Sens życia - jak go odnaleźć ? - Netkobiety.pl

Witaj Mariusz.

Może to banał, ale na miłość i dobry związek nigdy nie jest za późno, a Ty jesteś młody i warto otworzyć się na ludzi. To normalne, że porównujesz się z innymi, przyjaciółmi, ale pamiętaj, że wszystko w swoim czasie i bez ciśnienia.

Kluczem do sukcesu jest nie poddawać się i co by się nie działo iść do przodu. Skup się na szukaniu nowej pracy, nie snuj czarnych wizji, bo one tylko potęgują przygnębienie i brak motywacji. Ja od siebie polecam pozytywne bodźce, aby w tym trudnym czasie zrelaksować się. Może to być muzyka, medytacja, sport, czytanie.

Czy w związku ze swoimi myślami udałeś się do psychologa? Może pomocna okazałaby się terapia? Ważny jest pierwszy krok, od niego wszystko zaczyna się. Najgorszy jest brak działania, bo wtedy utwierdzamy się w przekonaniu, że nic nie zmieni się.

Drogi Mariuszu, koniecznie udaj się proszę do psychiatry. Wiem, że obecnie trudniej, ale z tego co wyszperałam, są usługi online. Poszukaj w Internecie proszę. Bo wygląda mi, że cierpisz na depresję, a to się leczy. Dostaniesz leki, ustąpią natrętne myśli, świat stanie się do zniesienia A jak się pozbierasz, odstawisz z pomocą lekarza i będzie dobrze. Wiem, bo sama przerabiałam to. Pani psychiatra powiedziała mi mądre zdanie, że większość ludzi miewa czasem problemy z psychiką, ale najmądrzejsi przychodzą wtedy po pomoc do psychiatry. I zapytała mnie jeszcze, czy wygląda, że gryzie? Taki żarcik Ja na to, że wygląda dobrze Ona na to, to dlaczego mówię, że bałam się przyjść? I było miło, pogadałyśmy, napisała co musiała i już. Śmiało

Moje najlepsze lata zaczęły się po 40-stce. Wszystko co wcześniej, było gorsze. Tak, że dużo czasu przed Tobą.
Jeśli chodzi o związek, to chyba nie tędy droga. Musisz stanąć na własnych nogach, pozbierać się. Dopiero wtedy będziesz atrakcyjny i ciekawy. Zadbać o siebie pod wieloma względami. Może zmienić cos w wyglądzie, może znaleźć sobie hobby, a może zapisać się na terapię... Jak się szuka, to nie można znaleźć. A jak się wyluzuje, znajdzie kilka innych rzeczy w życiu, które dają "paliwo", zazwyczaj samo przychodzi.

Moja córka tez straciła pracę z powodu pandemii. I znalazła inną. Syn tez swoją pierwszą pracę znalazł właśnie teraz. Jestem w temacie. Przejrzyj proszę olx, pracuj.pl. Nie ma tam żadnych ofert pracy? Potrzebujesz nowe cv? Napisz na priv, pomogę napisać Badania wstępne tez można teraz zrobić przez Internet. Chętnie pomogę, jeśli mogę i potrzebujesz.

A koledzy? Ja bym czasem wpadła do nich. Może maja ochotę oderwać się od kobiet i dzieci? A może mają coś ciekawego do roboty, gdzie mógłbyś pomóc? Pogadacie, czas przeleci. Może wiedzą kto szuka Cię do pracy? Czas spędzony z innymi ludźmi nigdy nie jest bezwartościowy.

Dziękuje wam za odpowiedzi.

O pracy staram się na razie za dużo nie myśleć chociaż jest mi jej trochę szkoda, no ale przede mną jeszcze ostatni miesiąc wypowiedzenia. Staram się w sumie dostrzegać w tym jakieś pozytywy bo nie raz zdarzało mi się myśleć o zmianie pracy, nie mniej jednak wiele mnie ona nauczyła i w jakimś stopniu pozwoliła mi się rozwinąć. Dzięki wielkie za pomoc, CV mam jednak już przygotowane. Pracodawca też zapewnił że dopełni wszystkich formalności żeby napisać mi jak najlepsze referencje. Także staram się chociaż do tego podchodzić jakoś optymistycznie.

Co do otwierania się i poznawania ludzi mam z tym ogromny problem bo na przełomie ostatnich lat stałem się strasznie zdystansowany i zamknięty w sobie co jeszcze bardziej pogłębiło moją nieśmiałość i brak pewności siebie. Czuje że nie potrafię zwyczajnie rozmawiać z ludźmi, mam obawy że powiem coś głupiego czy bez sensownego, dochodzi do tego też to że ciężko jest mi się wyluzować przez co ludzie mogą odnieść wrażenie że jestem po prostu jak to ująć sztywny czy nie warty uwagi. Brakuje mi takiej "nutki spontaniczności"

Nie powiem że nie próbowałem z tym jakoś walczyć bo zdarzało się czasem że próbowałem zwyczajnie porozmawiać czy żartować np. ze sprzedawcą ze sklepu czy coś żeby ćwiczyć zwykłą otwartość do ludzi, były kiedyś okazje i było ich na prawdę wiele że przyjaciele namawiali mnie do wyjścia do klubu i w większości przypadków się zgadzałem, nie jestem duszą towarzystwa ale myślałem że jak się przełamie nawet wbrew sobie to jakoś to będzie ale w żadnym z tych przypadków nie czułem abym się dobrze bawił, odniosłem wrażenie że takie miejsca nie są dla mnie i kompletnie nie umiem się tam odnaleźć po czym zawsze torpedowałem się myślami że jak może być fajnie kiedy jestem tak drętwy i beznadziejny. Bardziej odpowiadały mi natomiast spotkania w małym gronie najbliższych ludzi w knajpkach czy pubach gdzie czułem cię bardziej swobodnie. Co do miłości to sam uważam że chociaż chciał bym tego doświadczyć ponad wszystko to chyba nie jestem po prosty gotowy, nie chciał bym traktować dziewczyny jako lekarstwo na moje problemy, myślę że znalezienie sobie kogoś nie sprawiło by że wszystko problemy naglę by się rozwiązały a przez to mógł bym tylko tą drugą osobę skrzywdzić, bo nie czuła by się ze mną dobrze jeżeli ja sam z sobą nie czuję się dobrze i tak wiele rzeczy mam niepoukładanych. Mam nadzieje że rozumiecie o co mi chodzi :]

Wydawało by się rozsądnym nie patrzeć na nic i robić to jak to napisałaś „swoim czasie i bez ciśnienia”  jednak ciężko jest kiedy czuję się tą presje ze strony upływającego, czasu, rodziny wypytującej cały czas o to kiedy w końcu sobie kogoś znajdę, patrzeniu na rodzeństwo czy przyjaciół którzy zaczęli zakładać rodziny i kiedy własny umysł podsuwa tak wiele różnych wątpliwości i obaw. To wszystko potrafi być bardzo demotywujące. Na razie mieszkam w domu razem z rodzicami, od końca tamtego roku miałem co prawda w planach wyprowadzkę, ale sytuacja finansowa i teraz utrata pracy, sprawiła ze chyba będę musiał to przenieść w czasie.

W sumie nigdy nie myślałem nad wizytą u lekarza i myślę że chyba bał bym się zrobić ten krok. Chodzi mi o poczucie lęku i strach przed otworzeniem się przed drugą osobą. Tutaj na forum jest trochę łatwiej. Poczucie anonimowości i brak fizycznego kontaktu z drugim człowiekiem sprawia że jest mi po prostu tutaj łatwiej pisać o swoich problemach.

Staram się utrzymywać kontakt z przyjaciółmi i widywać się kiedy to możliwe, ale też nie chcę być przy tym jakoś wścibski czy nachalny bo wiadomo ludzie mają swoje życie. I w obecnej sytuacji z tym wirusem to też nie jest specjalnie łatwe.

Jeżeli chodzi o jakieś zajęcia to dwa lata temu zaczęłam biegać, trwało to ponad rok i na prawdę mi się spodobało, jednak musiałem przestać przez epizod z wypadkiem samochodowym, pech chciał że ktoś nie zauważył czerwonego światła i wjechał mi w bok samochodu i zaczęły się problemy z kręgosłupem szyjnym i silnymi bólami głowy. Po rehabilitacji już praktycznie doszedłem do siebie. W tym roku chciałem do tego wrócić. Zawsze też lubiłem jeździć na rowerze :] Próbowałem też wrócić do gitary, mam elektryka od 8 czy 9 lat, ale nie można powiedzieć o mnie że jakoś tam super gram. Trochę potrafię ale wiele lat zmarnowałem bo nie potrafiłem się przyłożyć do nauki, nie miałem zapału czy chęci po mimo że bardzo to kochałem. Muzyka to jedna z nielicznych rzeczy która sprawiała mi przyjemność.

Dobra kończę bo już zacząłem pisać jakoś rozprawkę Jeszcze raz wam dziękuje za odpowiedzi i dobre słowa, w jakiś sposób to na pewno jest budujące :]

Czołem Autorze!

To ja Ci teraz trochę powiem z perspektywy samotnego faceta po 30-stce

Nie wiem, co tak naprawdę we mnie zaszczepiło ten zapał. Powiem na początek, że sens życia można odnaleźć zawsze i wszędzie, każdym kroku. W życiu naprawdę różnie bywa i niepowodzenia czy kryzysy się zdarzają. Może przez to, że przeżyłem walkę ze śmiertelną chorobą, patrzę na życie tak, że wszędzie staram się dostrzegać pozytywy
Sam, podobnie jak Koleżanka wyżej, nie mam zbyt dużego doświadczenia związkowego, ale nie przejmuje się tym, jak większość ludzi z tego typu rozterkami. Odnajduje sens życia w zupełnie czym innym, jak choćby praca, pasje, przyjaciele czy inne aktywności. Może to specyficzny charakter, dający mi przede wszystkim radość z NIEZALEŻNOŚCI, swobody i braku niektórych obowiązków czy trosk a które z kolei mogę zastąpić czymś innym, przyjemniejszym.
Skoro cieszy Cię Twoja praca, w której się rozwijasz czy realizowane pasje, to jakiż problem dalej to kontynuować? Jeśli tak bardzo Cie to cieszy, to właśnie powinno być powodem do ponownego zajęcia się tymi aktywnościami. Nie rób nic wbrew sobie, pamiętaj, że opinia innych jest tutaj NAJMNIEJ ważna. Ważne jest tylko to, co Ty odczuwasz i tym się kieruj. Nikt nie ma prawa Ci mówić co masz robić i jak masz żyć. Musisz się uwolnić od presji innych, bo to czyni Ciebie właśnie nieszczęśliwym. Choćby w kontekście tych klubów czy sposobu spędzania wolnego czasu: ja też nie przepadam za takimi miejscami, czy to jako miejscem na poznanie kogoś czy opcją na wykorzystanie wolnego i odprężenie się: męczy mnie hałas i ścisk, dlatego unikam takich przybytków jak ognia, poza tym nienawidzę tańca, szczególnie jakiś wygibasów na zatłoczonym parkiecie, naprawdę wiele rzeczy jestem w stanie znieść, ale nie to!

Zatem jeśli tylko wiesz, co Ci sprawia radość to śmiało chwytaj to!:)
Więcej siły i wiary w siebie!

Dzięki za dobre słowa, bardzo mi miło że tak uważacie :]

Przeciwskazań żadnych raczej nie ma jednak musze się pilnować. Hmm może faktycznie jutro zacznę przygotowywać sobie rower do sezonu :] Zawsze to zajmę czymś umysł niż tylko rozmyślaniem o problemach. Wiem że nie musze być we wszystkim mistrzem, zawsze starałem się grać tak by czerpać z tego radość i satysfakcję ale szkoda mi po prostu tych zmarnowanych lat.

Mógł bym powiedzieć że czuje to samo, szczególnie gdy zdarzało się że zostawałem z osobami które bardzo słabo znam lub nie znam w ogóle. Przez cisze robiło się bardzo niekomfortowo no i jeszcze gorsze były pytania „dlaczego nic nie mówisz” czy „dlaczego jesteś taki cichy”. Przydał by mi się wtedy twój punkt widziana

Podoba mi się sposób w jaki to wszystko ujęłaś. Ja wtedy podchodziłem do tego tak że myślałem że po prostu zwiększę sobie w ten sposób szansę na poznanie kogoś pomimo tego że wybierałem się gdzieś wbrew własnej woli. Nie były to tylko wyjścia do klubów ale też właśnie większe imprezy czy ostatni sylwester na którym bawiłem się fatalnie i następnego chyba spędzę sam w domu. Może to wynika właśnie z mojego introwertycznego i nieśmiałego charakteru że nie czuje się komfortowo w towarzystwie większej grupy ludzi. Nie mniej jednak wyciągnąłem z tego jakiś wnioski i pozytywy bo przynajmniej wiem czego unikać by nie czuć się źle i niekomfortowo a poznać kogoś można przecież chyba wszędzie :]

No i właśnie to jest ciężkie bo na chwilę obecną czuje się pusty, zagubiony i nie wiem dokąd zmierzam. Chciał bym sobie pomóc bo naprawdę nie chce żyć będąc w takim stanie, tylko nie wiem jak się za to zabrać i jak mogę na razie spróbować pomóc sam sobie. Pomyśle o tym aby skontaktować się z lekarzem, czego jednak bym nie chciał bo nie wiem czemu ale mam obawy i lęk przed taką wizytą i wolał bym jednak spróbować poukładać wszystko sam, jednak to dopiero po epidemii jak wszystko będzie wracało do normalności. Na razie spróbuje przeanalizować ze 100 razy wszystkie wpisy bo na prawdę dużo mądrych i fajnych rzeczy do mnie napisaliście za co jeszcze raz wam dziękuje.

Spokojnej i miłej niedzieli wam życzę :]

Ciężko tak po prostu siedzieć w milczeniu i nic nie mówić..Dlatego czasami warto zarzucić po prostu jakimś ciekawym pytaniem a rozmowa sama się potoczy Z drugiej strony czasami niektóre osoby mówią aż zanadto tak, że ciężko wejść komuś w słowo i gubi się swoje wątki - tak nieraz miewałem, wprawdzie na stopie koleżeńskiej czy przyjacielskiej, ale schemat był podobny, jak na randkach Jeśli ktoś nie jest aż tak błyskotliwy, otwarty i wesoły, to warto szukać osób i miejsc, w których takie osoby przebywają.

Dzięki za rady. Tak jak pisałem będę próbował analizować to wszystko, chodź nie wiem jaki przyniesie to rezultat.

Co do religii i wiary w Boga to zostałem wychowany jako chrześcijanin ale od jakiegoś czasu kwestionuje istnienie Boga i na chwilę obecną bliżej mi do agnostyka niż do katolika. Dokładnie ujmując nie twierdze że on nie istnieje, po prostu dla mnie nie ma przekonujących mnie dowodów na to że istnieje oraz nie zgadam się z wieloma rzeczami które głosi KK.
Kiedyś przez jakiś czas dane mi było być we wspólnocie chrześcijańskiej bo myślałem że religia mi pomoże, lecz po 1.5 roku spędzenia tam stwierdziłem że to kompletnie nie mój świat, nie dałem rady trwać w czymś czego nie podzielam i w co nie wierze.

Nie chce się za bardzo rozpisywać na ten temat bo kwestię wiary i poglądów uważam za bardzo indywidualną, nie mniej jednak zawsze starałem się być dobrym człowiekiem i postępować właściwie.
Uwierz iż mam świadomość że są tacy ludzie, po prostu ciężko jest się skupić i docenić piękno życia skoro nie raz te złe myśli i samopoczucie są po prostu silniejsze i niezależne ode mnie. Wiele razy też zdarzało mi się myśleć w ten sposób że chętnie oddał bym swoje życie komuś potrzebującemu kto zrobił by z nim więcej pożytku niż ja.

Mam jeszcze takie pytanie co sądzicie o psychologach który świadczą e-usługi. Znalazłem w Internecie wiele takich stron gdzie np. jedną z form kontaktu było pisanie o swoich problemach, kontakt z lekarzem miał bym np. nawet codziennie i gdzie cena miesięcznego pakietu to nie raz koszt jednej normalniej wizyty, patrząc na intensywność wizyt i moją obecną sytuacje finansową nie było by mnie stać na taką opiekę. Pytam czysto teoretycznie bo jak pisałem na chwile obecna nie jestem zdecydowany na żaden kontakt z lekarzem i nie chciał bym się spotykać z nim indywidualnie, po prostu mam takie odczucie że takie e-usługi to mógł by to być dla mnie jakiś kompromis.

Chciałbym Ci pomóc, ale jak zacznę, to będę mówił, co trzeba zrobić. Ty zaś będziesz udowadniać dlaczego to jest niemożliwe. Bo Ty tak robisz od zawsze, że coś jest niemożliwe. Bo zawsze są przeszkody, powody aby danej rzeczy nie robić.

Ci co mają sukces różnią się od tych co mają porażki tym, że Ci pierwsi prą do przodu mimo przeszkód, a Ci drudzy zatrzymują się w miejscu z powodu przeszkód.

Dlaczego nigdy nie miałeś dziewczyny? Na pewno byłbyś w stanie wymienić million powodów.

Mistrz mawiał, że jeśli chcesz, aby twoje życie było inne niż do tej pory, to nie możesz postępować jak do tej pory. Musisz coś zmienić.

Mistrz by powiedział, abyś wybrał jedną, najmniejszą, najprostszą rzecz, którą chcesz zmienić od tej chwili. Powiedz która to rzecz, i przyjdź za jakiś czas i powiedz czy Ci się udało. Pamiętaj aby wybrać najprostszą rzecz do zmiany. Możesz zrobić błąd, stracisz czas, pieniądze i być może chęci. Wtedy poniesiesz porażkę, a mistrz powie, abyś wybrał inną najmniejszą rzecz. Będziesz zły na mistrza, będziesz myślał, że on nie pomaga.