Mieszkanie z teściami, powrót do domu - Netkobiety.pl

Cześć.
Moja sytuacja wygląda tak. Po ślubie przyszłam mieszkać do męża. Na piętrze mamy kuchnię, pokój i łazienkę. Jeden pokój na piętrze zajmuje też szwagierka, która ma dwoje dzieci. Korzystają z łazienki. Od jakiegoś czasu synek (ma prawie 9 miesięcy) bardzo daje mi w kość, tracę już do niego cierpliwość. Zauważyłam też, że strasznie pogorszyło się moje samopoczucie, ostatnio nie ma dnia żebym nie płakała. Uczepiłam się myśli, żeby uciec od teściów do domu, do mamy. Z mamą mam bardzo dobre relacje, świetnie się uzupełniałyśmy we wszystkim. Z mężem budujemy dom i będziemy mieszkać u teściów jeszcze najmniej 2,5 roku. Mam straszną niechęć do mieszkania u nich. Teściowa jest zimna jak lód. Wiele razy powiedziała mi coś przykrego, jest szczera do bólu, nawet kilka dni po porodzie jak byłam w totalnym dole. Nie oczekuję od niej pomocy, bo w ogóle się do niej nie garnie, ale chodzi mi tylko o jakieś dobre słowo. Nigdy od niej nie usłyszałam czegoś miłego. To mi strasznie działa na psychikę. Ona pracuje za granicą. Tydzień jest w domu, a tydzień jej nie ma. Nawet wtedy gdy przyjedzie to nie przyjdzie zobaczyć na mojego synka, ale za to dziećmi córki opiekuje się non stop. Teściu jest na emeryturze, więc opiekuje się ogrodem. Mieszkam na wsi. Teść zawsze sobie zaplanuje dużo pracy, a potem narzeka że nikt mu nie pomaga. Bardzo dużo sadzi i sieje warzyw, całe dnie spędza w ogródku. Kiedyś powiedział mi że mam pomóc plewić albo nie wie jak to rozwiązać. Sprawa jest taka, że mój synek zrobił się wymagający i nie zawsze dam radę iść do ogródka i kopać tam całymi dniami. Z tego powodu że mu nie pomagam czuję że nasze relacje się pogorszyły. Sam nie chce pomóc przy dziecku. Dosłownie raz prosiłam go o zostanie z synkiem, bo chcieliśmy z mężem pojechać na działkę gdzie budujemy. Nie został z nim, musieliśmy synka zabrać ze sobą. W skrócie coraz bardziej myślę o powrocie do domu. Mama tam została sama, pracuje codziennie, a tata i brat są za granicą i na codzień ich nie ma. Bardzo żałuję że przyszłam mieszkać do teściów. Ale czy jak wrócę do domu to nie zniszczę naszych relacji. Jak oni będą mnie odbierać? Czuję że popadam w depresję. Czuję że oni za dużo ode mnie wymagają, podczas gdy moja szwagierka nie da rady nawet obiadu ugotować bo według niej z dwójką dzieci się nie da. Już psychicznie wysiadam. Co mam zrobić. Proszę o pomoc.

Mój mąż ma dobre relacje z moją mamą ale ja też z teściami żyłam w zgodzie a teraz jest jak jest. Mój mąż jest zdziwiony ze ponad 1,5 roku było ok a teraz są problemy i chcę się wyprowadzac. Powiedział ze wyprowadzka to już ostatecznośc. Uzgodnilismy ze w przyszlym tygodniu idę do psychologa. Ja codziennie myślę o tej wyprowadzce. Mama mieszka 10 minut drogi autem od domu teściów. Jeżdżę do niej jak najczęściej ale to nie to samo. Pracuje codziennie na dwie zmiany. Ja obecnie jestem na urlopie macierzyńskim. Ja było dobrze to rozmawialiśmy o tym że nie wracam do pracy ale postaramy się o drugie dziecko i znowu pójdę na l4. Teraz już wiem ze dwójka dzieci by mnie wpędziła do grobu. Dlatego teraz już chce coś zdecydować. U teściów nie mam co szukać pomocy. Oni zajmują się dziećmi swojej córki. Ja też wiem ze to nie jest ich obowiązek zajmować się moim dzieckiem ale żeby z własnej woli nie chcieć pobawić się na chwilę z wnukiem? Podczas gdy moja mama chciałaby żeby codziennie do niej jeździć bo tęskni za wnukiem

kalymo18 napisał/a:

Mój mąż ma dobre relacje z moją mamą ale ja też z teściami żyłam w zgodzie a teraz jest jak jest. Mój mąż jest zdziwiony ze ponad 1,5 roku było ok a teraz są problemy i chcę się wyprowadzac. Powiedział ze wyprowadzka to już ostatecznośc. Uzgodnilismy ze w przyszlym tygodniu idę do psychologa. Ja codziennie myślę o tej wyprowadzce. Mama mieszka 10 minut drogi autem od domu teściów. Jeżdżę do niej jak najczęściej ale to nie to samo. Pracuje codziennie na dwie zmiany. Ja obecnie jestem na urlopie macierzyńskim. Ja było dobrze to rozmawialiśmy o tym że nie wracam do pracy ale postaramy się o drugie dziecko i znowu pójdę na l4. Teraz już wiem ze dwójka dzieci by mnie wpędziła do grobu. Dlatego teraz już chce coś zdecydować. U teściów nie mam co szukać pomocy. Oni zajmują się dziećmi swojej córki. Ja też wiem ze to nie jest ich obowiązek zajmować się moim dzieckiem ale żeby z własnej woli nie chcieć pobawić się na chwilę z wnukiem? Podczas gdy moja mama chciałaby żeby codziennie do niej jeździć bo tęskni za wnukiem

rozumiem że wynajem nie wchodzi w grę bo chcecie oszczędzić i jak najszybciej się wybudować?
co do 2 dziecka to może teraz było by ciężko ale jak się wybudujecie to może  warto wrócić do tematu?.
Wsparcie męża masz w opiece nad dzieckiem? Nawet w takie kwestii żeby on został z dzieckiem a ty czy to sama czy z koleżankami do kina/czy na weekendowy babski wypad.
Fakt dziadkowie nie sa od opieki nad dzieckiem ale nie znam dziadków którzy sami z własnej woli nie chcą rozpieszczać wnuków.

Cześć.
Moja sytuacja wygląda tak. Po ślubie przyszłam mieszkać do męża. Na piętrze mamy kuchnię, pokój i łazienkę. Jeden pokój na piętrze zajmuje też szwagierka, która ma dwoje dzieci. Korzystają z łazienki. Od jakiegoś czasu synek (ma prawie 9 miesięcy) bardzo daje mi w kość, tracę już do niego cierpliwość. Zauważyłam też, że strasznie pogorszyło się moje samopoczucie, ostatnio nie ma dnia żebym nie płakała. Uczepiłam się myśli, żeby uciec od teściów do domu, do mamy. Z mamą mam bardzo dobre relacje, świetnie się uzupełniałyśmy we wszystkim. Z mężem budujemy dom i będziemy mieszkać u teściów jeszcze najmniej 2,5 roku. Mam straszną niechęć do mieszkania u nich. Teściowa jest zimna jak lód. Wiele razy powiedziała mi coś przykrego, jest szczera do bólu, nawet kilka dni po porodzie jak byłam w totalnym dole. Nie oczekuję od niej pomocy, bo w ogóle się do niej nie garnie, ale chodzi mi tylko o jakieś dobre słowo. Nigdy od niej nie usłyszałam czegoś miłego. To mi strasznie działa na psychikę. Ona pracuje za granicą. Tydzień jest w domu, a tydzień jej nie ma. Nawet wtedy gdy przyjedzie to nie przyjdzie zobaczyć na mojego synka, ale za to dziećmi córki opiekuje się non stop. Teściu jest na emeryturze, więc opiekuje się ogrodem. Mieszkam na wsi. Teść zawsze sobie zaplanuje dużo pracy, a potem narzeka że nikt mu nie pomaga. Bardzo dużo sadzi i sieje warzyw, całe dnie spędza w ogródku. Kiedyś powiedział mi że mam pomóc plewić albo nie wie jak to rozwiązać. Sprawa jest taka, że mój synek zrobił się wymagający i nie zawsze dam radę iść do ogródka i kopać tam całymi dniami. Z tego powodu że mu nie pomagam czuję że nasze relacje się pogorszyły. Sam nie chce pomóc przy dziecku. Dosłownie raz prosiłam go o zostanie z synkiem, bo chcieliśmy z mężem pojechać na działkę gdzie budujemy. Nie został z nim, musieliśmy synka zabrać ze sobą. W skrócie coraz bardziej myślę o powrocie do domu. Mama tam została sama, pracuje codziennie, a tata i brat są za granicą i na codzień ich nie ma. Bardzo żałuję że przyszłam mieszkać do teściów. Ale czy jak wrócę do domu to nie zniszczę naszych relacji. Jak oni będą mnie odbierać? Czuję że popadam w depresję. Czuję że oni za dużo ode mnie wymagają, podczas gdy moja szwagierka nie da rady nawet obiadu ugotować bo według niej z dwójką dzieci się nie da. Już psychicznie wysiadam. Co mam zrobić. Proszę o pomoc.

Szeptuch napisał/a:

blueangel napisał/a:

dziadkowie nie sa od opieki. od tego sa rodzice. i zdziwilbys sie, ale jest wielu takich, co nie chca, bo maja swoje zycie, bo chca odpoczac po wielu latach pracy i opieki nad wlasnymi, bo zdrowie i sily juz nie te, bo.., bo..,bo.. ale maja do tego prawo

i to dobry pomysl wrocic do tematu drugiego dziecka poprzeprowadzce do waszego nowego domu. 2 dzieciakow "na raz" ma wiele zalet. odchowasz dwoje jednoczesnie. bylabys jeszcze przyzwyczajona do pampersow, karmienia itd gdy juz wieksza roznica wieku jest trudniej do tego wszystkiego wrocic. na dodatek mogliby sie bawic razem, byliby razem na jednej szkole, przy duzej roznicy wieku to niemozliwe. juz nie ma sie takiego kontaktu jako rodzenstwo. do tego ty w drodze do pracy najpierw msuialabys zahaczyc o szkole, potem o przedszkole, a tak odstawisz oboje na raz. mozna tych zalet wymieniac i wymieniac. moj ma 9, za 9- 18. juz sie nie opyla miec drugiego. znowu na wychowawcze.. znowu problemy z opieka w ferie, gdy ty tych ferii nie masz i musisz do pracy, znowu wstawanie w nocy. zawsze chcialam miec dzieci jedno po drugim, np w odstepie 2 lat

Wiesz mi nie chodzi o to żeby przemieniać dziadków w opiekunki.
No ale jak autorka pisze ze dziadek miał problem chwile zostać z dzieckiem aby oni mogli pojechać na budowę swojego domu...słabe to
U mnie jest odwrotnie: Dziadkowie wręcz błagają aby jak najwięcej czasu z wnukiem spędzić.
ale z zona zgodnie stwierdziliśmy ze dziadkowie nie są od wychowywania dziecka, od tego sa rodzice.
Ale wybłagali u nas po 2 dni w miesiącu z wnukiem
co pozwoliło na tez fajnie uporządkować weekendy.
2 spędzamy w 3 (ja,syn,żona)
1 spędzamy tylko z zona i syn jedzie do pierwszych dziadków
1 mamy na wypad z przyjaciółmi  albo ogólnie na spędzenie go w pojedynkę tak jak chcemy, syn w tedy jedzie do 2 dziadków.

Zgadzam sie tez z tobą co do różnicy wieku dzieci itp.
Wszyscy przyjaciele maja dzieci płodzone jedne po drugim. Az do 3 dobili. i naprawdę fajnie to wygląda teraz jak maja 10/9/8 lat w przypadku przyjaciela który najszybciej zaczął działać w tym temacie.

Jeżeli mogę zapytać, dlaczego nie zrealizowałaś marzenia o dzieciach? Facet okazał się dupkiem, niewartym tego?

EDIT: trafiles w sedno. odeszlam od meza, gdy mlody mial 2 MIESIACE, wiec marzenia o duzej rodzinie spelzly na niczym.

Mnie też wydaje się, ze opieka nad paromiesięcznym dzieckiem, które pewnie raczkuje o ile już nie zaczyna się podnosić gdy coś złapie w rączki, to naprawdę ciężka orka na ugorze. Nie wiem, kiedy dziewczyna miałaby znaleźć czas na te prace ogrodowe, w nocy? Przecież takie dziecko to żywe srebro i trzeba  mieć oczy dookoła głowy a często i to za mało. Nie dziwię się, że autorka chciałaby czasem odpocząć chociaż chwilę od tego, zrobić coś dla siebie w tym czasie albo zwyczajnie pospać. Wymaganie od niej aby jeszcze uprawiała ogrodek i to w czasie gdy teść zadyryguje, to naprawdę nie w porządku.
Dużo jeszcze do końca budowy tego waszego domu? Kiedy planujecie się tam przenieść?

wieka napisał/a:

Salomonka napisał/a:

Mnie też wydaje się, ze opieka nad paromiesięcznym dzieckiem, które pewnie raczkuje o ile już nie zaczyna się podnosić gdy coś złapie w rączki, to naprawdę ciężka orka na ugorze. Nie wiem, kiedy dziewczyna miałaby znaleźć czas na te prace ogrodowe, w nocy? Przecież takie dziecko to żywe srebro i trzeba  mieć oczy dookoła głowy a często i to za mało. Nie dziwię się, że autorka chciałaby czasem odpocząć chociaż chwilę od tego, zrobić coś dla siebie w tym czasie albo zwyczajnie pospać. Wymaganie od niej aby jeszcze uprawiała ogrodek i to w czasie gdy teść zadyryguje, to naprawdę nie w porządku.
Dużo jeszcze do końca budowy tego waszego domu? Kiedy planujecie się tam przenieść?

To nie miałoby dużego znaczenia, jakby była silna psychicznie, dlatego nie można wszystkich mierzyć swoją miarą.

Poza tym mieszkanie na "kupie", zawsze generuje konflikty, tak samo po przeprowadzce do mamy, mąż może być też niezadowolony.

Bo zawsze lepiej jak teściowa mieszka dalej, dla zdrowia psychicznego obydwu stron.

Ani to moja miara, ani nie radzę przeprowadzać się do mamy.

Ale ja w tym kontekście nie odnosiłam się do  Ciebie, ale do stwierdzeń, że autorka jest roszczeniowa.