Zazdrość o żonę i bratanka żony - Netkobiety.pl

Ale ona jest ciocią dla niego, dobrze rozumiem ? Ile macie lat ?

Spała z nim w jednym łóżku?

Tak na takim rozkładanym w pokoju dziennym z TV. On tam zazwyczaj śpi bo na górze mamy tylko pokój syna i naszą sypialnię.

No moja żona jest atrakcyjna szczuplutka mimo ciąży to raczej ja jestem ten od kilku nadmiarowych kilogramów. Nie wiem, no nie podoba mi się kiedy ona mu rzuci coś miłego.

Nie wychodzimy nigdzie. Mamy małe dziecko swoje a teraz i tak większość pozamykana. Ostatni raz może przed ciążą byliśmy, 4 lata temu.

No właśnie tak mówi! Szykuje się bo mamy gości kochanie. No ale jak on nas tak odwiedza raz co dwa tygodnie to nie wiem co to za goście. Moim zdaniem nie musi się malować a tak to zawsze jest sobota rano łazienka godzinę zajęta bo ona się "szykuje".

bo ma choc troche normalnosci, a nie tylko dziecko, karmienie go i kupki. ma jakas kuzynke, siostre, sasiadke kolezanke? jak nikt wam nie moze przypilnowac to choc niech sama raz na miesiac sie z jakas choc na kawe umowi i se wyjdzie.
moja znajoma ostatnio tez sie wystroila idac do piekarni po bulki xD mowila, ze nie ma gdzie to chociaz po bulki se wyszla i sie wymalowala xD niektore mamy tak swiruja, zeby miec choc namiastke normalnosci/okazje, zeby sie wlasnie wystroic. to rownie dobrze moglby byc kto inny, a nie bratanek, takze spusc powietrze.

4 lata? to nic dziwnego, ze jej juz na mozg pada. depresji mozna dostac

nie mowie, ze co weekend, ale choc raz na ruski rok

kiedys mielismy zjazd rodzinny, a nie bylo tyle lozek. mi przypadl wujek. rozumiem, ze pedofil? xD

strojenie i malowanie akurat w jej wypadku rozumiem. sama ejstem mama, nie mialam kogos, kto by mi dzieciaka przypilnowal, jak siedzisz tylko caly czas w domu, nie wychodzisz NIGDZIE, onie tez chyba gosci specjalnie nie maja to sie stroi choc wtedy, jak juz ich maja-tu padlo na bratanka. mezusiu odciaz troche zone na jedno popoludnie raz na jakis czas. niech ma czas dla siebie, sie ogarnac, pojsc do fryzjera, zapros kogos, jakiegos kuzyna z zona czy znajomych, albo jak juz mowilam niech idzie do jakiejs kolezanke na te godzinke dwie na kawe. przerodzila sie w kure domowa (rodzina, dziecko, naturalna kolej rzeczy), ale kazda chce choc raz na ruski rok miec okazje, sie umalowac, ubrac, do gotowania ma se kreski robic albo szpilki zalozyc?

pewnie jedynie, gdzie wychodzi to sklep, plac zabaw, kosciol

Co innego spać z kimś specjalnie, a co innego zasnąć podczas oglądania filmu. Nie doszukiwałabym się w tym niczego.

No i wybacz, ale skoro nie byliście nigdzie od czterech lat, to ja się jej zupełnie nie dziwię, że się stroi przed jego wizytą. Jedyna namiastka rozrywki i wyjścia "do ludzi", choćby tym ludziem miał być piętnastoletni dzieciak. W takiej sytuacji pewnie śmieci wynosiłabym zrobiona na bostwo.
Zresztą ja też zawsze, choćby to miało być krótkie spotkanie z kimś z rodziny, przebieram się, poprawiam makijaż itp., mimo że wcale nie chodzę po domu w jakichś dresach i śmiało mogłabym pokazać się publicznie "po domowemu". Nawet przed cotygodniową wizytą u dziadków czy - rzadszą - u kilkuletniej chrześniaczki. Kogo więc podrywam?

Nie wiem, żona mi wtedy powiedziała, że nie szykowała łóżka specjalnie. Tak jakby od razu spać przed TV. Ja wtedy miałem wykończeniówkę w innym mieście no i nie było mnie na noc.

Staram się żonie pomagać. Zajmuje się małym w weekendy ale ona jest raczej domator woli czytać książkę albo właśnie film obejrzeć. Jak jest jej bratanek to oni wtedy siadają do lekcji tak od obiadu do wieczora w weekendy.

Szwagier sam wychowuje bratanka co też moja zawsze podkreśla muszę mu pomóc

Nie chodzi o to czy prowokujące czy nie, chociaż moim zdaniem spodnie lepsze od świecenia kolanami. Zazwyczaj szykowała się na wesela albo wigilię a teraz jakby styl się odmienił i to właśnie odkąd bratanek zaczął przychodzić. Mówię, oj nie szykuj się już piękna jesteś i tak po co to. To ona że chce być elegancka a nie fleja, bratanek przychodzi to będzie mu miło. A moim zdaniem szykuje się żeby zwrócić na siebie jego uwagę tu kolanko tam uśmiech. No bo te komplementy o których mówiłem wcześniej? Po prostu się przymila.

jakby ubrała spodnie, to by było, że uwydatniaja kształty..daj spokój.
może po prostu powiedz żonie że chcesz by w sukienkach chodziła dla Ciebie też, dosyp kasy doi budżetu by były lepsze obiady itd. nie wymyslaj..
w tym wieku bratanka to zabieraliśmy na wakacje nad morze i jakby mój ex myślał jak Ty to bym nie mogła przy nim na plaże chodzić. przeginasz..

I TO jest problem. Znasz jego źródło?

No właśnie, któryś już temat że to co ważne wychodzi na końcu. Od tego powinieneś zacząć. Patrząc chłodnym okiem to na miejscu młodego pogmerał bym tu i tam. Co prawda ciotka ale cóż tam.

Nic nie pisałeś o nogach. Założenie nóg na nogi bratanka uważasz za zmianę stylu?? W spódnicy i bez rajstop? Zaczynam myśleć że to Ty jesteś tym bratankiem i przelewasz nam tu swoje fantazje.

Dla mnie nie jest to zdrowa sytuacja. Mysle ze Twoja Żona Autorze ma jakiś kryzys. Siedzi ciągle w domu, z dzieckiem, nie wychodzicie nie spotykacie się z nikim. Większość czasu jest w domu sama. Ty jak rozumiem towarzyszysz jej tylko w ciągu weekendów z racji pracy. Plus jest juz po 30stce i zaczyna się zastanawiać czy jeszcze jest mloda i atrakcyjna.Z braku laku nieświadomie testuje swoją atrakcyjność na bratanku. Bo o ile gotowanie mu dobrego jedzenia rozumiem ( szczególnie jeśli wychowuje się tylko z ojcem), ubieranie się lepiej na jego wizyty tez ( wkoncu zawsze to jakiś "gosc" a nie domownik i okazja żeby lepiej wyglądać) o tyle to wyciaganie zmęczonych nozek na kolana nastolatka jest już dla mnie mocno dziwne. Sama mam dobry kontakt z młodzieżą i zwierzaja mi się czasem ze swoich problemów ale w życiu nie przyszłoby mi do głowy podawanie nóg do masażu takiemu młodzieńcowi ani spanie z nim w jednym łóżku. Bo to nie była impreza rodzinna, gdzie z braku laku nieraz i kilka osób spi w jednym lozku tylko spanie z bratankiem bo..przysnęła przed TV. No moja mama ma lat 70 i tez przysypia ale nie snem kamiennym zeby przespać cala noc na tej kanapie tylko idzie finalnie do swojej sypialni. Więc jakoś mi dziwnie brzmi ze zona Autora tak zaniemogła ze musiała z bratankiem w jednym łóżku spać. A Wasze dziecko? Tez spalo na dole? Czy je zostawiła na górze samo a ona ze starym nastoletnim koniem lulała?
Pozostaje wierzyć ze zona robi to wszystko nieświadomie zeby poczuc się wciaz  atrakcyjna ( a uznanie w oczach młodzieńca to mega awans). Bo sama myśl o tym ze ona w jakiś tam sposób adoruje go zamierzenie jest poprostu straszna
Porozmawiałabym na spokojnie jeszcze raz z żoną i mówiła nie tyle o swoim uczuciu zazdrości co o tym ze  zona sama powinna chyba zastanowić się czy jej zachowanie jest społecznie i wychowawczo normalne. Bo dbanie o półsierote to jedno ale fizyczne interakcje w postaci spania z nim ( gdy nie ma żadnej uzasadnionej potrzeby) i kładzenie mu nóg na kolana jest dziwne i wątpię by nawet rodzona matka ( gdyby zyla) wpadłaby na taki pomysł. Może warto tez żonie uświadomić ze bratanek moze laknac kontaktu i ciepla jako wychowany bez matki ale jej metody okazywania tego sa conajmniej dyskusyjne.

w tej calej historyjce te nogi tylko sa dziwne i to radzilabym jak juz ktos wyzej wspomnial uswiadomic zone, ze niepedagogiczne i moralnie watpliwe. co prawda ja ciotce tez raz masowalam plecy jak wrocila z pracy, ale to ciotce, nie wujkowi xD
moze nawet nie myslala, co robi, ale jednak spolecznie nieakceptowane zachowanie. poprostu powiedz to rzeczowo.
postaw sprawe tez w druga strone, jakby to wygladalo, gdybys jakiejs mlodej siostrzenicy masowal nozki i czy nie wzbudzaloby to zadnych chorych zarzutow ze strony jej rodzicow, a skoro wedlug niej to normalne to moze zapytacie jego ojca i matki, co o tym sadza i moze ich zaprosicie to przedyskutowac
moze to ja skloni do refleksji

E tam. Nóżki wyszły po kilku postach, które były niezgodne z wizją autora. Jeszcze kilkanaście i dowiemy się, że zastał ich razem pod prysznicem.

Może po prostu powiedz żonie że miło by Ci było gdybyś tez czasem usłyszał komplement, albo żeby się ładniej ubrała dla Ciebie. Ma męża, więc ma się dla kogo stroić, kogo kokietować...

W ogóle czasem nie rozumiem kobiet (taa, jasne - czasem...), Często piszecie że nawet wyjście po bułki to okazja żeby sie wystroić, pomalować... To może dla męża też można?
Ale wtedy pojawiają się teksty typu: "...to ja gdzies zapros to tez bedziesz mial sukienke i rajstopy..."
I ja zawsze wtedy się zastanawiam: jak to jest że dla obcych, np sprzedawców w sklepach, przechodniów to można się stroić - ale dla męża? Nie, on musi zasłużyć, zapracować... Gdzie tu jakakolwiek logika?

Airuf różne są kobiety - ja znam takie co do niedzielnego sprzątania robią lekki makijaż i zakładają kolczyki żeby nie chodzić przy mężu rozgogolona

W wielu watkach o zdradach zaczyna się tak jak tu. Zwłaszcza użytkowniczki, tłumaczą zachowanie podejrzane i niecodzienne jako normalne, bo ona to, bo ona tamto.
Zachowanie żony i to czego Marek od niej nie dostaje - pokazują, że związek im się rozjeżdża. Żona z niego powolutku wychodzi. Można machnąć ręką, że to tylko 15 latek. Ale to jest bez znaczenia. Jeśli nie dostajemy w związku, tego co powinno być, to zaczyna się poważny problem. Tutaj dalej trzeba rozmawiać. Ale wygląda to fatalnie, po żona nie widzi problemu.

Sytuacja z nogami to jak dziewczyna z chłopakiem a nie ciotka z bratankiem. Bardzo niestosowne. Ciekawe czy swojemu dziecku w tym wieku też będzie wystawiać nogi na kolanach do smyrania? Ciekawe co na to brat by powiedział. Dzieci trzeba traktować jak dzieci a nie jak obiekty seksualne. Co z tego że ma 14 lat, mentalnie to jeszcze dziecko. I to w dodatku z najbliżej rodziny

Czuję się wywołana do odpowiedzi.
Moje domowe ubrania to takie, które jeszcze chwilę temu były ubraniami wyjściowymi, czyli np. spodnie, legginsy, które przestały być idealnie dopasowane, bluzki, sukienki, które zaciągnęłam/zadarłam/nie wiem, no, nitka trochę wystaje w jakimś miejscu itp. Czyli żadne tam powyciągane paskudztwa. Mimo to, jak wychodzę, to się szykuję. Znaczy, poprawiam makijaż/maluję się, przebieram itp. Dlaczego? Bo lepiej się czuję, kiedy lepiej wyglądam. Tak że to w ogóle nie jest strojenie się dla przechodniów, sprzedawców itd., bo mimo że wolę ładnie wyglądać, mogłabym wyjść w łachmanach i wcale nie miałabym potrzeby chować się po kątach. W nosie mam, co myślą, to mi dobry wygląd poprawia nastrój.

I teraz przechodzimy do mojego partnera. Też się kiedyś zdziwił, jak oznajmiłam, że idę do miasta - w nowej czerwonej kiecce, na obcasach, ogólnie - zrobiona. Bo jak to tak, dla kogo, dlaczego nie dla niego itd. I też usłyszał, że jak gdzieś wyjdziemy, to będzie "dla niego". A kiedy nie idziemy, to jest po mojemu. Co nie oznacza, że w ogóle się dla niego nie stroję sama z siebie. Tylko że musi być jakaś równowaga. Czyli: jedziemy na kawę, idziemy na spacer, wychodzimy razem gdziekolwiek, ja się szykuję. I potem ja mam ochotę zrobić coś dla niego - ekstra kolację w wersji odstawionej czy coś innego. No i te wyjścia to nie muszą być tylko jego propozycje, ja przecież też mam swoje pomysły; wtedy wystarczy, że odpowiednio entuzjastycznie je przyjmie. Zależność jest więc mniej więcej taka: im więcej wychodzimy, tym częściej ja się stroję, również poza wyjściami.

Co z tego wynika? Że jeśli jest tak, jak w związku autora, czyli od 4 lat nigdzie nie wyszli, to kobieta się potem będzie stroić na jakąkolwiek okazję. Okazją natomiast nie będzie "zrobienie mężowi przyjemności", bo mąż od długiego czasu nie dał jej żadnego powodu do strojenia się, poza tym, że on chce. A to za mało. Jak się najczęściej zaczyna randkowanie, kiedy się razem nie mieszka? OBIE strony starają się dobrze wyglądać, kiedy się spotykają, a spotkanie wtedy oznacza albo wyjście z domu, albo gościa przychodzącego do domu. Jest powód do strojenia się i jest równowaga, bo starają się oboje. A tutaj? Nie wychodzą nigdzie, ale żona nie ma się stroić wtedy, kiedy ma ochotę, tylko wtedy, kiedy autor sobie życzy. No... Nie. Bo autor nie robi nic, żeby ona chciała/miała powód, on tylko chce i to ma wystarczyć.

Niestety to kolejny wątek, gdzie to wychodzi. W sumie sprawa jest naturalna. Nie zasiejesz nie zbierzesz. Kłopot jest w tym, że do głów wbija się jakieś szlachetności, miłości i inne wzniosłe rzeczy. A sprawa jest prosta, dla naiwnych brutalna.

Znowu Cię muszę zacytować.

Ale to prawda stara jak świat przecie no i... naturalna. Jak i kwestie zależności i kwestie tych wzajemności. Właśnie- nie zasiejesz, nie zbierzesz.
Ja tak nie bardzo na około dostrzegam to wbijanie do głowy szlachetności, miłości i innych wzniosłych rzeczy. Wręcz przeciwnie. Jak tylko ktoś daje od siebie więcej to zaraz mu się mówi, że jest ofiarny i głupi i niech pójdzie to przepracować do psychologa bo pewnie ma braki i zostanie wykorzystany. Nie taka jest na około narracja? Ale to może ja mam pecha i pochodzę z takiego środowiska i jakoś mnie to nie dziwi. Choć sama unikam.

Tłumaczyłam to. Nie "dla siostrzeńca" tylko "bo jest okazja". Stroję się, gdy idę do dziadków. Przecież nie dla nich, nie dlatego, że chcę im się podobać, tylko dlatego, że skoro wychodzę, to jest to dla mnie okazja do strojenia się.

I oczywiście, że dla partnera stroję się z miłości. Wiele innych rzeczy robię dla niego z miłości. Ale życzę sobie również brać. Tak to działa, czy się to komuś podoba, czy nie. Jeżeli dajemy sobie wzajemnie, jest super. Jeżeli dawałabym tylko ja, byłabym pewnie zniechęcona, czułabym się olewana, że tylko ja się staram itd. Więc tak, chcę równowagi i nie widzę w tym nic złego. Natomiast ta równowaga też nie oznacza, że musimy robić coś dla siebie 1:1. Nie mam pojęcia, kto daje więcej, zresztą to pewnie jest zmienne. Wystarczy, że ja się staram i czuję/widzę, że on też się stara.

Może na czymś materialnym, żeby to łatwiej zobrazować. Wyobraź sobie, że para zaczyna się spotykać, robią sobie prezenty na urodziny, imieniny, święta itd. Po jakimś czasie powoli od tego odchodzą. Ona zaprzyjaźnia się bliżej z bratankiem, zaczynają sobie kupować prezenty z różnych okazji. I tu wkracza niezadowolony mąż, który uważa, że ona ma te prezenty kupować jemu, a bratankowi nie. Wyłącznie wymaga od żony. Nie proponuje tak naprawdę sposobu rozwiązania sytuacji dla nich obojga, wyłącznie dla siebie. Nie mówi, żeby wrócili do wymiany prezentów, sam jej nic nie kupuje, oczekuje tylko, że ona ma mu kupić, bo jego przyjemność ma być jej przyjemnością. No i świetnie, ale czemu to ma działać tylko w jedną stronę?

Nie. Z chęci zrobienia mu przyjemności. Ale tak się dziwnie składa, że mam chęć robienia przyjemności tym, którzy sprawiają je mi. Zresztą to chyba nie jest specjalnie wyjątkowe? Komu wolisz/chcesz sprawić przyjemność: komuś, kto myśli również o Twoich przyjemnościach, czy komuś, kto ma je w nosie? Gdyby mój partner mnie zlewał pod tym względem, to raczej mało prawdopodobne, że zaprzątałabym sobie głowę tym, na co on ma ochotę. Ale że dba o to, żeby mi było dobrze, to planowanie czegokolwiek dla nas sprawia mi radość.

Nic co tu "odpowiedziałaś" nie odnosi się do moich wypowiedzi, niektóre wręcz im przeczą. Rozumiem że z męzem tylko czas przy garach spędzasz? Serio? Poza tym podałem przykład, koszula, nie koniecznie cały garnitur. Masz jakiś pokrętny tok interpretacji przeczytanego tekstu...

Skąd Ty to wziełaś żeby do garów albo sprzątania się stroić to ja naprawdę nie rozumiem... Przecież wtedy pewnie nawet męża w domu nie ma, tylko w pracy jest...

Otototo... Dziękuję, właśnie o to tu chodziło.

Po prostu nader często widzę posty kobiet typu: chcesz żeby dla Ciebie ładnie wyglądała? Zrób dla niej to, przygotuj tamto... Powoli zaczyna to dla mnie brzmieć jak: wystroić się dla męża bez okazji, bez "czegoś w zamian"? Nie ma opcji...

Naturalnie rozumiem że w związku nie może się starać tylko jedna osoba i musi występować wzajemność, ale czesto właśnie brzmi to trochę jak 1:1.
Zresztą ja mogę być lekko przewrażliwiony na tym punkcie, byłem w związku z osobą która wszystko skrupulatnie podliczała.

Będąc na miejscu żony Autora też straciłabym motywację, bo moim zdaniem tu chodzi właśnie o motywację, a raczej jej brak. Jeśli coś się dla kogoś robi, cokolwiek by to nie było, to miło jest, jeśli druga osoba co najmniej zauważy wykonany w jej stronę gest. Zwykłe "dziękuję" czy uśmiech najczęściej jest już wystarczającą "nagrodą". Tymczasem Autor nic nie wspomina, że jeśli żona ugotuje mu to, co on wyjątkowo lubi, to zostaje to zauważone, za to zauważa, kiedy ugotowała coś smacznego dla kogoś innego i wtedy to już stanowi problem. Nie wspomina także czy poza tym, że jest o nią zazdrosny, potrafi kobiecie, z którą żyje, okazać zdrowe zainteresowanie, aby czuła, że widzi w niej kogoś więcej niż tylko kucharkę, sprzątaczkę i matkę dla ich dziecka. Biorąc pod uwagę, że od czterech lat nigdzie razem nie wyszli, śmiem w to wątpić. 

Bo może dla Marka567 to wszystko, co żona dla niego robi, jest oczywiste i wcale nie uważa, że warto ją motywować, doceniać czy za coś dziękować? Jeśli tak, to przypuszczalnie właśnie dlatego jej się już nie chce dla niego stroić i starać. Wpadli w rutynę i ona desperacko usiłuje się z niej wyrwać.

Niemniej żeby nie było - relacje między nimi to jedno, a relacja żony z bratankiem to zupełnie inna bajka i również moim zdaniem pewne granice zostały tutaj znacząco przekroczone. Nie można jednak wykluczyć, że to drugie jest efektem zależności, jakie mają miejsce w tym związku.

W innym wątku mieszkaniowym. Kobiety (nie wszystkie) i staroświeccy panowie mówią, nie traktujmy w związku kobiety na równi z facetem. Głównym argumentem było dostanie kobiecego ciepła, kobiecej atrakcyjności, bliskości, wspólnych wieczorów, seksu. W tym wątku dowiadujemy się, że mąż nie może na to liczyć. Musi się znowu postarać. Znowu granica na niekorzyść męża jest przesunięta. Jeżeli facet nie jest idiotą, a wielu jest i nie kieruje się staroświeckimi rycerskimi zasadami - to powinien za taki układ podziękować.

Tu się akurat zgodzę z Kolegami, bo równie dobrze facet może oczekiwać tego samego, o czym wspomina Olinka. Skoro jedna strona czuje się jako sprzątaczka czy kucharka to druga z kolei może tez poczuć się jak bankomat, prawda? Poza tym, nie ukrywajmy, żę ludzie mają tą tendencję do poszukiwania nowych bodźców i coś nowego zawsze sprawia więcej przyjemności. W relacjach międzyludzkich przybiera to niestety często zbyt skrajne formy.
Jeśli oczekujemy zainteresowania, miłych słów, czy gestów, to ofiarujmy je także sami drugiej stronie.

To nie do końca tak. Tzn. owszem, jeżeli facet chce, żeby kobieta starała się tak, jak na początku, to sam powinien zacząć się starać. Ale to nie znaczy, że odpowiedzialność za to zawsze ma spoczywać na barkach mężczyzny. Były analogiczne tematy, gdzie dziewczyny się skarżyły, że partner już nie jest taki, jak na początku - tam pytałam zawsze o to, czy one nadal są takie, jak na początku, czy się właśnie m.in. stroją dla niego, czy szykują coś specjalnie, żeby mu sprawić przyjemność itd.
Tutaj po prostu pisze autor, więc tłumaczy się czy doradza jemu, co on może zmienić - czyli, m.in., zabierać gdzieś żonę. Gdyby pisała jego żona o tym, że nie wyszli nigdzie od 4 lat, dostałaby info, co ona może zrobić, żeby to zmienić - czyli np. zacząć się ładnie ubierać dla męża. Przecież to nie tak, że ustalamy, czyja wina, kto zaczął, tylko podpowiadamy temu, kto akurat pyta. Nie zrzucamy odpowiedzialności za dobrostan małżeństwa na mężczyznę, ale podpowiadamy, co on może zmienić, skoro mu obecna sytuacja nie odpowiada. Nie napiszemy przecież, co żona ma zrobić, bo jej tu nie ma.

A jej brat o tym wie? Skoro nic złego, to powiedz o tym jej bratu. Gwarantuję, że skończą się te korepetycje i nocowanie.

Fajny układ. Tylko, że komuś tu zaczyna się nudzić.

Oj wypływamy na oceany kobiecych wolności. A gdyby tak nie daj Boże, Mareczek kazał sobie plecki masować, przez 14 letnią bratanicę, oj byłby krzyk, ze to oblech wredny, pedofil jeden.

Jako, że jestem wyczulona/uczulona na pewne rzeczy i że słowa tworzą rzeczywistość i mówią o nas więcej, niż sami czasem o sobie wiemy, przynajmniej tak świadomie,  i podobno mam złą manierę (pozdrawiam prego ) to zwrot "jak czasem mi da" odbieram bardzo negatywnie, ale to bardzo negatywnie. Zachowania żony wobec bratanka to chyba faktycznie niewielki problem biorąc pod uwagę stosunek Marka do własnej żony, któremu dał wyraz wyrażając się o niej w taki a nie inny sposób. No ale... moje wyczulenie, mój problem. ;]

Czasami niestety używamy nie tych słów, co trzeba..Czasami zaś za słowami kryją się zgodne z nimi intencje..Nie zabrzmiało to rzeczywiście zbyt przyjemnie..