Żona i pożycie z facebookiem, serduszkami i mężem - Netkobiety.pl

Nie wiem czy dobrze myślę , jakoś od razu na myśl mi przyszło , że w sumie się nie dziwię kobiecie że jest nerwowa. Przecież każdy raczej zdaje sobie sprawę jak wygląda życie z malutkim dzieckiem , ciągła bieganina. Nie jest czasem tak , że Ty jesteś takim typem, który tylko chodzi i wymaga a wzamian nie okazuje nic ? Może spróbuj zmienić podejście ? Skoro tak Ci zależy na seksie z nią to może okaż to w inny sposób a nie żebrasz jak bezdomny pod Liroy Merlin na bułkę . Może jakieś czule gesty ? Wykazanie zainteresowania ? A Ty tak jak napisałeś kładziesz się i czekasz , no ludzie . Nie wiem czy dobrze rozumiem Twój wpis ale tak go zinterpretowałam .

Dziecko ma dwa miesiące czy dwa lata? Bo piszesz o maluszku, to mi nie wygląda na dwuletnie dziecko.
Jeśli nawet dwumiesięczne, to nie można dziecku z dnia robić nocy i odwrotnie, po drugie jak żona chce je trzymać całą noc na ręku, to niech sama trzyma, a nie siedzi na fb.

Dziwne też, że w nocy nie śpicie, w dzień śpicie, to kiedy pracujesz?

Te serduszka to są najmniej istotne w Twoim związku, niedawno pisała tu, jakby Twoja żona, o problemie serduszkowym, dla niej nic nie znaczącym, a wywołującym zazdrość męża.

Lajkuj na potęgę fajne, roznegliżowane panienki!

Hmmm...... wybuchowa, serduszka, Facebook - myślę, że to można jakoś
dopracować.
Problem widzę w tym, że Ty jesteś na wyciagnięcie ręki, cały chętny i gotowy,
a żona cytuję;
         "siedzi na facebooku a na koniec idzie pod prysznic
              i zabawia się wibratorami"
Jeśli post Twój jest poważny, to poważnie bym radziła skupić się na tym, bo może
to być poważny problem.
Dobry seks może być poskromieniem złośnicy.
Dobrym sposobem także jest terapia małżeńska.

Myślisz, że z tym żonkosiem od serduszek?

Oj gdy głowa żonki poza małżeństwem, to nie czas na terapię.

Namawiasz do małżeńskiego gwałtu?;)

Bieganinę mamy oboje - nikt się nie obija. Chodzi mi o fakt co się dzieje kiedy zostaje trochę wolnego czasu - ja chciałbym go spędzić pieszcząc żonę, ona woli co innego.
Czułe gesty, zainteresowanie - blokuje mi bardzo wiele tego chciałbym jej powiedzieć i dla niej zrobić, często gasi ogień w zarodku i wkurzony muszę sobie odpuścić bo klimat już nie ten.
O 4-6 w nocy z reguły każdy leży. Wcześniej się nie da bo na liście priorytetów jestem po tv, komórce i innych domowych pierdołach.

No to możesz się łudzić. Macie dwójkę i co? I guzik z tego. Sam sobie zrobiłeś kuku.

niestety to nie mój charakter.
Jak coś robię to od razu zastanawiam się czy jest to krzywdzące dla żony i może u niej wywołać smutek lub przykre myśli i jak ja bym się czuł gdyby ona mi takie coś też zrobiła.

Znam jej humory i próbuję zmienić niektóre rzeczy tak byśmy oboje na tym skorzystali - ale mam do czynienia z dyktatorką - woli walczyć do upadłego niż spróbować coś zmienić. Zmiany pomogły by nam spojrzeć na coś inaczej - i gdyby były złe - powrócilibyśmy do tego co wcześniej i szukali innego rozwiązania. Niestety z dyktatorem się nie negocjuje.

Poszła by sobie. Próbuję coś zmienić na lepsze i do tego nie dopuścić. Od zawsze mi się podobała. Głupio się przyznać ale z racji rzadkiego seksu, człowiek się musi trochę pomasturbować - i to właśnie z nią sobie to wyobrażam.
Ważne jest jeszcze coś innego - dzieci - chciałbym aby oglądały rodziców razem w jednym domu, miały poczucie, że to stabilny związek.

Jedynie terapia małżeńska mogłaby wam pomóc.
Ona jest Ciebie na tyle pewna, że to wykorzystuje, do tego Ty się nie buntujesz, to po co ona ma cokolwiek zmieniać.

Tu możesz się jedynie wygadać. Jak sobie posłałeś tak się wysypiasz... Forum tego nie zmieni.

Edit:
A trzymanie dziecka zdrowego, do tego 2 letniego całą noc na rękach zgłoś do księgi guinessa, może jakieś profity z tego będą

A ja tak trochę z innej strony.

Żona biega pomiędzy ogarnięciem starszego dziecka, małego dziecka, obiady gotuje, piersią karmi, prania przy malutkim dziecku pewnie ma od groma, do dziecka wstaje w nocy i kto wie, co jeszcze. Pewnie pada na twarz na koniec.

Ja też tak mam, że jak jestem bardzo zmęczona, to przewijam FB i IG, choć to wcale nie pomaga w odpoczynku, ale nie moglabym się skupić na książce czy filmie, bo jestem zmęczona.

Na to przychodzi pan mąż i do listy zadań dodaje, że o tu, zapomniałaś o zaspokojeniu męża!

Pomagasz jej w domu? Uwodzisz ją jakoś, czy tylko siedzisz i czekasz, aż ona sama przyjdzie?

Może jakaś karteczkę z przypomnieniem jej powies na lodówce?

Ciągle próbuję.
Mam konto na FB i rzeczywiście wspólne zdjęcie do dobry pomysł, mam tam tylko swoje i dzieci. Kiedyś mieliśmy wspólne - ale - tu chyba uniosłem się dumą i jak kilka lat temu zobaczyłem, że żona (wtedy jeszcze partnerka) na swoim profilu nie ma żadnego mojego zdjęcia - usunąłem wszystkie wspólne z mojego profilu, komentując to jakoś tak, że woli samotnie podążać autostradą życia - wyśmiała mnie i na tym temat się zakończył.
Chciałem mieć wspólne zdjęcia - ale ona nie miała. Później wstawiła jedno po ślubie - wybrała, poprawiła co miała na zdjęciu i wstawiła. Ja chcąc wstawić z nią - musiałbym się zapytać o zgodę czy to co wybrałem może być a później czekać w kolejce aż je w komputerze poprawi tak, że będzie można je wstawić. Swoje zdjęcia (gdy na nich jest) chce sama poprawiać, ostatnio nie ma tyle czasu wolnego więc jeszcze zdjęcia ślubne są do końca nie zrobione i tylko poprawia sobie te, które sama chce wstawić u siebie w profilu.
W sumie to po prostu powinienem jej pokazać zdjęcia, które wybrałem i by wybrała jedno z nich i leżało do poprawienia. Mnie jednak jej urzędowe podejście, traktowanie mnie jako petenta by sobie teraz czekał - miesiąc, dwa lub dłużej zniechęca i sobie takie prośby odpuściłem - zalatanej nie będę dokładał zajęć.

Podział obowiązków jest - taki, że każdy coś robi lub daje odpocząć drugiemu. Nie chcę tu się rozpisywać bo ocenicie nas jako nienormalnych - ale mamy tak ułożony dzień i noc, że można się przeżegnać i nie chcę wchodzić w szczegóły bo mógłbym komuś tym zaszkodzić (żonie, dzieciom i sobie) Ja chcę to zmienić - ale napotykam na opór i żony i starszego dziecka, któremu żona mocno poluzowała godziny chodzenia spać.
W tygodniu nocki mamy rozpierdzielone tak, że żona odsypia kilka godzin w dzień. Ja w tym czasie siedzę z dziećmi. Mnie to denerwuje, że to co można zrobić w dzień robi w nocy. Równie dobrze mógłbym ja część z tych rzeczy robić w dzień a ona trochę pobawić się z dziećmi. Do tej pory tak jest, że jak się to starsze pytam lub żona z kim chce iść na spacer to wybiera mnie - bo ze mną jest fajniejsza zabawa. Teraz z małym też dużo czasu siedzę i może być to samo. Chciałbym aby to było mniej więcej podobnie.

Szuka rozpaczliwie odskoczni - tak, szuka, w domu ciągle coś jej się nie podoba i nie pasuje. Narzeka, że nigdzie nie spotykamy się ze znajomymi - tu jest taka sytuacja, że ja po pracy i tym co mam do zrobienia w domu nie mam czasu dla siebie (a chciałbym mieć więcej czasu nawet po to by trochę poćwiczyć i poprawić swoją sylwetkę - ale nie wypominam tego i nie narzekam, bo w pierwszej kolejności oddaję wolny czas do wykorzystania żonie). Żona natomiast ma 3x tyle znajomych co ja - narzeka - ale jak mówię by się spotykała z koleżankami lub znajomymi parami razem ze mną i dziećmi to nie potrafi. Chyba ma żal, że nie spotyka się z moimi kolegami i znajomymi. A ja jak prawie zawsze nie miałem czasu dla siebie nie interesowałem się zbyt mocno życiem towarzyskim i nie mam takich bliskich dobrych znajomych, z którymi moglibyśmy spędzać czas.
...pomijając fakt, że z takich relacji ze znajomymi żony wyszła już wcześniej pewna sytuacja damsko-męska, o której wolałbym tu nie pisać

Męczący dzień, hmmm.... - tak wygląda przykładowy męczący dzień:
Dzieci latają do 2-3 w nocy. Małe czasami kończy ostatni posiłek około 1-1:30 w nocy i wtedy jeszcze dajemy mu do godziny polatać, robi często wtedy kupę, myjemy (żona myje ja przygotowuję kąpiel). W tym czasie ja siedzę z mniejszym dzieckiem, żona np. wstawia naczynia do zmywarki.
Potem ona bierze mniejsze dziecko i przewija (robimy tak, że jak jestem w domu i ma kupę to żona przewija, bo ja wg jej zrobię to mniej dokładnie a jak siku to ja przewijam) W czasie przewijania i kilka minut noszenia maluszka przez żonę - ja lecę szybko wziąć kąpiel i się przebieram do spania (10-15 razem minut to i tamto). Biorę maluszka, robimy wszystkim w domu pa pa, zamykamy się w pokoju i noszę go na rękach i jak zaśnie to siadam z nim w fotelu (takim leżącym na ziemi) pod ręce kładę poduszkę do karmienia i tak sobie śpi. Ja nie śpię, czuwam, ale dla mnie to nie jest denerwujące, po prostu czekam by mocniej zasnął - wtedy próbuję go odłożyć do dużego łóżka i jak się uda to leżę sobie obok a jak się obudzi biorę na ręce i powtarzam te czynności od nowa. Żona w tym czasie - jeśli nie skończyła to zajmuje się zmywarką i rozwiesza pranie z pralki, potem ewentualnie prasuje sobie rzeczy do pracy i dziecku do szkoły. Kąpie się i robi co chce - nie wiem co ważnego ale te czynności od momentu zabrania maluszka do spania zajmują jej na ogół co najmniej 2h - 3h (zazwyczaj więcej niż 2,5h). Później przychodzi około godz 4:50-5:30 i zabiera maluszka na karmienie. Ja się wtedy kładę spać (od razu lub po przękąsce po 5 minutach) i leżę do 6:50. Wtedy zabieram maluszka na fotel (potem na łóżko) a żona wychodzi i szykuje się do pracy i nastolatka do szkoły.
I teraz dzień toczy się tak. Przyjeżdża babcia i zabiera dziecko do szkoły, a żona jedzie do pracy (na 8). Babcia wraca (8:15) i bierze ode mnie maluszka jak jestem z nim w fotelu i przenosi za chwilę do łóżka lub kładzie się do niego jak mi się go wcześniej udało odłożyć i ja idę do drugiego pokoju by - jak nie mam nic ważnego to się kładę i śpię do godz 10-11. (snu mam 1,5h w nocy+ 1,5h do 2,5h rano tj razem 3h-4h). Ja jest coś ważnego i muszę być wcześniej w pracy, jadę tam od razu i próbuję spać chwilę po południu. Z pracy wyskakuję po dziecko do szkoły i przywożę je do domu do babci i maluszka i wracam z powrotem do pracy. Żona przyjeżdża około 15 do domu i babcia wraca do domu. Karmi maluszka obiadkiem (ze słoika), robi na szybko coś do jedzenia (jedzenie robi czasami, a czasami są to kupione gotowe do podgrzania obiady, które ja kupuję po południu) Ja wracam do domu około 17-18 - czasami już z częścią zakupów. Ona około 17 zabiera maluszka na karmienie i drzemkę i tak czasami do 19-20 śpią. Ja w tym czasie jem jak jest coś gotowe lub sobie podgrzewam kolejną porcję z lodówki i w sytuacji gdy, rano musiałem być wcześniej w pracy i spałem do tej pory 1-1,5h kładę się na kolejną 1-3h. Jak dosypiałem rano, to wynoszę śmieci, wyciągam naczynia ze zmywarki, jadę zrobić zakupy (zakupy, które przynoszę po powrocie dezynfekuję wacikiem - to nasza wspólna decyzja). Kiedy maluszek wstaje około 19-20 ja go zabieram na jedzonko a żona idzie dalej spać często do 22-23:30. Zajmuję się maluszkiem, karmię i bawię się z nim, idziemy też do nastolatka wciągamy w zabawę. Jak małe zrobi kupę to idziemy na chwilę wybudzić żonę, bo chciała wtedy przewinąć i po tym dalej śpi. Żona śpi więc dłużej niż ja i nie czuję się pokrzywdzony. Jak żona wstanie wcześniej około 22 to ja pędzę na zakupy a żona bierze go na karmienie piersią. Jak wrócę to robię sobie jedzenie i zasiadam z maluszkiem do jedzenia (które robi maluszkowi, żona - a jak jej nie pasuje to ja - też umiem). Żona wtedy zaczyna szykować zmywarkę i wybiera z brudnika rzeczy, które mają być wyprane i włącza pralkę. Jak maluszka nakarmię to się z nim bawię - a to już jest najczęściej po północy - i tak cykl rozpoczyna się od nowa.
Tak więc jeśli chodzi o bieganinę - ja się nie nudzę. Cieszę się, że mam rodzinę i chcę dla niej dobrze - w tym zmienić trochę ten rytm by noc była do spania i czułości a nie robienia rzeczy, które nie zrobiło się w dzień bo odsypiało noc.

Czymś zająć, coś robić - ciągle się doszkalam w pewnym temacie finansowym. Czytam książki z tym związane (śmieszne to trochę ale czytam po 2 strony dziennie - kiedy siedzę w ubikacji:). Zacząłem też ćwiczyć - kilka minut dziennie kiedy żona przed północą zabiera maluszka na cyca
Mam fajne plany, które chciałbym zrealizować, idę trochę drogą żółwia - żona raczej ze mnie kpi i jest niezadowolona bo ja potrafię na coś czekać - ona chce mieć niektóre rzeczy od razu, Tu kłaniają się finanse - ona lepiej zarabia i ma lepsze stanowisko niż ja, ale jeśli chodzi o wydatki to powodem awantur jest też taki temat, że w miesiącu wydajemy więcej niż zarabiamy. Żona nie potrafi sobie odpuścić niektórych zakupów i uważa, że musi to mieć chociażby na kredyt.

Odpowiedziałem na te pytania w innych postach.
O panu mężu tylko coś napiszę - Pan mąż próbuje tak układać czas by żona miała jak najwięcej odpoczynku. I kiedy widzi, że jest weekend, noc i dziecko śpi, a żona ogląda tv, dzień minął spokojnie i nie powinna czuć się zmęczona to co dalej robić? Przysiadałem się - i siedziałem i sobie mogłem popatrzyć na tvn style czy polsat cafe i nocne paplanie kobiet o dupie marynie. Szedłem się kąpać pokazując, że już jestem gotowy. Żona sobie dalej oglądała tv, więc się kładłem w sypialni bo nie miałem nic do roboty i tak dalej jak pisałem wcześniej sobie czekałem.
Pan mąż był trochę podenerwowany tym, bo jak czuł, że przez humorki żony seks uprawia z nim raz na miesiąc czy dwa, a przez ten czas na samym tv siedzi godzinami to jest wszystko ok. Dla mnie nie.
Żona jest bardzo ładna i w sumie powiedziała mi, że gdybym jej się nie podobał to byśmy razem nie byli. W łóżku ona zazwyczaj leży i skupia się na doznaniach a ja działam. Kupiłem jej kiedyś masażer  i miała fajne doznania podczas zbliżenia nawet niejeden orgazm. Teraz ma inne - ocenia je na najlepsze jakie miała.
I co z tego wszystkiego - ma taki kłótliwy charakter - że później mści się unikaniem seksu, albo przeciąga tak wszystko w czasie by człowiek się wkurzył, dogryzł czymś jak jest traktowany i też nic się wydarzyło.
Teraz doszło jeszcze częstsze korzystanie a facebooka i serduszkowanie się z innymi panami i tak ciągle coś się pojawia ważniejszego niż mąż.
Mówię jej, że ja mam na nią ochotę ciągle, by jak jej się zachce dała sygnał. W ciągu dnia jeszcze takiego sygnału nie widziałem. Jak sam próbuję to nie ma zainteresowania. W nocy już napisałem co się dzieje.

Na lodówce mamy taki magnes - szczęście to regularny sex (i książka) - nie ja go kupiłem - i przy tej częstotliwości czytanie tego napisu jest dla mnie bardzo dołujące.

Dzisiaj trochę się rozpisałem - z pracy - mam w tej chwili taką możliwość - ale muszę być w niej obecny. Czas się kończy i jadę do domu na ciąg dalszy...

Wczoraj dowiedziałem się, że żona rozmawiała ze swoimi koleżankami w pracy o mnie i mojej mani fejsbukowo-serduszkowej i oceniły mnie za dziwnego. Z tego co im powiedziała wychodzi na to, że już niejeden raz próbuje im przedstawić moją osobę, jako męczącą, stresującą i mającą nie po kolei w głowie.
(za błędy w składni niektórych słów przepraszam - piszę szybko i nie chcę sprawdzać czy jest poprawnie)
Przyjąłem tą wiadomość jako kolejną z wielu i tyle. Mnie serduszkowe wymiany martwią i nic to nie zmieni bo serduszko to uczucia.

Powiedziałem jej, że ja nie mam w planie debatować o jej zachowaniu z moimi znajomymi bo po co jej robić wstyd i pozwolić by się jeszcze jakieś ploty roznosiły i w tej sytuacji zwróciłem się w internecie do grupy kobiet z prośbą o poradę i ocenę tej sytuacji.
I rozpoczęło się piekło - dostałem nawet w twarz tak, że okulary mi pofrunęły:) (tak dla informacji - nie stosuję przemocy wobec żony - bo to mi się w głowie nie mieści, jedynie co to próbuję przyblokować własnymi rękami jej atakujące mnie ręce)
Zostałem zalany stekiem obelg i pewien komentarz sobie zapisałem bo żona go skierowała do Was moje Panie:
Po tym jak powiedziała mi "wypierdalaj głupi chuju" dodała "zapytaj czy te pizdy wysyłają serduszka"

Ja wysyłam serduszka. Nie tylko mojemu mężowi. Dla mnie i osòb, którym wysyłam to znaczy "super".

Wiesz co, mój też miał taki czas, że dawał mi znać, że ma ochotę na seks tym, że poszedł się umyć. I miałam tak dość, że też unikałam. Jeżeli Tobie się wydaje, że jak przysiądziesz się do niej i pójdziesz pod prysznic i ona nagle zechce seksu, no to mylisz się baaaaaaardzo. Daj jej odpocząć od swoich namolnych starań.

Też teraz przeczytałam. Wasz plan dnia to tragedia.
I czemu 2latek je jedzenie ze słoiczka? Przecież to nie jest taki maluszek, spokojnie może zjeść już to, co Wy jecie. Tak samo spokojnie może już być powoli odpieluchowany. I może sam zasypiać w łóżku, a nie na rękach. I nie trzdba go wybudzać do karmienia po 3h snu.
Bo dobrze kojarzę, że to dziecko ma 2 lata???

Żadne z Was nie ma 8h ciągłego snu i to na własne życzenie. Dosypiacie w ciągu dnia, jesteście oboje nieprzytomnk w pracy. Na dodatek to brak odpowiedzialności, bo w końcu możecie czegoś niedopilnować i coś się któremuś dziecku stanie. Fundujecie też jazdę nastolatkowi, który powinien przesypiać noc.

Naprawdę nie myśleliście o tym, żeby to ustabilizować?

Aż nie do wiary jest Twoja historia.
Wybierz się na terapię, żeby uwolnić się z tego toksycznego związku.

Pomimo ze jestem kobieta myślę dokładnie tak samo!!
Ona ma w domu trochę dupe a nie faceta  i fajnie ze pomagasz jej itp (nie będę komentować waszej organizacji czasu bo ja bym już dawno odpadła z tej rozgrywki) ale ona nie widzi w tobie samca!!.
Z mojej perspektywy widzę to tak- jakby mój stary leżał w lozku grzecznie i czekał na mnie aż obejrzę tysiąc programów to nasze zyce seksualne tez by legło w gruzach, a jak mi mówi ze teraz będziemy się bzykać i jak się spóźnię do pracy to trudno to jeszcze bardziej mam ochotę.
Nie wiem czy to jest jeszcze do uratownia po tylu latach, ale ona naprawde nie widzi w tobie faceta, nie widzi go na tyle ze woli sie zabawic z wibratorem.
Posluchalabym kolegi z gory a jak nie wyjdzie to moze jakas terapia i powolne, odbudowywanie swojej meskosci ( w jej oczach) ?

Gadanie przegrywow. Kazdy moze byc kim zechce...wszystko zalezy od nas samych i jak sobie pod beretem ulozymy. Wiekszosc ludzi nie zdaje sobie sprawy z wlasnych mozliwosci.
Ludzie sie zmieniaja w obliczu okoliczności ktore je pchaja w miejsce gdzie sami mogliby nie dojsc.

I wlasnie Jasiu mlasiu tez moze byc drwalem co chedorzy az stringi fruwaja. Zona musiala by mu przyprawic poroze wielkosci Losia. Moze wtedy sie ocknie, bo jak z liscia przyjmuje z usmiechem to czego ma sie spodziewac.
Albo bedzie czekal az spadnie na dno zeby sie od niego odbic. Albo wezmie zycie w swoje rece i będzie pracowac na soba zeby choc obok Jana stanac.
Serio ludzie czekaja az sie wszystko zesra ?zeby sie wziasc za siebie .

Za kazdym sukcesem stoi niesamowita praca i wysilek. Wiec jak Jasiunio chce rozpalic zgliszcza malzeskiej namietnosci no to sorry musi zakasac majciochy na ramiona i popracowac glownie nad soba ...zony nie zmieni, siebie jak najbardziej kwestia nawykow i wytrwosci.

Terapeuci....e tam hajs wyciagna i tyle. tego samego dowie sie paru ksiazek. Gro terapeutow mowi innym ja zyc a sami maja burdel nie do ogarniecia we wlasnym domu.
Obluka Jasiunio psychologie kobiet, o zwiazkach w paru ksiazach , poslucha swojego serca i bedzie wiedzial co robic.

Skoro Jasiunio sie nie urodzil orlem ale chcialby jak orly....no musi zaczac latac z orlami...ktoregos dnia poczuje sie jak orzel. Ile przeleci tego nie wiem:)

Zycie przewrotne jest , czasem ten sukces tyle kosztuje nas ze nie cieszy bo reszta przeleciala przez palce w trakcie tej charowki.

Ja tu widzę ostre odklejenie na forum... Facet jest bity i poniżany przez kobietę, a dostaje porady odnośnie planu dnia, czy swojej męskości. Mam pytanie do Olinki czy Loki: gdyby facet bił i obrażał kobietę, też byście radziły jej, żeby była bardziej kobieca, żeby zmieniła rutynę dnia? Nie widzicie totalnej żenady w waszych postach?

No, ale autor napisał, że  wszystko znosi, bo ona mu się podoba. Cieszy się, że udaje mu się zapanować nad sobą. Nie myśli o niebieskiej linii, tylko jakby tu zyskać miłość żony. Bierną postawą na pewno jej nie zdobędzie.

Dokładnie, raczej nie zdarza się, żeby z gołębia zmienić się w jastrzębia czy orła, jak kto woli.
Albo się ma jaja, albo nie.

A faceci nie chca/nie lubią przyznawać się do słabości, a to, że kobiety nimi pomiatają w związku, to już w ogóle...Wstydzą się...
A kobiety też bywają podłe, wredne,
niezrównoważone psychicznie, więc w takich sytuacjach pozostaje rozwód.
Autor musi sam dojść do wniosku, że jego uległość, tylko pogarsza relację i jego stan psychiczny, w co wątpię, dlatego pomoc psychologiczna wg mnie wskazana.

Z tym, że jak autor nie narzeka na poniżanie, to znaczy, że je akceptuje. On myśli, że jest bezradny.
Do tego wpatrzony w żonę jak w obrazek, bojący się rozstania, jeden z takich co nie wyobrażają sobie życia bez żony, w niepełnej rodzinie, uzależniająch od tego swoje życie.
Nie wie tylko, że sam strzela sobie w kolano.

Niestety nie dostał odpowiedzi na zasadnicze pytanie. Pójdzie na inne forum.

Nie pójdę
Dziękuję za wasze wiadomości.
Dały mi one do myślenia, niektóre są zbieżne z moimi odczuciami, inne całkowicie się różnią.

Spróbuję jeszcze w późniejszym czasie coś tu napisać/dopisać - jak się to wszystko toczy/potoczyło.
Pociągnąłem Was za język, zabrałem czas - więc coś się Wam ode mnie należy