Zdrada kochanka rozstanie - Netkobiety.pl

I tak po 11 latach, podczas których był zapewne wspaniałym mężem i ojcem, nagle, jak chorągiewka, znalazł towarzystwo co pije i 10 lat starsza kochankę?
I przez te 11 lat układało się miedzy wami wspaniale? I tak nagle wszystko się zepsuło?
Ja to myślę ze było wiele znaków ostrzegawczych ale pewnie ich nie widziałaś, albo nie chciałaś widzieć.

Na teraz wszystko jest świeże, a myśli mocno buzują.
W dolnej części swojego postu zawarłaś odpowiedź.
Partner wybrał zabawowo-alkoholowe życie i trudno mu będzie wyplatać się
z takiego układu.
Załóżmy, że się jednak po jakimś czasie otrząśnie z tego marazmu i zechce do
Ciebie wrócić, czy mogłabyś spać spokojnie myśląc, czy nie wywinie Ci ponownie takiego numeru?
A jeśli wpadnie w alkoholizm, co wcale takie trudne nie jest, będziesz mogła
z nim żyć?
Teraz nie zmarnuj czasu na oczekiwanie powrotu swojego partnera, a składaj
do sądu pozew o alimenty na dziecko.
Zbieraj dowody na zaniedbanie emocjonalne z dzieckiem do ewentualnego
pozbawienia władzy rodzicielskiej.
Córcia ma 8 lat więc dasz sobie radę, ułożysz sobie życie bez niego powoli, bo
kobiety są silne mimo wszystko.

Autorka napisała że po śmierci mamy coś w nim pękło, a raczej wyszła jego prawdziwą osobowość.  Jest słabym facetem po prostu. Pewnie udawał dojrzałego mężczyznę, którym tak naprawdę nigdy nie byl niestety.
Nie wiem co Ci poradzić. Możesz mu dac ostatnią szansę  pod warunkiem terapii  od razu i odcięcia się od towarzystwa.
A jeśli się na to nie zdobędzie, odetjnij się Ty.
Ustal kontakty z dzieckiem a jego unikaj.

Nie zgodzę się z Tobą. Na pewno miał jakieś wady jak każdy z nas, ale skoro nie wierzysz, że nagle się tak zmienił to znaczy, że nie trafiłaś na takiego faceta. Mojego męża nie poznaje aktualnie nikt z rodziny i znajomych. Ja sama też już przestałam... Człowiek z którym żyłam zniknął, zniknął ojciec którym był, syn, wnuk, brat... Więc uwierz, że takie sytuację się zdarzają. Zapewne w trakcie całego związku były jakieś sprzeczki, lepsze  lub gorsze chwile, każde z nas miało wady i zalety. Tylko, że to o czym pisze Ona3111 to amok w którym jest jej mąż, mój mąż, i pewnie wielu innych których historie pojawiły się na tym forum. Aktualnie do męża autorki żadne racjonalne argumenty nie docierają. Nie wierzę w te bajki o depresji, przerabiałam te same teksty, że on sobie nie radzi, że taki biedny, żebym mu dała czas, a to był czas na ułożenia życia z kochanką i dokładnie to samo zero zainteresowania dziećmi tylko picie i imprezy.

Tylko jako towarzystwo mogę pomóc. Bo co tu poradzić? Przykra sprawa, wiadomo, ale i element krajobrazu.

Dodam, że znam kilku takich dobrych poczciwych mężów, którzy mają trochę inne oblicze, w zależności w jakim środowisku aktualnie spędzają czas. Inne oblicze dla rodziny, czyli rodziców i żony oraz wspólnych przyjaciół a zupełnie inne dla osobistych kolegów i koleżanek. Można długo starać się utrzymywać pozory, jedni pękną wcześniej, drudzy później, jeszcze inni być może nigdy bądź ujdzie im to płazem jako chwilowa niepoczytalność. No ale w jakąś natychmiastową ewolucję też nie wierzę. Być może śmierć matki dała mu tylko jakieś usprawiedliwienie, by pobyć trochę dłużej tym drugim sobą. Nie wiem. Tak tylko mi się skojarzyło.
Z taką wiedzą o drugim obliczu dobrego męża dziwnie się patrzy np na te wszystkie fotki, gdzie się parki uśmiechają i sobie serduszka wysyłają… pewnie jest to jeden element rzeczywistości ale… i takie żony sobie dałyby rękę uciąć… nie chce się tego niszczyć, więc jest tylko osobista refleksja… obserwacja zaledwie.
Eh… czasem się takie rzeczy wydadzą i wtedy obserwator odczuwa jakiś rodzaj ulgi, w stylu „uff… iluzja runęła”.
Nic mądrego nie mam chyba do powiedzenia. Dbaj o siebie!