ją. Żeby być samodzielną, a potem rozmowa i mówisz co i jak.

Nie snuję fantazji, tylko podpowiadam na tyle ile nam napiszesz. Jeśli jesteś samodzielną kobietą, to co robisz w takim układzie? Okłamując faceta, z którym jesteś. Bo te wszystkie pozorne zachowania i udawanie uczucia, to nic innego jak kłamstwo.

Jeszcze jedna sprawa, bo wspomniałaś o wierze. Takie małżeństwo można w kościele unieważnić. Znam przypadek, gdzie małżeństwo zostało unieważnione po ponad 20 latach, a córka miała 20 lat. Nawet została świadkiem na "drugim" kościelnym ślubie matki z "nowym" mężem.

Jest moim przyjacielem, kompanem, ale chemii brak...

Mentalne dziecko.
Tak jak Ci pisali.
Jako dorosła osoba podjęłaś pewne decyzje w życiu. Sama postanowiłaś wyjść za mąż, i sama postanowiłaś urodzić dziecko. Teraz nagle wydaje ci się że szczęście jest tuż za rogiem, i nic tylko je chwycić. Za chwilę zacznie się obwinianie męża o wszelkie zło na świecie. Na siłę zaczniesz szukać w nim wad. I na pewno jakieś znajdziesz, tylko wyolbrzymiać je będziesz do niespotykanej skali. Chcesz budować swoje szczęście na nieszczęściu męża i waszego dziecka, które przez ciebie i tylko przez ciebie będzie się wychowywać w rozbitej rodzinie. Że już o tym nieszczęśniku, twoim mężu nie wspomnę, bo zaraz pewnie się dowie, że osoba którą kochał przez tyle lat,jego nie kochała. Powiedz mu to jak najszybciej, niech znajdzie sobie jeszcze kobietę która na niego zasługuje, i która będzie go kochać. Również mam nadzieję że masz na tyle godności że rozwód będzie z twojej winy a opieka nad dzieckiem naprzemiennie

Tak stlumisz emocje i odczucia. Na jakiś czas. Potem wybuchną...

Czyli nieświadomy frajer z niego.Dobry chłopina,nieszkodliwy,a jakiś pożytek z niego jest ?
Możesz Autorko odraczać,przedłużać ,niby się stale przystosowywać rezygnować niby się poświęcać, robić ulegle kompromisy, zgadzać się z niezgodą i poczuciem, że tracisz i stale Ci czegoś brak ,żeby zachować fasadę i jakiś komfort ,reputację,prestiż jakiś rodzaj prządku,stabilizacji,bezpieczeństwa ,które masz z tego związku, takie to będzie też niby tylko ratowanie, trwaniem udawaniem na pokaz i czekaniem na święty nigdy z rozsądku i wygody czyli interes wyrachowanie,kalkulacja z myślą na pierwszym miejscu o sobie i niby o dziecku - lepiej brzmi.
Widocznie jeszcze aż tak się nie męczysz ,nie dręczysz, z braku chemii żeby wykonać zdecydowany ruch w nieznane, a może podświadomie na standby czekasz, szukasz nieśmiało katalizatora zmian wyzwalacza bodźca.Od braku chemii i niby świadomości własnego błędu możesz przejść do "wad" ,nie tak mąż chodzi,nie tak przełyka,nie tak patrzy, nie tak przeżuwa,nie tak śpi,wszystko nie tak,nie tak się śmieje,nie wzbudza,nie wyzwala,nie uwalnia ,nie inspiruje,nie spełnia,nie sprawia.etc wywołuj irytacje na niego byle czym to niezawodny sposób na zrobienie z niego  wroga kogoś który stoi na drodze,jednocześnie wmawiaj sobie bzdury o przyjaźni ,taki dyżurny konflikt .Nawet mąż jakby znał Twoje oczekiwania,potrzeby,myśli,pragnienia,deficyty to nie ma i nigdy nie miła szans na ich wypełnienie,nie pożądasz go,wszystkie jego ewentualne starania na marne ponieważ chemii brak a klucza nie ma.
Ty trwasz siłą obaw i niechęci do zmian z przyzwyczajenia,z lęku co będzie jakie komplikacje się mogą pojawić kiedy powiesz prawdę .
Jeżeli tylko po części tak jest, to ratowanie będzie bujdą, klęską na raty rozłożoną,chyba że mąż dalej będzie nieprzytomnie wierzył,ufał i racjonalizował to co czasem go niepokoi podtrzymywał swoją część złudzenia niewiedzy wyobrażeń,przy Twoim aktywnym wspieraniu iluzji,kiedyś to najprawdopodobniej runie aż pójdą drzazgi, tłumienie, udawanie, pozory to tylko do czasu.
a walnie najprawdopodobniej wtedy kiedy Ty spotkasz kogoś kto w Tobie wywoła chemię,do tego czasu nic się pewnie nie zmieni chyba masz sposoby jeszcze na przetrwanie w tym poczuciu braku.

A mówiłam, że zwiazki z rozsądku nie mają sensu.
A i chłop mógł sobie ułożyc życie z miłości.

Bo jak klata na siłowni czy biała koszula w biurze to już jest jakiś fagas, a nie może być tak, ze to fajna i wartościowa osoba?

Tylko jak to się stało, że uprawiałaś z nim seks bez chemii, zaszłaś w ciążę bez chemii, zdecydowałaś się na ślub bez chemii... I liczyłaś na cud?

Pewnie zaczęło się od przyjaźni, on się zakochał Ty nie, ale tkwiłaś w tej relacji... Tak się przeważnie kończą przyjaźnie damsko męskie... z krzywdą dla każdej ze stron.

Czego nie wiedziałaś przed ślubem a czego się dowiedziałaś dzień po, że stwierdziłaś, że to błąd?

Czy Twój mężczyzna CIe kocha i tylko Ty tego nie czujesz? ROzmawiałaś o tym z Nim? MOże On nie jest świadom problemu bo grasz zakochaną?

Co powoduje, że tak postępujesz? Strach przed samotnością? Tym, co powiedzą inni? Przed tym, że dziecko nie będzie wychowywać się z ojcem?