Toksyczne malzenstwo - Netkobiety.pl

Przede wszystkim powinnaś podjąć decyzję i się jej trzymać. Takie "postanowienie" a potem znów wracanie do męża bo zaczeła się "sielanka" tylko nakręca spiralę toksycznego związku i utwierdza go w przekonaniu o swojej bezkarności. Tobie potrzebna jest pewność że chcesz rozstania i nie cofniesz się przed niczym aby zawalczyć o swoje szczęście, spokoj a przede wszystkim bezpieczeństwo. Do takiej decyzji niestety dojrzewa się czasem długo, ale bywa też że przychodzi ona w jednej chwili, po kolejnej akcji partnera, po poniżeniu które było już nie do zniesienia, po strachu o życie swoje albo dzieci. Ty jeszcze nie dojrzałaś do tej decyzji, choć jesteś już blisko i mam nadzieję, że w końcu ten próg przekroczysz.

Napisz czy pracujesz czy jesteś w pełni zależna od męża, czy znasz język na tyle by móc się swobodnie poruszać w tamtejszych urzędach oraz czy masz kogoś bliskiego, zaufanego w Holandii albo w Polsce. Od tego zalezy co tak naprawdę można ci doradzić.
Wyobraź sobie przez chwilę życie bez tego czlowieka... Jak je widzisz i w którym miejscu, tam w Holandii czy w Polsce?

Rodzina , ktora jest w Polsce zaoferowala mi pomoc. Martwie sie dobrem dzieci I czy wybacza mi kiedys ze nie beda mialy pelnej rodziny. Czy dam rade sama..Z drugiej strony wiem ze przebywanie w takim domu mimo dobrych chwil jest bardzo ciezkie bo w pamieci zostana glownie te zle. Sama wychowywalam sie w takim domu I dzis jestem bardzo nerwowa osoba , ktora jest bardzo podatna na nastroj i humor innych.Pracuje I mam troche oszczedosci. Boje sie ze po odejsciu poprostu sie rozsype psychicznie. Zal mi tych dobrych chwil a z drugiej strony wszystko we mnie krzyczy ze ja nie moge na takie cos pozwalac I tak zyc , dawac takiego przykladu dzieciom. Gdy tylko ciesze sie ze jest "normalnie" zaraz znow dochodzi do takich sytuacji.

Powiem krótko - UCIEKAJ!
Nie licz na to, że sadysta zmieni się.
Zniszczy Was wszystkich i jeszcze Was za to zniszczenie obwini.
Wielka miłość po stosowaniu skrajnej przemocy podpowiada, że Twój men może
być psychicznie chory.
Napisałaś, że masz gdzie mieszkać, bo rodzina chce Ci pomóc, więc skorzystaj
z tego w trybie pilnym.
Ja żyłam za długo z pasywnym przemocowcem.
Gdy mnie pobił jeden, jedyny raz już powinnam uciekać, ale prawdę mówiąc nie miałam dokąd.
Zagroziłam jednak, że jeśli jeszcze raz mnie uderzy, to go w nocy zadźgam, gdy
będzie spał, bo w dzień nie dałabym jemu rady. Nie uderzył już mnie, ale
wyżywał się na mnie w inny sposób.
Jesteśmy 17 lat po rozwodzie i gdy patrzę na tego faceta, który był moją wielką miłością, to dziwię się sobie, że tak długo to wszystko znosiłam.
Uwierz, że spokój odzyskanie godności osobistej i zdrowie psychiczne dzieci, winno
na teraz być priorytetem.

Edytowałam post, by wkleić tutaj wypowiedź Salomonki w innym wątku.
Może to także przyda się Tobie do podjęcia decyzji?

"Mialam męża przemocowca i rozumiem co czujesz. Ja mam do dzisiaj takie fazy, że chciałabym mu łeb rozwalić, choć wcześniej facet bardzo mnie "pacyfikowal". Potrafił wziąć na ręce naszą kilkudniową corkę i powiedzieć, że ją o ścianę rozbije jeśli nie ustąpię. Ustępowałam, robiłam co chciał żeby tylko mi oddał dziecko.
Odeszłam od oszołoma, dostałam rozwód z jego winy i sąd nie miał najmniejszych wątpliwości, kto zawinił..
Tylko ja długo nie mogłam odpuścić sobie. Nie mogłam sobie wybaczyć, że pozwoliłam się tak traktować zwykłemu wariatowi. Dziś jakbyś z nim porozmawiala, to on wytłumaczyłby ci, że to ja byłam winna, a on musiał mnie  tak traktować bo byłam niepokorna i nieposłuszna smile"