przyjaciel zerwał kontakt, jak naprawić - Netkobiety.pl

Hej, chciałabym się z wami podzielić historią moich ostatnich dwóch tygodni i przeczytać, co o tym myślicie.
Półtora roku temu poznałam faceta, z którym bardzo mocno się zaprzyjaźniłam. Nazwijmy go Szymon. Widzieliśmy się w każdej wolnej chwili, niemal codziennie. Nie było między nami nic i żadnych podtekstów, do niedawna. Około dwóch miesięcy temu zauważyłam, że coś się zmieniło. On zaczął mnie łapać za rękę, przytulać jakoś inaczej, czy mówić, że jestem śliczna. Spodobało mi się i stwierdziłam, że byłabym w stanie spróbować, ale relacja się nie rozwijała dalej. Od czas kwarantanny spędzaliśmy ze sobą 6/7 dni, śpiąc u siebie na przemian. Było naprawdę świetnie.
Mój przyjaciel ma swojego przyjaciela, którego zna 15 lat. Oczywiście nas ze sobą poznał, byliśmy razem nawet na wakacjach w 3. Nazwijmy go Michał. Ich relacja, mimo że długa, nigdy nie wydawała się dla mnie szczególnie zżyta. Panowie podczas spotkań raczej rozmawiali o piłce, a rzadko o życiu. Wiem od Michała, że ma trochę żal do Szymona, że ten nie interesuje się za bardzo jego życiem. Michał odkąd pamiętam, jak spotykaliśmy się w trójkę mówił, że pewnie kiedyś się z Szymonem spikniemy, że jego zdaniem jesteśmy dla siebie stworzeni itd.
Po pewnej wspólnej imprezie wracałam z Michałem do domu i przyznałam mu się, że od jakiegoś czasu myślę o Szymonie nie tylko jak o koledze. On się ucieszył, życzył powodzenia. Niecały tydzień później postanowiłam wziąć się na odwagę i wyjaśnić sytuację z Szymonem. Zapytałam "hej, czy gdybym chciała zaprosić cię na randkę, to czy ty w ogóle byś chciał na tę randkę iść?". Odpowiedział, że nie, że nie patrzy na to w ten sposób, że nie ma między nami chemii, że nie twierdzi, że to się kiedyś nie zmieni, ale teraz na pewno nie. Przyjęłam to spokojnie w sumie, gdyż były to u mnie pierwsze fazy zauroczenia, a nie jakieś głębokie zakochanie.
Dwa dni po tej rozmowie spędzałam u niego noc. Jak zawsze wypiliśmy dużo wina, a potem po raz pierwszy poszliśmy razem spać, z mojej inicjatywy. Nic się nie wydarzyło, spaliśmy po prostu przytuleni. Kolejnego dnia byłam na imprezie, z której mnie odebrał. Niestety upiłam się mocno i zrobiłam dramat. Znów zaczęłam temat, on powtórzył, że tego nie czuje, a ja odrzucona zrobiłam scenę. Skończyło się tym, że dał mi piżamę, a potem znowu spaliśmy razem przytuleni. Następny dzień spędziliśmy cały leżąc po prostu w łóżku, rozmawiając i oglądając tv.
Z dwa dni później miałam rozmowę o pracę. Podekscytowana zadzwoniłam do Szymona, on nie miał czasu, obiecał się odezwać za kilka minut. Gdy nie było odzewu przez ponad godzinę wyszłam z domu na spacer, żeby rozchodzić emocje. Napisałam wtedy do Michała, czy chce iść połazić. Mieszka on blisko mnie. Spotkaliśmy się, ja mu powiedziałam o pracy, o sytuacji z Szymonem, on mi opowiedział o swoich ostatnich randkach i tyle.
Niestety, ale Szymon się okrutnie obraził, w sumie właśnie za to. Stwierdził, że z naszej strony jest to nielojalne, że spotykamy się za jego plecami, i czemu nie zapytałam go o zdanie. Zdziwiło mnie to mocno, bo ja kompletnie tego tak nie odebrałam. Myślałam, że kolegujemy się we trójkę. Po dwóch dniach do niego pojechałam i się pogodziliśmy. Było jak normalnie. Kolejnego dnia przyjechał do mnie rano, a wieczorem zadzwonił do mnie Michał, super szczęśliwy, że miał mega randkę i czy może wpaść opowiedzieć. Podekscytowana zapomniałam w ogóle o tym, że Szymon przecież może być dalej nieco zły, zareagowałam tylko radością i zaprosiłam go, mówiąc, że jest u mnie Szymon i super, opowie nam od razu. Ale to rozzłościło Szymona. Wyszedł po kilku minutach, mega zły. Na moje wiadomości pierwszego dnia zareagował złością, a dnia drugiego kazał mi się ze sobą nie kontaktować. Trzeciego dnia do niego pojechałam, porozmawialiśmy. Jest zły, że Michał zadzwonił do mnie, a nie do niego. Jest zły, że Michał nie powiedział mu pierwszy, że ja coś do niego czuję (moje tłumaczenia, że zależało mi samej to powiedzieć na nic się nie zdały). Jest też zły, że to jemu nie powiedziałam pierwszemu, tylko Michałowi (wyjaśnienie, że po prostu się bałam też nie zostało zaakceptowane). Powiedział, że nie chciał nigdy, żebym ja się kolegowała z Michałem, że to nie fair, że jak chcę go zastąpić Michałem to bardzo prosze, ale on się wycofuje. Że to nielojalne i jak jego 15 letni przyjaciel mógł mu to zrobić. Powiedział, że jest zły, że Michał wiedząc, jaka jest między nami zażyłość się wpierdziela. I że on nie widzi możliwości, żeby nasza relacja wróciła do tego, co było. Na tym rozmowa się skończyła. Minęło kilka dni, on nie odbiera telefonów, nie odpisuje na wiadomości. Głównie piszę, że jest dla mnie ważny i nie chciałabym go zastąpić nigdy nikim. Postarałam się spojrzeć na sytuację z jego perspektywy i moją największą głupotą było wciąganie Michała w moje wyznania. Cóż, czasu nie cofnę, chciałabym to naprawić.
Czy ktoś z was naprawił kiedyś przyjaźń? Jak to się stało? Co zrobiliście? Czy jeśli za kilka dni znowu o niego pojadę to będzie zbyt dużo? Czy może dzwonić raz na dzień, aż nie odbierze głupiego telefonu. Osobiście czuję, że jego reakcja jest niewspółmierna, i jestem zaskoczona, że z dnia na dzień z taką łatwością się mnie pozbył.