On odwołał ślub, a ja nie potrafię się z tym pogodzic - Netkobiety.pl

Znam podobną historię, w której padły podobne słowa. Tamten mówił wtedy do dziewczyny A na co Ci ten papierek Niedługo potem poznał inną, z która ożenił się po pół roku znajomości. Nawet ślub kościelny wziął. Dobrze jest jak jest. I inaczej już nie będzie. Szkoda Twojego czasu.

Witaj.
Nie pocieszę cię. Twoja historia to kolejna na tym forum w temacie "przechodzonego" związku. Jesteście już jak "stare dobre małżeństwo.".Motyle odfrunęły...
Twój narzeczony to "wiśnia"!!!
Odwoływać ślub na miesiąc przed terminem, z powodu niewystarczających środków?
Sami mieliście w całości sfinansować? Rodzice nic nie pomogą?
A jeśli nawet. to należy wprowadzić ograniczenia wydatków.
Pytanie, co dalej z waszym związkiem.
Taka zadra u progu wejścia w formalizację związku...nie wróży dobrze na przyszłość.
Wcześniej nie dawał narzeczony jakiś sygnałów.
Może były tylko je bagatelizowałaś.

Nie było żadnych znaków... oboje się cieszyliśmy. Nie chciałabym niczego wymuszać ale czy w takim razie postawienie ultimatum albo ślub albo rozstanie jest Ok?

Autorko, nie stawiaj mu żadnego ultimatum, bo to bez sensu. Facet ewidentnie nie chce się żenić, nie chce zrobić się z tobą, bo jak wiele razy życie pokazało, taki niedoszły mąż szybko poznawał inna i ze ślubem nie zwlekał.
Jeśli mężczyzna chce żyć z daną kobieta i chce założyć x nią rodzinę, to nie będzie dla takiego żadnych przeszkód, których on bałby się pokonac. Taka jest męska natura. Ten natomiast chce się wymigać. Postaraj się wyjść z tego z honorem i podniesiona głową, o nic go nie proś,nie przepraszaj nie wyjaśniaj,nie obwinaj itd. powiedz mu tylko że tobie też nie pasuje jego podejście do ślubu z tobą i że dobrze że wyszło teraz.
Puść go wolno.

Może źle się wyraziłam chodzi mi o to, że nie zależy mi na tym żeby mieć więcej i więcej, dla mnie najważniejsze jest to, że mamy siebie

Co masz na myśli?

Autorko droga, nawet sobie nie wyobrażasz, jakie szczęście masz.
Gość wprost oznajmił, że ożenek nie dla niego.
Późno wprawdzie, ale jednak.
Że oszukał? Możliwe. Zranił? Tak.
Zapytam teraz: Mając tę wiedzę nie uważasz, że dobrze się stało? Plotki i nie zawiniony wstyd, miną. Sąsiadki i "singielki", inną ofiarę niebawem dopadną. Gwarantuję.
Czego zresztą, od stadła oczekiwałaś? To ważne pytanie w kontekście dramatycznego zwrotu akcji?

Hmm, ja zupełnie nie rozumiem tego przymusu ożenku. Bez ślubu związki nie przetrwają?
Jestem w takim związku partnerskim i wcale nie uważam, że jedyna droga do szczęścia to małżeństwo.
Dodać muszę, że bardzo dawno temu byłam żoną i jakoś mnie to nie uchroniło przed rozwodem;);).

Autorko pytanie czy twoj wybranek nie chce ślubu czy nie chce w ogóle związku z tobą?

Myślę, że stety/niestety zmieniamy się jako społeczeństwo, będzie coraz więcej osób chętnych na nieformalny związek. W obliczu tak częstych i trudnych rozwodów wcale mnie to nie dziwi.

Ogólnie to się zgodzę, że do szczęścia papierek nie jest potrzebny.

Tylko, że w tym wypadku nie jest tak, iż facet od początku głosił poglądy jak on to ślubu nie chce i że uważa go za zbędny, ale oświadczył się, ustalili datę i nagle się z tego wycofał. Co dla mnie jest jasnym sygnałem na zmianę zdania w temacie małżeństwa ze swoją partnerką- rakiem się pan z tego związku ewakuuje.

Racz zauważyć, że problem leży gdzie indziej. Związek na kocią łapę nie daje bezpieczeństwa dla stron.
Na przykład w przypadku choroby, dalej problem wychowania dzieci gdy ktoś się poświęca kosztem kariery zawodowej, problem inwestycji w mieszkanie (często jedna strona zostaje na lodzie), dziedziczenie, alimentacja itp. itd.
Związek partnerski jest dobry gdy wszystko jest ok, przy kłopotach (o których nikt nie myśli) kończy się tragedią...

W sumie zgadzam się z tym, co napisano powyżej.
Ale, skoro gość się wycofał, ma co innego na widoku, krótko mówiąc. Nie twierdzę, że kogoś. Po prostu, nie wie, jak odejść, by ona nie poczuła się wystrychniętą na dudka.
Co chciał, miał. Ale, przestało mu to pasować.
Mnóstwo takich ludzi jest.
Dobrze, że stało się to przed, a nie po.
Obecny wstyd to pikuś dla "a nie mówiłam!", z każdej strony, gdy osoby te rację swoją uznają w tym względzie, byś nie wychodziła za tego faceta (określenie umyślnie użyte).
Natomiast "przyziemne" sprawy z tym związane, to już ryzyko.
Od 20 lat ponad, żyję na kocią łapę.
Zabezpieczyłem moją Partnerkę jednak, by bezpiecznie dożyła kresu swoich dni. Gdy mnie zabraknie już.
Jesteśmy katolikami z wychowania. Ona rozwiedziona, ja wdowiec. Proboszcz nauki mi serwuje, że tak się nie godzi. I straszy, że każda spowiedź nie będzie ważna, bo "mocnego postanowienia poprawy" nie widzi. Mnie to nie przeszkadza, więc grzechów swoich obcym już nie oznajmiam.  Jej, papierek przydałby się, by koleżankom w pracy gęby zatkać z kolei.
Zapolska genialna była jednak. Wyprzedziła swoje czasy, pani Gabriela.

Nie będę specjalnie oryginalna pisząc, że Wasz związek jest przechodzony, a brak wystarczających środków na wesele był tylko pretekstem, aby dać sobie jeszcze trochę czasu. Kiedy mężczyzna ma pewność, że właśnie z TĄ kobietą chce spędzić resztę życia, to nie gra na zwłokę, a to właśnie zrobił Twój narzeczony. Owszem, można się wahać, przestraszyć się, jeśli ma się poczucie, że coś wymyka się spod kontroli, dzieje zbyt szybko, ale u Was nie może być o tym mowy, bo przecież jesteście ze sobą już całe lata. 

Moim zdaniem stawianie ultimatum jest bezcelowe, bo on nie tyle ma wątpliwości co do samego małżeństwa, co do małżeństwa z Tobą - to spora różnica. Poddany takiej presji raczej nie zachowa się zgodnie z Twoim oczekiwaniem. Przykro mi. 

Jest co prawda nieco trudniej, bo trzeba się o to dodatkowo postarać, ale poza wspólnym rozliczaniem podatku dochodowego, co jednak nie wszystkim jest potrzebne, chyba wszystkie inne prawne i formalne kwestie można uregulować w taki sposób, żeby każda ze stron czuła się bezpiecznie.
Z drugiej strony bywają takie sytuacje, kiedy to właśnie małżeństwo czyni ją bardziej skomplikowaną i wtedy staje się kulą u nogi. Mam tu na myśli choćby relację toksyczną, przemocową albo kiedy jedno z małżonków trwoni majątek, bez wiedzy współmałżonka zaciąga długi, itp.
Dążę do tego, że każdy z tych wyborów ma swoje dobre i złe strony.

"Wymień auto". Gwarantuję, że to, zdecydowanie, łatwiejszym będzie, niż powyższe.

Współczuję stanu w którym pewnie jesteś, ale uwierz, że dobrze się dzieje i jak macie się rozstać - lepiej teraz niż później.
Absolutnie żadnego ultimatum. Ten człowiek ma swoją wolność i uszanuj ją, pomimo ze to trudne.
Polecam krok w tył. To najlepsze, co możesz zrobić. Zobaczysz wtedy, co się między Wami zadzieje i zdecydujesz. Im bardziej gonisz i naciskasz na faceta, tym bardziej on będzie uciekał. Desperacja to też najgorsze, co moze być i oni to wyczuwają na kilometr. To nie jest dla nich atrakcyjne, dla nich sygnał do ucieczki.
Mój ex zerwał zaręczyny, 2 miesiące się z tym nie mogłam pogodzić, a teraz jestem totalnie, ale totalnie (!!!) za to wdzięczna. Wiem, że nie miałabym takiego życia z nim, jak mam teraz. Włóż energię w odzyskanie wewnętrznego spokoju, rozchmurz się i zaufaj, że życie dobrze Cię poprowadzi. Dasz radę.

Dziewczyny jesteście okrutne i to bardzo. Może pierw warto by było szczerze pogadać a nie od razu dobijać dziewczynę....

Zabawne bo ja wiele lat temu zrobiłam taki bilans i nie zauważyłam zysków - możesz mnie oswiecić dlaczego dla kobiet to co innego ?

Mądre słowa. To jedyne wyjście wobec postawy raczej nietwojego narzyczonego.

Szczera rozmowa ma sens jak jest szczera. Oczekujesz, że facet jej powie 'tak jestem z Tobą z braku laku, jak pojawi się lepsza to się zmywam'? I nie widzę, żeby któraś z dziewczyn była okrutna w tym wątku.

Autorko,

Mieszkacie ze sobą już trochę, on jest po 30, ogólnie ślub uznaje, ślub był zaplanowany - takie są fakty. Jesteś młoda masz 26 lat. Znajdziesz jeszcze kogoś, ale pamietaj nic na siłę. Trzymam kciuki!