Czy da się to uratować? Czy jestem stalkerem? - Netkobiety.pl

Zacznę od początku. Otóż kilka miesięcy temu moja była narzeczona zostawiła mnie kilka dni przed ślubem. Powodów było kilka aczkolwiek dopiero niedawno sobie to uświadomiłem że wina leżała głównie po mojej stronie. W każdym razie powiedziała mi żebym zaczął pisać z kimś innym i wtedy poczuje się lepiej. I tak też zrobiłem... Poznałem dosyć szybko bo po 2 tygodniach bardzo fają dziewczynę. Spotykaliśmy się, rozmawialiśmy sporo szczerze. Wyjechaliśmy w góry po pewnym czasie znajomości i było naprawdę super. Wróciliśmy do domów i w dniu chłopaka zaprosiła mnie na kolacje a tak naprawdę okazało się że wynajęła pokój dla nas abyśmy spędzili razem ten wieczór. W trakcie wieczoru często mnie prosiła o jakieś przysługi np. abym zdjął jej buty, otworzył/zamknął okno, sprawdził która woda jest zimna/ciepła pod prysznicem itp.. Poczułem jakby mnie testowała/sprawdzała i średnio mi to pasowało. Następnego dnia ona pojechała do pracy a ja miałem wizytę u psychologa, którem powiedziałem o tych rzeczach. Psycholog powiedział abym porozmawiał z dziewczyną szczerze o tym co czuję. No i tak zrobiłem tego wieczoru ale ująłem to w złe słowa ponieważ powiedziałem że czuję że robię dla niej za dużo, a tego nie miałem na myśli tak naprawdę... Po tej sytuacji zrobiło się jej przykro i mimo że spotykała się ze mną to mówiła mi że niczego ode mnie nie chce, że nie chce abym się przemęczał dla niej itp. Nawet wolała prosić o pomoc kolegów niż mnie na co byłem bardzo niezadowolony i oczywiście jej to mówiłem. Po pewnym czasie troszkę sytuacja się poprawiła ponieważ zaczynała mówić czego chce aczkolwiek gdy się na tym łapała to od razu mówiła że zmienia zdanie. Od samego początku znajomości często kupowała nam jedzenie i sama za nie płaciła mimo że mówiłem że ja zapłacę bo źle się z tym czuję, że ona za większość płaci. W każdym razie później aby ją przepraszać jeździłem w okolice gdzie mieszka 2 razy aby wyszła (oczywiście wychodziła). Za pierwszym razem powiedziała że gdybym od razu do niej przyjechał pod dom to byśmy spędzili razem więcej czasu (dlatego później też jeździłem mimo że tego nie chciała od początku). Po pewnym czasie pojechałem na szkolenie na którym jak to na szkoleniu się piło. Napisała mi że zaczyna za mną tęsknić i żebym zadzwonił - więc zadzwoniłem. Rozmawialiśmy jakiś czas aż w końcu powiedziała mi abym przestał pić bo mi się już język plącze. Ja niestety powiedziałem że nie czuję się jeszcze pijany (a tak naprawdę już tego nie kontrolowałem) i powiedziałem że nie przestanę. Rozłączyła się i przestała odpisywać na wiadomości (zacząłem pisać naprawdę głupie np. żeby się odezwała bo jak przyjadę to narobię jej wstydu itp.). Po powrocie ze szkolenia pojechałem wieczorem spotkałem się z nią na chwilę, ale powiedziała abym pojechał do domu więc tak zrobiłem (byłem zmęczony i nie chciało mi się nawet dyskutować z nią). Później rozmowa między nami się już nie kleiła. Pisałem często aczkolwiek jej odpowiedzi mnie dobijały gdyż były szczątkowe, więc zacząłem pisać jej że jeżeli nie chce być ze mną to niech mi to powie ale w cztery oczy. Pojechałem raz do niej pod dom i czekałem aż wyjdzie. W końcu wyszła z domu, powiedziała mi to na co ja pocałowałem ją w policzek, podziękowałem i poszedłem do samochodu. Po chwili mnie zawróciła, wsiadła razem ze mną do samochodu i powiedziała żeby jej nie wmawiał że chce się rozstać bo kiedyś w to uwierzy. Rozstaliśmy się wtedy w zgodzie, ale powiedziała że potrzebuje czasu. Pisaliśmy ze sobą wiadomości ale były dalekie od ideału. Aż zapytałem się jej czy jej pasuje takie pisanie, na co ona że tak, ponieważ psychicznie jest spokojniejsza. No i wtedy się zaczęło, gdyż napisałem znów żeby mi powiedziała że to koniec, wsiadłem do samochodu i po raz kolejny pojechałem pod jej dom (dziewczyna wsiadła również i po drodze się minęliśmy aczkolwiek zatrzymałem się dopiero pod jej domem). Gdy zawróciła podeszła pod mój samochód i powiedziała że to koniec i poszła do domu. Ja nadal stałem pod jej domem i powiedziałem aby wyszła, żebyśmy porozmawiali. Po godzinie wyszła, powiedziała że uwierzyła w to co jej wmawiam tzn. w to że nie chce być ze mną i tak się naprawdę stało. Ja się wtedy zagotowałem i zacząłem w emocjach mówić że mnie wykorzystała, że bawiła się moimi uczuciami i aby skasowała nasze zdjęcia, wiadomości i kontakt po czym powiedziałem aby wyszła z samochodu. Tak też zrobiła a ja odjechałem. Od tamtej pory (minął miesiąc) tylko pisałem do niej że żałuję tego co powiedziałem, że zrobiłem to pod wpływem emocji i czasami nad nimi nie panuję. Napisałem też list, który doręczył jej mój przyjaciel i przy okazji rozmawiał o tym aby dała mi jeszcze szansę. Z tej rozmowy niewiele wynikło ponieważ nie powiedziała że da mi szansę ani że mi nie da. Następnie po kilku dniach napisałem jej wiadomość aby się ze mną spotkała, żebyśmy porozmawiali na spokojnie, jednak odpisała mi że żadnego spotkania puki co nie będzie i abym to co mówił brał na klatę. Oczywiście znów ją przepraszałem i mówiłem że tak naprawdę nie chciałem tego mówić. Napisała że czasem mogę napisać do niej. I tak robiłem aczkolwiek pisałem co drugi dzień. Nie zawsze mi odpisywała i wtedy znowu pisałem żeby mnie tak nie traktowała jak obcą osobę, i żeby mi powiedziała żebym nie pisał jeżeli tego faktycznie chce. I napisała... Napisała żebym o niej zapomniał, że kiedyś była zdecydowana na mnie a teraz jest zdecydowana na samotność bo ma inny cel, którym jest wojsko. Przeprosiłem ją i napisałem że nigdy nie chciałem aby było jej przykro i że odezwę się w święta aby złożyć jej życzenia a także może w przyszłości jak sobie poukładam wszystko w głowie... Ogólnie nie radzę sobie z tym wszystkim bo czuję, że straciłem naprawdę osobę na której mi zależało i nadal zależy. Czy myślicie że da się to jeszcze uratować? Czy jestem typem stalkera? Dzisiaj sobie zacząłem to właśnie uświadamiać oraz to że ta dziewczyna jest typem samicy alfa więc wie czego chce w życiu, aczkolwiek związki też nie są trwałe ponieważ jest bardzo wymagająca (to zresztą mi mówiła jeszcze jak zaczęliśmy rozmawiać i wszystko się zgadza)