Dziwne emocje w relacji koleżeńskiej - Netkobiety.pl

No właśnie, dobre pytanie, na co liczysz?

To co się dzieje w Tobie wpisuje się w schematy, o których co chwilę pojawiają się posty na tym forum.

Przedstawię mój pogląd na przyjaźń damsko męską. Owszem, jak dla mnie jest jak najbardziej możliwa, ale pod warunkiem, że ludzie nie czują do siebie mięty i nie uważają się za potencjalnie atrakcyjnych kandydatów na partnerów. Nasza pokręcona psychika działa w taki sposób, że zaczyna nam zależeć na tym co przykuwa naszą uwagę, pożera czas. Do tego widzisz poświęcenie czasu i uwagi z drugiej strony. Kolega to nowa nieodkryta ziemia, to obcy człowiek, który Cię rozczula, bo prezentuje zachowania, których prezentować nie musi. W przeciwieństwie do partnera. Im bardziej się zbliżacie do siebie, im bardziej wpuszczacie się nawzajem do własnych światów tym mocniej zawiązuje się więź.

Pytanie do czego to zmierza? Skoro już tak się czujesz jak opisałaś, to możliwe, że idąc w to głębiej się zakochasz. Może być też tak, że nie przekroczycie granicy koleżeńskiego flirtu, a efekt pociągającej świeżości wypali się i pozostanie fajny kolega lub stracicie zainteresowanie. Może być też tak, że ograniczysz kontakt, by nie narażać związku. Wszystko zależy od Ciebie i od tego jak postanowisz w swojej głowie. Twoje emocje nie są samoistnym bytem, który losowo pojawia się i Cię zniewala, są sygnałem, że w Twojej głowie zachodzą procesy, których możesz nie być świadoma lub które wypierasz. Wszystko, jak sama ładnie stwierdziłaś jest do przemyślenia.

Cokolwiek postanowisz, pamiętaj, że w tym wszystkim jest też Twój partner, który na pewno odczuje, gdy zaczniesz odpływać w kierunku kolegi, i to go z całą pewnością zaboli.

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi. Wiem, że wpisuje się w ten okropny schemat. Przeczytałam kilka pierwszych postów z tego wątku, który mi podesłaliście, ale szczerze to widzę dużo różnic. Naprawdę nie analizuję każdego gestu czy słowa, które między nami padnie. Ale gdy on o wyjeździe na szkolenie mówi jak o wyjeździe we dwoje nad morze to daje do myślenia.
Staram się panować nad emocjami, w ile dodatkowych rzeczy się zaangażowałam... Zaczęłam biegać, poświęcać dużo więcej czasu na pielęgnację, testuję nowe przepisy w kuchni.. To są niewątpliwe plusy tej całej sytuacji

Hej, dzięki za inne spojrzenie na sprawę. Jeśli chodzi o te rozmowy o związkach to cóż... Zapytał mnie kiedyś wprost jakie mam plany, czy to coś poważnego. Zaskoczyło mnie wtedy. Szczerze to nie czuję, żebym była z nim tak blisko, żeby mówić mu o szczegółach związku, zresztą nie ma żadnych problemów o których miałabym mówić. W tej kwestii to on kilka razy rzucił tekstem, że ma problemy w domu, że dłużył mu się urlop, że coś tam coś tam.. nie reagowałam, bo niby jak. Później zmienił narrację. Na to też nie reagowałam. Poza tym to są takie dość neutralne rozmowy, tak jakbyśmy chcieli się poznać.

Milena, jesteś w szczęśliwym związku, sama pisałaś, doceń to. Jeszcze teraz na tym etapie z tym facetem z pracy nadajecie na tych samych falach, wciąga bardzo poznawanie się, czyjaś uważność w stosunku do naszej osoby ale.. łatwo przekroczyć granicę. Już szukasz sobie zajęć,  aby nie myśleć tyle o nim. Jego słowa, może dotyk pewnego razu mogą spowodować, że całkowicie zatracisz granice. Zacznie się psuć w Twoim związku, być może sama się odsuniesz emocjonalnie od partnera a on po okresie zabiegania i bicia głową w mur może pewnego dnia odpuścić. Kiedyś miałem podobną sytuację w pracy, fajnie się rozmawiało, na wyjeździe integracyjnym doszedł taniec, rozmowy i te smsy w nocy jakie dostałem jasno dały mi do zrozumienia, że za daleko to zaszło. Nie wiedziałem, że jest w takim przestrzelonym związku i wystarczy trochę ludzkiej normalności aby pękły granice.Chcesz dostawać SMS  może wtedy kiedy najmniej spodziewasz się pikania telefonu, wiadomości typu, tęsknię za Tobą wtedy jak w najlepsze spędzasz czas z partnerem, wejdź w to. Ja wtedy nie zdradziłem, nie miałem romansu nawet podstaw, ale nie wiesz co komu siedzi w głowie.

Morfeusz dzięki za odpowiedź. Doceniam mój związek i nie chcę tego stracić. Dlatego panuję nad swoim zachowaniem, ale jak panować nad myślami? Szukam sobie zajęć, ograniczam kontakt, spędzam czas z partnerem, żyję swoim życiem. Najgorsze, że gdy już czuję, że panuję nad sytuacją, że zaczynam racjonalnie myśleć o tej relacji to dzieje się coś, co znowu nie daje mi spokoju. Wiecie o co chodzi? Nie przyjaźnimy się, naprawdę nie znamy się dobrze, a już było tyle sytuacji, w których mogłam liczyć na jego życzliwość, pomoc. I to też tłumaczę sobie, że może po prostu jest dobrym człowiekiem. Ale już kilka osób mówiło mi, że traktuje mnie w specjalny sposób, że dla innych nie jest taki wylewny. I to nie tak, że on mnie próbuje podrywać. Mam wrażenie, że też stara się panować nad tym co mówi i robi, ale czasem specjalnie albo nie mówi, że o mnie myślał, że się stęsknił. Kiedyś powiedziałam, że dostałam propozycję z innej firmy i może pójdę na rozmowę, odniosłam wrażenie, że się zdenerwował.
Tak teraz myślę, że może nie warto, żeby rozpatrywać tą znajomość, ale zapobiegawczo starać się ograniczać kontakt.

Tak jak mówiłam, wątek naszych związków się pojawia w rozmowach. Ja nie narzekam na partnera, ale też nie odpowiadam ze szczegółami jak mi się świetnie układa bo to dla mnie zbyt intymne sprawy. Z jego strony padały czasem jakieś urywki, z jednych można było wnioskować, że jest zmęczony takim codziennym życiem rodzinnym, aż nagle wygadał mi się, że będzie miał dziecko. I to bylo o tyle dziwne zwierzenie, że nie opowiadał o tym rozemocjonowany, szczęśliwy a przecież chyba powinien. To było coś w stylu "Kaśka jest w ciąży". Ja nigdy nie dopytuje o szczegóły, nawet jeśli mnie to interesuje, bo staram się być ostrożna...wtedy też nie dopytywałam tylko pogratulowałam na co w ogóle nie zareagował i ten temat nie jest poruszany.

Nie potrafię sama z siebie tak odpalić w poniedziałek rano "ale miałam fajny weekend z ukochanym" dla mnie to dość sztuczne? No nie wiem, w kwestiach opowiadania o uczuciach jestem dość powściągliwa. Ale doskonale wie, że mieszkamy razem i mamy poważne plany, żeby zalegalizować ten związek. Co do mojej reakcji to wydaje mi się, że zareagowałam pozytywnie. To że nie wypytywałam o szczegóły, co pewnie zrobiłabym w przypadku gdyby pochwaliła mi się koleżanka, wynikało ze sposobu w jaki mi o tym powiedział. To było przypadkowo, przy okazji rozmowy o wizycie lekarskiej. Zabrzmiało nie jak chwalenie się a raczej jak coś co go zaskoczyło, za co musi wziąć odpowiedzialność a właściwie tego nie planował.

No on oznajmiła coś o czym już wiedział.od jakiegoś czasu..
Nie wiem ja mam entuzjastyczny automat na takie wieści niezależnie jak to ktoś oznajmia.
Nie rizmawialiscie o tym bliżej więc nie wiem czy sobie nie dopowiadasz trochę tego niezadowolenia. Naturalne pytanie które po takiej wiadomości pada to kiedy?
Może jednak to co się dzieje  to jakaś ucieczka od Twojego związku który ma się zaciesnić?

Ela to trochę z jednej strony czyni sytuacje Autorki jaśniejszą ta "ciąża Kaśki",ale pojawiają się dodatkowe wątpliwości jeżeli chodzi o motywy i intencje.
Postrzeganie uwodzenia jako tylko coś liniowego tzn takie łagodne stałe "napieranie" wpływanie,albo tylko i wyłącznie najbardziej ulubionej "metody"przybliżaniem/oddaleniem jest mylne ponieważ jest i tak i tak.
Podobnie ma się to do decydowana o podrywaniu,uwodzeniu wyznaczeniu celu, chodzi o to czy moment wyboru to tylko jeden punkt,dla mnie to jest kilka oscylujących punktów w wahaniu i  na zasadzie kroków pod wpływem sytuacji rodzinne,oceny stanu emocji u Autorki przez kolegę "tak się gra jak przeciwnik pozwala",ale "zaplecze" ma duże znaczenie w dostarczaniu motywacji.
Facet moim zdaniem jeszcze bardzo się waha po prostu ,później to może wyglądać jakby udawał rozterki dramat,egzystencjalne dylematy ,ale jak nie odpuści i nie zajmie się swoim życiem jak mężczyzna to zdecyduje o udawaniu i graniu na emocjach Autorki wciągając ją w różne złudzenia .Będzie się oddalać od rodziny wprost proporcjonalnie na tyle na ile "rokująco"oceni zaangażowanie Autorki ,jej fascynacje,zachwyt,jej litość w stosunku do niego oraz jej zachwyt jego zachwytem,adorowaniem i atencją (ufff) jaki skutek to na nią wywiera i może się to wiązać z manipulacją wciągania we współudział.
Dla mnie facet szuka jednak skoku w bok bo już projektuje że w małżeństwie będzie źle,teraz szuka usprawiedliwień i emocji które je wesprą.Ja bym go zostawił z tymi dylematami i "nieludzko" z twardej koleżeńskości uciął kontakt i rozmowy na jakiś czas i to dłuższy
na miejscu Autorki bo nawet jak nie wyjdzie romans z tego to facet będzie się zachowywał jak wampir energetyczny uciekając do emocji decyzji które go czekają i ma jako mężczyzna do rozwiązania .To jego osobiste decyzje na które Autorka nie ma prawa mieć żadnego wpływu po za życzliwością nic więcej jeżeli facet szuka wsparcia u Autorki to jest to niewłaściwy adres ponieważ facet szuka prawdopodobnie litości upraszczam oczywiście bo ma na pewno mnóstwo myśli i uczuć w związku z ciążą tylko że nie z tym do dziewczyny z pracy jest moim zdaniem wiele innych możliwości wspierania się.

To jest ewidentne, że on dąży do czegoś więcej. Widać było już w tym co pisałaś wcześniej. Jeśli zależy ci na twoim związku, to trzeba ochłodzić tą relację, ignorować zaloty, albo czasem coś wprost powiedzieć.. no nie wiem choćby, że nie życzysz sobie, aby ci mówił o pewnych rzeczach (?), w sumie możesz wcale nie chcieć aby mówił ci, że o Tobie myśli, to Ciebie nie musi interesować. Może na niektóre spotkania zabierać swojego faceta? Nie macie spotkań z współpracownikami, na które zabiera się też partnerów?

Mnie zaniepokoilo to że autorka nie znając jego historii wkręca sobie jakoby był wrobiony w dziecko. A przecież jak mąż z żoną żyją bez zabezpieczeń to znaczy że taką sytuację ciazową akceptują a nawet podświadomie czy świadomie do niej dążą.
Więc tu miga lampka. Bo normalnie to nawet kochankę w gorącej fazie romansu  wystudziloby skutecznie.
Ja jestem chyba za wielkim tchórzem by w miejscach na które jestem skazana uciekać i wkładać energię  w unikanie niebezpieczeństwa bo by mnie to za bardzo stresowalo wolę  rozbrajanie takich niewybuchow.
A rozbroilabym je jak pisałam  wchodząc w kumpelską znajomość rozmawiając o Kaśce. jej ciąży i innych codziennych rzeczach jego i moich. By wyciągnąć to wszystko że sfery domniemań. Takie zwykle gadki nie wchodzące w intymność czy zwierzanie się.
Gary ma rację on szuka kochanki po prostu.
Bo jego sytuacja rodzinna jest jasna ma żonę  i podjęli decyzję o rozmnozeniu się.a pyta Cię o Twój związek by wybadać czy będzie miał na głowie jakiegoś wkurzonego faceta.
Tajemniczość niedomówienia on nie chce się zaprzyjaźnić masz ściśle określoną rolę w tej sztuce. Jesteś uwodzona po prostu.  On jest starszy doświadczony wie co robi.

To, co się tu odbywa, to sobie w uproszczeniu nazywam „mentalnością kochanki”. Ktoś podrzucił wcześniej link do innego wątku kochanki, ale przecież jest tu ich dużo, dużo więcej. Wszystkie one są powtarzalne i schematyczne. Typ kochanki charakteryzuje się nadawaniu piątego wymiaru i trzeciej głębi prostym sprawom, choćby tutaj: tylko że mną gada, tylko mi powiedział o ciąży żony, itp. Gdzieś na końcu zostaje: och, taka jestem wyjątkowa ;-) I napędza się się sprała myśli, próbuje się rozgryźć zachowanie, a jak się o kimś myśli, myśli więcej niż to konieczne, to rodzi się zaangażowanie. Im więcej myśli o kimś, tym ta osoba staje się ważniejsza. No i ja w swoich myślach, też jestem dla tej osoby ważna :-) Już patrzę na nią inaczej, przychylniej. Robię w sobie miejsce dla tego kogoś. Powoli przesuwam granice tego, co jest normalne i zwyczajne. Przecież nic złego, że na siebie patrzymy, że rozmawiamy, że dzielimy się informacjami o swoim związku, o kłopotach w związku,...nic nadzwyczajnego, że dotkniemy się niby przez przypadek, że się pocałujemy, on(a) też ma w pracy kolegów i koleżanki...

A wystarczyłoby nie stwarzać okazji, nie wysyłać pewnych sygnałów, ucinać własne myśli, choćby zastępować myśli o koledze myśleniem o stałym partnerze, coś wspólnego z nim planować. Nie trzeba rozgryzać zachowania kolegów w pracy, wchodzić w gierki czy grę podtekstów. Można studzić niejasne sytuacje pytając wprost o powody zachowania zamiast rozmyślać godzinami, zakładać wątki na forum. Być może to, że ktoś zwrócił na mnie z jakiegoś powodu uwagę, to nie jest wystarczający powód, żeby wchodzić w dziwne układy. Tym bardziej, że w tle jest ciężarna żona.

Jakbyś mu dała jasno znać, że nie życzysz sobie takiego flirtu i bliskości to byś straciła podjarkę i kogoś, kto ciągle łechce Twoje ego i podbudowuje samopoczucie.

Ehh. Samolubne jest to co robisz i nieszczere. Jesteś z jednym facetem, ale drugiemu dajesz czas, uwagę i bierzesz od niego miłe rzeczy. Zwodzisz ale nie chcesz sama przed sobą się przyznać bo bronimy się przed niemiłymi myślami o sobie. "JA?! Ja taka nie jestem!"

A potem będzie rozpacz, że nie wiadomo skąd, a przyszło zakochanie, ty nagle masz mętlik, co robić. To jest naprawdę decyzja - brniesz w tę znajomość, pozwalając sobie na różne rzeczy, z otwartością na to, że pojawi się glębsze uczucie... Albo ucinasz i stawiasz jednak na wierność, uczciwość, na obecny związek.