Odzyskanie zaufania po pustych obietnicach. - Netkobiety.pl

Wiem, KoloroweSny. Ale nie chcę tracić z nią kontaktu.
Staram się respektować jej prośbę o spokój.

Mówiła, że potrzebuje spokoju, a tamtejszy ja nie dał rady tego zrobić. Dobrze się stało, że się rozstaliśmy, bo nigdy bym nie zrozumiał, że robię jej krzywdę.
A manipulacja i kłamstwo jest jak kula śnieżna. Robi się coraz większa i w późniejszych stadiach na prawdę ciężko jest tego się pozbyć. Trzeba miesięcy, a nawet lat pracy z terapeutą.

Jeszcze niedawno mieliśmy normalny kontakt. Odbudowywałem jej zaufanie. Ale zawaliłem tym, że za szybko zacząłem rozmowę na poważne tematy.
Powiedziała, że nie chce wracać do przeszłości i tłumaczeń. A ja wtedy tego nie rozumiałem i zacząłem jeszcze bardziej się tłumaczyć. Tragedia gotowa.

Teraz wiem, że aby odbudować zaufanie trzeba dużo czasu, cierpliwości.
Na rozmowę którą chciałem zacząć po 2 tygodniach trzeba często miesięcy.

Popełniłem błędy. Staram się ich już więcej nie robić.
Staram się nie być osobą którą ona odrzuciła od życia. Tak jak każdy świadomy człowiek na ziemi pilnuje się aby nie popełniać błędów i praktykuje nowe, zdrowe mechanizmy.

Zastanawia mnie co musi w niej przeskoczyć aby zobaczyła mnie w innym świetle.

Spróbuje za te 2-3 tygodnie napisać do niej ponownie. Ale nie będę prosić o spotkanie, a zacznę small talk.
Z tego co zrozumiałem na terapii to robię za duże kroki. W odzyskiwaniu zaufania trzeba robić malutkie kroki i jak osoba źle reaguje to przestać, zrobić przerwę i spróbować ponownie.
Przestać kompletnie kiedy napisze żeby osoba nigdy więcej do niego nie pisała. Dowiedziałem się też, że brak odpowiedzi to też odpowiedź. Ale nie negatywna czy pozytywna.

Powiedziała, że na ten moment manipuluje i kłamię. Że to ją boli za kazdym razem gdy tak robię. Chce spokoju w życiu.
Dla mnie to nie jest jednoznaczne daj mi spokój na zawsze. A raczej daj mi spokój dopóki się nie poprawisz.

A zbanowała mnie bo ja zamiast zrobić przerwę to zachowywałem się jak debil i dalej się tłumaczyłem.
Ten etap mam za sobą. Powiedziała mi, że odbanuje dopiero wtedy kiedy zobaczy poprawę.

Wpadłem na ten pomysł tylko z jednego powodu.
Na początku nie byłem nią zainteresowany. Ona mnie wyrywała jakieś pół roku. Dzień w dzień pisała, zabiegała, podlizywała się.
Aż poderwała.

Jak odzyskałem jej zaufanie? Tak samo. Pisałem do niej dzień w dzień "dobranoc". Z czasem dodawałem jakieś zdanie jak minął dzień i poszło.
Tylko później za szybko poleciałem i się zburzyło.

Mam nadzieje, że nie.

Nie chcę siebie okłamywać. Poszedłem aby ją odzyskać. Aby więcej jej nie skrzywdzić.
Gdyby nie związek z nią to bym nie zdał sobie sprawy, że moje manipulacje i kłamstwa są tak krzywdzące.

Nie powiedziałbym, że to było skandaliczne zachowanie. Chyba, że nie wyłapałem ironii.

Kwestia stopniowania.
To jest bardzo złe zachowanie. Ale nie skandaliczne.
Dla mnie skandaliczna jest przemoc fizyczna, zdrada emocjonalna czy fizyczna.

Raczej to czysta semantyka a nie stopniowanie.
No ale ok,dla każdego co innego kryje się pod słowem "skandaliczne" dla mnie jest to kłamanie i manipulowanie ukochaną osobą,dla ciebie to tylko bardzo złe zachowanie.
Wracając:  dla mnie  jej słowa znaczą "daj mi spokój na zawsze"
Bardzo zafiksowałeś się na jej punkcie,to jedzie desperacją na kilometr, a żaden człowiek nie chce być z desperatem.
dodatkowo w twoim pierwszym poście, wybacz ,ale  nie widzę miłości,nic a nic.
O tak, przygarnąwszy sobie pannę,bo była chętna , byleś z nią z braku laku i tyle.
bo człowiek który kocha chce spędzać ze swoim ukochanym czas , a nie wymyśla wymówki żeby się z nim nie spotkać.
człowiek który kocha nie manipuluje i nie kłamie dla bieżących korzyści.
wybacz ale ja tu miłości nie widzę.
wygląda to tak jak byś był sfrustrowany z tego powodu ze to ona Cie zostawiła,a nie  ty ją.
Zwłaszcza ze to ona o ciebie zabiegała.

Po prostu jej zakomunikuj:
Jestem,czekam,kocham"

I tyle.

Jeżeli ona coś do ciebie czuje to gdy będzie gotowa sama sie odezwie.
Daj sobie/jej miesiąc i będziesz wiedział na czym stoisz.
Jeżeli przez ten czas nie będziesz miał żadnej wiadomości zwrotnej,to znaczy ze to koniec.
Pogódź się z tym i znajdź sobie kogoś innego, kogoś kogo pokochasz i dasz się pokochać.
Co do tych wszystkich poradników z bożej łaski,żeby nie okazywać przed kobieta słabości....
nie napisałeś ile masz lat,ale jeżeli więcej niż 20 i dałeś sie nabrać na te szkodliwe treści pisane przez tych wszystkich trenerów uwodzenia..no ale już zrozumiałeś ze to bzdury i poszedłeś dalej,wiec to bardzo dobrze o tobie świadczy.
Słabość to tak naprawdę zbiór uczuć do których masz prawo, jeżeli nie będziesz ich komunikował swojej drugiej połówce,to skąd ona ma wiedzieć ze dzieje sie cos złego? ze coś Ci nie odpowiada?
Chodzi tylko o to żeby to nie była wieczna wymówka,żebyś nie użalał sie nad sobą,tylko swoje słabości pokonywał,jeżeli partnerka jest dojrzała, to w tym Ci pomoże. Nie będzie sie śmiała że nie umiesz jeździć na łyżwach,tylko pomoże Ci się nauczyć.
Widzisz różnice?
Bo jest różnica pomiędzy okazywaniem słabości a użalaniem sie nad sobą.
bo akurat płaczków to nikt nie lubi

Pod żadnym pozorem tego nie rób.
Skoro założyła konto na portalu randkowym to znaczy że to koniec.
a dlaczego jej siostra pisze ci takie rzeczy?

No to juz nie ma powodu.
bo to koniec.
nikt kto kocha nie siedzi na portalach randkowych.
rozumiem,ze to twoja pierwsza dziewczyna?
Pierwsze sex, pierwsze duże emocje itp.
ale nie bądź beta-orbiterem.
Pierwsze związki zazwyczaj sie nie udają,to taki poligon testowy.
dużo się uczymy o sobie.
Ty wyciągnąwszy z tego lekcje,nauczyłeś sie czegoś o sobie,wiec nic straconego.
Wykorzystaj ta wiedze w nowym związku.

Jestem tego świadomy blueangel, ale dziękuję za pomoc. Dostałem fachową opiekę na terapii i wyszedłem z tego.
Chodzę regularnie na taniec. Byłem na łyżwach, rolkach, kajakach, a nawet górze wspinaczkowej. Wiecie co mi najwięcej dało? Wystąpienia publiczne na terapii. Otworzyło m i to oczy na to, że ludzie się mylą i się z tego śmieją, ale próbują dalej.
I teraz staram się właśnie tak żyć.

Moje kłamstwo fachowo nazywa się kłamaniem przez zaniedbanie. To jest widoczne u dzieci. Ja to miałem przez szkołę i mi tak zostało, bo rodzice mieli na to wywalone świeczki.
Dopiero związek otworzył mi oczy, że to jest złe, bardzo złe.
Na czym to polega? Na mówieniu półprawdy. Czyli na pomijaniu istotnych szczegółów.

O tyle dobrze w moim przypadku sam się do wszystkiego się przyznawałem. Znacznie bardziej zaawansowane przypadki to ludzie którzy brną w kłamstwa dalej, a ich partner sam je odkrywa.
Ona nigdy sama nie odkrywała tych kłamstw. Po prostu po jakimś czasie sam jej o nich mówiłem, bo czułem, że robię źle, ale nie miałem wiedzy jak przestać to robić skutecznie.
Próbowałem kilka razy sam o własnych siłach, ale nie udawało się. To generowało toksynę która rozwaliła związek.
W takich przypadkach działa terapia behawioralna którą przeszedłem. Rozkładanie kłamstwa na czynniki pierwsze i analiza krok po kroku emocji, uczuć i celu tego kłamstwa. Rdzeniem tego zachowania był lęk i strach. Którego pozbyłem się przez po prostu zrobienie tego czego się bałem.

Koniec nie koniec. Ona po naszym rozstaniu pierwsze co zrobiła to założyła konto na portalu randkowym. Myślę, że ona jest trochę też zdesperowana.
Potem udało mi się odzyskać jej zaufanie i skasowała. Teraz sytuacja się powtarza. Błędne koło które w zasadzie już przerwałem.

Myślę, że to zrobiłem. Tworząc ten temat i czytając wypowiedzi dodatkowo potwierdziłem wyciągnięte wnioski.

Zacznij być sobą.
Człowiekiem  wadami i zaletami
Człowiekiem  z lękami i słabościami a jednocześnie z odwagą by się do nich przyznać i starać je naprawiać.
Jakoś tak mi się wydaje, że w dzieciństwie byłeś często krytykowany,  dlatego kłamstwa i pokazywanie się lepszym niż jesteś stały się Twoją reakcją obronną. Nie chcesz pokazać prawdziwego siebie by nie zostać odrzuconym, jako nic nie warty, gorszy, zły. Te Twoje lęki sprawiają że uciekasz się do kłamstw i manipulacji by utrzymać przy sobie innych, a skutek jest zupełnie odwrotny.
Kłamstwa w drobnych sprawach burzą zaufanie, dlatego stajesz się niewiarygodny. Trudno wtedy by ktoś obdarzył Cię zaufaniem w sprawach ważnych.
Po co kłamać że jeździsz na rolkach jeśli tego nie umiesz? Zdecydowana większość ludzi tego nie potrafi i wcale nie czuje się z tego powodu gorsza od tych co potrafią.
Co takiego zyskujesz na manipulacjach, że jesteś gotowy ryzykować utratę kontaktów i znajomości?

Nieszczerość wyczuwa się 'przez skórę' nawet jeśli w pierwszym momencie nie wiemy co powoduje nasze złe samopoczucie. Kiedy masz stały kontakt z osobą nieszczerą, udająca kogoś kim nie jest, zaczynasz się źle czuć w jej towarzystwie. Z czasem wolisz się odsunąć niż oglądać kolejne wyreżyserowane przedstawienie. Ideał zmienia się w monstrum.

Przeciętny człowiek wiele rzeczy umie i jeszcze więcej nie umie, nie zna, nie potrafi. Nie wszyscy są stworzeni do wszystkiego. Przyznając się do braku umiejętności tańca ( to nie jest umiejętność wrodzona) dajesz sobie szansę, by się go nauczyć razem z dziewczyną. Są kursy tańca na których można doskonale się bawić i razem z dziewczyną miło spędzić czas. Takie wspólne zabawy świetnie łączą ludzi. Podobnie z jeżdżeniem na rolkach czy innymi umiejętnościami. Gdy szczerze i bez obaw przyznasz się do swoich słabości, dajesz prawo towarzyszce do jej obaw i braku umiejętności, które razem jesteście w stanie pokonywać i zdobywać. Takie działanie budują związki i ludzi. 

Bez względu czy ten związek się utrzyma czy nie, kolejny związek również ucierpi jeśli sobie nie poradzisz z tymi problemami.
W życiu spotykamy różnych ludzi, jedni bardziej do nas pasują a inni mają odmienne podejście do życia. Bez względu na wszystko, żeby zbudować trwały i szczęśliwy związek warto być prawdziwym i uczciwym wobec siebie i innych..

Laska jak musiała za tobą gonić to byłeś dla niej interesujący, a teraz jak biegasz za nią z wywalonym jęzorem jesteś tylko spoconym napaleńcem, który nie ma do siebie szacunku. Weź sobie chłopie odpuść, bo będziesz jeszcze bardziej zdołowany - aktualnie jesteś dla niej nikim. Konto na portalu randkowym to także jasny sygnał, że panna chce się bawić, ale już nie z tobą.

Aha, na górze Szeptuch Ci pisze, ze w takim razie koniec, na co Ty "koniec nie koniec" . Nie przyjmujesz do siebie tej wiadomości ani troche i nawet jak Ci ktoś napisze wprost to i tak parafrazujesz na swoją modłę.

Cieszę się, że mogłam pomóc. Najważniejsza jest w tym wszystkim Twoja postawa i spojrzenie prawdzie w oczy. To dobrze wróży na przyszłość.

Trudno odzyskać utracone zaufanie, co nie znaczy, że nie jest to możliwe. Ludzie się zmieniają jeśli naprawdę tego chcą, jeśli ich motywacja wypływa z serca i nie jest obliczona na szybki zysk. Pewnie jeszcze nie raz będziesz musiał opierać się pokusie by nie starać się grać lepszego niż jesteś, grunt żebyś zrozumiał, ze drobne kłamstewka potrafią zniszczyć każdy związek.
Nie musisz od razu na wstępie wyliczać swoje wady i problemy, istotą sprawy jest mówienie prawdy w codziennym życiu. To naprawdę wystarczy.

Relacja z drugą osobą wymaga czegoś więcej niż mówienie prawdy. Warto jednak od tego zaczynać, a potem starać się by wzajemne kontakty i wspólne spędzanie czasu dostarczało obojgu dobrych wrażeń i przeżyć. Czy jakaś relacja będzie trwała trudno przewidzieć na samym początku znajomości. Dopiero bliższe poznanie sprawia, że ludzie potrafią stwierdzić, czy z daną osobą chcą iść przez życie.
To Twój pierwszy związek. Uczysz się jak budować relację i trwać w niej, dbając o swoje potrzeby i partnerki. Wierzę, że wykorzystasz to doświadczenie i zbudujesz coś trwałego.

Teraz zmień się w świętoszka i niewiniątko. Na pewno Cię pokocha.

I doceni. Ujrzy w Tobie prawdziwego faceta, o którym zawsze marzyła.

Jak widać, nawet bez moich rad nie wyszło Ci.

Kobieta chce Cię podporządkować, ale na swoje własne długie szczęście nie liczyłbym.

Może to również być pretekst do usprawiedliwienia się i zerwania relacji. Jak ktoś chce, to przyczepi się do byle bzdury i zrobi z tego focha, albo problem.

Tak nie wygląda miłość! Nie oszukujmy się, że jak będziesz posłuszny, to Cię nagle pokocha. Z braku laku, może nawet być w związku, ale z prawdziwą miłością to nie wiele ma wspólnego.

Inaczej mówiąc, ona być może myślała, że jesteś charyzmatycznym facetem = pewność siebie, stabilność, bezpieczeństwo, bycie wiernym, przystojnym i bogatym. Dobry w łóżku to na pewno. Schemat XX wieku. Tradycyjny.

Jednak nawet to motylków nie przyniesie. Logika vs. emocje. Nie ma emocji, nie ma miłości. W dużym uproszczeniu.

Kobiety są różne, ale często łączą je wspólne cechy.

Jestem tego świadomy.

Ale dzięki temu, że pogadaliśmy dowiedziałem się kilku ciekawych faktów.
Najbardziej mnie zastanawia jeden. Aż mam wrażenie, że ona może kłamie. Mówiła, że 5 razy pytała mnie o to , że chce ze mną związku i ja cały czas jej odmawiałem, a ona dalej za mną biegała i prosiła.
Byłem pijany czy co, ale za nic nie pamiętam ani jednego takiego razu. Nie przeczę, że w 100% tak tak nie było, ale abym nie pamiętał ani jednego takiego razu?

Wyluzuj Ona jest bardzo cichą osobą. Możliwe, że dla niej liczyły się takie dosyć niejednoznaczne teksty, albo coś pod nosem dukała, że nie usłyszałem i przyjęła to jako odmowę.
Dla mnie proszenie o chodzenie to tekst prosto z mostu bez żadnych niedopowiedzeń i upewnienia się, że druga osoba zrozumiała mój tekst.
Z tego co ją znam to ona tak nie postępuje.

Żadna. To prawda.
Nie umiałem jej okazać. Ale dobrze, że to widzę.

No i teraz będziesz tygodniami rozkminiał, co ona Ci powiedziała. A ja Ci powiem, że ta rozmowa była błędem. Odpuść jej i odpuść sobie ją. Naprawdę nie są Ci potrzebne te fakty, o których ona mówi. Zamknij ten rozdział, kontynuuj terapię, ale dla siebie, nie dla niej. Jej daj spokój, ona z Tobą być nie chce.

Właśnie zrozumiałem, że tak będzie lepiej.

A mam pytanie czysto teoretyczne. Czy w takiej sytuacji czas coś może pomóc?

Jeżeli uraziłeś lub zraniłeś kobietę 14 kwietnia 2018 o 13:45 to wiedz że ona będzie to pamiętać...

Wytłumaczenie jest proste. Zapamiętała to co _dla niej_ było istotne. Dla Ciebie nie było, to i nie pamiętasz.

Nie zejdziesz sie po kilku miesiacach, roku czy latach. Ona Ciebie nie chce. Zawiodła sie i koniec. Nie ma takiej możliwości, że zmieni zdanie. KONIEC.

Wysnujesz jeszcze jakieś ale czy dasz w koncu spokoj?

.

Wspolczuje dziewczynie. Mam nadzieje, ze znajdzie kogos i bedzie szczesliwa.

Zostaw tak, jak jest teraz.
Ona odczuje ulgę, bo nabierze pewności, ze wreszcie odczepiłes się od niej, a i Ty szybciej odzyskasz spokój
Nie szarp się już więcej i jej nie szarp.
Góra z górą się nie zejdzie, ale człowiek z człowiekiem zawsze - puść więc wolno te znajomość i niech się dzieje, co chce.
Za każdym razem, ilekroć będzie kusiło Cię, by np zadzwonić do niej, mocno bij się po łapach.
Nie rób już nic w tej sprawie.
Tylko sobą się teraz zajmij, sobie udowodnij, że ja estes wiele wart. Jej niczego już nie udowadniaj.

Zgodnie z obietnicą nie odzywałem się do niej od półtora tygodnia.
Dzisiaj rano sama do mnie napisała:

Napawa mnie to optymizmem. Ale sam już nie wiem jakie są jej intencje.

Pewnie tak. Już mi przeszła psychoza.

Tylko nie rozumiem logiki kobiet.
Po co odzywała się do kogoś od kogo chce spokoju i braku kontaktu?
Ale zostawmy to. Widać kobiety nie postępują według logiki klasycznej.

Tak ma. Spadły mi przysłowiowe różowe okulary.
Teraz bym nie napisał tego pierwszego postu w ten sposób.
Obwiniałem siebie o całe zło w związku, a w rzeczywistości wcale tak nie było.
To jest schemat. Wiele kobiety czy facetów właśnie tak ma.

Dodam jeszcze, że jej wiadomość jest dość dwuznaczna, ponieważ napisała "zanim wrócisz", niby nic takiego, ale jakby ktoś się uparł, to między wierszami doszukalby się, że daje Ci coś do zrozumienia.
Jednak nie nakręcaj się, bo równie dobrze, mogę się mylić z takim diszukiwaniem się ukrytej myśli.
Jeśli chcesz, to odpisz jej, ale góra jedno zdanie, takie grzecznościowe.
Żadnego opisu tego, co robisz, jak się czujesz i jaką masz nadzieję.
Jesteś tylko uprzejmy i nic więcej.

Nie pisz.
Naprawdę nie musisz jej się spowiadać. Nikomu nie musisz się spowiadać. To Twoja sprawa, jakie masz problemy i jak sobie radzisz.
Szczególnie jej z niczego już nigdy więcej się nie tłumacz. Niczego nie jesteś jej winny, bo niczego jej nie zawdzięczasz. To nie jest Twoja matka albo ojciec, ludzie którym coś zawdzieczasz. To nie jest Twój przyjaciel, z którym beczkę soli zjadłeś i dzięki niemu żyjesz, bo np uratował Ci życie podczas wyprawy w góry czy tam gdzieś

Zostaw te sprawę.
I zobacz, jak Ci odpisała. Ty elaborat, a ona skwitowała Cię banalnym grzecznościowymi zwrotem.
Niczemu nie jesteś winny, gdyż na tamtym etapie życia nie mogłeś być inny. Liczy się tylko to, że coś tam u siebie zauważyłeś, nie spodobało Ci się i chcesz to zmienić.
Za dwa miesiące będziesz zachowywal się inaczej, a za pięć lat jeszcze inaczej
Całe życie będziesz czegoś się uczył.
Nie dopuśc do tego, żeby ktoś wmówił w Ciebie, że za pięć lat dalej masz posypywać głowę popiołem, ponieważ popełniłeś jakieś błędy w tej relacji.
Na tamten moment inaczej nie potrafiłeś. I co z tego, że nie potrafiłeś? Nie rób sobie z tego powodu żadnych wyrzutów.