Przyjaźń damsko męska nie istnieje? - Netkobiety.pl

Pogadać z przyjacielem, powiedzieć żeby nie myślał, że coś z tego więcej będzie i żeby się kontrolował w pracy. Albo rozluźnić z nim kontakt.
Dyrektorem chyba nie ma co się martwić, bardziej partnerami zwłaszcza jeśli są niepewni, zazdrośni.

Mnie się było łatwo dość kumplować z facetami i w sumie to była konieczność ze względu na pracę. Raczej rzadko miałam nieporozumienia z tego tytułu.  Teraz już zdecydowanie wolę mieć koleżanki. Łatwiej utrzymywać takie relacje. Poza tym przyzwyczaiłam się do roli kumpeli, za bardzo w nią wchodzę, trudno się odzwyczaić.

Bardzo rzadko istanieje. To raczej taki "friendzone": jak kogos odrzucam jako potencjalnego partnera, fizycznie mnie nie pociaga, to probuje zaproponowac mu "przyjazn".

A co do Twojej sytuacji mam taki przyklad:
kiedys w nowej pracy mialam kolege z ktorym spedzalam wszystkie przerwy obiadowe, dzilismy sie muzyka, podwozil mnie.
Byl jedynym facetem w naszym babskim teamie i dziewczyny zabiegaly o jego uwage. Najwiecej mialam jej ja wiec puszczaly plotki np. ze ktos nas widzial jak sie calujemy (co nie mialo miejsca).

On byl w udanym malzenstwie, ale mysle ze gdyby nie to, to mialby pociag fizyczny do mnie. Ja do niego tego pociagu nie mialam. Przy takiej rownowadze sił "przyjazn" byla mozliwa. Ale chyba tylko przy takiej.

Mam tez przyjaznie ze starszymi facetami, ktorzy mnie nie pociagaja fizycznie, ja ich tak, ale dzieki temu że trzymam to w ryzach to jakos te znajomosci trwaja w czasie.

Ucinaj w zarodku natychmiast wszelkie tego typu teksty i za każdym razem jak ci coś nie pasuje to przypominaj że masz partnera. Dzięki stary ale od martwienia już mam męża także nie musisz, dzięki za troskę o mój związek ale pytałeś mnie o to przed tygodniem i na prawdę nic się od tej pory nie zmieniło.
Kolegów trzymaj jeszcze krócej bo ewidentnie sobie pozwalają na zbyt wiele, chyba macie zbyt luźną atmosferę tam i czas wprowadzić trochę więcej pracowniczego klimatu.

Generalnie przyjaźń jest możliwa ale trzeba być bardzo konsekwentnym w swoim postanowieniu ze to tylko przyjaźń. Żadne dni słabości gdzie będziesz sobie pozwalać na miłe słowa i troskę ze strony kolegi nie mogą mieć miejsca.

NIE oczyściło się. Podrywał Cię i to oczywiste że gdyby mógł, to by się z Tobą przespał.

Ups! Albo się zakochał, albo podrywa... Liczył, że powiesz, że Ty też.
Jak nie chcesz z nim seksu, to trzymaj dalej ten dystans co teraz.

Wg mnie:

-- albo siedzicie razem przy kawie; w twojej głowie jest "Ale fajny kolega w pracy... dobrze mi się z nim rozmawia", on zaś traktuje Cię seksualnie, podobasz mu się, może nawet się zauroczył; na to wszystko patrzą koledzy i też im się podobasz, więc w ich głowach mniej więcej jest to samo co u Marcina, tylko że Ty z nimi nie siedzisz przy kawie ... dlatego takie głupie teksty do Ciebie puszczają -- to czysta głupota z ich strony, taka dziecinada... w stylu przedszkolnego "Jacek i Barbara zakochana para hihi haha"

-- albo ... o zgrozo... ten twój Marcin coś komuś powiedział, do czegoś się przyznał; jest to mega głupota, wprost przeciwna do stwierdzenia "Kobiety są tym bardziej rozwiązłe im mężczyźni bardziej dyskretni"

Jak wyżej -- albo dziecinada, albo Marcin mieli jęzorem na lewo i prawo... 

Ty myślisz, że on nie kontroluje tego co do Ciebie mówi. A być może on dobrze wie co do Ciebie mówi.

Może być niemądry i mówić coś kolegom. Ja bym Marcinowi zadał pytanie:

"Słuchaj! Tamci mi dokuczają dogadują. Mógłbyś mi wytłumaczyć o co chodzi?"

NIE pytaj czy im coś mówił. Niech powie jak on widzi problem.

Jeśli to dziecinada, czyli zazdrość przedszkolna, że pijesz z nim kawę, a nie z tamtymi... to obracanie w żart niekoniecznie jest dobre. Bo jakbyście zdradzali, to też byś obracała w żart -- takie maskowanie uśmiechem złej prawdy.

Więc może jednak takie zaczepki potraktować ostro?    "Słuchaj kolego... nie życzę sobie łączenia mnie z Marcinem, nawet jeśli pijemy razem sto kaw dziennie, bo generujesz plotki, które mogą mi zaszkodzić... ".

Albo on o Tobie mówi, czyli jest niedyskretny...
Albo koledzy dziecinni... Takie flirciki-żarciki...
Możesz to zdecydowanie ukrócić.

W skrajnym przypadku można dyrektorowi powiedzieć o tym... o ile jest mądry, a nie kolejny dzieciuch...
Bo wiesz -- można być miliarderem, a prywatnie dzieciuchem...

Wow Gary, ale mi to wszystko wyjaśniłeś. Dzięki, serio. Potrzebowałam takiego spojrzenia z boku, ja sama byłam i jestem nieobiektywna, bo nie chciałam dać wiary, że to mnie spotkała taka sytuacja.  Z tymi złośliwościami to napisałam koledzy, bo użyłam skrótu myślowego. Od facetów też słyszałam te durne pomówienia, ale oczywiście koleżanki dają mi popalić dużo bardziej. Ja nigdy dosadnie tego nie skomentowałam, bo to mnie zawsze mega zaskakiwało, że można komuś wprost tak zarzucać romans.
I naprawdę trudno było mi uwierzyć, że to Michał chodzi i gada coś na nasz temat, przecież nawet jak mu wpadłam w oko to jest w związku, po co mu taka łatka. Poza tym to dorosły facet, a nie gowniarz. Może coś mu się wymsknelo a oni sobie dorobili historię.  W każdym razie jak to się nie zmieni to powiem my że krążą plotki a ja nie chcę być ich bohaterka.

Z koleżankami bym delikatniej zrobił, bo jak jakąś ofukniesz, to potem będą wrogo do Ciebie nastawione.

Jak są mądre to bym im wytłumaczył   "Z Marcinem piję tylko kawę, a ewentualne plotki mogą szkodzić, więc nie wymyślaj czegoś, czego nie ma... Ma partnera i nie romansuję, jestem wierna... A Ty masz inne poglądy? Romansowałabyś? "

Jest właściwą osobą do zadania pytania "O co kaman? Dlaczego ludzie w pracy do mnie takie rzeczy mówią? "
A nawet skoro z niego taki super hiper podrywacz:     "Zobacz -- są plotki... zrób coś z tym... bo potem będę miała przez nasze rozmowy przy kawie problemy...".

Niektórzy chodzą do pokoju hotelowego i zdradzają na imprezie firmowej... Dorośli i w związku...

Niedyskretny, niebezpieczny...

To mu już powiedz.

Może masz rację z tym, że powinnam od razu zareagować, ale jak żyję nikt w taki sposób mnie nie zagadywał. Nie miałam do czynienia z czymś takim. Poznawałam facetów, chodziłam na randki, ale to wszystko inaczej się odbywało. Byłam zaskoczona i zmieszana, nawet próbowałam sobie wytłumaczyć, że może nadinterpretuje. A potem zaczęły się plotki.
Ok, postanowione. Przy najbliższej okazji wspomnę o plotkach i o tym,że nie chciałabym żeby to mi zaszkodziło.

Ela ma rację - on posuwa się tak daleko, bo mu na to zwyczajnie pozwalasz. Brak stanowczej reakcji, pomimo że wyraźnie sugeruje inne niż zawodowe czy koleżeńskie zainteresowanie Twoją osobą, już tylko utwierdza go w przekonaniu, że mu wolno, a na pewno, że nie przekracza dopuszczalnej granicy. Mało tego, nie powinnaś być zaskoczona, jeśli za jakiś czas zdobędzie się na jeszcze śmielsze posunięcia.

Skoro facet nie ma wyczucia, to Ty musisz określić ramy tej znajomości i postawić wyraźną granicę, a im szybciej się to stanie, tym dla Ciebie lepiej. Nie jest bowiem wykluczone, że oczami wyobraźni wybiegł już bardzo daleko i za jakiś czas ciężko będzie Ci to uciąć, zaś urażone ego może sprawić, że stanie się naprawdę nieprzyjemnie.

Przyjaźń damsko-męska przez wielkie P, to tylko ze swoim facetem we własnym związku. Reszta to wg mnie albo co najwyżej dobre koleżeństwo, albo ktoś na coś na coś liczy i tylko czeka na odpowiedni moment.

A jeśli chodzi o opisaną sytuację w pracy, to ludzie uwielbiają biurowe plotki i różne sensacje, więc może po prostu wzięli Was na języki.

Bardzo dobre posunięcie.
Jak coś dobrego chcemy powiedzieć, to mówmy od razu. Jak coś złego, to poczekajmy. Ludzie często działają na odwrót.

Ucięcie będzie łatwe, bo masz pretekst -- "pojawiły się plotki, więc już nie możemy tak sobie beztrosko przy kawie rozmawiać".
Zachowasz dobre relacje w pracy, ograniczysz prywatny kontakt.

stawianie granic to podstawa, facet który czegoś chcę zawszę będzie dążył do ich przesuwania a jak jest wyrachowanym graczem to będzie też dotykał kobietę w sytuacjach gdzie to nie jest aż tak źle widziane np. podczas gry w kręgle, spotkania integracyjnego czy składania życzeń urodzinowych, można się śmiać ale takie ''oswajanie'' z dotykiem danego delikwenta może w sprzyjających okolicznościach (alkohol, gorszy moment emocjonalny w życiu) ułatwić drogę do jednorazowej przygody i potem pozostaje straszny niesmak,

dlatego muszę przyznać że niektóre świadome tych działań kobiety, imponują mi że jak trzeba to potrafią kogoś strzelić w liścia lub zrobić scenę, czasem to jedyna opcja

Zgadzam się Z Beyondblackie, że podchody, znaczy facet myśli sobie, że jak się z nim spotykasz, to coś jest na rzeczy.
A ja proponuję zmienić temat rozmów w pracy, a jeśli już na tych kawach dochodzi do prywatnych rozmów, to skierować je  na rodzinę,np pokazać zdjęcia,; tu ja z mężem  nad morzem, tu my z przyjaciółmi itd.  Albo zaprosić jeszcze kogoś na tą kawę i nie siedźcie tak we dwoje.
Przedstawianie męża jako ideału, który jest zakochany w żonie, itp. - da się to załatwić i spowodować, że facet sam przestanie dążyć do "przyjacielskich" spotkań.
Przyjaźnie damsko-męskie są bardzo rzadko  spotykane, bo ilu takich ludzi bezinteresownie zakłada taką przyjaźń?

Chociaż w zasadzie przyjaźnię się w życiu wyłącznie z mężczyznami, to prawda jest taka, że praktycznie nigdy te relacje nie były zupelnie platoniczne i powodowało to problemy, bo albo facet zaczynal mieć do mnie silniejsze uczucia i był rozczarowany kiedy ich nie odwzajemnialam, albo ja patrzyłam się jak cielę na przyjaciela geja, bo szansy nie było, że odwzajemni jakiekolwiek erotyczne zainteresowanie. Tylko w paru przypadkach bylo tak, że przeszliśmy fazę FWB i potem jak ja znalazlam partnera lub on partnerkę, to się wszystko normalizowało do zwykłej przyjaźni. Czyli możliwe to to jest, ale wymaga specyficznego charakteru i umiejętności rozdzielania seksu od głębszych uczuć.

Dlatego niektórzy mężczyźni mają same koleżanki. Ja tylko zaznaczę, że nie każda kobieta i pewnie nie każdy mężczyzna.
Są też tacy, których nie pociągasz albo oni ciebie też nie, a utrzymujecie kontakt z innych powodów.