Jak pogodzic się z ogromnym błędem SPRZED 15 lat? - Netkobiety.pl

Czy rozwiązałaś swoje problemy, o których pisałaś ostatnio na tym forum? Z tego co pamietam było ich sporo.
Bo jeśli nie rozwiązałaś to po kiego diabła myślisz o jakimś facecie sprzed 15 lat skoro Twoja obecna, bieżąca sytuacja wymaga ogromnych zmian??? Skup swoją uwagę, myśli i działania na aktualnym życiu, a nie jakichś mrzonkach z przeszłości.

A skoro mężczyzna, o którym piszesz ma żonę i dzieci to co niby planujesz? Wejść w rolę kochanki?? I najpewniej rozbić mu rodzine? Ty tez masz męża i córkę z tego co pamietam. Skup się swojej rodzinie.

Cytuje;
"Dzis po wielu wielu latach, kiedy widze jakim dobrym mezem i ojcem jest mezczyzna z ktorym sie nie zwiazałam, nie mogę sobie wybaczyć blędu jaki popelnilam. Ze nawet nie dałam mu szansy.

Jak sie z tym pogodzic i ruszyc do przodu?"

No, to się porobiło.
Nie ma dobrej rady na to, co jest nieodwracalne, bo chyba nie chciałabyś rozbić
Jego małżeństwa.
Nie Ty jedna żałujesz, że nie wybrałaś tego, który był blisko Ciebie.
Miałam podobnie, bo byłam ambitna i pogoniłam chłopaka, /pierwsza miłość/,
który mnie zranił, nie dając się przeprosić.
Poznałam kogoś, kto miał wiele wspólnych z tamtych cech i to z nim ułożyłam
swoje nieudane życie.
Też często myślałam i porównywałam, i gdy spotkaliśmy się po kilku latach, to
On już wiedział od mojej przyjaciółki, że moje małżeństwo nie jest udane.
Proponował mi, żebym się rozeszła, a On będzie dla mojej córki dobry.
Nadal był kawalerem, bo jak twierdził, nie znalazł odpowiedniej.
I wbił mi ćwieka w głowę, ale uczciwość nie pozwalała mi zrealizować sprawy.
Tak to już jest, że czasu nie cofniemy  nie napiszemy nowego scenariusza.

Myślę sobie, że jeśli jesteś nieszczęśliwa w swoim małżeństwie, to tutaj na tym
polu działaj, a tamtego przestań gloryfikować, bo z żoną swoją i rodziną jest być
może szczęśliwy, co nie oznacza, że byłby z Tobą.
Z boku wszystko wygląda inaczej.
Nie napisałaś właściwie niczego o swoim małżeństwie, ale nieśmiało powiem,
że istnieją rozwody.

Dziękuję za Twoj post, wiesz, nie bedę sie rozpisywac co do mojego malzenstwa, ale jesli masz ochotę to mozesz poczytac w moim jednym z postow. Ale jest nieudane, jestem z niewlasciwym czlowiekiem i tego jestem pewna jak niczego.

Co do tamtego mezczyzny.. No coż, wiem ze tez nie jest szczęsliwy. Ze jego malzenstwo tylko go upewnilo w tym, ze nadal kocha mnie i ze nikogo nigdy nie darzyl takim uczuciem jak mnie.

To dobija i zalamuje podwojnie.

Ma jedno dziecko. I chocby byl niewiadomo jak nieszczesliwy, to dla dziecka nie odejdzie od zony. Tak tylko pisze

Wiesz Wieka, nie do konca. Od lat jest dla mnie wazny jak nikt.. I wiem tez, ze juz nikt nigdy mu nie dorowna.. To jest najsmutniejsze

To raczej  dobrze, bo gdybyś się z nim związała, nie potrafiłabyś docenić tych zwykłych spraw jakie on mógłby Ci dać. Twoje oczekiwania były w tamtym czasie zupełnie inne. To że jest dobrym mężem dla innej kobiety wcale nie znaczy, że byłby odpowiednim mężem dla Ciebie. Wybrałaś to, czego w danej chwili potrzebowałaś. Piszesz, że nie jest szczęśliwy ze swoją żoną - może ona podobnie jak Ty nie potrafiła docenić tych zwykłych rzeczy.

Płacząc i żyjąc złudzeniami na pewno nie ruszysz do przodu. Zbudowałaś w swojej głowie obraz szczęśliwego małżeństwa z nim  bez realnych podstaw. Teraz uważasz, że doceniałabyś po ślubie z nim zwyczajne rzeczy, a jest możliwe, że dzisiaj byłabyś znudzona i sfrustrowana, bo zgodziłaś się na  kogoś poniżej swoich oczekiwań. Jego wizerunek stał się taki wspaniały bo masz porównanie ze swoim mężem, który jest złym człowiekiem (Twoja ocena). A gdyby był dobrym i kochającym partnerem? Czy wówczas tamten chłopak nadal byłby obiektem westchnień i spełnieniem marzeń?

Cytuję"
Dziękuję za Twoj post, wiesz, nie bedę sie rozpisywac co do mojego malzenstwa, ale jesli masz ochotę to mozesz poczytac w moim jednym z postow. Ale jest nieudane, jestem z niewlasciwym czlowiekiem i tego jestem pewna jak niczego."

Czytałam, bardzo Ci współczuję.
Działaj, bo tkwiąc w tym wszystkim bardzo krzywdzisz siebie.
Pozdrawiam serdecznie

Dlaczego „kopiesz leżącego”? W jej historii widzisz siebie tylko po innej stronie?

Złość przez Ciebie przemawia, nie wnikam, nie mój interes .

Brak życiowej naiwności.

Pomyśl sam. Czy gdyby człowiek z którym żyje okazał się aniołem na Ziemi, po tamtym zostałoby wspomnienie? To typowy żal błędnej decyzji. Ale nie za prawdziwą miłością.

Edit: A jak się z tym pogodzić, żeby ruszyć do przodu? Banalnie proste! Spojrzeć prawdzie w oczy!
I już tak nie podkreślaj że nie wnikasz, nie Twój interes, bla, bla, bla...

Nie jest zabronione. A radzę tak jak uważam za stosowne. Zapytała jak się pogodzić z tym i ruszyć do przodu, otrzymała moją odpowiedź. Nie musi się podobać, nie musi stosować, nie musi się zgadzać. Dostanie inne. Do wyboru, do koloru.

PS. Chcesz wiedzieć, czy czegoś żałuję to napisz do mnie na maila. Bo ja tematu o prywatnych żalach tu nie zakładałam. Niech chcesz wiedzieć, to nie pytaj, nie wysuwaj twierdzeń w moją stronę, robiąc prywatny offtop, bo potem za takich jak Ty, jak obrywam, że potrafię "rozjechać" każdy temat.

Autorka to może by i od męża odeszła, ale jak zdążyła się zorientować niby u prawnika to z dość ładnego majątku dostałaby figę z makiem ... może dlatego „miłość życia sprzed 15 lat”, który wtedy był finansowym nieudacznikiem radzi sobie obecnie lepiej i jednak to jego Autorka kocha...?
Chyba jakaś gimbaza to pisze.
Dorosły człowiek decyduje i DZIAŁA. A jak nie chce mu się działać to chociaż by nie jojczył. Przepraszam, ale drażnią mnie takie historie.

„Miałeś, chamie, złoty róg, miałeś, chamie, czapkę z piór: czapki wicher niesie, róg huka po lesie, ostał ci się ino sznur, ostał ci się ino sznur.“

Oczywiście, ze każdy popełnia błędy.
Trzeba Autorko żyć tu i teraz. I planować przyszłość. Nie pasuje Tobie teraźniejszość - to ją zmieniaj w zakresie, w jakim możesz. A przeszłość już była. Kompletnie nic nie da rozpamiętywanie jej. Po prostu powinnaś PRZESTAĆ ANALIZOWAĆ, zadręczać się i żyć dalej. Po prostu. Zależy to TYLKO od Ciebie.
Jak Ty chcesz kogoś spotkać nowego, jak jesteś żoną?? Rozumiem, ze brakuje Ci zdrady?

Pozostaje optymistycznie mieć nadzieję, że takich wyborów dokonuje mało kobiet(jak na samym początku dokonała Autorka)..

Obawiam się, że jest inaczej...

Jeżeli przez tyle lat się nie pogodziłaś z takim błędem to albo przyda ci sie psychoterapia albo potrzebujesz po prostu koonfrontacji z twoim niedoszłym partnerem i wyrzucenia z siebie tego wszystkiego. Bo niestety, ale zerka juz nie cofniesz i mleko sie rozlało.