Faworyzowanie siostry lub brata przez rodziców. - Netkobiety.pl

Ja chcę być przeciętnym człowiekiem, nie wyróżniać się z tłumu i czuję się z tym bardzo dobrze.

W kontekście takiej formy "wyjątkowości" o jakiej ty piszesz- to nie, to nigdy nie chciałam być wyjątkowa.

Mi po prostu zależało by móc być sobą. A z racji usposobienia nie wszystkim było z tym po drodze, więc DLA MNIE moją formą wyjątkowości jest to, że w procesie wzrastania nie dałam się złamać, walczyłam o własną tożsamość i nie stawiałam za cel zadowalania innych oraz szukania poklasku o którym piszesz. Dla mnie to jest wyjątkowość- bycie sobą.
Więc nie czuje się przeciętnie, choć pewnie według ogólnie przyjętej definicji jestem... ogólnie w byciu przeciętnym to nie widzę nic złego tak czy siak.

Nie wszyscy chcą osiągać coś wyjątkowego lub byc w centrum uwagi. To rodzice takich dzieci powinni zadbać o to by każde dziecko czuło się wartościowe i kochane niezależnie jak jest uzdolnione

Głównie mam na myśli dorosłe życie. Czy to jakoś rzutuje na dalsze życie.

Czyli nieświadomie na trochę inne tory wprowadziłam dyskusję niż oczekiwałam. Teraz już lepiej można zrozumieć cel wątku?

Bo Ty chyba od początku rozumiałaś o co chodzi. Zobaczymy inne wypowiedzi, jak coś może jeszcze trochę przerobię tekst.

Lady Loka, nie o mnie chodzi w tym wątku, ani o to, że się komuś coś wydaje. Czasem zdarza się, że rodzice faworyzują jakieś jedno dziecko i nawet się z tym nie kryją.

To skoro nie o Ciebie chodzi, to o co właściwie?

Poczytaj sobie badania na ten temat...
Jeżeli nie chodzi o Ciebie, to teoretyzowanie jest bez sensu.

Założyłam ten wątek, ponieważ uważam, że coś takiego jest dużym cierpieniem i zastanawiam się jak sobie z tym poradzić.
Napisałam nawet wiersz, może on lepiej odda uczucia.

Szarość za oknem, gdy idę spać zagląda do mnie
A gdy wstaję rano znów ta sama bolesna myśl
Choć już wiele lat minęło po śmierci ojca
Wspomnienie to wciąż żyje we mnie.

Ty miałeś swoją jedynaczkę
Mnie nigdy nie przytuliłeś
Jej dałeś wszystko
My z bratem musimy walczyć każdego dnia

Jakże trudno nosić ten ciężar
I walczyć o siebie
Wciąż staram się iść na szczyt
I wciąż spadam w dół

Ona była taka dla ciebie idealna
Taka ukochana córka
Któżby mógł jej dorównać
Ja nie miałam ojca

Ona była taka piękna i utalentowana
A ja byłam taka niekochana
żyję cierpiąc i umrę samotnie
Bez wspomnienia niczyich troskliwych dłoni.

Uprzedzając pytania, nie opisuję w tym wierszu mojej historii, ale gdy czytam takie historie tak się wczuwam, jakby to było o mnie.

serio? nigdy Ciebie ojciec nie przytulił a siostrę tak? To taki ojciec nie jest wart poezji.
ale moze Twoja pamięć trochę płata Ci figle autorko? niezależnie od tego nie zaprzeczam Twoim odczuciom rozmowa z profesjonalistą nie byłaby od rzeczy.
a oprócz ojca jest mama?
już miałam pisać, żeby od rodziców po prostu domagać się równości głośno. Bo czasem nie zdaja sobie sprawy z tego jak się komunikują, ale tu już nie masz szans. Z mamą mozesz o tym rozmawiać?

edit:
jak nie o Ciebie chodzi i szukasz materiałów do prac naukowych to znajdz odpowiedni dział.
jak dotyczy ciebie, to jesteś tu anonimowa i nie masz obowiązku odpowiadać, ale mozewsz spotkać się z doświadczeniami i przemyśleniami innych

Klenewa, ale ja nie rozumiem jednego. Skoro, jak twierdzisz, nie przezylas tego, to jakie tak naprawde masz prawo pokazywac ludziom, jak to jest? Przeciez Ty sama nie wiesz jak to jest.
Jezeli chcesz opisywac jakas konkretna sytuacje i jezeli chcesz byc obiektywna to powinnas wiedziec jak to wyglada z punktu widzenia kazdego z rodzenstwa (takze tego, ktore wydaje sie faworyzowane) i z punktu widzenia rodzicow.

I tak jak mowilam - znam duzo rodzin, w ktorych jedno dziecko czulo, ze faworyzuje sie drugie. Smiesznie, bo jak sie pytalo to drugie, to ono mialo poczucie, ze to pierwsze jest faworyzowane.

A Ty jestes głodna w tym względzie czy syta?

Ela210 A co napisałam o sobie w poście wyżej? Nie chce tutaj pisać za dużo o sobie ani o tej osobie, bo to jednak internet tutaj nic nie ginie, jest kod IP a ja chcę zachować anonimowość, nie chcę podawać za dużo szczegółów, bo nie chce być rozpoznana w realnym świecie. Uszanujcie to proszę. Natomiast, ja rozumiem, że jeśli ktoś pisze takie wiersze czy jakąkolwiek inną twórczość, która może być dosyć originalna czy dramatyczna, no rozumiecie co mam na myśli to odbiorcy chcieliby sięgnąć do biografii twórcy, by zrozumieć czemu w ogóle taki a taki wiersz napisał.
Jeśli o mnie chodzi to nie doświadczyłam miłości ze strony rodzica, więc w tym kontekście jestem głodna. Natomiast ja nie byłam tak bezpośrednio krzywdzona jak osoba opisana w wierszu. I tak jak już napisałam, przypuszczam, że ktoś kto doświadczył miłości obojga rodziców niekoniecznie zrozumie co taka osoba czuje. Niby każdy ma empatię i współczuć cierpieniom teoretycznie może nie tylko ten co na własnej skórze czegoś doświadczył, ale mam wrażenie, że ja dostrzegam coś czego inni nie widzą, a to znaczy, że mnie szczególnie ta historia dotknęła, podczas gdy inni wydają się obojętni. No i właśnie może być tak właśnie, że to dlatego, że coś podobnego przeżyłam. Przecież ja jak słucham historii ludzkich cierpień, już wspomnianego wyżej gwałtu czy przeżyć wojennych to chociaż współczuję tym ludziom to jednak nie przeżywam tak intensywnego cierpienia z tego powodu, umiem nad tym przejść do porządku dziennego. Więc chyba coś w tym jednak jest.

Klenewa, takie rozważania teoretyczne są bez sensu. Nie chcesz podać konkretów to nie podawaj. Ale bez konkretów i bez sytuacji o której chcesz rozmawiać, wątek się rozmywa i traci właściwy sens.

Bo prawda jest taka, że tak, rodzice krzywdzą dzieci.
Ale prawda jest też taka, że dzieci często jako krzywdę traktują coś, co obiektywnie krzywdą nie jest.
I prawdą jest też to, że sporo dzieci uważa, że rodzeństwo jest faworyzowane nawet jeżeli tak nie jest.
Sorry, ale mogę to porównać z moimi kotami. Mam dwa koty i zawsze, ale to zawsze jak głaskam jednego, to drugi strzela focha. Obojętnie ile tego drugiego głaskałam wcześniej. A jak głaskam drugiego to pierwszy strzela focha, obojętnie ile był wcześniej głaskany.
Tak samo, mam wrażenie, dużo rzeczy traktują dzieci. I dopóki nie podasz konkretów, żeby mieć się o co zaczepić, to właśnie taki jest mój punkt widzenia, potwierdzony naprawdę wieloma rozmowami z innymi ludźmi.

I weź, nie porównuj tego do wojny czy gwałtów, bo to zupełnie inny kaliber i zupełnie inna percepcja rzeczywistości.

Lady Loka wiem, że ludzie subiektywnie odbierają świat i traktują jako krzywdę coś co nią nie jest, ale uwierz mi to nie o takiej sytuacji wątek. Ale tak jak już pisałam nie chcę podawać szczegółów, gdyż chce zachować anonimowość zarówno moją jak i tej osoby. To jest sytuacja kiedy rodzic obiektywnie krzywdzi dziecko. Może poczytaj jak Hitler był traktowany przez swojego ojca to trochę zrozumiesz jakie mogą to być sytuację. Ja wiem, że Hitler to psychopata i kontrowersyjna postać, ale nic mi innego nie przychodzi na ten moment, żadna inna sławna osoba. W sumie można się zastanowić czy on nie był taki jaki był przez swojego ojca w dużej mierze.
Chciałam ogólnie podyskutować o tego typu cierpieniu i sposobach radzenia sobie z nim, bez podawania konkretnych sytuacji, gdyż znowu zalezy mi na anonimowości, opisać tę sytuację to ja mogę ale tylko w zaufaniu nie na internecie, nie w taki sposób na forum publicznym. Jeśli Ci to nie pasuje, jeśli uważasz, że to bez sensu itp to po prostu przestań udzielać się w tym wątku. Nikt cię nie zmuszana, to tym forum jest masa innych wątków, które lepiej ci podejdą, i na których możesz spędzić swój cenny czas.
Co do porównywania po prostu podałam przykłady ludzkich cierpień, nie porównuję. Natomiast jeśli uważasz, że gwałt jest gorszy to nie zgodzę się z Tobą. Każdy człowiek potrzebuje miłości czy akceptacji a jeśli jej nie dostanie od własnego ojca, od osoby, która ma niebagatelny wpływ poczucie naszej wartości, to tego nie da się naprawić. Moim zdaniem to jedno z najgorszych rodzajów cierpień. Cierpienia są subiektywne i to co dla jednego jest końcem świata inny przejdzie wobec tego obojętnie. Nie da się obiektywnie zmierzyć cierpień, kto ma gorzej w życiu itp. I jeszcze powtórzę, jeśli nie odpowiada Ci sposób w jaki prowadzę ten wątek to zwyczajnie stąd odejdź, nie proszę cię byś mi poświęcała swój bezcenny życiowy czas.