Mieszkanie razem - Netkobiety.pl

Właśnie tego się obawiam, zaproponowałam mu całkiem inne miejsce ale skończyło się tylko na rozmowach on nic z tym nie robi a ja mam odczucie że go do tego zmuszam, ale nadal nie wiem co dalej .

Załóżmy, że doprowadzisz "po trupach do celu" aby on z Tobą zamieszkał. Czy to będzie ostatni Wasz wspólny problem do rozwiązania, gdzie się będziesz tak spalać, szarpać, i być nieszczęśliwą? Pewnie nie... pewnie przyjadą następne i następne problemy. Jeśli z nim będziesz, to ciągle będzie taka droga przez mękę.

No to inne wyjście... rozstań się z nim. Nie musicie się spotykać, nie będziesz się denerwować. Ale czy to dobre rozwiązanie? Czy wtedy nie staniesz się samotna i będziesz tęsknić za kimś kto jest w twoim życiu?

Pewnie powiesz, żę chcesz mieć kogoś, aleeeee    ...  i tutaj wymienisz pewne cechy...   których to cech nie ma obecny mężczyzna.

Zatem możesz się rozstać i poznać takiego co ma te oczekiwane przez Ciebie cechy, nie ma  wad, które drażnią Cię u obecnego mężczyzny.
Ale czy twoje poszukiwanie zakończy się sukcesem? Może będziesz samotna?

Zatem może powiesz "Odeszłabym od niego, ale jak będę miała gwarancję że kogoś znajdę".

To może poszukaj już teraz? On siedzi sobie w domku na wsi... nie znika... szuka albo nie szuka kogoś innego niż Ty, ale pewnie się nie angażuje wystarczająco w Wasz związek...    Więc zobacz wokół siebie, czy jest ktoś z kim byś mogła żyć.    Trudno jest znaleźć kogoś do życia -- zobacza wątki o Tinder o portalach od ludzi samotnych.

Możesz na jakiś czas przestać eskalować twoje oczekiwania i zamiast tego zobacz jak wygląda wasza relacja. Jak będzie upadająca, to wtedy poszukasz kogoś innego. A może właśnie wtedy facet się ogarnie i zdecyduje?

PS.

Całe życie na wsi... pod kloszem mamy i taty... mama i tata wybudowali dom, aby syn miał przyszłość... następnie przepisali mu ten dom... i on w tym domu mieszka razem z rodzicami... Taką przyszłość mu wyznaczyli -- aby on się tam z nimi zestarzał. Potrzebna jest jeszcze żona-niewolnica, która urodzi dzieci i będzie dla wszystkich gotować obiady. Pewnie wtedy rodzice poczuliby się spełnieni w życiu.

Ty chcesz ten schemat złamać. Cały ten plan zburzyć.

10 miesięcy to krótko... pewnie rodzice oswajają się z Tobą od paru miesięcy... może potrzebują więcej czasu i działań syna...

Dalej to potrwa tak jak jest,bo Twojemu facetowi tak wygodniej przystosował się i przyzwyczaił do takiego trybu życia,pewnie boi się zmian,które wydają mu się dla niego na gorsze i wymagają wysiłku ,słabo z postawą u niego i samodzielnością zbyt wiele wygodnej kalkulacji tylko na swoje konto to naprawdę źle rokuje spora przeszkoda .Presja może wzmocnić opór w nim ,a Ty nie masz obowiązku rezygnować z Twoich potrzeb i pragnień tu powstaje konflikt ,bo nikogo tak naprawdę nie da się do niczego zmusić ,a jeśli nawet życie okrutnie weryfikuje takie akcje ,pretensjami żalami z opóźnieniem w czasie .
Obawia się represji ze strony rodziców za nieposłuszeństwo ,ich opinia ma dla niego ogromne znaczenie.Ludzie potrafią być straszliwie uparci w swych uprzedzeniach i nietolerancji wobec innych ,nie tylko na wsi ,takie awersje są trudne w życiu ,a jeżeli byś tam zamieszkała to z tego co można wyczytać - dziewczyna z miasta miewa przegwizdane w takiej sytuacji nieakceptowania jej i jej dzieci ,czasem ma miejsce przemoc psychiczna i ekonomiczna.
Pytane jakie ma podejście do Twoich dzieci i jaki z nimi kontakt ?
Myslisz że zamieszkanie ze "strym kawlerem " uzależnionym emocjonalnie ,psychicznie od zdania rodziców,z mnóstwem nawyków,obaw wątpliwości oglądaniem się co powiedzą na wsi na jego decyzję to taka atrakcja ,nie jest to pewne .
Rozumiem że jak się kogoś kocha to chce się być razem ,ale to nie musi być żelazna zasada ,jak czytam na forum historie samodzielnych samotnie przez jakiś czas wychowujących dzieci kobiet to nie wszystkie tak hurtowo palą się do tego zamieszkania razem ,w jakimś zakresie i sensie cenią sobie niezależność ,to dość trudne sprawy i wiele tak zwanych przyziemnych kwestii jest do rozwiązania ,ale czekanie "na coś" chyba nie jest najlepszym z nich jeżeli macie inne przekonania rozbieżne.
Bardzo poważna rozmowa was czeka o to co dalej ,przemyśl Autorko czego chcesz tak bez żadnej cenzury od bardzo przyziemnych,praktycznych spraw po te duchowe i czy ten facet z jego niezdecydowaniem i niepewnością jest dla Ciebie do zaakceptowania taki jaki jest ,bo prawdopodobieństwo tego że chłop po 30 zacznie się ekspresowo zmieniać ,jest mniejsze ,w dodatku życie pokazuje że zakochany facet ma znacznie więcej odwagi ,nawet jeżeli popełnia błąd i postępuje nie za bardzo rozsądnie to odwaga w życiu bywa ważna przydatna choć nie zawsze odnosi się sukces .Związek to zawsze jakieś ryzyko i gwarancji się automatycznie nie dostaje  na zawsze .

jeden woli na wsi, drugi w malym miescie, jeszcze ktos inny w metropolii. z powodu upodoban/mentalnosci czlowieka narcyzem nazywac?? mi widocznie sie upieklo, bo o swoich nigdy na forum nie pisalam xD wyszloby, ze psychopatka ze mnie xD

+moze jesli sie wyprowadzi to nie bedzie komu gospodarstwo obrabiac? skoro on ma 30 to rodzice conajmniej 50+. do tego przepisali na niego, wiec to juz powinien byc jego obowiazek.

ale to tez nie do konca dobrze, za bardzo uzaleznisz sie od niego, skoro juz teraz masz hustawki nastrojow. masz jakies kolezanki? hobby?

Czy jego rodzice daliby sobie radę gdyby on się wyprowadził?
Jest jakieś rodzeństwo, które by im mogło pomóc w codziennym funkcjonowaniu?

Dom jest przepisany a niego.
W domu tym mieszkają jego rodzice/ ojciec na wózku/, on, 2 siostry z partnerami/ lada dzień mogą im się związki powiększyć/.
I ty chcesz tam jeszcze zamieszkać ze swoją 2 dzieci?

No tak nie można myśleć.
Może on chce tylko finansowo mu się to nie opłaca.
Jest właścicielem domu, mieszka za darmo.
A wyprowadzając się musiałby za wynajem płacić.

To moje zdanie,każdy ma do tego prawo nie przekonasz mnie

Paslawek napisałam do pana maila

Moim zdaniem oszukujesz się dziewczyno i to się zemści na tobie szybciej niż myślisz.

On nie może zamieszkać z tobą u siebie w domu który prawnie do niego należy, bo zdanie jego rodziny jest dla niego ważniejsze niż to co do ciebie czuje. Czy trzeba innego komentarza?

Masz 30 lat, dwoje dzieci i nieudany związek za sobą, a nie potrafisz logicznie myśleć? Dla ciebie to, że miło się wam rozmawia przez telefon to dowód, że się kochacie i jest wam ze sobą dobrze? Nie wierzę

Nie przeszkadza ci, że jesteś w tej kolejce osób dla niego ważnych na ostatnim miejscu, bo on czeka aż sytuacja w jego domu się zmieni, czyli na święte nigdy? Przecież cała jego rodzina nie wymrze na tyfus w ciągu jednej chwili, zawsze ktoś będzie przeciwko waszemu związkowi a on dalej będzie czekał?

Może będę okrutna, ale nie mogę tego nie napisać; Dałaś się złapać w sidła facetowi bez jaj, kompletnie nieogarniętemu, słabemu i miękkiemu jak dżem. Jemu z tobą jest dobrze, tobie z nim już niekoniecznie.. Masz jeszcze jedno życie do przeżycia, że tak szastasz swoją mlodością i możliwościami? Ogarnij się, bo za chwilę już niełatwo ci będzie kogoś znaleźć, a on dalej będzie czekał na trzęsienie ziemi, żeby z tobą zamieszkać. Taki typ, niestety.

A ja sobie pozwolę nie zgodzić się z Salomonką, że im autorka starsza tym trudniej jej będzie kogoś znaleźć.
Miłość można znaleźć i założyć dobry związek w każdym wieku.
Szanse są takie same czy to we wczesnej młodości czy na stare lata.
Wedle mnie to nawet kobiety z odchowanymi dziećmi, które już nie czepiają się matczynej spódnicy, same się sobą zajmują mają większe wzięcie.
Nie straszcie autorki samotnością aby z desperacji, że będzie sama nie podjęła niekorzystnej dla siebie decyzji.

A co do faceta to nie znamy całej prawdy.
Nie wiadomo kto i dlaczego autorki jako jego partnerki nie chce.
Może chodzi o to, że jego rodzice a szczególnie schorowany ojciec wymagają spokoju, ciszy.
A dzieci to wiadomo, zbyt długo nie posiedzą cicho.
Poza tym trzeba by było im zapewnić osobny pokój a przez to może się umniejszyć powierzchnia mieszkalna innym domownikom.
Autor może o tym wiedzieć, że wprowadzenie się autorki z dziećmi może powodować konflikty i chce jej i sobie oszczędzić nieprzyjemności.

A ty kochasz go czy po prostu potrzebuejsz faceta w domu?

Zauważ, że już tam mieszka 7 osób i na kolejne 3 może nie być miejsca.
Nie wiadomo jaki to dom, jakie relacje panują między mieszkańcami.
Chciałabyś się tam wprowadzić z 2 dzieci?

To jest krótko, bardzo nawet krótko, zważywszy, że związek jest z doskoku. Różnie się to może rozwinąć i chociażby przez wzgląd na psychikę dzieci warto o daleko idący umiar w każdej kwestii. Żeby nie było za pół roku, że nowy tata, dom i nowa rodzina, to jednak nie to i znowu życiowa rewolucja.

Prawie wszyscy zarzucacie facetowi egoizm.
Jakoś nikt nie zwraca uwagi, że Autorka widzi wyłącznie swoje ''chcę'' i ''potrzebuję''.

Niewykluczone, że on nie chce się trwale wiązać. To jedna z możliwości - ani mniej, ani bardziej prawdopodobna od tej, że jest po prostu odpowiedzialny i myśli nieco szerszymi kategoriami.
Mogą też decydować względy logistyczne, jak pisze Kleoma. To z opisu Autorki ani trochę nie wynika i wszelkie radykalne opinie są wyrazem osobistych frustracji piszących, a nie trzeźwej oceny sytuacji Autorki wątku.

Powiadasz, ze nie ma trzezwej oceny sytuacji? Juz w pierwszym poscie autorka pisze tak: ''nie możemy mieszkać u niego a on u mnie nie chcę twierdząc że źle się czuję w mieście i nie chcę opuszczać swojego domu'' - no troche facet sie pobawi dla rozrywki z miastowa, ale zenic sie bedzie z taka, co przyjdzie mieszkac z nim do jego domu na wsi, oczywiscie bezdzietna . Nie wiem po co autorka jeszcze sie z nim widuje, klasyk soft mezaliansu.

On może chcieć aby było tak jak jest.
W myśl powiedzenia " dobrze jest, nie trza psuć".
Wolno mu bo może nie czuje się na siłach brać odpowiedzialności za autorkę, jej dzieci.

Salomonka w punkt. Oczywiście, jak jemu jest dobrze jak jest, nie chce nic zmieniac, to niech powie autorce jak on to widzi dalej. Oczywiscie, ze moze go przerażać wizja odpowiedzialnosci za dzieci/wspolnego mieszkania/wstaw co chcesz dalej. Ale powinien byc wobec niej uczciwy i to jej powiedziec. Niech ona ma możliwość podjęcia decyzji czy chce dalej być w tej relacji czy też nie. Bo w tym momencie to wygląda jakby specjalnie ją tak mamił i zwodził, bo mu z nią wygodnie / nie wie jeszcze co chce.
Również uważam, że po 10 miesiącach powinno się juz wiedziec czy chce sie w to isc dalej czy nie. A tutaj cała relacja jest na tym samym etapie i nie zanosi się żeby szło dalej.

Wyprowadzi się i co?
Przyjdzie mieszkać do autorki. Albo wynajmą inne.
Może go nie stać na to aby współdzielić koszty utrzymania nowego lokum.
Tego nie wiemy jaka jest ich obojga sytuacja finansowa, w jakim wieku są dzieci.
I przede wszystkim jakie oczekiwania wobec niego autorka ma. Jaką role w swojej rodzinie chce mu powierzyć.
A on być może wie i zrozumiał, że nie podoła.
Nie chce jej stracić, chce aby trwało tak jak jest.

Najbardziej trafnie podsumował to wszystko forumowicz Gary/ post nr 5/.
Autorka ma do przemyślenia czy lepiej mieć go trochę czy być może nie mieć go wcale.

Kleoma,
Przecież w 1 poście autorka napisała jakie ma oczekiwania - " Mam za sobą bagaż złych doświadczeń, potrzebuję stabilizacji i męczy mnie takie spotykanie jak nastolatkowie"

Ja nie wiem czy go stać czy nie stać.
Niewiele o nim wiemy.
Ani nie wiemy kto w jego rodzinie jest przeciw niej.
To nie muszą być rodzice tylko np. jedna z sióstr.
Nie wiadomo czy one się mają zamiar wyprowadzić, czy on ma je spłacić...
Może właśnie zbiera kasę na ich spłatę.
Może jest układ, że one mieszkają i zajmują się ojcem a on ma wolne.
Łatwo powiedzieć, że jest niedojrzały.
A wcale tak być nie musi tylko są takie okoliczności, że nie da się aby mieszkali razem.

Ale też jak się ktoś chce napić szklankę mleka to nie musi od razu całej krowy kupować.

O to to....ciurlać się gość chce, a nie poważnie podejść do kobiety i związku

Czyli powinien wywieźć rodziców do Domu Opieki, siostry z partnerami pogonić aby zwolniło się miejsce?
Ten dom przekazali mu rodzice na jakichś warunkach zapewne.
Wszyscy lub większość jego obecnych domowników byli już tam gdy on poznał autorkę.

Poczekajmy, może autorka jeszcze się odezwie i dopowie coś co jest istotne.

Noben, ale co z tego, że autorka ma dzieci? Stworzyła związek z tym mężczyzną i nie widzę, żeby gdzieś padła kwestia typu: "nie mogę z nim zamieszkać, bo dzieci mi nie pozwalają". Gdyby padła, też doradzałabym temu panu, żeby dał sobie spokój. Tutaj natomiast on zasłania się zdaniem rodziców - to jest niepoważne. Jeżeli ma dom, to może wprowadzić do niego swoją partnerkę. Jeżeli były jakieś dziwne warunki - może się do tej partnerki wprowadzić. Tu nie ma nic z tych rzeczy. Poza tym, co jeśli rzeczywiście tam nie ma miejsca? To jak on to sobie wyobraża? Nie zamieszkamy razem, bo ważniejsze jest, żeby facet mojej siostry mógł z nią mieszkać? XD Przecież relacja autorki i jej partnera koło poważnego związku nawet nie stała.

Nie jest zero-jedynkowa, dlatego powinien zrobić coś, żeby się z nią dogadać. A nie tylko mówić co jemu nie pasuje. A co pasuje w takim razie? On w ogóle chce się z nią dogadać? Bo wydaje mi się, że jemu pasuje jak jest, chce relacje bez zobowiązań od czasu do czasu.
Nikt tutaj nie neguje jego zażyłości w domu/tego że ma zobowiazania wobec rodziców. Ale gdzie w tym wszystkim autorka ?

Co by nie mówić ... Generalnie nie wygląda to tak, jakby szukał jakiegokolwiek wyjścia z tej sytuacji. Ani tym bardziej, żeby był za nią i chciał z nią stworzyć przyszłościową relacje.

A czyimi ma się Twoim zdaniem kierować, cudzymi ? To ze pisze ten post, raczej sprawia wrażenie, że chce znaleść wyjście z tej sytuacji  a nie chce trwać przy swoim z uporem maniaka. Ona wie czego chce, napisała to na początku postu. Nie wiem jak u Ciebie wygląda dogadanie się, bo przeważnie wygląda tak, że dwoje dorosłych ludzi siada do stołu i na przykład rozmawia o swoich oczekiwaniach od życia / od związku . A jeżeli nie umieją iść na kompromisy, każde ciągnie w swoją stronę to jest to raczej jeden wybór.

Niedojrzałość, to nie grzech. Trzeba tylko zdać sobie z niej sprawę i nie robić rzeczy, które dla niedojrzałych osób są raczej niewskazane. W tym np. wiązać się z kobietą z dziećmi i mamić ją mirażem wspólnego życia, kiedy ma się obrany azymut na mieszkanie z rodzicami, siostrami i kim tam jeszcze do nie wiadomo kiedy.

Chyba, że jak tu już zostalo napisane, facet chce się napić mleka a nie chce kupować w tym celu od razu krowy
I to powinna "zdesperowana" autorka zrozumieć.

A opinie tutaj każdy może mieć własną na dany temat, o ile jeszcze nie zmieniono regulaminu.

Może boi zamieszkać się z małym dziećmi w małym mieszkanku jeśli do dyspozycji ma duży dom....