Czy jemu chodziło tylko o seks? - Netkobiety.pl

Ty masz chyba trochę zbyt dużo wolnego czasu. Była okazja, ale uciekła, nic na to nie poradzisz.

Generalnie miałaś szanse ale nie skorzystałas.  On miał wtedy ochotę ty wysłałaś mu sygnały ze nie da rady wiec chlopak olał sprawę i ruszył dalej. Tak chciał pobzykać nie szuka związku jakbyś się z nim bzyknela to oboje byście mieli satysfakcję z seksu. Jego to nie interesowalo czy ty jesteś łatwa czy trudna była okazja nie wykorzystałeś i tyle. Nie zawracaj sobie głowy bo nie ma czym.

Wiesz, to luźne wyjścia ze znajomymi. Byłam na takich może kilku w ciągu ostatnich 3 miesięcy, więc nie jest tego jakoś dużo, ale o ile mogę, to staram się gdzieś wychodzić

Właśnie Znajoma mi nagadała, że to fajny koleś, dlatego nie pomyślałam nawet o tym

Wiem

To też wiem
No ja Ci już pisałam w innym wątku kiedyś, że mam pecha do facetów, bo ja nie wiem, jak to inaczej określić

Też tak sądzę, chociaż może to być opcja nr 1, bo był dość pewny siebie. Nie znoszę takich typów...

Niby tak, ale plotki pójdą, do tego to trochę niezgodne z moim własnym "ja", bo o ile relacja friends with benefits wydaje mi się okej, to takie jednorazowe przygody z ledwo poznaną osobą coś mi nie leżą. Miałabym wyrzuty sumienia potem. Chyba

Nie wiem, ja chyba po cichu liczyłam, że chociaż kumpla nowego zdobędę. Liczyłam też chyba po cichu, że jednak mu się spodobałam. Może to nie jest mój wymarzony typ na faceta, alr no fajnie wiedzieć, że komuś się podobamy. A on chciał tylko jednego i to mnie podłamało trochę. I nadal nie rozumiem jednego- skoro chciał mnie tylko zaliczyć to po co się pytał znajomych o mnie? Tego nie rozumiem

Wiem, ale jestem przeciwna pójściu do łóżka z kimś, kogo nie znam. Nawet układy "z korzyści" są okej, ale z nowo poznanymi osobami to średnio. Do tego liczyłam, że może jednak się mu trochę spodobałam....bo jednak o mnie dopytywał

Oj, nie życzę Ci, żebyś ty kiedyś miała tyle "wolnego" czasu, hahaha

Nie wiemy co on miał w głowie. Nie możesz zakładać, że on "chciał tylko seksu" -- tak to wyglądało, ale nie wiemy...
Skoro o Ciebie pytał, to przecież nie do statystyk, tylko był zainteresowany, byłaś w jego głowie.
Myślę, że chłopak, który ma dużo seksu, to jednak nie pali takich okazji jak z Tobą, nie odzywając się do Ciebie.

Mimo, że nie często wychodzisz ze znajomymi, to cieszę się, że wychodzisz i poznajesz ludzi.
Lepiej mieć problemy "co chłopak chciał" niż "nie mam chłopaków w swoim środowisku".

Niektórzy ludzie myślą dużo, bo relacje są trudne.
Pochwalam myślenie dużo.

Chciałbyś brzmieć jak ekspert... dołujesz dziewczynę i udajesz, że wszystko jest oczywiste.
Nie jest oczywiste.

"Lokalny ruchacz" miałby doświadczenie i wiedział, że "szara myszka" może być super w seksie.

Przez analogię:  doświadczony krytyk wie, że restaurację może ocenić dopiero jak w niej zje.

A jednak jest o czym. Nie banalne, ale właśnie skomplikowane. Podrywanie jest skomplikowane.

I po co?

Czyli remis.

A on nie jest łatwy w tym przypadku?
I po co to łatkowanie?

Nikt nie siedzi w jego głowie. Po prostu w tym wszystkim każdy dobierał się, jak pies do jeża.
Może on też ma jakieś rozterki i dał sobie spokój, bo głupio mu.
Można tak ciągnąć pytania bez odpowiedzi.

Trudno. Mleko się rozlało i maszerujemy przez życiową drogę dalej

Czemu pytał? A czemu nie? Ludzie nie zawsze mają poważny cel w tym co robią. Wiele osób dodaje hurtowo wszystkich jak leci do znajomych. Może chciał pooglądać zdjęcia, może stwierdził, że może się później odezwie, ale jak napisałaś to akurat nie miał ochoty.

Ty chciałabyś seksu, ale nie chcesz z kimś, kogo poznałaś kilka godzin wcześniej, kogo nawet nie znasz i nie byłaś z nim nawet na randce, kto się ani trochę nie starał i rano zapewne by wyszedł i powiedział "Adios!" i tyle byś go widziała. I ok. Nie masz czego żałować. Seks seksem, ale kontekst i to, żebyś się dobrze czuła z tym co robisz też jest ważne.

Użyłeś takich skrótów, że ja nie wiem, o co ci chodzi. Poza tym ja nie jestem typową szarą myszką. Jestem spokojna, ale lubię się fajnie ubrać, pomalować (nie wiem, czy wtedy nie miałam czerwonej albo różowej szminki, nie pamiętam), jestem wysportowana, więc to nie tak, że mam tłuste włosy, workowaty sweter i boję się podejść do ludzi a wyglądam jak łatwy łup

"Myślę, że chłopak, który ma dużo seksu, to jednak nie pali takich okazji jak z Tobą, nie odzywając się do Ciebie. "- czyli że jakby miał dużo seksu to by napisał, bo i tak nie miałby nic do stracenia? Dobrze to rozumiem czy na odwrót? Bo chyba nie zrozumiałam
Wiesz, on mnie jednak olał, nie odpisał mi. Jakby był zainteresowany, to chyba nawet gdyby się wstydził, to by raczej cokolwiek odpisał?
Znajoma mówi, że w ich "paczce" tylko on jest singlem i jak spotykają się razem to widać, że jemu tak niezręcznie, bo jako jedyny sam, ale nie wiem, czy to nie są tylko spostrzeżenia tej koleżanki, a może tak na prawdę on chce być sam i zaliczać panienki przy takiej okazji jak mnie? Sama już nie wiem. Tylko właśnie po co by się pytał swojego kolegę o to, jak ja się nazywam...
Taak. Jak tylko ktoś organizuje jakieś wyjście to staram się wychodzić. Przełamuję się. Nie poznaję super wielu ludzi, ale mam poczucie, że nie marnuję sobie życia. Niestety takich wyjść nie ma za dużo

Ja tak dopytuję, bo chciałabym zrozumieć tok myślenia facetów. Żeby przypadkiem nie nadziać się na coś i nie sparzyć w przyszłości. Po prostu chcę zrozumieć. Przyznam, że zaraz po tym trochę się podłamałam i zaczęłam zastanawiać, co ze mną jest nie tak, że żaden facet się mną nie zainteresuje bardziej, bo to nie pierwsza taka sytuacja. Kiedyś jeden znajomy powiedział, że chce tylko seksu, a niedługo potem znalazł laskę, z którą jest od kilku lat, więc co ma ona, czego nie mam ja, że ja byłam na raz a ona na stałe? Po prostu chcę zrozumieć co robię źle, jak to rozpoznać. Można się śmiać ze mnie, ale ja miałam wtedy dużo pracy i trochę problemów na głowie, przez co nawet się nie domyśliłam, że on może chcieć tylko jednego. Dla mnie było oczywiste, że jak o mnie podpytywał to znaczy, że mu się spodobałam. Nawet nie wzięłam pod uwagę, że może mnie olać mówiąc szczerze. Mimo, że wielu tutaj to się wydaje oczywiste. Dlatego muszę to zrozumieć jakoś

Słyszałam o tym, czytałam opinie randomowych osób w necie, że właśnie te szare myszki często są najbardziej "niegrzeczne"- tak chłopaki opisywali. Ciekawe, czy on mnie tak widział

Tak jak wyżej- chcę tylko zrozumieć męski punkt widzenia

Ehhh, to jest przykre
To po co o mnie pytał znajomych, jak chciał tylko mojego tyłka?

Niby tak, ale no jakoś tak bym się czuła. Jak zaliczona i odhaczona

Ja wiem, że nikt, ale jestem ciekawa męskiego punktu widzenia. Czasem obcy widzą więcej po prostu
Ale jak to pies do jeża? Co to ma do tego?

Ja wiem
Znaczy, już napisałam do niego raz, już chyba wystarczy. Nawet, jakby był niezgrabny w kontaktach czy nieśmiały, to raczej by odpisał, cokolwiek, a nie olał
Mogę polajkować, jak coś doda, ale nie ma za dużo rzeczy na fb
Tak, niby mamy wspólnych znajomych, ale nie wiem, czy się jeszcze kiedyś spotkamy
Ja już nic pisać nie będę. Jakby chciał, to by sam się postarał

Ale to nie było tak. Jak wróciłam do domu tuż po tej imprezie to dostałam smsa od koleżanki, że ten chłopak podpytywał swojego kolegę o to, jak się nazywam. Na drugi dzień to ja mu wysłałam zaproszenie do znajomych, więc wyszłam z inicjatywą. Nie pisałam, bo w sumie stwierdziłam, że jak nie pisze to nie. Potem napisałam z pewną sprawą dotyczącą samorządu, to odpisał zdawkowo, a jak zapytałam, co u niego to nie odpisał

No dokładnie! To co napisałaś to właśnie to. To nie tak, że ja nie chciałam, bo nie lubię. Lubię i chciałam. Tylko no co innego seks w związku (który nie wiem, czy będzie mi kiedyś dany, ale na pewno jest wspaniały), są relacje friends with benefits i to też rozumiem, ale to "friends" to jednak friends, czyli kogoś się zna. Nawet seks na 1 randce jestem w stanie zrozumieć, jeśli dwójka ludzi przebywa sama, dobrze się ze sobą czuje i jest to "napięcie". Ale to była sytuacja patowa. Przypadkowe spotkanie wśród znajomych, niby z nim gadałam, ale przy innych, nie znałam go dobrze. I już od razu? Poza tym zawsze uważałam, ze związek zaczynający się od d*py strony nie ma szans przetrwania.
Nie wiem, może on albo nie jest doświadczony, spodobałam mu się, ale robił to tak nieudolnie, że teraz mu głupio, albo po prostu faktycznie byłam na raz. Nie wiem, sama chyba siebie próbuję przekonać, że jest inaczej, że podobam się facetom, ale chyba jednak nie
Z moim ex, z którym spotykałam się w zeszłym roku to samo. Niby spotykaliśmy się 2 miesiące, ale to było luźne, to nawet nie był związek. On sam mi mówił, że wyszedł niedługo wcześniej z jednego związku, bo laska go rzuciła i on będzie czerpał z życia i w ogóle, więc na pewno byłam tylko na seks, bo jak tylko odpuściłam i nie chciałam za nim biegać to mnie olał i znalazł sobie inną. I ja usilnie próbuję wmówić sobie, że wcale tak źle ze mną nie jest...ale chyba oszukuję sama siebie.
I niektórzy pytają, czemu ja to tu tak roztrząsam, a ja boję się, że przytrafi mi się znowu coś takiego, a ja ulegnę. Bo nie ukrywam, że czasem niesamowicie mi brakuje bliskości i nie wiem, jak długo wytrzymam i czy następnym razem ktoś tego nie wykorzysta

"Wiesz, on mnie jednak olał, nie odpisał mi. Jakby był zainteresowany, to chyba nawet gdyby się wstydził, to by raczej cokolwiek odpisał?"

Może mu się, nie chce, może jest niezainteresowany, może zabolała go odmowa. Facet nieraz nawet jak nie jest bardzo zainteresowany to odmowa potrafi go zabolec. Jednego moze zaboli jak odmowi mu ktoś na kim bardzo mu zależy, a innego jak mu odmowi ktos, po kim się spodziewał, że będzie "łatwą zdobyczą", poprostu dlatego, że nastawiał się na seks. (Ale i tak trzeba postępować zgodnie ze sobą, nie zgadzac sie na wszystko)

"Autorko - po co te łatki? Skoro dwie osoby chcą i mogą sobie dać spełnienie, to sprawa zostaje między nimi smile"
Czasem zostaje między dwojgiem a czasem nie. To zależy od osób i okoliczności. Bywa, że podboje są tematem dyskusji / przechwałek. To jednak w grupie mężczyzn lub kobiet, nie w towarzystwie gdzie są same pary.

Taka interpretacja:     chłopak poznał dziewczynę, zamienił z nią parę słów, chce z nią seksu, nie chce związku, proponuje aby szli do niego, ale ona nie chce... no to proponuje, aby szli do niej, ale ona też nie chce... no to zrezygnował...         ale dziewczyna jednak się do niego odzywa...   I co robi dobry podrywacz "tylko dla seksu"? Ma chętną dziewczynę, która sobie w domu przemyślała sprawę, pewnie żałowała, że nie poszła na seks i się spłoszyła, więc teraz jest doskonałą okazja aby mieć ten seks.

A chłopak nie odzywając się zachowuje się dość dziwnie... wręcz jakby nie umiał podrywać.

Może być tak, że podrywał Cię jak umiał... ale Ty powiedziałaś "nie". I on został w ten sposób mentalnie "pokonany" -- dałaś mu kopa, wstydzi się, uznał, że podryw był głupi...   Może nawet proponując mieszkanie twoje czy jego nie pomyślał o seksie, a w domu doszedł do wniosku, że głupio wyszło, tak jakby mu na samym seksie zależało.

Ale nie odzywanie się to jest głupie wyjście w każdej sytuacji... w każdej...

To świadczy o tym, że on nie umie podrywać. Bo gdyby podrywał tylko na seks, to by raz po raz miał inną dziewczynę.
Zapytaj koleżanki czy on miał dużo seksu. Takie konkretne pytanie...
Nie pytaj czy jest singlem... Zapytaj czy ma wokół siebie dużo dziewczyn.

Jeśli nie ma dużo dziewczyn, to znaczy, że się speszył twoją obroną i jeśli chcesz to można go poderwać.

Ale podrywać na seks trzeba umieć. Milczenie w sytuacji, gdy dziewczyna do niego pisze, dziewczyna która chciałaby seksu jest totalnie głupie.

To też jest głupie, bieganie wokół dziewczyny jak pies wokół jeża...
Wszyscy wokół wiedzą, żę on wypytuje, a do dziewczyny milczy.

Powinno być na odwrót -- nikt nic nie wie, a on podrywa dziewczynę.

Bardzo dobrze, żę wychodzisz. Trzeba aktywnie tworzyć okazje do poznawania nowych ludzi.

Może tworzysz wrażenie, że jesteś niedostępna i atakująca. A ten chłopak może nie miał wprawy w podrywaniu i nieświadomie to proponował coś co Ty bombardowałaś:

On:    A może pójdziemy do mnie na film?
Ty:         WRRRRRRRRRRRR! Spadaj!
On:     To może do Ciebie? 
Ty:         WRRRRRRRRRRRR! Spadaj!
On:     To spacerek?
Ty:    WRRRRRRRRR!

Seks zbliża ludzi. Seks szybko jest dobry.
Związek buduje się powoli.
W dodatku mężczyzna nie odróżnia zakochania od pożądania... po seksie dopiero widać wyraźniej jaki jest mężczyzna. Dlatego czekanie z seksem jest jakby odwlekaniem w czasie momentu kiedy pozna się mężczyznę bliżej/lepiej.

Podobałaś mu się. Podrywał jak umiał. Dostał kosza i spłonął.

Wiesz co. Zacznijmy od tego, że ja miałam wtedy comiesięczne problemy kobiece, więc no ... po prostu nie
Jakoś nigdy tego nie robiłam w okres, a co dopiero z nowo poznanym gościem

No tak, też prawda

Kurczę. Niby tak. No ale czy to można nazwać "odmową"? W końcu on mnie nie zapraszał na spacer do parku w środku dnia, tylko prywatnie do siebie o 12 w nocy. Obcy typ. No ja się może nie znam, ale czy tak zawsze wygląda podryw? Wolałabym, żeby to szło trochę wolniej
Z resztą nie sądziłam też, że mnie oleje. Zazwyczaj ludzie odpisują, choćby tylko po kumpelsku. A on mi odpisał w sprawie uczelnianej, ale jak zapytałam co u niego to odczytał i olał. Już myślę, czy się na mnie nie obraził? Z drugiej strony facet który się obraża, że dziewczyna nie przyszła do niego na noc, mimo że się nie znają? Nie rozumiem chyba życia

Tak tylko właśnie- jak nie seks to co innego? Co mogłabym robić z obcym facetem sama u niego w mieszkaniu? Może jestem staroświecka, może naczytałam się za dużo poradników kobiecych, ale wszędzie zawsze było, żeby pierwsze spotkania były na neutralnym gruncie. Poza tym albo bym musiała sama wrócić do siebie w środku nocy albo musiałabym zostać do rana...nawet bez seksu to trochę szybko jak na początek, a może jestem jakaś dziwna?
I to nie odzywanie się....tego też nie rozumiem

No właśnie też tak sądzę. Znaczy to chłopak, co dużo siedział w książkach zawsze. Znajoma mówi, że jest mądry. Nic nie mówiła o żadnych jego laskach, tylko to, że zawsze przychodzi sam i już widzi po nim, że czuje się niezręcznie wśród samych par. Czy ma wokół siebie dużo dziewczyn? Raczej tak. Koleżanek ma na pewno sporo, bo mamy takie studia, że to bardziej babski kierunek. No ale znajoma mówiła, że jest sam.
Ogólnie on nie wygląda na takiego za przeproszeniem r*chacza, ale no to zaproszenie do domu to jest jednak żółta flaga. No jak wpisałam w internet frazę "jak rozpoznać, że facetowi zależy tylko na seksie" to właśnie pierwsze co wyskakuje to "zabieranie cię w takie miejsca, gdzie pojawiłaby się okazja na seks, np u niego w domu"

Właśnie powiem Ci, że też mnie to zdziwiło. Nie wiem, czy gość, co nie chce tylko seksu to nie przepuściłby tego? Chyba że stwierdził, że tak łatwo nie pójdzie, a ma gdzieś wysilanie się. Znaczy cieszę się, że napisałam, bo wiem, że nie mam poczucia "a co by było gdyby...", trochę jestem zła, że zabrałam się tak późno, ale wcześniej jakoś tak o tym nie myślałam. Stwierdziłam, że jak nie napisał to wywalone, ale potem doszłam do wniosku, że jak znajoma go tak lubi, to może mi fajna znajomość przeszła koło nosa

Wiesz, to też nie było tak, że on wypytywał wszystkich. Zaraz gdy wróciłam w nocy do domu po tej imprezie miałam smsa od koleżanki, że ten chłopak wypytywał jej chłopaka o to, jak się nazywam. Potem, minął miesiąc i powiedziałam znajomej, że na imprezie miesiąc wcześniej poznałam tego chłopaka, z którym ona trzyma i że chyba mu się spodobałam. Ona pierwsze co to powiedziała, że on mówił coś o mnie, ale tak nagle i ona nie wiedziała, o co mu chodzi. Potem zachwalała go, że jest inteligentny, niebrzydki i żebym napisała do niego. Była nawet zadowolona. Powiedziałam jej, że no średnie wrażenie na mnie zrobił, bo trochę wypił i to zapraszanie do siebie...

Ja wiem. Staram się w miarę możliwości. Na sylwestra też miałam iść, zaprosili mnie w 2 miejsca, ale nie idę, bo jestem przeziębiona. Chociaż w sumie cieszę się, bo nie lubię dużych spędów, sylwestry wspominam średnio, nie lubię ich. Niby też okazja do poznania kogoś, ale nie wiem, czy poznawanie kogoś w litrach alkoholu to dobry pomysł. No ale mówi się trudno. Nie pierwsza i nie ostatnia impreza

Nieeee to raczej nie to. Ja mu nie odpowiadałam wrogo, czy warczeniem. Nawet się przez chwilę wahałam, on to widział i mnie domawiał. Gadałam z nim przez całą drogę. Mój blok był bliżej, więc skręciłam, on mnie odprowadził, przytuliłam go na pożegnanie, powiedziałam "do zobaczenia", uśmiechnęłam się i pożegnałam. A na drugi dzień wysłałam zaproszenie. Żadnej wrogości tu nie było

Tak, ale jednak jest przekonanie, żeby faceta trochę przetrzymać, bo często zdarzają się tacy, co zaliczą i sobie pójdą, więc jak się weźmie na przetrzymanie to można sprawdzić, czy facetowi zależy na nas czy tylko na seksie, czego nie da się sprawdzić w kilka godzin. Osobiście nie jestem za przetrzymywaniem faceta rok w celibacie. Sama bym pewnie nie wytrzymała, ale już np taki miesiąc jest optymalnie, bo już wtedy człowiek trochę bliżej się pozna.

Właśnie mam nieodparte uczucie, że za późno do niego napisałam i przez to zmarnowałam okazję
Trochę nie mogę sobie tego przedarować
A z drugiej strony- jakby chciał, to by chociaż łaskawie odpisał
Więc czuję się zagubiona i nie wiem co o tym myśleć

Hmm... nie ma norm na podryw, nie ma norm na seks. Każdy jest inny. Jak kobieta się dobrze czuje przy mężczyźnie, to jest to dobry podryw. Jak się czuje źle, to jest zły podryw.

Dziewczyny rozkminiają w swoich głowach różne sytuacje, ale nie nie przejmuj się tak... Pewnie on czuje jakby spalił podryw, dostał kosza. Nieważne...

Wyluzuj. Nie wszystko jest takie jasne i precyzyjne.

Z przymrużeniem oka:     siedzieć na sofie z obrażoną miną, klikać w telefonie, nie przejmować się niczym... iiiii... czekać co się będzie działo... niech się chłopak martwi

Takie rzeczy możesz mówić wprost    "Nie pójdę do Ciebie, bo potem będę musiała wracać do domu sama w środku nocy a nikt mnie odprowadzi".

Może niezręczność... może naczytał się poradników...

Z drugiej strony kto nie próbuje, ten nie ma sukcesów. Próbował, nie wyszło.

Mam identyczne opinie...

Może tak, a może inaczej...

Na imprezę jeśli nie jesteś totalnie chora to bym poszedł na twoim miejscu. Jak się upiją za bardzo to możęsz zniknąć przecież w każdej chwili...

Pytam się. Próbuję zrozumieć facetów, żeby nie popełniać potem podobnych błędów. Co w tym widzisz złego? Ja po prostu nie rozumiem jego zachowania. A jest szansa, że w przyszłości (nie wiem kiedy) jeszcze się z nim spotkam na jakiejś wspólnej imprezie i co wtedy?
Jak to mówią- kto pyta, nie błądzi

No tak

Ale czy to jest powód, żeby kogoś olewać?

No tak

Racja, ale mimo wszystko uważam, że on powinien się wykazać też jakąś inicjatywą, a nie obrażać się, że laska, która go nie zna nie poszła do niego do domu. Nie wiem, dla mnie relacje międzyludzkie, czy to na stopie przyjaźni czy czegoś więcej powinny się rozwijać powoli. Znaczy nie mówię, że trzeba z wszystkim zwlekać, ale nie być takim hop do przodu. To za szybko. I ja nie wiem, czy mam jakiś skrzywiony obraz rzeczywistości, czy ja jestem jakaś nienormalna?

Może, ale fakt faktem, nie odpisał mi

Ale czy to można nazwać próbowaniem? Ja bym powiedziała, że jakby napisał, zagadał, zaproponował spotkanie to by było próbowanie, a nie zaprasznie nieznanej laski do domu po kilku godzinach znajomości...

Przepraszam, że tak męczę. Mam wrażenie, że na siłę próbuję sobie wmówić coś, co nie miało miejsca
Poza tym pisałeś, że tego chłopaka można by jeszcze poderwać- tylko jak, skoro nie odpisał? Mogłabym go dalej męczyć, tylko po co?

Wiesz co, to trochę bardziej skomplikowane. Gdyby to była zwykła domówka u znajomych to bym się nie zastanawiała. Jacyś znajomi...fajnie by było. A ja jestem trochę chora, osłabiona. Do tego to jest w moim mieście studenckim, do którego jadę około 400km (7h z przesiadką, to jest męczące), nie znam chłopaka, który to organizuje, byłabym na doczepkę. Kilkadziesiąt osób (praktycznie jak w klubie), z czego praktycznie nikt znajomy, a jak już będzie ktoś znajomy to w parze (i to znajomi, z którymi nigdy nie imprezowałam). Miała iść jedna koleżanka, która lubię, ale stwierdziła, że nie chce jej się specjalnie na samego sylwestra przyjeżdżać. Do tego na początku stycznia mam ważne kolokwium, więc muszę się uczyć. Już pomijając fakt, że jest pandemia, w zbiorowisku tylu ludzi nietrudno się czymś zarazić, a tuż po sylwestrze jadę do rodziny i nie chcę wszystkich pozarażać. Ja wiem, że to takie wymówki, ale ja chodzę, gdzie się da, jednak nie przekraczając granicy swojego komfortu. Jeśli ma być domówka na kilkadziesiąt osób, a dom ma tylko 120 metrów, to to będzie spęd. Byłam kiedyś na podobnych domówkach i się wynudziłam, bo każdy się zajął swoją grupką, ja byłam sama na doczepkę do kogoś.

Tak, po trzech godzinach znajomości, w środku nocy zaprasza się do siebie na seks.
Nie odpisał na prywatną wiadomość nic ponadto, co było konieczne, ponieważ nic więcej od Ciebie nie chce a tego, co chciał nie dostał wtedy kiedy miał na to ochotę.
Niewykluczone, a nawet bardzo prawdopodobne, że byłabyś dokładnie w tym samym miejscu co teraz z tymi samymi rozterkami, gdybyś się wtedy z nim przespała.

Twierdzisz, że o Ciebie "dopytywał" i wyciągnęłaś na tej podstawie wniosek o zainteresowaniu Twoją osobą. Zastanawiasz się po co to robił skoro chciał tylko seksu. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Nie znał Cię a spodobałaś mu się,to chciał wiedzieć kim jesteś. A że chciał się wyłącznie zabawić, no cóż...

Zagadnęłaś go prywatnie. Nie odpisał. I teraz pomyśl - chłopak był na tyle pewny siebie i śmiały, że proponował seks, jeśli nie u niego, to u Ciebie, a teraz miałby mieć jakieś obiekcje i inne "strachy", żeby odpisać, zagadać, kiedy sama wychodzisz z inicjatywą?
Dzielisz włos na czworo.
Mogę iść o zakład, że pozytywnie zareagowałby na wiadomość typu "hej, może dokończymy w ten weekend to, czego nie udało nam się zrealizować ostatnio..."
Bo ten facet oczekiwał konkretów z tej znajomości.

Nie ma się co łudzić, że jak na "dobry wieczór" wypłynął seks, to potem będzie love story

Musi być "wyględny" skoro napaliłaś się jak szczerbaty na suchary

Z boku to nie wygląda dobrze.
Nie wiemy co siedzi w głowie tego chłopaka, może jest niezgrabny towarzysko, a może pi prostu niefajny.
Ale w Twojej głowie jest niestety ogromna desperacja, która każe Ci każdego kto wyda Ci się interesujący traktować jak zwierzynę do upolowania, zamiast poznawać, odtworzyć się i dać siebie poznać.
Potraktować wszystko bardziej na luzie. .
A tu mam wrażenie że ludzie mają taką główną kategoryzację: wolny: zajęty.
Ok że do niego nie poszłaś: to nieznajomy.
Nie ok jeśli młoda dziewczyna nie będąca nigdy w związku rozważa układ FWB
Dlaczego? Tego chcesz rzeczywiście od mężczyzny? To da Ci satysfakcję?
To nie jest układ trampolina do związku, a tego chcesz.chyba. ?
Żyj zamiast kombinować. 
Tak Ci się ten chłopak spodobał..
Możesz wymienić 10 cech które Cię w nim zachwyciły. ?
Bo ja w stosunku do mężczyzn bliskich sercu potrafię i 20
Chodzi o to, czy widzisz człowieka, a nie swój jakiś tam plan wobec niego.
Czy ktoś przy Tobie może się poczuć bezpiecznie,
Nie kombinuj, tylko żyj.
Wydaje mi się że oceniasz mężczyzn pochopnie i powierzchownie..
A co do tego chłopaka zobacz jakie sprzeczne komunikaty dajesz:
Jego znajomym  mówisz że zrobił na Tobie źle wrażenie, myślisz że to drogą okrężną nie dotarło do niego?
Koleżanka powiedziała swojemu chłopakowi,  a On pewnie jemu po męsku. 
A potem się oddzywasz.na FB.

Musisz się wyzbyć desperacji i zdobyć na bezposredniosc. Nie zastanawiać się co on ma w głowie, tylko wprost mówić czego Ty chcesz.
Jak On zaprasza Cię do siebie w nocy, to albo idziesz jak Ty Chcesz i uważasz że to ok,
Albo nie idziesz i mówisz mu: nie znam Cię więc do Ciebie nie pójdę, ale zaproś mnie jutro na  spacer, pójdę chętnie, w niedzielę do kina, bo chętnie Cię poznam. Wyślij mi zaproszenie na FB .
Nazywam się Kasia Kowalska  ..itp itd..

Jak ktoś chce przeglądać wątku innych osób pobieżnie, to wnioski też będą pobieżne.
Może lepiej się skupić na swoim problemie i podziękować wszystkim za poświęcamy czas.
Marne to podziękowanie jeśli ktoś zacznie komentować czyjeś życie po pobieżne analizie.
A sugestia od kogoś kto jest wiele lat na forum A słowem się na temat swojego życia prywatnego nie zająknąl jest słaba.
Nawet jakby był księdzem.

Ela trafiła, zdaje się w samo sedno: w przebijającą się desperację, połączoną z wizją, jak to wszystko idealnie powinno wyglądać. Z góry zamierzony plan co do potencjalnego partnera powoduje chyba, że ktoś zaczyna się zachowywać w sposób, który zniechęca innych do poznania. Poza tym, może warto wyjść z tego "związkocentrycznego" podejścia i przestać siebie wartościować wyłącznie pod kątem tego, czy jest się z kimś czy nie.

Zresztą, lampka mi się zapala, jak ktoś pisze,że przez tak długi czas(3 lata) nikt mu nie przypadł do gustu, jeśli oczywiście szuka cały czas. No i oczywiście wielka trauma, bo ktoś ośmielił się dać kosza...

Więcej luzu!

Teraz wiesz dlaczego jest sam.

Może też być zupełnie przeciwnie... podobasz mu się, ale ma przy Tobie stres... Jemu głupio na Ciebie patrzeć, aby nie "palić buraka", a Ty to interpretujesz jak ignorowanie Cię.

Podobnie jak Kremik z wątku obok uważam, że kobiety mają o tyle łatwiej, że mają wiele szans na poznanie mężczyzny. Mężczyzna niestety nie ma tyle okazji, bo sam musi je tworzyć, wyszukiwać i być ciągle odrzucanym.

Ty jako kobieta jest może trochę w takiej męskiej sytuacji -- że musisz podrywać, aktywnie, bywać, tworzyć odpowiednie styuacje, aby być z kimś blisko. Nie wiem dlaczego... może brakuje Ci spotkań w realu, może gdy inni się socjalizowali na imprezach, to Ty pływałaś i uczyłaś się.

Jak na zdrapkach ze stacji benzynowej:    "Graj dalej"

Zależy kto ma jaką definicję desperacji. Ja np. nie wzięłabym za faceta pierwszego lepszego, dlatego akurat dla mnie to desperacja nie jest

Nie byłam w takim układzie i nie planuję (chociaż mi już znajoma radziła, że lepsze to niż nic). Napisałam, że lepszy seks z kumplowaniem się niż gość, co powie "nara" po jednej nocy

Tak, ale strzelam, że tych 20 nie wymieniasz od razu tylko pewnie po czasie...a jednak ktoś Ci się na pewno kiedyś podobał

Przy mnie jak najbardziej ktoś może czuć się bezpiecznie. Zawsze byłam prorodzinna, troszczyłam się o ludzi.
I nie wiem co oznacza "plan" wobec kogoś, ale sądzę, że jeśli komuś na nas zależy to uwzględnia nas w swoich planach na przyszłość

Oceniam, jak każdy. Poznaję ile mogę. Nie wiem, skąd ten wniosek

O nie nie nie. To już jest dopowiedzenie. Nie mówiłam tego znajomym. Mówiłam to jednej naszej wspólnej koleżance, która z nim trzyma. Opisałam jej sytuację, powiedziałam, że trochę wypił i mnie zapraszał do siebie i ona sama przyznała, że średnio wyszło, ale powiedziałam, że wydawał się fajny, tylko się nie odezwał. Znajoma mówiła, że pewnie mu było głupio za to, jak się zachował. Potem zapytała, czy ma coś mu mówić, na początku powiedziałam, że nie, a potem, że może coś delikatnie wspomnieć, że powiedziałam Ci, że go znam, czy coś. Nawet jej mówiłam, żeby go pozdrowiła ode mnie na ich następnym spotkaniu, ale czy to zrobiła, to nie wiem. To zaufana osoba i na 100% nie powiedziałaby nic złego. Nawet by pewnie chciała, żebym go lepiej poznała, bo ucieszyła się, jak jej to powiedziałam. Nie wiem, czy się z nim już widziała, ale są razem na jednym roku, więc widują się czasem na jakiś zajęciach. Tyle. Tak więc nie wiem skąd to dopowiedzenie

Nie sądzę, żebym była zdesperowana, akurat nie utożsamiam się z tym. Nie każda laska, która zagada do faceta to desperatka

Dokładnie tak zrobiłam. Jak napisałam wyżej- uśmiechnęłam się, przytuliłam go, pożegnałam się ("do zobaczenia następnym razem"), a na drugi dzień wysłałam zaproszenie. To był ten akt desperacji?

Wiesz, zależy co dla kogo desperacja. Dla mnie napisanie "co u ciebie" nawet do obcej osoby nie jest desperacją. Dla mojej jednej znajomej przespanie się jednorazowe z chłopakiem jest desperacją, bo jak ona twierdzi- ktoś jest na tyle zdesperowany, że idzie do łóżka na pierwszej randce zamiast się dać poznać. Mam też znajomą, która głośno mówi, że dla niej desperacją jest ślub przed 30stką. Tak więc desperacja ma różne formy. Dla mnie desperacją jest związanie się na stałe z kimś, ślub, dzieci z osobą, która nam się totalnie nie podoba, do której nic nie czujemy

A ja właśnie zaobserwowałam dokładnie na odwrót na innych forach- ludzie samotni lubią to z siebie wyrzucić. I trochę to smutne, że inni myślą, że w życiu osoby samotnej nic się nie dzieje A w życiu nie-samotnych to niby tak dobrze? Kupki, pieluchy, smoczki? To jest takie ekscytujące? Ale fakt, wiele osób w związkach czuje się po prostu lepszych. Czytałam przypadki, gdzie jak tylko jakaś laska znalazła sobie faceta to urywała kontakt z koleżanką singielką, bo ona już niby gorsza...

Ja wiem, ale nadal nie rozumiem, co było w mojej wypowiedzi desperackiego? Dla mnie nic. Ani się na niego nie rzucałam, ani nic. Jedyne co to zastanawiałam się, czy czegoś źle nie zrobiłam, w czym pomógł mi bardzo Gary. Co innego, jakbym notorycznie do tego chłopaka wypisywała, rzucała się na niego to wtedy tak, to już była by desperacja

A jak dla mnie trafiła połowicznie. Pisze o desperacji. Jedyne co bym mogła sobie desperackiego zarzucić to to, że umawiałam się na randki z chłopakami, do których nic a nic nie czułam, nawet mi się nie podobali, ale liczyłam, ze "a nóż zaiskrzy", ale z drugiej strony miałam poczucie, że zrobiłam wszystko, że nie wybrzydzałam i fakt, że jestem singielką nie jest do końca z mojej winy. W każdym razie nie wchodziłam z żadnym z nich w długie związki, co najwyżej takie 2 miesiące spotykania się, a jak ktoś był bardzo zły pod jakimś względem, to dziękowałam, bo znałam swoją wartość, a nie chciałam komuś robić nadziei i marnować jego czasu. Nie identyfikuję się z desperacją, bo wiem, że to coś innego. Poza tym ja tylko napisałam 2 wiadomości do tego chłopaka, jak nie odpisał, to dałam sobie spokój. Jakbym zaczęła wypisywać "halo, czemu nic nie mówisz", "umarłeś?", "co z tobą" to tak, to by była desperacja. Miałam kiedyś jedną zdesperowaną koleżankę. W moim wieku jeszcze była dziewicą, ale już odkąd skończyła 20 lat ganiała bardzo za facetami. Oglądała się nawet za takimi, na których ja bym w życiu nie spojrzała, a ta liczyła, że coś z tego będzie. A była wtedy młodsza ode mnie. To ja do takiego stadium nie doszłam, jeszcze, bo ja się nie rzucam na każdego.

I nie, nie mówię, że wszystko powinno wyglądać idealnie, ale sądzę, że zaczynanie jakiejś relacji od łóżka prowadzi donikąd. I to nie tylko moje zdanie, nawet mi wiele dziewczyn mówiło, że by dać sobie czas, sprawdzić, czy chłopak poczeka, bo jak się od razu mu wskoczy do łóżka to potem- tak jak mówiła aniuu- powie adios i rano zabierze rzeczy. Oczywiście nie zawsze, ale jestem zdania, że jak facetowi zależy to poczeka.

Ja sama tamtego dnia byłam super wyluzowana, miałam świetny humor, bo poszła mi dobrze pewna rzecz w pracy, więc byłam wzniebowzięta, uśmiechnięta, więc na pewno nie odrzuciły go żadne akty desperacji. Wręcz przeciwnie- zastanawiam się, czy może mu nie okazałam za mało uwagi, za późno odezwałam, a teraz już o mnie zapomniał?

Wbrew pozorom życie to nie bajka. Czytałam książkę Pawła Ślądskiego pt "Kurdupel czyli męska hiena". Opisuje tam właśnie sytuacje, że miłych i sympatycznych często "wyjadają" z rynku matrymonialnego kobiety często toksyczne, bo widzą, że to dobrzy kandydaci na mężów. I tacy faceci są pozajmowani w liceum/na studiach. A w tym czasie miłe i sympatyczne dziewczyny się uczą, samorealizują, nie szukają desperacko facetów a po studiach budzą się z ręką w nocniku, bo nie ma nikogo na ich poziomie i albo zostają same albo biorą jakiś toksyków, co ich wykorzystują. Oczywiście są wyjątki, ale niestety sama to u siebie obserwuję- co fajniejszy facet to zajęty. Mam też starsze koleżanki sinigelki i powtarzają to samo- co rok to gorzej. Dlatego to nie tak, że "każdy spotka swoją miłość, nawet w wieku lat 40", bo im człowiek starszy, tym ma większy bagaż doświadczeń. Po 30stce są często rozwodnicy z dziećmi i ex żoną. Tak więc to nie jest wszystko takie hop siup. Z resztą gadałam nawet z samotnymi kobietami, to przyznały, że jak się do pewnego wieku kogoś nie pozna to potem jest lipa. I nie, to nie są osoby, co siedzą zamknięte w mieszkaniu

I to nie tak, że nikt przez 3 lata nie przypadł mi do gustu. Spodobało mi się ze dwóch, ale niedostępnych dla mnie: jeden to mój wykładowca, który zaczął robić doktorat, niewiele starszy ode mnie a drugi zajęty. Ani wykładowcy nie będę podrywać ani uwodzić zajętego przecież. Dlatego powtarzam jak mantrę- jak się trafi ktoś, kto choć trochę zapadnie mi w pamięć to uważam, że trzeba zrobić wszystko, żeby chociaż spróbować, a nie siedzieć i użalać się nad własnym losem. Mam też trochę traumę, bo te 2,5 roku temu zakochałam się w jednym chłopaku i to tak bardzo. Robiłam, co mogłam, ale on nawet nie chciał spróbować. Długo dochodziłam do siebie, zawaliłam wiele rzeczy po drodze, bo byłam tak smutna i przybita, ale po jakimś roku doszłam do siebie tylko od tamtego czasu czuję taką niechęć do mężczyzn, takie zrezygnowanie. Jeden kosz nie jest absolutnie problemem. Problemem jest, jeśli nie możemy trafić na właściwą osobę. Ja już nawet pytałam ludzi wokół mnie, ba, mam brata starszego o kilka lat (ma już 30 na karku) i pytam, czy jestem brzydka i czy coś robią źle i wszyscy mi mówią, że jestem, zacytuję "śliczna, sympatyczna i da się ze mną na tyle tematów porozmawiać" i oni sami czasem się dziwią, że jestem singielką. Widzę po nich, że nie rozumieją tego. Sądzę, że to nie żadne desperackie zachowania, wredny charakter czy brzydota (bo już to podejrzewałam przez ostatnie lata) tylko pech. Bo przecież to jest bardzo ciężkie, żeby spotkać osobę, która nam się spodoba i której na nas zależy. To jak los na loterii. Podpytywałam bliższą koleżankę, czy jej chłopak nie ma fajnych kolegów. Nawet pytałam chłopaka siostry, czy nie ma jakiegoś wolnego kolegi- powiedział, że wszyscy rozsądni zajęci a nie ma sumienia podrzucić mi jakiegoś za przeproszeniem debila. To tylko potwierdza moją tezę

Może mam też skrzywiony obraz rzeczywistości, bo widzę związek mojej siostry. Znalazła fajnego chłopaka, z seksem czekają długo (1,5 roku), on ją wspiera w trudnych chwilach, ona zawsze może na niego liczyć. On ją widział w domowych ciuchach, w chorobie, a mimo to nie zniechęcił się. Ona może być przy nim sobą, nikogo nie udaje, żadnych masek ani nic. Taki normalny, szczęśliwy związek, o którym ja zawsze marzyłam. A dzisiaj to chyba bardzo rzadkie.

A tak, prawda. Nie wiem, czy on tak wszystkie traktuje, czy co

Niby tak, ale nie sądzę. Wyczułabym coś raczej. Jednak sygnały wysyłane przez osobę, która nam się podoba nie są takie tajne. Albo zerkanie na daną osobę, albo "przypadkowy" dotyk, albo właśnie dążenie do rozmowy, do bliskości. Ja też tak mam i widziałam to u wielu osób. A jak raz wyszłam z imprezy wcześniej, bo miałam zajęcia to się chłopaki tak spili, że nawet nie spojrzeli na mnie, gdy krzyknęłam im "cześć", więc no

Właśnie wszyscy tak mówią i ja też tak zawsze myślałam "o matko, jak chłopaki mają trudno, bo to oni zazwyczaj są postawieni w roli tego, co musi się starać i zabiegać", a tu niekoniecznie tak jest. Ja się czuję właśnie jak taki facet. Sądzę, że masz tu dużo racji- ludzie imprezowali, integrowali się, a ja w szkole nauka i zajęcia dodatkowe. Na studiach rzuciłam zajęcia dodatkowe, miałam czas na imprezy i niby poznawałam jakiś ludzi, ale no nie poznałam nikogo na tyle ciekawego, żeby się wiązać, ale nie ukrywam, jakimś tam chłopakom w oko wpadłam, więc to nie tak, że nikomu się nie podobałam, nawet z nimi na randkach byłam, ale to nie było "to". Sądzę, że chodzę na zbyt mało imprez, ale staram się chodzić tak często, jak się tylko da. No byłam zaproszona na sylwestra. Nie poszłam, bo byłam chora i miałam podejrzenie koronawirusa. Niedawno miałam test i wyszedł negatywny, ale no lekarz powiedział, ze mam odpoczywać, więc spędzę czas z rodziną, ale mi to absolutnie nie przeszkadza. Nawet gdybym była zdrowa to nie wiem, czy bym na tą imprezę poszła, bo prawie nikogo tam nie znam, a jak znam może 3 osoby to 2 z nich średnio lubię. Z żadną nigdy nie imprezowałam. Impreza składająca się z bardzo wielu osób, wręcz dziki tłum, w którym ja źle się czuję. Do tego mam daleko do miasta studenckiego, bo jakieś 7h i to z przesiadką, a zajęcia mam nie od razu na początku tylko później, więc musiałabym wracać (i się uczyć, bo mam sporo nauki) i też mi się trochę nie chciało. No ale jedna impreza nie może przesądzać o wszystkim. Byłam już na tak wielu, że mi się już nawet nie chce chodzić w takie miejsca. Chciałabym spokoju i stabilizacji.

Bagiennik, ale nikt nie mówi o jednym koszu. Przecież jak ktoś ma z 1 czy 2 szczęśliwe związki to jakiś kosz w tą czy w tamtą nie zrobi różnicy. Wiadomo, że nie wszystkim można się podobać. Tylko jeśli zbliżasz się do ćwierć wieku, a nigdy z nikim nie byłeś to już jest powód do zmartwień, bo im jesteś starszy tym ciężej wejść w związek, bo człowiek ma swoje przyzwyczajenia, z wiązek to wspólne życie, współpraca i kompromisy. Nawet masa dziewczyn pisała "Mam 25 lat, nigdy nie byłam w związku i boję się, że nawet nie potrafiłabym być"
Z jednej strony mi tu zarzucacie, że mam wizję wyidealizowanego związku i jestem zdesperowana- ale z drugiej strony skąd mam wiedzieć, jak wygląda zdrowy związek, skoro nigdy w takim nie byłam? Z drugiej strony, jak piszę, że chciałabym być to mi desperację zarzucają. Trochę sprzeczne jest to wszystko. Nie pozbędę się wizji wyidealizowanego związku nie wchodząc w związek. Nie da się inaczej po prostu. Zdesperowana też nie jestem, nie biorę pierwszego lepszego. Tylko wewnętrznie jest mi przykro. Niby się rozwijam, chcę mieć jak najlepszą pracę w przyszłości, ale wewnętrznie jestem nieszczęśliwa. Więc to nie tak, że mam parcie na związek, bo to modne, bo wszyscy mają to ja też chce się pokazać. Nie. To wewnętrzna potrzeba bliskości, naturalna dla człowieka, bo jesteśmy zwierzętami stadnymi
Nawet wypisałam sobie wszystkie minusy bycia w związku jakie widzę ja oraz jakie znalazłam w necie, ale to takie oszukiwanie samemu siebie. To tak, jakby nie lubić rosołu, ale wmawiać sobie na siłę, że się go lubi i jest smaczny.
I też mnie to wkurza, że wszyscy zawsze traktują to z góry- chcesz związku?- jesteś desperatka. I mówią to zazwyczaj osoby, które są w związkach. Nigdy tego nie mówiła osoba permanentnie samotna. Takie osoby przyznają mi rację. Przypadek?
Powiem tak- mam jakieś tam swoje ulubione rzeczy, zainteresowania, wizję przyszłości, marzenia. Jestem introwertyczką i lubię przebywać sama w swoim otoczeniu. Tłumy ludzi mnie strasznie męczą i regeneruję się sama ze sobą. A mimo to mi dokucza samotność. Nawet nie wyobrażam sobie, jak okropnie muszą się czuć osoby, które nie są introwertykami jak ja i lubią towarzystwo innych osób. To musi być koszmar dla nich, skoro dla mnie jest to ciężkie.
I w ogóle jest to powszechnie bagatelizowany problem. Ludzie przez samotność dostają poważnych, głębokich depresji, nawet popełniają samobójstwa. A ktoś to bagatelizuje i powie "eeee tam, takie parcie na związek. Trzeba się przecież nauczyć żyć samemu"- i mówi to osoba, która albo jest w związku albo ma jakiś choćby 1 związek na koncie.

Autorko, w takim razie powiem Ci, jako osoba samotna, tfu, sama(samotny nie czuję się w żadnym wypadku) od dawna. Taka, która próbowała nawiązywać relacje, ale stwierdziła, że na pewno nie to powinno decydować o mojej samoocenie czy poczuciu wartości. Zupełnie inne rzeczy mnie w życiu cieszą a kwestie związkowe zostawiłem na bocznym torze.
Choćby się chciało czy nie, KAŻDY człowiek jest osobną istotą i musi sobie, przynajmniej w niektórych przypadkach, radzić sam. Jeśli ktoś twierdzi, że bez związku nie da się żyć, to powinien się nad sobą zastanowić. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić, żeby traktować relację, jako centralny cel w życiu. Może się mylę, ale z Twoich opisów wynika, że tego związku pragniesz przede wszystkim a wszystko inne ma już marginalne znaczenie. Tak, jakby potrzeba bycia z ludźmi i bliskość była niczym powietrze(na poziomie związkowo-partnerkos-seksualnym). Tymczasem żyć trzeba przede wszystkim dla siebie i jeśli ktoś widzi, że jesteś szczęśliwa w swoim życiu będąc sama, to prędzej do tego Twojego życia wejdzie. Jeśli miałbym wybierać, to partner ma być dodatkiem do mojego życia(w momencie rozpoczęcia relacji) a nie jego centralną osią.

Ale nie o tym..

Z każdej podobne historii wyłania się jedno: Panie szukają jednak tego najlepszego. Może to kwestia innego spojrzenia, ale mam wrażenie, że bardzo często na starcie już się kogoś skreśla, nie znając go zbyt dobrze. Albo po prostu kobietom przeszkadzają, nie boję się tego powiedzieć na głos, pierdoły. Jeśli aktywnie kogoś szukasz i przez 3 lata NIKT Ci nie podszedł z tych wolnych, to się zastanawiam, jak ich oceniasz. Narzekania na brak partnera wynikają albo z tego, że jest się naprawdę wybrednym i zwraca uwagę na całą dłuuuugą listę cech(przesadnie długich) albo rzeczywiście ma się pecha i trafia na przypadki skrajne. Ludzie mają wygórowane oczekiwania, ale to może też pokłosie czasów w jakich żyjemy, gdzie niby wszystko jest na wyciągniecie ręki. Ile by nie dali, chce się więcej.
W każdym razie, żeby jednak z kimś być, trzeba tą osobę BLIŻEJ poznać i nie martwić się, jak coś nie wyjdzie. Może to problem zbyt szybkiego angażowania się? Ile razy tutaj były historie, gdzie po kilku miesiącach ktoś narzekał, że nie wyszło. Kilka miesięcy? To tak niewiele przecież! Nie mówiąc o tygodniach czy mierząc znajomość po kontakcie internetowym...

Życie prywatne, jak zostało to wyżej powiedziane, to także znajomi, rodzina i wszelkie pozazwiązkowe znajomości. Warto się w nich dobrze odnaleźć, żeby czuć się dobrze. To jest raczej podstawa do dalszych etapów.

Nie zrozumieliśmy się. Ale już jutro Ci dopiszę.
Nie chodziło mi o desperację w zachowaniu wobec tego chłopaka, bo tu jak pisałam nie popelnilas błędów  z wyjątkiem tego że jednak co innego powiedziałaś przyjaciółce ( jednej wystarczy) A co innego nam.
Chodzi mi o desperacką postawę wobec chęci bycia w związku. Bo nawet 18 letnia siostra jest i wszyscy są..
Ale to jutro ....miłego końca roku

Primo:
Światem relacji  międzyludzkich rządzą te same prawa przyrody . Fizyka, chemia.
Związki chemiczne kiedy powstają autorko?
Jak jest przyciąganie, jak ludzie do siebie pasują, jak są katalizatory, jak jest otwartość ( nawet na wiązania walencyjne
Nie ma moim zdaniem czegoś takiego jak "szukanie zwiazku"
Szukać należy człowieka. Okazać mu co się nam w nim podoba---- tu uwaga: bez skupienia na innej osobie a nie tylko na swoich potrzebach to jest zadanie niewykonalne.

Ludzie naprawdę wyczują czy są dla kogoś kimś wyjątkowym czy nie. Czy po prostu kandydatem, kandydatką do związku. bo wszyscy są w związkach.
Sama napisałaś że umawialas się z kimś kto Ci się nie podobał.
I nie wszystko o relacji z tym chłopakiem, aby poskładać całość trzeba było przeczytać 2 wątki.
Z wszystkich opisów i tak nie wiem nic ani o tym jak przebiegała ta droga do domu czy to była atmosfera żenady jego zachowaniem, tak powiedziałaś  koleżance, czy fajna rozmowa a na koniec przytulania i zaproszenie do dalszego kontaktu tak napisałaś później.
Nie wiem też co Ci się w nim podobało, oprócz tego że jest singlem , ani słowa o tym.

Hmm, poza tymi przypadkami, które ewidentnie nie zachęcają do zawierania znajomości, dalej mi się wydaje, że w wyborze partnera kierujesz się głównie tym, co widać od razu a nie dajesz sobie możliwości, aby zgłębić czyjąś naturę bliżej. Jeśli np kryterium wyglądu(koniecznie wysoki brunet a nie wysoki blondyn czy średniego wzrostu jakikolwiek) jest takie ważne i ściśle sprecyzowane, to tracisz naprawdę sporo. No, ale wiadomo, że ciężko pewne rzeczy przeskoczyć, chociaż kobiety to nie wiem, czy rzadziej ustępują w kwestii pewnych "nieścisłości".
Szybkie angażowanie - otóż to!W co 2 czy co trzecim wątku tego typu widać, jak po tak krótkim czasie jedna osoba już całkowicie odlatuje. Jakim cudem można człowieka dostatecznie poznać w te kilka miesięcy i jednocześnie rozpaczać po utracie kogoś, kogo właśnie słabo się zna?
Natomiast poczucie bezpieczeństwa jest chyba różnie rozumiane. To, o czym Ty mówisz to są dla mnie podstawowe aspekty relacji międzyludzkich, bo zwierzają się czy wspierają znajomi i przyjaciele. Z drugiej strony nie oczekuje, że ktoś ma być moim ciągłym i głównym doradcą i powiernikiem- najpierw staram się samemu wszystko ogarnąć. Miałem wrażenie, że to poczucie bezpieczeństwa to jakieś mistyczne odczucie, które zapewnia niewielu. Coś w rodzaju opieki a nie partnerskiej równości. Opiekować się to mogę, ale kimś, kto sam sobie nie jest sobie w stanie poradzić. Zwierzanie się? Ok, ale wiadomo nie od dzisiaj, że jedni wolą o pewnych rzeczach nie mówić, bo czują się z tym dobrze a inni muszą się spowiadać z każdego aspektu swojego życia. I rodzi się konflikt..

Poza tym samo zauroczenie to jeszcze nie gwarancja czy nawet klucz do wspólnego życia. Zbyt wiele ważnych kwestii wychodzi dopiero po jakimś czasie a ludzie niestety mają brzydki zwyczaj(wydaje im się, że mogą od razu wszystko ocenić) zbyt pochopnego klasyfikowania ludzkiego charakteru czy atrakcyjności.
Im ktoś więcej osób odrzuca, tym od razu rodzi się podejrzenie, że wybór partnera opiera raczej o detale a nie kwestie kluczowe.

Czyli rozumiem, że dla Ciebie liczy się tylko wygląd? Wiesz, że to tak nie działa. To nie tak, że masz listę i odhaczasz: wysoki- okej, rudy- nie itp. Czasem ktoś może się na pierwszy rzut oka nie podobać, a miłość przyjdzie z czasem. Każdy ma jakiś swój określony typ urody i nie oszukujmy się, że jest inaczej, ale...ale np moim typem jest wysoki brunet, ale jak byłam zakochana po uszy to był to blondyn mojego (czyli niskiego) wzrostu. I miałam gdzieś, że nie jest wysokim brunetem. To więc tak nie działa. Sama jestem wysportowana, ale nie lubię napakowanych sześciopaków. Jak jest, to okej, ale np. facet przy kości też mi się może spodobać. Piwny brzuszek też mi nie przeszkadza. Jest jedna kwestia, którą uważam za najważniejszą, a mianowicie wykształcenie. I nie chodzi o jakiegoś tam byle mgr czy kierunek sztucznie utworzony dla papierka, tylko o konkretnych studiach, których nie skończy pierwszy lepszy (medycyna, farmacja, prawo, inżynierka: mechanik, elektryk itp). U mnie w rodzinie wszyscy są wykształceni. Do tego sama lubię trzymać z wykształconymi, bo oni mnie najlepiej rozumieją. Niektórzy kiedyś na jednym forum mi zarzucili, że to głupie blabla, ale no to jest nie tyle wymóg, podoba mi się po prostu inteligencja, ta wewnętrzna siła, bo nie oszukujmy się, te studia kończą najsilniejsi psychicznie. Sama to przechodzę na studiach i nikt, kto tego nie przeszedł tego nie zrozumie. Nie sądzę, żeby to był wysoki wymóg, szczególnie, że sama to robię, rozwijam się. Chcę tylko zrozumienia. Po prostu tak mam i tego nie zmienię i nikt mnie nie przekona. I nie, to nie tak, że skreślam kogoś na dzień dobry. Spotykałam się i z takimi, co takiego wykształcenia nie mieli. Nie podobali mi się, ale chciałam im dać szansę, żeby zobaczyć "a może zaiskrzy", ale zaś wtedy Ela mi powie, że jestem zdesperowana, skoro się z kimś takim umawiam. Nie dogodzisz ludziom

Zależy które

Tak działają różowe okulary. Mam koleżankę, która ma chłopaka od jakiś 3 miesięcy. Jest w niego tak zapatrzona, że jak tylko jest w jego towarzystwie to do mnie się nie odzywa, przestała się uczyć (grozi jej powtarzanie roku, bo raczej już nie nadrobi zaległości), ja widzę, że on ją kłamie, a ona w to wierzy, ale jest bardzo zapatrzona, więc mnie to w sumie nie dziwi

No ja nie poszukuję bodyguarda. Poczucie bezpieczeństwa to dla mnie właśnie ta świadomość, że mogę liczyć na mężczyznę, gdy coś się będzie działo. Gdy są ważne sprawy do przedyskutowania i porady w normalnych codziennych sytuacjach. Tak zawsze było u mnie i dom rodzinny kojarzę z miejscem bezpiecznym, do którego chętnie wracam. Za to miasto studenckie kojarzę źle, bo nie mam tam nikogo bliskiego. Brak mi tego poczucia bezpieczeństwa. Nie wiem, czy wiesz teraz o co mi chodzi?

To prawda, często coś wychodzi po czasie
I nie, ja nie odrzuciłam super wielu osób. Nie mam wokół siebie wianuszka adoratorów. Obracam się w gronie prawie samych kobiet.
I ja jak kogoś odrzucam to właśnie w kwestiach kluczowych, nie detalach. Ten wyżej opisany chłopak wpisuje się w kwestie kluczowe, dlatego tak o nim piszę

Tak z offa. Muszę przyznać Elu, że w tym wątku fascynująco się Twoje wpisy czytało.

No, cóż niektórzy wierzą w ten swój szósty zmysł czy intuicję - ok. Dla mnie to czyste szaleństwo.

Autorko, chyba się nie zrozumieliśmy..

Nigdzie nie napisałem, że dla mnie liczy się tylko wygląd. Raczej to, że właśnie takie historie, jak Twoja często sugerują, że właśnie wygląd ma takie znaczenie, że na resztę się patrzy mało albo wcale. Jeśli u Ciebie jest inaczej - OK. Typów urody jest mnóstwo, ale ciężko mi sobie wyobrazić kogoś, kto odrzucałby swoim wyglądem tak, że nawet zwyczajna rozmowa byłaby ponad moje siły. Bo przecież rozmowa czy kilka spotkań to jeszcze nie gwarancja, że się z tą osobą zwiążesz...
Wykształcenie..Hmm, wydaje mi się, że cały czas zbyt dużo ludzi trzyma się tego kryterium, jak tonący brzytwy. Najbardziej błędne założenie to takie, że człowiek niewykształcony(przynajmniej taki, który nie studiował i którego praca nie jest związana z wyższym stanowiskiem) jest mniej wartościowy i niewarty poznania.
To jest wierutna bzdura! A co z tymi, którzy mają zawód wyuczony a poza tym okazują się być przyzwoitymi, inteligentnymi czy wartościowymi ludźmi? Tak samo z kierunkiem studiów- jeżeli te kilka określonych ma być gwarantem udanej pozycji zawodowej czy wartości człowieka, to ja dziękuję i powiem uczciwie, że nie chciałbym spotkać kogoś takiego na swojej drodze. Zatem już ktoś, kto wybierze któryś z tzw. "marnych kierunków" jest skreślony? Zawsze ta nieśmiertelna medycyna i prawo? A np już weterynaria czy architektura albo leśnictwo czy fizjoterapia? Filologia(do wyboru). Przecież nie zmusisz kogoś do studiowania czegoś, co go nie kręci,mimo, że niby jest to "topowy" kierunek..
W zasadzie to studia może kiedyś były wyznacznikiem ambicji czy wytrwałości, ale dzisiaj? Rozwój i ambicje NIE OZNACZAJĄ wyłącznie gonitwy za wyższym wykształceniem, podnoszeniem kwalifikacji czy umiejętności zawodowych. Można się rozwijać w zupełnie innym kierunku czy w inny sposób.

Cały czas mówisz o poczuciu bezpieczeństwa od drugiej osoby, jak o czymś, bez czego nie możesz sobie poradzić. Jasne, w sytuacjach ważnych czy kryzysowych jest to istotne, ale czy większość osób nie jest to tego zdolna? Tymczasem, to odczucie, o którym ciągle mówią kobiety, wydaje się czymś w rodzaju rozsiewania jakiejś aury bezpieczeństwa, która pozwala kobiecie iść śmiało do przodu a jednocześnie czasami trzeba się złapać za ręce, żeby się nie pogubić..Więcej w tym mistycyzmu niż realnego wsparcia. Poza tym nie trzeba przecież wszystkiego przedyskutowywać z drugą osobą, w każdym przypadku, jaki się tylko pojawi.
Jeszcze co do ubioru, bo gdzieś było wspomniane o elegancji: nie wszyscy lubią chodzić codziennie w takich strojach, które dodają komuś atrakcyjności, przynajmniej jeśli nie to nie wynika z pozycji zawodowej, gdzie taki strój nosić trzeba. Akurat sam nie lubię koszul, choć nie uważam się za fleję. Lubię po prostu chodzić ubrany bardzo "typowo" czy może neutralnie.

I tak, jak Ela pisze, nie wiem dlaczego miałbym się czuć gorszy dlatego, że jestem ciemnym blondynem o wzroście poniżej 180 cm?

Autorko, rozumiem Twoje pragnienie związku i bycia w bliskiej relacji/przynależności, bo to jak najbardziej naturalna potrzeba.
I powiem tak: Choćby nie wiem jak życie w pojedynkę było dobre i satysfakcjonujące, to i tak życie w dobrym związku jest LEPSZE :-)

To, co dziwi w Twoim wątku, to zbytnia uwaga, którą przyłożyłaś do opisywanej tu znajomości. To trochę zalatuje desperacją. Daj spokój, jakiś przypadkowy facet, na zakrapianej alkoholem imprezie zainteresował się Tb, bo jak on byłaś sama i liczył pewnie na określony finał wieczoru, a Ty rozdzierasz tu szaty nad utraconą szansą na wspaniały związek.
Mam świadomość, że ta sytuacja to czubek góry lodowej, bo z Twoich kolejnych postów widać coraz wyraźniej, że doskwiera Tb to, że nikt Cb nie odkrył i czujesz się jakby niedoceniona, ale naprawdę szkoda czasu na rozmyślanie o tej hmmmm „relacji” i doszukiwanie się własnych błędów, czy też jego rzekomej nieśmiałości itp. historii.

Autorko w tej odpowiedzi może być mały pies pogrzebany.
Ja napisałem tylko, że w sposób fascynujący się mi czytało wypowiedzi innej Użytkowniczki, bez oceny formalnej ich treści na plus czy minus, a Ty Moja Droga takie wnioski wyciągnęłaś.
Przecież we wspomnianym temacie otrzymałaś już naprawdę konkretne kwestie od wielu użytkowniczek i użytkowników. Nie ma co roztrząsać dalej i idziemy do przodu
Od siebie powiem, że skup się na sobie, bo niestety wyczuwać w Twoim stylu desperację, a to nie jest dobra rzecz, którą ktoś może paskudnie wykorzystać (a jak sama napisałaś - już tak było w przeszłości)
Niestety potrzeba bliskości, libido itd. utrudniają to, bo jednak podświadomie to drzemie w człowieku i wiem po sobie, że ciężko tego typu potrzeby od siebie odrzucić.