Chłopak chce kupić mieszkanie - Netkobiety.pl

Największy problem polega na tym, że to jego marzenie. Nie chcę mu go zabraniać i nie będę tego robić. Ale ja nie chcę kupować mieszkania Nie teraz

To jest bardzo niebezpieczne podejście. Albo wspólnota małżeńska, albo współwasność notarialna, albo niech sobie to mieszkanie ma dla siebie.

Nie wchodź w ten biznes.

Z jakiego powodu? Jak Ci tak żal, to dołóż się do czynszu...

Serio chcecie razem żyć? 40 lat?    Zatem czy Ty i twój chłopak możecie rozmawiać na temat koloru ścian, czy jednak nie wypada Ci wypowiadać się, bo nie dokładasz się do kredytu?

Ja bym zrobił tak:

1. nie biorę udziału w kredycie
2. jeśli mi żal, że mieszkam za darmo w jego mieszkaniu, to dokłądam się do czynszu
3. przy urządzaniu mieszkania pomagam chłopakowi
4. NIE dokładam się do mebli, ani do umywalki, ani...

A pomyślałaś o tym, że możesz się dołożyć do mieszkania a za rok nie będziecie już razem? On zostanie z mieszkaniem a Ty z ręką w nocniku.
Nie jesteście zaręczeni (w sumie mało ważne) i nie macie ślubu. Taką relacje można zakończyć z dnia na dzień...

A np. z tym urządzaniem możesz powiedzieć, że możesz mu pomóc ale nie chcesz decydować.

Mój chłopak nie jest zbyt religijny. Dlatego nie spieszy mu się z tymi tematami. Nie ma dla niego znaczenia czy jesteśmy ze sobą na papierze czy nie, bo już teraz traktuje mnie tak jakbyśmy mieli zawsze razem być. Może to trochę niebezpieczne podejście, ale no taki jest... Mnie to nie przeszkadza póki co, bo jestem pewna naszych uczuć i wiem, że jest jeszcze sporo tematów które musimy dograć w naszym związku. Po prostu w skrócie to uważam, że nim się pobierzmy to musimy nauczyć się lepiej dogadywać, zwłaszcza w trudnych momentach. Pracujemy obecnie nad naszym związkiem.

I nie, nie zaproponował wspólnego kredytu. Nie gadaliśmy jeszcze o papierach, po prostu przeliczaliśmy ile moglibyśmy  dokładać miesięcznie "na wspólną kupkę".

I rozumiem wasze obawy z tym, że się rozstaniemy i zostanę bez mieszkania. Tylko osobiście to mam jeszcze inną obawę: on zainwestuje teraz, będzie miał mieszkanie na wlasność, a za 5 lat to jego będzie stać na podróże, bo mieszkanko będzie zarabiało na siebie. Inwestycja w końcu się spłaci. A on wiecznie będzie mi wypominał, że mieszkanie jest jego. Co będzie prawdą, nawet jeśli się pobierzemy i później będziemy mieć równe prawa. Wiecie....Nie chce być pijawką co żeruje na facecie kiedy on stara się zapewnić nam przyszłość, a ja wolę sobie po świecie latać i dobrze się w tym czasie bawić

To bardzo nie fajna wizja: widzę się za rok, jak on odkłada każdy grosz na mieszkanie, a ja co? Wydaję tak po prostu na wycieczkę do Włoch? I co, sama tam lecę? Przecież on nie będzie miał kasy na takie wypady jeśli wezmie kredyt....Nasze cele są teraz w tym momencie bardzo różne i przeraża mnie to trochę

Nie wiem w jakim sensie pytasz o urządzanie salonu/mieszkania. Jeśli chodzi o rady albo pomoc w zakupie a potem meblowaniu, to zawsze możesz  uczestniczyć, z tym, że ostatnie zdanie należy do niego jako właściciela. Natomiast gdybyś Ty miała kupować jakieś rzeczy, żeby wspólnie z nich korzystać to bierzesz na siebie faktury i płacisz kartą ze swojego konta. To jest dowód Twojej własności , tak jak dowód zakupu mieszkania wskazuje właścicela. Można kupić coś do wspólnego gniazdka, tylko lepiej aby to były przedmioty łatwe do  odzyskania. Lodówkę czy pralkę możesz sobie zabrać i używać gdzie indziej. Ubikacji, wanny czy paneli podłogowych  nie odzyskasz.

Na takim układzie można stracić. Załóżmy, że dziewczyna mieszka z nim jeszcze kilka lat, płaci za wycieczki,  dokłada więcej do wspólnego budżetu bo on ma wysokie raty kredytu i brakuje na życie, a potem rozstanie. Co ona może ze sobą zabrać?  Walizkę z ubraniami i foldery po zagranicznych wojażach

A gdyby to dziewczyna chciała kupić mieszkanie A on organizować wycieczki to byście się zgodziły?
Przecież wycieczka sensowna 10 tys  od osoby  że 2 razy w roku.
Na mieszkanie by mniej wydała na wynajem? Przecież nie.

Na koniec każdy zostaje z tym co dla niego cenniejsze: dla niej zdjęcia z wakacji dla niego mieszkanie.
I bez konfabulacji proszę  że jemu na życie brakuje  bo nic tu o tym nie było:)

Z tego co czytam, to nie Ty mieszkanie kupujesz, tylko Twój partner, więc o co chodzi??? Warto mieć w tych czasach jakieś inwestycje, coś swojego.
Jak dla mnie Twoje podejście jest strasznie dziecinne. Jest mnóstwo par, gdzie jedna strona mieszka u drugiej, albo u rodziców jednej ze stron. Nie słyszałam, aby w takim wypadku strona, której mieszkanie nie jest „spłacała” partnerowi-właścicielowi cześć wartości mieszkania z każdym miesiącem zamieszkiwania w nim... opłaty na pół - tak, czynsz na pół - tak, inne wydatki bieżące na pół - tak, nawet jakieś wspólne zakupy do tego mieszkania (wedle uznania) - też tak. Ale płacenie na kredyt za nie swoje mieszkanie? Jakiś absurd. I to bez ślubu? Super, ze Twój partner chce kupić mieszkanie! Cieszylabym się, że jest obrotny, pracowity, i będziecie mieszkać w JEGO mieszkaniu. Skoro go stać na wzięcie kredytu, to powinno go stać na spłatę raty. Ciesz się, ze w razie małżeństwa macie swoje lokum, a nie konieczność mieszkania z teściami (jednymi bądź drugimi), bo jak życie pokazuje to prawie zawsze dramaty - mniejsze lub większe.