Facet nie ujawnia naszego związku - Netkobiety.pl

No właśnie ciężko mi go rozgryść bo nie doszło do naszej,, konsumpcji'. Gdyby mu zależało na jednym to po co by tyle był ze mną. Już dawno by mnie sobie odpuścił a tak to wielka niewiadoma.

Po pierwsze nie sugeruj się kuzynką, bo każdy związek jest inny. Mój obecny narzeczony oficjalnie  przedstawił mnie rodzinie po prawie połowie roku znajomości. Pytałaś go w ogóle dlaczego tak to zataja? Co on na to odpowiada? Wykręca się?  Jak wyglądają Wasze spotkania? Jak para czy widujecie się bardziej na zasadzie znajomych?

Nie każdy też lubi się afiszować że swoim związkiem np na fb. Ja w ogóle unikam podawania jakichkolwiek szczegółów z mojego życia prywatnego, kto ma wiedzieć to wie. Ale fakt faktem że ukrywanie że się jest z kimś w związku jest dziwne. Nie trzeba od razu przedstawiać rodzinie.

A jakie są ku temu powody, że czujesz się niezadowolona? Jesteście ze sobą raptem 3 miesiące, w tym okresie powinno czuć się euforię...jeśli tego brak już po tak krótkim czasie to coś nie gra

Zależy mi bardzo na nim i właśnie dlatego boję się , że ja dla niego nie jestem aż tak bardzo ważna. Nie rozumiem czemu nie chce powiedzieć o mnie nikomu . Zakochany facet chce wykrzyczeć całemu swiatu, że to jest moja kobieta.

ana321 nie wspomniałaś czy z nim o tym rozmawiałaś. Nie sugeruj się czy facet powinien ogłaszać wasz związek całemu światu. To brzmi jakbyś naoglądała się filmu romantycznego a teraz oczekiwała tego samego. 
Jeśli ty mu mówisz, że już teraz nie jesteś zadowolona z tej relacji, a to powiedziałaś na początku, on robi jakieś fochy to jak może wam być dobrze na co dzień?

Kilka już osób napisało  że tak pwoinnaś zrobić. Nie żądasz deklaracji tylko wyjaśnień. Martwisz się co pomyśli, a i tak już mu "trujesz" (wybacz za sformułowanie), że coś nie gra...

To twój pierwszy związek?
Nie kombinuj tylko zapytaj czemu nie chce o tobie wspomnieć. Co ma nagle jego przeszłość do tego?

Wieki temu byłam w identycznej sytuacji. Po dwóch,  może trzech miesiącach spotykania się siedzimy sobie z moim "chłopakiem" u niego w mieszkaniu. Dzwoni jego tata, pyta co porabia a ten, że się nudzi,  ogląda film i zaraz zrobi sobie coś do jedzenia. O mnie ani słowa.   Zatkało mnie. Zostawiłam tak tę sprawę,  bo tak jak Ty nie bardzo wiedziałam jak to ugryźć. Po może dwóch następnych miesiącach przedstawił mnie siostrze, a po następnym się rozstalismy. Ten cały "związek" nie miał  szans, trochę takie podejście z rozsadku, bo w sumie to żadne większych wad nie miało,  mieliśmy podobne podejscie do życia itp. tylko chemii nie było,  zwykłego zauroczenia jakie jest na początku.  Stąd ta niepewność,  ukrywanie przed rodziną, żadnych nawet drobnych planów,  że coś razem zrobimy, gdzies pojedziemy... Jak poznałam męża,  to po kilku dniach przedstawił mnie rodzinie, ale on był mną zauroczony, wręcz zakochany.  Chciał się pochwalić wszystkim, że w końcu znalazł tę,  której szukał.

po prostu wiem , że miał dziewczynę od kogoś ale bez szczegółów i tak na prawdę nic nie wiem o niej.

Tylko u mnie planował coś ze mną . Chciał mnie zabrać na wycieczkę ale teraz przez ten wirus to nic nie wypali , ale propozycja wyjazdu była przed epidemią.

No tak moglam od razu zapytać. Mój błąd ale zamurowalo mnie wtedy. Nie chcialam go naciskać a teraz nie wiem jak jutro z nim na ten temat porozmawiać.

Jeśli rzeczywiście komuś zależy na drugiej osobie i w ten sposób to okazuje, to ma specyficzne podejście do zaangażowania..Chyba jedynym wytłumaczeniem jest to, że on może być pod presją rodziny i nie chce za szybko się zdradzać, póki nie stanie przed ołtarzem A z drugiej strony, jeśli tak łatwo poddaje się presji, to nie wiem, czy to jest zbyt atrakcyjne dla kobiety...

Ana321, nie pisz, proszę, postu pod postem. Używaj opcji „edytuj”.

————-
Ja bym się jeszcze nie martwiła na Twoim miejscu - może dla niego 3 miesiące znajomosci to zbyt krótki czas, by Cię przedstawić rodzinie.
Możesz oczywiście go zapytać, ale uważaj, byś nie osiągnęła efektu odwrotnego do zamierzonego.

Może być tak, że nie jest wylewny, trudno mu powiedzieć rodzinie, że z kimś się spotyka a w przypadku telefonu od ojca co mógł powiedzieć, nagle wypalić, że jest z dziewczyną? Że z koleżanką? Jeszcze gorzej.
Staram się trochę postawić w jego sytuacji.

Z drugiej strony wzbudziłoby to we mnie na pewno podejrzliwość i niezadowolenie.

Ja się bardzo dziwię Twojej postawie. Wydajesz się być bardzo przestraszona, nawet samej rozmowy na ten temat wydajesz się bać, a przecież chodzi wyłącznie o zakomunikowanie temu mężczyźnie, że nie czujesz się dobrze, będąc tajną znajomą, nie masz chyba w planie obrzucać go inwektywami. Boisz się, że Cię rzuci, bo powiesz, że coś - chyba ważnego - Ci sprawia przykrość?
Przy takim podejściu  jak kolejne 3 miesiące  nikt o Tobie nie usłyszy a potem kolejne 3, Ty w ogóle nie będziesz miała siły się wydostać z tego układu, bo tyle już jesteście "razem" i tak Ci zależy.

A jak to wygląda z twojej strony? Czy też go ukrywasz i on ma tego świadomość?
To trzy miesiące znajomości, więc raczej krótki czas, ale z drugiej strony do tej pory mogłoby zadziac się trochę więcej.
Napisałaś, że on przychodzi do ciebie praktycznie codziennie, czyli spotykacie się mimo kwarantanny, więc chyba ciągnie go do ciebie. Matce mógł tak powiedzieć, bo może nie chciał martwić jej, że zamiast siedzieć w domu on gdzieś się włóczy, może uznał ze różowa na Twój temat nie jest na telefon?
Nie patrz na to, jak przebiegał związek twojej koleżanki, bo my mamy dzisiaj bardzo specyficzna sytuację i nigdy nie wiadomo, na ile poważnie ktoś traktuje to, co dzieje się w kraju i na świecie.
Uważam, że na ten moment nie powinnaś jeszcze wpadać w panikę i wyobrażać sobie najgorszego. Powinnaś jednak być asertywna i skoro coś cię niepokoi, to należałoby mówić tej drugiej stronie wprost, zadawać pytania, a nie dusić w sobie i tym samym męczyć się.
Porozmawiaj z nim, ale zachowaj zdrowe proporcje, umiar i takt. Nie napadaj na niego, o nic nie oskarżaj, nie przypisuj mu złych intencji, które uroily co się w głowie i staraj się nie zamienić tej rozmowy w jakiś koszmarny długi twój monolog.
Zapytaj go wprost, spokojnie i normalnie i nie porównuj do zachowań innych facetow w związkach. Cały czas miej świadomość tego, że to jest ciągle nowa znajomość.
Tak więc spokojnie zadaj mu proste pytania, nie komentuj ich, ma nic go nie naprowadzaj i zibaczysz na ile on w ogóle będzie chciał odpowiadać na Twoje pytania.
Ustaw się psychicznie na te rozmowę, bo może okazać się, że strach ma wielkie oczy.

Nie wiem czy chciałabym jeździć do kogoś, kto w ogóle mnie nie pociąga, tylko dlatego że się nudzę. Raczej nie.
Widzę, że wyobraźnia hula w twojej głowie na dobre i rozpędza się na pesymistyczne myśli. Zaraz napompujesz się jak balon i pękniesz ze zlosci.
Spokojnie. Na razie nie dzieje się nic złego. Na wszystko przyjdzie czas, a nawet jeśli nie, to trudno. Nie musisz się męczyć i nakręcać negatywnie. Gdy on do ciebie przyjdzie, to porozmawiaj z nim na spokojnie, jednak panuj nad nerwami. Patrz i słuchaj, co on ci odpowie i potem sobie to przeanalizuj. Unikaj jednak wmawiania mu, że ma on w stosunku do ciebie tylko złe intencje, nie obniżaj po prostu swojej wartości w jego oczach. Faceci tak mają, że gdy np kobieta ciągle mówi mu, że ma brzydkie włosy, to choćby miała przeciętne albo ładne, facet i tak zakoduje sobie, że z włosami jego kobiety coś jest nie tak.
Nie rób więc z siebie sieroty bożej, bidy, nad którą trzeba się litować.
Spytaj go normalnie i tyle.
Miej po prostu umiar i nie nakręcaj się.

Pronome zacznij od rozmowy z nim nie od gbybania

Moja kobieca intuicja mi mówi że nad naszym związkiem jest jego ex.  Nic o niej nie wiem. Nie mam kogo o nią zapytać. Nawet jego fb przeglądałam czy jest jakiś ,, ślad"" po niej i NIC. Wiem pewnie uznacie to za chore ale nie daje mi to spokoju. Jeśli nie wyleczyl sie z byłej to po co bawi się moimi uczuciami. Po co daje nadzieję? Pewnie jakby była do niego przyszła od razu by pobiegł do niej ( wiem tylko tyle że to ona go rzuciła).

Porozmawiam z nim dzisiaj i w końcu dowiem się na czym stoję bo psychicznie męczy mnie ta sytuacja.

Wydaje mi się że albo ktoś tam jest albo Ty nie jesteś brana na serio i to już jest postanowione. Opcja trzecia - jest bardzo skryty ale wydaje mi się to mało prawdopodobne.

Czyli wedlug Was po tych 3 miesiacach mam prawo wręcz zapytać czemu mnie tak ukrywa?  Jak wspomnialam to mój pierwszy związek dlatego jestem zielona w temacie i nie chce przez mój dlugi język powiedzieć za dużo i go stracić. A jak u Was to wygladalo? Po jakim czasie Wasi faceci wspomnieli np rodzinie ze mają kogoś( nie chodzi mi o zapoznanie na obiedzie tylko samo poinformowanie ich że mają kogoś).

Ja bym nie pytała, 3 miesiące spotykania się to mało.

Mam 25 lat

3 miesiące za szybko? Proszę Was, po 2 tygodniach dużo wiedziałem o przeszłości mojej żony. Naturalnie wynikało z rozmowy o dupie Maryni w jakiejś knajpie. Ba! Spotkalem się też z taką, co już na pierwszej randce wyznala, że bierze antydepresanty. Kwestia otwartości.
Na miejscu Autorki zaraz po jego telefonie wyjaśniał bym sprawę. "Hello, siedzę tutaj, co jest grane?".
Oprócz kwestii jego ex, dodalbym fakt, że może nie chce się "chwalić" rodziną, która może mieć problemy. Moze się jej wstydzić.
Po 3 miesiącach masz prawo wiedzieć czy nie marnujesz czasu i serca dla niewłaściwego faceta.

Nie boję się tylko nie chce wyjść na taką co już ledwo po 3 miesiącach od razu wymaga jakieś deklarację itd. to odstrasza facetów zresztą nikt nie lubi być naciskany. Ja też zresztą.-Nie wydaje mi się , że wstydzi się rodziny. Jest ustawiona i z tego co zauważyłam mają bardzo dobre relacje. Już bardziej stawiałabym, że on wstydzi się ale … mnie. Mój facet też jest ustawiony a ja jestem zwykłą , prostą dziewczyną . Może wstydzi się mnie bo jego rodzina wolałaby dziewczynę dla niego na jego poziomie . C

Co do tego okresu, każdy to inaczej widzi, chociaż 3 miesiące to znowu nie aż tak bardzo mało chyba..Zależy raczej, jak kto podchodzi do tempa rozwoju związku, niektórzy odważni to już po paru miesiącach zaczynają ze sobą mieszkać. A czy to jakaś przeszkoda w tym, że może być "ustawiony"?Czemu miałby się Ciebie wstydzić, skoro z Tobą jest i dobrze Wam razem? Strasznie się nakręcasz na czarne scenariusze..

Mnie się nie wydaje, że on tego specjalnie nie robi. Pewnie po prostu nie wie, że to jest tak ważne dla Ciebie.

W takim razie tak naprawdę, to sama nie wiesz, kogo dokładnie wpuszczasz do swojego domu. Boisz się zadać tej osobie proste pytanie, na które on powinien odpowiedzieć. Musisz czuć się przy nim jak szara myszka, skoro masz aż takie opory.
Tak więc ja wyobrażam sobie to tak, że poznałaś jakiego faceta, od którego czuć na mile, że jest z wielkiego świata, obytego i pewnego siebie, a ty siedzisz pewnie przy nim, podczas tych jego wizyt skrępowana, cichutka i milutko uśmiechnięta skromna myszka, bo oto pancio nawiedził twa uboga chatę.
Tak jesteś sparaliżowana strachem, iż stracisz to bóstwo, że nawet nie smiesz słowem się odezwać, a co dopiero upomnieć o swoje.
Masz prawo wiedzieć dlaczego okłamał matkę w twojej obecności, a zadanie mu takiego pytania nie jest żadnym zadaniem deklaracji z jego strony.

Mnie się wydaje , że autorka panikuje. To jej pierwszy poważny związek. Niestety widać po wypowiedziach że jest bardzo niepewna, i jak wiele osób z małym doświadczeniem życiowym, boi się co facet o niej pomyśli i domyślam się autorko że jesteś pewnie na każde jego skinienie oraz że słowem się nie odezwiesz jak coś ci nie pasuje.
Na już powinnaś zapytać czemu o tobie nic nie wspomniał. Jak poznasz prawdę wtedy jest wóz albo przewóz. Albo cię szanuję i powie prawdę, a jak zacznie kręcić albo marudzić to będziesz wiedziała że niestety nie jest tobą poważnie zainteresowany .
To że miał byłą to co? Każdy ma przeszłość, to nic złego tylko dlatego że ty nie miałaś. Jesli już sprawdzasz jego profil szukając dziury w całym to niestety nie wróży to nic dobrego.

W takim razie powinnaś zacząć oglądać telenowele latynoskie, bo tam zawsze jest tak, że bogaty macho zwraca uwagę na biedna dziewczynę np na służącą, a na koniec po różnych perypetiach wszystko kończy się szczęśliwie, czyli ślubem i wielka miłością. Jak się naoglądasz takich seriali, to zaraz wyleczysz się z kompleksów.
To oczywiście żart z mojej strony.
A tak poważnie.
Poznałaś faceta, jak twierdzisz, z wyższej półki sama będąc osoba z plebsu, przy nim czującą się jak kopciuszek.
Znacie się trzy miesiące i on do ciebie prawie codziennie przyjeżdża, poznał twoja mamę, bo mieszkasz z nią i tak sobie chodzicie do twojego pokoju i gawedzicie, chociaż jak na razie znajomość nie została skonsumowana, bo za ścianą jest mama. Mama nie może wyjść teraz z domu, bo jest kwarantanna. Przyjmujesz więc jakiegoś dopiero co poznanego faceta pod własnym dachem, częstujesz go na pewno, czym tylko możesz, a on siedzi, niewiele mówi, bo podobno jest skryty, tylko otwiera się, gdy dzwoni do niego matka i w żywe oczy okłamują ją nie bacząc na to, co ty sobie o tym pomyślisz.
Ty jednak, chociaż czujesz się od niego gorsza, a tym samym jego niegodna nie jesteś taka głupia, bo cała ta sytuacja daje ci do myślenia. Nic dziwnego, że jego zachowanie ci się nie spodobało, mnie też by się nie spodobało, tylko że ja od razu poprosiłabym o wyjaśnienia.
Ty jednak boisz się pytać tego pańcia o cokolwiek, bo może on wkurzyć się i zniknie i co wtedy? O matko boska, co wtedy się stanie, gdy on zniknie?
A jak zniknie, to ty nawet byś nie wiedziała kogo o niego pytać, bo nikogo z jego otoczenia nie znasz, nie masz do nikogo namiarów i nikt o tobie nic nie wie.
Przeczytaj to i wyobraź sobie, że ktoś opowiada ci taka historie, a potem napisz, co pomyślałbyś o takiej dziewczynie. Ok?